பங்குனி உத்திரம் – கொண்டாட்டம்!

[மனச் சுரங்கத்திலிருந்து!]

பங்குனி உத்திரம். மிகச் சிறப்புடைய நாள் இந்நாள் – இதே நாளில் தான் விஷ்ணுவின் புதல்வராக தர்மசாஸ்தா அவதரித்தார்.  லக்ஷ்மி தாயார் பார்க்கவ மகரிஷியின் மகளாக பூமியில் பார்கவி எனும் பெயரில் அவதரித்தாள்; கைலாயத்தில் சிவன் – பார்வதி திருமணம் இதே பங்குனி உத்திர நாளில் தான் நடந்தது. ராமன் - சீதாதேவி, லக்ஷ்மணன் - ஊர்மிளை, பரதன் - மாண்டவி, சத்ருக்னன் - ச்ருதகீர்த்தி ஆகியோர் திருமணம் நடந்ததும் இதே நாளில் தான்!  மேலும் முருகன் – தெய்வானை திருமணம் நடந்ததும் இதே நன்னாளில் தான்!

இப்படி பல சிறப்புகளைக் கொண்ட பங்குனி உத்திரத் திருவிழா ஒவ்வொரு வருடமும் என்.எல்.சி. நிறுவனத்தினால் வெகு விமரிசையாக பத்து நாள் உற்சவமாகக் கொண்டாடப்படும் ஒரு விழா.  இந்த வருட பங்குனி உத்திரத்தின் போது சிறுவயது முதலே நான் ரசித்த இந்த விழாவினைப் பற்றிய, தேனில் ஊறிய பலாச்சுளை போன்ற இனிய நினைவுகளை மனச்சுரங்கத்திலிருந்து மீட்டெடுத்தது. 

நெய்வேலியில் உள்ள வேலுடையான்பட்டு கோவில் மிகவும் பழமையான கோவில்.  இங்கே குடிகொண்டு இருக்கும் முருகப் பெருமானுக்கு பங்குனி உத்திரத்தின் போது வருடா வருடம் 15 ஆயிரம் பக்தர்களுக்கு மேல் காவடி, பால்குடம் சுமந்து வந்து நேர்த்திக் கடன் செலுத்துவார்கள்.  சுற்றி இருக்கும் ஊர்களில் இருந்தெல்லாம் மக்கள் இந்த நேரத்தில் வந்து வழிபட்டு முருகனின் அருளைப் பெறுவார்கள்.

நாங்கள் இருந்தது வட்டம் பதினொன்றில்.  அங்கேயிருந்து பொடி நடையாக எட்டு ரோடு எனும் பெயரிடப்பட்ட எட்டு ரோடுகள் சந்திக்கும் இடத்திற்கு அப்பா, அம்மா, சகோதரிகளோடு கிளம்பிவிடுவோம்.  ஏனெனில் அந்த வழியாகத் தான் எல்லா கோவில்களிலிருந்தும் கிளம்பும் காவடிகள் வேலுடையான்பட்டு கோவிலுக்குச் செல்லும். 

வட்டம் 11, 18, எட்டு ரோடு பகுதிகளில் இருக்கும் பிள்ளையார் கோவில்கள், வட்டம் 28 முருகன் கோவில், வட்டம் 27 பெருமாள் கோவில் போன்ற பல கோவில்களிலும் இருந்து பக்தர்கள் பல வடிவங்களில் அலங்கரிக்கப்பட்ட காவடிகளைத் தோளில் சுமந்து நடந்து வருவார்கள்.  சிலர் மிகப் பெரிய காவடிகளையும், சிலர் சிறிய தேர், பால்குடம் போன்றவற்றையும் எடுத்து வருவார்கள்.  இவர்களுக்கு தார் சாலையில் நடந்து வரும்போது கால் சுடாமல் இருக்க, தண்ணீர் லாரிகள் அவ்வப்போது சாலையில் தண்ணீர் ஊற்றிய படி செல்லும். 

