பத்தோடு பதினொண்ணு - வலைப்பயணம்…

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இன்றைய நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் துவக்கலாமா?

எண்ணிக்கை என்றுமே வாழ்க்கையை முடிவு செய்வதில்லை. எண்ணங்கள் தான் முடிவு செய்யும். எண்ணம் போல வாழ்க்கை!

 

***

பலரும் வலைப்பூக்களில் எழுதிக் கொண்டிருந்த காலம் அது. திரட்டிகளில் ஒவ்வொரு நாளும் பதிவாகும் வலைப்பதிவுகளின் எண்ணிக்கை சில சமயங்களில் நூறுக்கும் மேலாக இருக்கும்! பல பதிவர்கள் பிரபலங்களாக உலா வந்த நேரம் அது – கருத்துப் பரிமாற்றங்கள், போட்டிகள், தொடர் பதிவுகள், கதைகள், கவிதைகள், அரசியல் என பல தரப்பட்ட விஷயங்களும் வலைப்பூக்களில் தினம் தினம் எழுதப்பட்ட காலம்.  ”பத்தோடு பதினொண்ணு அத்தோட இது ஒண்ணு” என்ற கணக்கில் தான் எனது வலையுலகப் பயணம் ஆரம்பித்தது! ஆரம்பித்த நாளில் தொடர்ந்து எழுதுவேன் என்ற நம்பிக்கை எனக்கில்லை! நான் வலைப்பூ ஆரம்பிக்கக் காரணமாக இருந்த எனது சித்தப்பா ரேகா ராகவன் இப்போது வலைப்பூ பக்கமே வருவதில்லை! அப்போது எழுதிக்கொண்டிருந்த பலர் இப்போது எதுவுமே எழுதுவதில்லை.

ஆரம்ப காலத்தில் எனது பதிவுகளை யார் படிக்கிறார்களோ இல்லையோ, நான் பலருடைய தளங்களுக்குச் சென்று படித்து முடிந்தவரை நான் பதிவினை படித்ததற்கு அடையாளமாக ஒரு பின்னூட்டமும் அளித்து வந்திருக்கிறேன். பொதுவாகவே பதிவுலகிலும் Give and Take Policy தான் – நீ வந்து என் பதிவுக்கு கருத்துச் சொன்னால், நான் உன் பதிவுக்கு வந்து கருத்து சொல்வேன்! அப்படித்தான்! பல பதிவர்கள் அப்படி அல்ல! அவர்கள் பதிவுக்கு வரும் அனைவருடைய பதிவுகளையும் திரும்பிக் கூட பார்ப்பதில்லை! இப்போதும் கூட அப்படியே தான்! நான் எழுதியதை எல்லோரும் படிக்க வேண்டும் ஆனால் மற்றவர்கள் எழுதும் பதிவுகளைப் படிக்க முடியாது – எனக்கு ஆர்வமும் இல்லை, நேரமும் இல்லை என்று சொல்பவர்கள்/நினைப்பவர்கள் அதிகமாக இருக்கிறார்கள். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பதிவு எழுதுபவர்கள் எண்ணிக்கை குறைந்து கொண்டே வந்து இன்றைக்கு பதிவு எழுதுபவர்கள் எண்ணிக்கை மிகவும் குறைவு என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.

ஆரம்பித்த காலத்தில் பலருடைய பதிவுகளில் தனபாலன் அவர்களின் பின்னூட்டம் கண்டு ரொம்பவே பிரமிப்பாக இருக்கும்! அத்தனை பேருடைய தளத்திலும் சென்று தன் வருகையை பதிவு செய்து வருவார். நான் தொடரும் பதிவர்களில் அனைவருடைய புதிய பதிவுகளையும் படித்து விடுவது உண்டு – படிக்க முடியாத நாட்களில் அன்றைக்கு வெளியான பதிவுகளை வரும் நாட்களில் படித்து விட முயற்சித்து படித்ததும் உண்டு.  இப்போது நான் தொடரும் பதிவர்களில் [அது இருக்கும் இருநூறு பதிவர்களுக்கு மேல்!] பலர் இப்போது பதிவுகள் எழுதுவதே இல்லை! புதிய பதிவர்கள் எழுதுவது தெரிந்தால் முடிந்தவரை அவர்கள் தளத்திற்குச் சென்று பதிவுகளை படித்து பின்னூட்டம் இடுவதை வழக்கமாக வைத்திருக்கிறேன்.

இன்றைய காலகட்டத்தில் பெரும்பாலான பதிவர்கள் முகநூல், ட்விட்டர், இன்ஸ்டாக்ராம் என வேறு தளங்களுக்குச் சென்று விட்டார்கள். நீண்ட பதிவுகளை எழுதுவதில் அவர்கள் யாரும் ஆர்வம் காண்பிப்பதில்லை. அவர்கள் எழுதுவதை விட மற்றவர்களின் தளத்திலிருந்து ஷேர் செய்வதும், ஃபார்வார்டு செய்வதும், லைக் செய்து விட்டு போய்க் கொண்டே இருப்பதும் தான் அதிகமாக இருக்கிறது. வெகுசிலரே முகநூலில் பதிவுகளை எழுதுகிறார்கள் – உடனுக்குடன் அங்கே கிடைக்கும் ”லைக்”குகளில் வலைப்பதிவுகள் பக்கமே வருவதில்லை! என்னதான் முகநூலில் இப்படிச் சில விஷயங்கள் உண்டு என்றாலும் எழுதிய பல விஷயங்களை அங்கே நாம் தேடினால் கிடைப்பதில்லை – பதிவுகள் போல சுலபமாக நாம் எழுதியவற்றை மீண்டும் படிக்க முடியாது என்பது பெரிய குறையாக எனக்குத் தோன்றுகிறது.  

இதே நாளில் 2009-ஆம் வருடம் ஆரம்பித்த இந்த வலைப்பயணம் பத்து வருடங்களைக் கடந்து பதினொன்றாம் ஆண்டில்… இந்தப் பதிவையும் சேர்த்து 2047 பதிவுகள் இதுவரை எழுதி இருக்கிறேன். பெரும்பாலும் பயணப் பதிவுகள் மட்டுமே எழுதுவதாக சிலர் குறை சொன்னாலும் எனக்குத் தெரிந்த அளவு பல விஷயங்களையும் பதிவில் எழுதி வருகிறேன். தொடர்ந்து ஆதரித்து வரும் நண்பர்கள் இருக்கும் வரை எழுதுவேன் என்ற நம்பிக்கையும் உண்டு! இது வரை ஆதரித்தது போலவே இன்னும் தொடர்ந்து ஆதரிப்பீர்கள் என்ற நம்பிக்கையும் உண்டு! இன்றைய நாளில் வெளியிட வேண்டிய பயணக் கட்டுரை நாளை வெளிவரும் என்ற அறிவிப்புடன் இன்றைக்கு பதிவை முடித்துக் கொள்வோம்.

இந்தப் பதிவு பற்றிய உங்கள் சிந்தனைகளை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள்.  நாளைய பதிவுடன் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.