ஃப்ரூட் சாலட் – 56 – சலூன் கடை பெண்மணி – பரவும் அன்பு - கவிதை

இந்த வார செய்தி:

பல்லடம்: படித்தது பி.காம்., (ஃபாரின் டிரேட்); வைத்திருப்பதோ சலூன் கடை.  அட இதுல என்னங்க செய்தி இருக்கு? ஆண்களுக்கு மிக நேர்த்தியாக கட்டிங், சேவிங் செய்து அசத்துவது பல்லடத்தைச் சேர்ந்த பட்டதாரி பெண்.

தந்தை சர்க்கரை நோயால் பாதிக்கப்பட பி.காம். படித்து அரசு வேலைகளுக்கு முயற்சி செய்து, அது கிடைக்காததால், தனது தந்தையின் தொழிலான சிகை திருத்தும் தொழிலை தானே நடத்த துணிந்து களத்தில் இறங்கியிருக்கிறார் தேவி எனும் 30 வயதான பெண்.  முதலில் இவரது கடைக்கு வருவதில் ஆண்களுக்கு கூச்சமாக இருந்தது எனவும், இப்போது இவரின் தொழில் நேர்த்தி பற்றி தெரிந்து பெண்கள், குழந்தைகள், ஆண்கள் என அனைவரும் இவரிடம் வாடிக்கையாளர்களாக ஆகியிருக்கிறார்களாம்.

தில்லியிலுள்ள சில மேல்மட்ட சலூன்களில் சில பெண் சிகைதிருத்துபவர்கள் உண்டு. அவர்கள் பெண்களுக்கு மட்டுமல்லாது ஆண்களுக்கும் சிகை திருத்துவதை பார்த்திருக்கிறேன். ஆனாலும் நமது தமிழகத்திலும் தைரியமாக இந்த தொழிலையும் கையிலெடுத்து தன்னையும், தனது குடும்பத்தினையும் காப்பாற்றும் இந்தப் பெண்மணியின் மன தைரியத்தினைப் பாராட்டுவோம்.....

வறுமை கண்டு பயப்படாது, அதை எதிர்த்துப் போராட, தனது தந்தையின் தொழிலையே கையிலெடுத்திருக்கும் இந்த சகோதரிக்கு வாழ்த்துகள்.

-          நன்றி தினமலர்.

இந்த வார முகப்புத்தக இற்றை:

நமக்குப் பிடித்தவர்கள் நம்மைக் காயப்படுத்தும்போது தான்......  இல்லாதவற்றையும், இழந்தவற்றையும் பற்றி ஆழமாக யோசிக்கத் தோன்றும்......

இந்த வார குறுஞ்செய்தி: 

I HAVE LEARNT SILENCE FROM THE TALKATIVE, TOLERATION FROM THE INTOLERANT AND KINDNESS FROM THE UNKIND; YET STRANGE, I AM UNGRATEFUL TO THE STRANGERS……  K. GIBRAN.

ரசித்த காணொளி: 

இந்த காணொளியைப் பாருங்கள்..... நாம் எந்த வித எதிர்பார்ப்பும் இல்லாது அடுத்தவரிடம் காட்டும் அன்பு நிச்சயம் அனைவருக்கும் ஏதேனும் ஒருவிதத்தில் பரவும் என்பதை மிக அழகாய்ச் சொல்லி இருக்கிறார்கள்..... எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. உங்களுக்கும் பிடிக்குமென நினைத்து இங்கே பகிர்ந்திருக்கிறேன். இதோ காணொளி உங்கள் ரசனைக்கு.....

ரசித்த புகைப்படம்:

இதற்கு அர்த்தம் சொல்லவேண்டிய தேவையில்லை என நினைக்கிறேன்!

ராஜா காது கழுதை காது:

சில நாட்களாக எங்கேயும் வெளியே போக முடியாத சூழ்நிலை – அலுவலகம் – வீடு – அலுவலகம் என ஒரே சுழலில் மாட்டிக்கொண்ட உணர்வு. அதனால் சில ஃப்ரூட் சாலட்களாக – ராஜாவின் காது நீண்டு கழுதைக் காது ஆகவில்லை! 

சில நாட்களாக எங்களுடைய குடியிருப்பில் தண்ணீர் பிரச்சனை. தண்ணீர் லாரிகளில் இருந்து தண்ணீர் கொண்டு வந்தார்கள்.  தண்ணீர் இல்லாத சிலர் கீழேயிருந்து கொண்டு வந்தார்கள். எதிர் வீட்டு பெண்மணி, தனது மகனிடம்.....

பெண்மணி: “கொஞ்சமாவது வெட்கப்படு. நான் போய் தண்ணீர் எடுத்து வருகிறேன். நீ இங்க உட்கார்ந்து டி.வி. பார்த்துட்டு இருக்க....  உன்னை பெத்ததுக்கு ஒரு நாயைப் பெத்துருக்கலாம்!”

மகன்: ”ஏன் நாயைப் பெத்துருந்தா, உனக்கு கீழேருந்து இரண்டு பக்கெட் தண்ணி கொண்டு வந்து கொடுத்திருக்குமா என்ன!”

படித்ததில் பிடித்தது!:

தாத்தாவும் பேரனும்....

தாத்தா.... இங்க ஒரு மலை

இருந்துச்சே எங்க?

கொள்ளை அடிச்சிட்டாங்கப்பா...

தாத்தா இங்க ஒரு ஆறு

இருந்துச்சே எங்க?  

காணாப்போயிடுச்சுப்பா...

தாத்தா இங்க இருந்த நிலங்கள் எல்லாம்?

பாரு கட்டடங்கள் பெருத்துப் போச்சு,

நிலங்கள் செத்துப் போச்சு!

சிட்டுக் குருவிகள் எங்க தாத்தா?

எல்லாம் புத்தகத்துல படமா இருக்கு,

பறந்த காலம் பறந்தே போச்சு!

மண்புழுவப் பாக்கணும் போல

இருக்கு தாத்தா....

அட போப்பா, மனுஷனையே பாக்க

முடியுமான்னு

சந்தேகமா இருக்கு.....

மண்புழுவுக்கு எங்க போக?

நீண்ட மௌனம்.....

இருவரும் நடந்தனர்.

தாத்தாவிடம் இன்னும் சொல்வதற்கு

இருந்தன, இழந்த கதைகள்.

பேரன்தான் கேட்பதை

நிறுத்திக் கொண்டான்.

காரணம் – அவன்

புரிந்துகொண்டான்.

-          ராஜா சந்திரசேகர், ஆனந்த விகடன் தீபாவளி மலர், 2012.

என்ன நண்பர்களே இந்த ஃப்ரூட் சாலட்-ஐ ரசித்தீர்களா? மீண்டும் ஃப்ரூட் சாலட்-உடன் அடுத்த வெள்ளியன்று சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட்.
புது தில்லி.