லல்லுவால் வந்த தொல்லை

மஹா கும்பமேளா – ஒரு பயணம் – பகுதி 2

இப்பதிவின் முதல் பகுதியினைப் படிக்க இங்கே சுட்டலாம்!

சென்ற பகுதியில் சொன்னது போல [B]பாகல்பூர் [G]கரீப் ரத் வண்டியில் எங்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட இருக்கைகளில் வேறு சிலர் அமர்ந்திருந்தனர். என்ன குழப்பம் என்று வெளியே சென்று பட்டியலைப் பார்க்கச் சென்றால் இந்த குழப்பத்திற்குக் காரணகர்த்தா முன்னாள் ரயில்வே அமைச்சர் லாலு பிரசாத் யாதவ் என்பது புரிந்தது.

பட உதவி: கூகிள்

அவர் ரயில்வே துறை மந்திரியாக இருந்த சமயத்தில் எல்லா ரயில் பெட்டிகளிலும் பக்கவாட்டிலும் மூன்று படுக்கை வசதிகள் கொண்ட பெட்டிகளை உருவாக்க வேண்டும் என ஒரு மிகவும் மட்டமான முடிவினை எடுத்தார். 

சாதாரணமாகவே, உயரமாக இருக்கும் என் போன்றவர்களால் பக்கவாட்டில் உள்ள படுக்கைகளில் படுக்க முடியாது. இருக்கும் கொஞ்ச இடத்திலும் நடுவே இன்னுமொரு படுக்கையை அமைத்து விட்டதால், கொஞ்சம் குண்டானவர்களும் அந்த நடு படுக்கையில் உள்ளே நுழைவது கடினம் – அப்படியே நுழைந்து விட்டால் வெளியே வருவது அதைவிட கடினம்!

ரயில்வே துறை முன்பதிவு செய்யும்போது சாதாரண 72 படுக்கைகள் கொண்ட பெட்டிக்கு ஏற்ப படுக்கை எண்களை நமக்குக் கொடுக்கும். நமக்கு வரும் பெட்டி இப்படி பக்கவாட்டில் மூன்று படுக்கைகள் கொண்ட பெட்டியாக இருந்துவிட்டால், எல்லா எண்களும் மாறிவிடும். அதனால் மீண்டும் பட்டியலில் உங்களுக்குண்டான இருக்கைகளைப் பார்த்து அங்கே சென்று எங்கள் உடமைகளை வைத்து இரவின் மடியில் சாய்ந்தோம்!  

இரவு பத்து மணிக்கு ரயில் கிளம்பியது தான் எங்களுக்குத் தெரியும். நித்திரா தேவியும் ரயிலின் ஆட்டமும் ஓட்டமும் எங்களை தாலாட்ட, சுகமான உறக்கம். காலை ஆறரை மணிக்கு அலஹாபாத் நகரில் கண்விழித்தோம்.

எங்கள் குழுவில் வந்திருந்த ஒருவரின் அலஹாபாத் கிளை அலுவலகத்திலிருந்து இரண்டு கார்கள் வந்திருந்தன. இன்னுமொரு நண்பரின் உறவினர் பல காலமாக அலஹாபாத் வாசி. நான்கு தலைமுறைகளாக அவரது குடும்பத்தினர் தான் அலஹாபாத் நகரின் வேணி மாதவ் கோவிலை நிர்வாகம் செய்பவர்கள். அதனால் அங்கே தங்குவதற்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். காரில் நேரே வேணி மாதவ் கோவிலுக்குச் சென்று இறங்கினோம்.

கோவிலுக்குச் சொந்தமான தங்கும் விடுதியில் எங்களது உடமைகளை வைத்து விட்டு அங்கேயே தேநீர்/காபி போட்டு குடித்து விட்டு, சற்றே இளைப்பாறிய பின் திருவேணி சங்கமத்தில் நீராட புறப்பட வேண்டும். இளைப்பாறும் சமயத்தில் வேணி மாதவ் கோவிலைப் பற்றியும் சிறிது பார்ப்போம்!

கிட்டத்தட்ட 200 ஆண்டுகள் பழமையானது இந்த வேணி மாதவ் கோவில். அலஹாபாத் நகரின் கீட்கஞ் [Keetganj] பகுதியில் அமைந்திருக்கும் இந்த கோவில் யமுனை நதிக்கு அருகிலேயே இருக்கிறது. அலஹாபாத் நகரில் இன்னும் சில வேணி மாதவ் கோவில்கள் இருக்கின்றன. அப்போதைய ராஜா கோவில் கட்டி அந்த இடத்தோடு கோவில் நிர்வாகிப்பவர்களுக்கு எழுதிக் கொடுத்து விட்டனராம்.

கோவில் நிர்மாணிக்கப்பட்ட சமயத்தில் இந்த சாலையில் கோவில் மட்டுமே இருந்திருக்க வேண்டும். தற்போது அந்த சாலையில் பல வீடுகள், கடைகள். கோவிலை ஒட்டியே பல வீடுகள் – சாலையிலிருந்து சில படிகள் ஏறிச்சென்றால் வேணி மாதவனை தரிசிக்கலாம். கோவிலில் சில பழைய ஓவியங்கள் பார்த்து ரசிக்கும்படியாக இருந்தது. அந்தக் காலத்தில் கட்டப்பட்டதால் பெரிய தூண்களும், சூரிய வெளிச்சம் உள்ளே வர ஏதுவாய் சாளரங்களும் என ரம்மியமாக இருந்தது.

என்ன நண்பர்களே கோவில் பற்றிய சில விவரங்களைத் தெரிந்து கொண்டீர்களா? சரி அடுத்து திரிவேணி சங்கமத்தினை நோக்கிச் செல்ல வேண்டும். கோவிலின் ஒரு ஊழியர் எங்களுக்கு படகினை அமர்த்தித் தர எங்களுடன் வந்தார். அருகிலேயே யமுனை நதி. அங்கே படகுத் துறைக்குச் சென்று, படகில் ஏறி சங்கமத்திற்குச் செல்ல வேண்டும்.  என்ன நண்பர்களே படகில் செல்ல தயாராகி விட்டீர்களா?  அட பார்த்து உட்காருங்க! படகு தத்தளிக்குது பாருங்க. அப்புறம் ஓடக்கார தாத்தா திட்டுவாரு!

எல்லாரும் உட்கார்ந்த பிறகு கிளம்பலாம் சரியா.  அதுக்குள்ள எனக்குக் கொஞ்சம் வேலையெல்லாம் இருக்கு. அதை முடித்து விட்டு வருகிறேன்!

வரும் திங்களன்று இந்த பயணக் கட்டுரையின் அடுத்த பகுதியில் சந்திக்கும் வரை!

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.