கஸ்தூரி பாட்டி

ஒரு சில பேரை பார்த்தாலே பிடிச்சு போகிற மாதிரி இருக்கும். சிலரைப் பார்க்கும்போதே ஒரு வெறுப்பு மனசுல தோணும். இது எனக்கு மட்டுமல்ல, எல்லோருக்கும் பொதுவான விஷயம் தானே. அப்படி முதல் தடவை பார்க்கும்போதே பிடிக்காத ஒரு மனுஷி தான் இந்த கஸ்தூரி பாட்டி. இதுக்கும் அவங்க யாரு, என்ன, சொந்தமா, பந்தமா ஒண்ணுமே தெரியாது. இதுக்கு முன்னாடி பார்த்ததும் இல்லை. ஆனா ஏனோ பார்த்த உடனே பிடிக்காது போனது.

எங்க பெரியம்மா வீட்டுக்குப் பக்கத்திலே இருக்காங்க இந்த கஸ்தூரி பாட்டி. கணவன் சில வருடங்களுக்கு முன்னர் இறந்து விட, குழந்தைகள் இல்லாத பாட்டி ஒரு தனிக்கட்டை! சொத்துபத்துன்னு பெரிசா ஒண்ணும் இல்லை. கஸ்தூரி பாட்டியோட புருஷன் ஒரு ஆசாரி. மர வேலை பார்த்து தான் அவங்களோட பொழப்பை ஓட்டிட்டு இருந்தாங்க. கிடைக்கிற காசுல ஒண்ணும் பெரிசா சேர்த்து வைக்க முடியல. அன்னாடங்காய்ச்சி பொழப்பு தான்.

தனக்குன்னு புள்ளை குட்டி இல்லைன்னாலும், தம்பி, மைத்துனன், அக்கா, தங்கச்சின்னு உறவு முறை எல்லாம் உண்டு. அவங்களும் புள்ள குட்டிகளோட நல்லா இருக்காங்க. அவங்களோட வந்துடச் சொன்னாலும் ஏனோ கஸ்தூரி பாட்டிக்கு அது சரியா படல. அதனால “என் உடம்புல தெம்பு இருக்கறவரைக்கும் நான் உழைச்சு தான் சாப்பிடுவேன்னு” ரொம்ப பிடிவாதமா இருக்கா.

அரசாங்கம் மாசா மாசம் ஆயிரம் ரூபாய் முதியோர் ஓய்வூதியம் தருது. அதுதான் முக்கிய வருமானம். அக்கம் பக்கத்து வீடுகள்ல வாச தெளிச்சு கோலம் போடுறது, துணி தோய்க்கிறது, வயல்ல களை புடுங்க போறது, மாங்கா தோப்பு, வாழைத்தோப்புகள்ல வேலை செய்யறதுன்னு வாழ்க்கையை ஓட்டிட்டு இருக்கா கஸ்தூரி பாட்டி! செய்யற வேலைகள்ல அப்படி ஒரு சுத்தம். யாரும் ஒரு குறை சொல்லிடக் கூடாதுன்னு வேலைல ஒரு முனைப்பு உண்டு.

அரிசி மில் ஒன்றில் கூட்டி பெருக்கற வேலையும் செய்யறதுல ஏதோ மாசத்துக்கு 100-200ன்னு கிடைக்குது. அங்கேயே இருக்கற சின்ன மூலைல தன்னோட பாத்திரம் பண்டம், துணிமணி எல்லாம் வச்சுக்கிட்டு இருக்கும். பெரிசா ஒண்ணும் இல்ல மொத்தமா ஒரு சாக்கு மூட்டைல கட்டற அளவு தான் சாமான்செட்டல்லாம். அந்த மூலைலயே கொஞ்சமா மண் எடுத்து வந்து தானே மொழுகி செஞ்சு வச்சிருக்கிற விறகடுப்பு. யாரு கிட்டயும் சோத்துக்குப் போய் நிக்கக்கூடாதுன்னு தனி ஆளுக்கு சமைச்சு சாப்பிடுற ஆளு கஸ்தூரி பாட்டி.