எட்டுரோடு பகுதிக்கு வந்து பல காவடிகள் பார்த்த பிறகு, அங்கிருந்து காவடிகள் கூடவே நடந்து செல்வோம்.  நடந்த களைப்பினைப் போக்க, ஆங்காங்கே பக்தர்கள் குழாம், நிறுவனங்கள், என்.எல்.சி. நிறுவன ஊழியர்கள் எனப் பலர் தண்ணீர் பந்தல்கள் அமைத்து விறுவிறுப்பாக நீர்மோர், பானகம் வினியோகம் செய்து கொண்டு இருப்பார்கள்.  ஒரு இடம் விடாமல் அனைத்திலும் இவற்றை அருந்துவதில் எனக்கும் சகோதரிகளுக்கும் போட்டி!  கோவிலுக்குச் சென்று மனதார முருகனைத் தரிசித்து திரும்புவோம்.

திரும்பி வரும் வழியில் அதற்குள் புளியோதரை, தயிர்சாதம் என அன்னதானம் தொடங்கியிருக்கும்.  அவற்றினையும் ஒரு கை பார்த்து விட்டு மதியத்திற்கு மேல் வீடு திரும்புவோம்.  பத்து நாட்களிலும் மாலை நேரத்தில் திருவிழா பார்ப்பதற்கு வேலுடையான்பட்டு கோவில் சென்று விடுவோம்.  திருவிழா என்பதால் நிறைய கடைகள் போடுவார்கள்.  அது மட்டுமில்லாது, ரங்கராட்டினங்கள் போன்ற விளையாட்டுகளும், மேஜிக் ஷோ, ”உலக அதிசயம் – இருதலைப் பாம்பு, மனிதத் தலை-பாம்பு உடல்”, மரணக் கிணற்றில் பைக் ஓட்டும் பெண்” என்றெல்லாம் மனிதர்களைக் கவர்ந்து இழுக்கும் கடைகள் என்று நிறைய இருக்கும். 

இவை மட்டுமல்லாது பொம்மைக் கடைகள், தின்பண்டங்கள் விற்கும் கடைகள் என திருவிழா அமர்க்களமாக நடக்கும்.  மாலை நான்கு மணிக்கு வீட்டை விட்டுக் கிளம்பினால், வீடு திரும்ப எப்படியும் 10 மணிக்கு மேல் ஆகி விடும்.  விலைவாசியும் அப்போதெல்லாம் அதிகமில்லை என்பதால் திருவிழா சென்று திரும்பியதில் அவ்வளவாக செலவும் ஆகியிருக்காது!

எத்தனை இனிய நினைவுகள் – சில வருடங்களுக்கு முன் நெய்வேலிக்குப் பங்குனி உத்திரம் சமயத்தில் சென்றிருந்தேன் – மனைவி மற்றும் மகளுடன்.  காவடிகள், நிகழ்ச்சிகள் பார்த்து மகிழ்ச்சியிலும், பழைய நினைவுகளிலும் திளைத்திருந்தேன்.  நான் சிறு வயதில் ரசித்த, அனுபவித்த இனிய விஷயங்களை எனது மனைவி-மகளுக்குப் பகிர்ந்து கொண்டே அப்போதைய நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். 

இந்த திருவிழாக்களை இன்னும் இனிமையாக்குபவை – அங்கே நிகழும் சந்திப்புகள்.  நிறைய நண்பர்களைச் சந்திக்க முடியும்.  மனைவி, மகளுடன் சென்ற போது நிறைய நண்பர்களை அங்கே பல வருடங்கள் கழித்துச் சந்திக்க முடிந்ததில் இரட்டிப்பு சந்தோஷம்!

இனிய நினைவுகளை அவ்வப்போது பகிர்ந்து கொள்வதும் ஒரு சந்தோஷம் தானே! வேறு சில நினைவுகளுடன் மீண்டும் சந்திக்கும் வரை....

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.