இளம் யுவதி – சாலைக்காட்சிகள் – பகுதி 1

தினம் தினம் அலுவலகத்திற்கு செல்லும்போது, வெளியே சுற்றும்போதும் பல காட்சிகளைப் பார்க்கிறோம். அப்படி பார்க்கும் காட்சிகளில் பல ரசனையானவை. அப்படி ரசித்துப் பார்த்த சில காட்சிகளை அவ்வப்போது வெளியிட நினைத்திருக்கிறேன். அப்படி ரசித்த காட்சிகளில் முதல் காட்சியாக இன்று இதோ ஒரு இளம் யுவதியை பற்றிய காட்சி.....

மெட்ரோ ரயில் நிலையத்திலிருந்து வெளியேறிக் கொண்டிருந்தேன். அருகிலேயே ஒரு யுவதி - பதினெட்டு வயது இருக்கலாம் – கூடவே நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள். ‘தலையைக் குனியும் தாமரையை’ போல குனிந்த தலை நிமிர வில்லை. இப்போதைய பழக்கமான முதுகுச் சுமையோடு இருந்தாள். என் நடையோடு போட்டி போட்டு ஒரு நடை. அட ரொம்ப நேரமா நம்ம கூடவே நடந்து வராளேன்னு திரும்பி பார்த்தேன். நடந்து கொண்டே கார் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

சாலையில் மேடு பள்ளம், தடைகள் என எல்லாவற்றையும் அநாயாசமாக தாண்டியது கார் – அவளது கை விரல்களின் வழியே. அந்தக் கார் மட்டுமல்ல, அவளும் தான் - வழியில் இருக்கும் படிகளில் ஏறி இறங்கி சாலைக்கு வந்து தன் வழியே, என் அருகிலேயே நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள் – கார் ஓட்டிய படியே. எதிரே வருபவர்கள் தான் அவள் மீது முட்டிக் கொள்ளாது தள்ளி நடக்க வேண்டும். முட்டி விட்டாலும் கவலை இல்லை போல!

அப்படி எதிரே வந்த ஒரு பெண்மணியின் தோள் பட்டை இந்த யுவதியின் தோள்பட்டையில் உரச, கைவிரல்கள் சற்றே அதிர, அவள் நடந்தபடியே ஓட்டிக்கொண்டிருந்த கார் ஒரு தடைக்கல் மீது மோதி தலைகீழே திரும்பிய தவளை போல ஆனது.

அவள் வாயிலிருந்து “ஷிட்” என்றதோர் கூச்சல். இதுவரை பேசாது அவள் கூடவே [என் வழியும் அவள் வழியும் ஒன்றுதான்!] நடந்து, அவளின் விரல்களின் ஓட்டத்தை ரசித்து வந்த நான் “நடு ரோடுல எல்லாம் கக்கா போகக் கூடாது கண்ணு!” என்று சொல்ல, தலையைக் குனிந்து வந்த தாமரை மேலே பார்த்தது.

”ஓகே அங்கிள்” எனச் சொல்லி கைவிரலாலே அவளது டச் ஸ்க்ரீன் மொபைலில் கார் ஓட்டும் பணியை தொடர்ந்தாள் அந்த யுவதி. நானும் மனதில் நினைத்தபடியே – அட அந்த பெண்ணைப் பற்றி நினைக்கலை – இந்த மொபைல் மோகம் பற்றி நினைத்தபடியே எனது இலக்கை நோக்கி நடந்தேன்.

மீண்டும் வேறொரு சுவாரசியமான காட்சியோடு உங்களைச் சந்திக்கும் வரை....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.