வயசுன்னு பார்த்தா எப்படியும் 65-70 இருக்கும். ஆனா இப்பவும், காலைல நாலு-நாலரைக்கா எழுந்து வீட்டு வாசல்ல [அந்த மூலைதான் பாட்டியைப் பொறுத்தவரைக்கும் வீடு] தண்ணி தெளிச்சு, கோலம் போட்டுட்டு, எங்க பெரியம்மா வீட்டுலயும் வாசல் தெளிச்சு கோலம் போட்டுடுவாங்க பாட்டி. ஏதோ கொடுக்கற வேலையெல்லாம் செஞ்சுட்டு போவாங்க. யாருகிட்டயும் எதுவும் சாப்பிட வாங்கிக்காத பாட்டி குழம்பு, ரசம் வாங்கிக்கறது எங்க பெரியம்மா கிட்ட மட்டும்தான்.

பாட்டிக்கு சாயங்கால வேளைல பொழுது போகணுமே. அதனால பெரியம்மா வீட்டுக்கு வந்து ஒரு ஓரமா உட்கார்ந்து டி.வி.ல போடற ஒரு சீரியல் விடாம பார்ப்பாங்க. கரண்ட் இல்லைன்னா ”கரண்ட் காரன் கட்டைல போக, இப்படி நல்ல நேரத்துல புடுங்கிட்டானே”ன்னு ஒரு திட்டு வேற! சீரியல் பார்ப்பாங்கன்னு தானே சொன்னேன். ஏன்னா அவங்களுக்கு சுத்தமா காது கேக்காது. ‘காது காது’ன்னா ‘லேது லேது’ன்னு சொல்றவங்க!

”நாங்க பேசறதெல்லாம் கேட்கலையே, சீரியல இப்படி விழுந்து விழுந்து பார்க்கறயே பாட்டி”ன்னு கேட்டா பொக்கை வாயில் ஒரு சிரிப்பு. கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு சொல்வாங்க “நான் பேசறது எனக்கு நல்லாத்தானே கேட்குது, அப்புறம் நீங்க எல்லாரும் எனக்கு காது கேட்கலை”ன்னு பொய் சொல்றீங்க! கஸ்தூரி பாட்டி போட்டாங்களே ஒரு போடு.

அட ஒரு விஷயத்தை சொல்ல மறந்துட்டேன். கஸ்தூரி பாட்டிங்கறது அவங்களோட உண்மையான பேர் இல்ல. நாங்க வைச்ச பேருதான். தொடர்ந்து “கஸ்தூரி” சீரியல் நேரத்துக்கு கரெக்டா பெரியம்மா வீட்டுக்கு வந்து பார்த்ததனால என்னோட துணைவி அவங்களுக்கு வெச்ச பேரு தான் கஸ்தூரி பாட்டி. அவங்களோட உண்மையான பேரு என்னன்னு நானும் இது வரைக்கும் கேட்கல, அவங்களும் சொல்லல!

பெரிய சம்பாத்தியம்னு ஒண்ணும் இல்லைன்னாலும், கிடைக்கிற காசுல, செலவு போக கொஞ்சம் பணம் சேர்த்து வச்சுருக்காங்க கஸ்தூரி பாட்டி. எதுக்குன்னு கேட்டா சொல்றாங்க, ”செத்தா செலவுக்கு வேணுமே, இருக்கும்போதே யாருக்கும் பாரமா இருக்கக் கூடாதுன்னு நினைக்கிற நான், செத்து யாருக்கும் பாரமா இருக்கக் கூடாது இல்லையா?”.  உண்மை தான்.

உருவம் பார்த்து யாரும் நல்லவங்களா, கெட்டவங்களான்னு முடிவு பண்ணக்கூடாது. எல்லார் கிட்டயும் ஏதாவது ஒரு நல்ல விஷயம் இருக்கும்னு புரிய வைச்ச பாட்டி கஸ்தூரி பாட்டி.... அதான் திருவள்ளுவர் அன்னிக்கே சொல்லி இருக்காரே....

உருவுகண்டு எள்ளாமை வேண்டும் உருள்பெருந்தேர்க்கு
அச்சாணி அன்னார் உடைத்து.

படித்துப் புரியாதது அனுபவத்தில் தானே புரிகிறது!

இவங்க தான் கஸ்தூரி பாட்டி. என் மகள் ரோஷ்ணி அவங்கள புகைப்படம் எடுக்கணும்னு தானே எடுத்த படம்!

என்ன நண்பர்களே, பதிவினைப் படித்து ரசித்தீர்களா....  மீண்டும் வேறு ஒரு பதிவில் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை......

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.