டயல் எம் ஃபார் மர்டர்

“Dial M for Murder” என்ற ஆங்கிலத் திரைப்படம் 1954 ஆம் வருடம் வந்தது. Alfred Hitchcock அவர்களால் இயக்கப்பட்ட இந்த திரைப்படத்தினை நம்மில் பலர் பார்த்திருக்கலாம். தில்லியில் இப்போது நடக்கும் கொலைகளைப் பற்றிப் படிக்கும் போது, 1989-ம் ஆண்டு கல்லூரியில் படிக்கும்போது பார்த்த இந்தத் திரைப்படம் பற்றிய நினைவுகள் தான் எனக்கு வருகிறது.

கடந்த ஃபிப்ரவரி மாதத்தில் புது தில்லி ரெயில் நிலையத்தின் வெளியே வந்து நின்ற ஆட்டோவிலிருந்து ஒரு Bag-ஐ இறக்கி வைத்துவிட்டு சென்று விட்டார்கள். அந்த பையினுள் இருந்தது நீது சோலங்கி என்கிற இளம்பெண்ணின் உடல். வைத்துவிட்டு சென்றது அவருடன் தங்கி இருந்த/கல்யாணம் செய்து கொண்டதாய் சொல்லப்படும் நபர். இரண்டு மாதங்கள் ஆனபிறகும் அந்த நபரை இன்று வரை தில்லி காவல்துறையினால் கண்டுபிடிக்கமுடியவில்லை.

ஏப்ரல் 10-ஆம் தேதி தினசரியில் மேலும் ஒரு செய்தி: ஏப்ரல் இரண்டாம் தேதி அன்று வட தில்லி பகுதியில் இருக்கும் ஒரு கார்கோ பார்சல் நிறுவனத்தில் ”M” என்ற பெயர் கொண்ட நபர் அழகாய் கட்டப்பட்டிருந்த ஒரு பெட்டியை “செல்ஃப்” பெயர் போட்டு ராஜஸ்தானிலிருக்கும் அஜ்மேர் நகரத்திற்கு பார்சல் செய்திருக்கிறார். செய்யும் போது தான் ராஜஸ்தானின் கிஷன்கர் [D] நகரத்தினைச் சேர்ந்தவர் என்று சொல்லி இருக்கிறார். அனுப்புனர் மற்றும் பெறுநர் முகவரி இரண்டுமே டுபாக்கூர்! பார்சலை அஜ்மேரில் வந்து வாங்கிக் கொள்ளவில்லை என கிஷன்கருக்கு அனுப்பி இருக்கிறார்கள் பார்சல் நிறுவனத்தினர். அங்கேயும் வந்து வாங்கவில்லை! எப்படி வாங்குவார் உள்ளே இருந்தது என்ன என்பது அவருக்குத் தான் தெரியுமே.

ஏப்ரல் எட்டாம் தேதி அன்று நாற்றம் தாங்கமுடியாத நிறுவனத்தினர் பிரித்துப் பார்த்தால் அதனுள் அழுகிப்போன 22 முதல் 25-வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண்ணின் நிர்வாணமான உடல். உடம்பு முழுவதும் பல இடங்களில் கத்தியால் குத்தப்பட்ட அடையாளங்கள்.

என்ன நடக்கிறது தில்லியில்? புரியவில்லை. இந்தியாவின் தலைநகர் கொலை, கொள்ளை போன்றவற்றிலும் தலைநகராகவே இருக்கிறது. வேலைக்கு சென்று வீடு திரும்பும் பெண்களுக்கு அதுவும் முக்கியமாய் BPO மற்றும் வெளிநாட்டு நிறுவனங்களில் வேலை செய்யும் பலருக்கு ஷிஃப்ட் முறை இருப்பதால் இரவு நேரங்களில் கூட வீடு திரும்ப வேண்டியிருக்கும் நிலையில் அவர்களுக்குத் தகுந்த பாதுகாப்பு இல்லை.

தில்லியில் உள்ள பெண்களுக்கு சுதந்திரம் என்பது நிறைய இருந்தாலும், பாதுகாப்பு இல்லை என்பதைப் பார்க்கும்போது மிகவும் கவலைக்கிடமாய் இருக்கிறது. எங்கே என்ன நடக்கிறது என்பது காவல்துறைக்கும் புரியவில்லை, தில்லியில் உள்ள அரசியல்வாதிகளுக்கும் புரியவில்லை. தில்லியின் முதலமைச்சர் கூட சில மாதங்களுக்கு முன் இது போன்ற ஒரு கொலை நடந்தபோது பெண்கள் இரவில் வெளியே செல்வதைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்று சொல்கிறார்.

காவல்துறையோ அரசியல்வாதிகள்/ஆட்சியாளர்களின் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளிலேயே மூழ்கிவிடுவதால் அவர்களால் ஒன்றும் செய்யமுடிவதில்லை. எங்கே சென்று கொண்டு இருக்கிறது தில்லி – புரியவில்லை. அதுவரை நேரடியாகவே ““Dial M for Murder” பார்க்க வைப்பார்கள் போல!

மீண்டும் சந்திப்போம்!

வெங்கட்