ஃப்ரூட் சாலட் – 68 – மிட்டி கூல் ஃப்ரிட்ஜ் – இளவரசி – இடி மன்னர்கள்

இந்த வார செய்தி:

மிட்டி கூல்! ”பெயரே வித்தியாசமா இருக்கே”ன்னு யோசிக்கறீங்களா? ஹிந்தியில் மிட்டி என்றால் மண்.  கூல் – ஆங்கில வார்த்தை தான்! நம்ம ஊர் பானைகள், மண்பாண்டங்கள் போலவே மண்பாண்டங்கள் செய்யும் ஒரு நபர் தான் திரு மன்ஷுக் லால் ராகவ்ஜி [B]பாய் ப்ரஜாபதி [ஒரே ஆளு தான்! கொஞ்சம் நீளமான பேர்தான்!]. குஜராத் மாநிலத்தினைச் சேர்ந்தவர் மன்ஷூக்! 

சாதாரணமாக பானைகளும் மண்பாண்டங்களும் செய்வதோடு தனது வாழ்க்கையினை முடித்துக் கொள்ளாது எதையாவது சாதிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு செயல்படும் இவர் பிறந்தது 1965-ஆம் வருடம். களி மண் கொண்டு பலவிதமான பாத்திரங்களும் Non-Stick வகை பாத்திரங்களும் தானாகவே தயாரித்து விற்று வரும் இவரது வாழ்க்கைப் பயணத்தின் தொடக்கம் கொஞ்சம் கடுமையாகத் தான் இருந்தது.

பத்தாவது வரை படித்த இவர், தனது குடும்பத்தின் ஏழ்மை கண்டு வேலைக்குச் செல்ல ஆரம்பித்தார். அங்கே நடந்த ஒரு சிறு விபத்தில் கண்ணில் கொஞ்சம் அடிபட, எட்டு மாதத்திற்கு வேலை இல்லாது இருந்தவர் ஒரு தேநீர் கடை ஆரம்பித்தார்.  அது மனதுக்குப் பிடிக்காது போகவே, அதே சமயம் ”Jagdamba Potteries” எனும் நிறுவனத்தில் 300 ரூபாய் சம்பளத்தில் 1985-ஆம் வருடம் சேர்ந்து பல விதமான மண் பாத்திரங்கள் தயாரிப்பதையும் கற்றுக் கொண்டார்.

நாள் ஒன்றுக்கு குயவர்களின் சக்கரத்தில் 100 பானை/பாத்திரங்களுக்கு மேல் தயாரிக்க முடியாது இருப்பது கண்டு, ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என ஆரம்பித்தது இவரது தேடல். வீட்டின் கூரைகளுக்கான ஓடுகள் கைகளால் அழுத்தி தயாரிக்கும் இயந்திரம் மூலம் நிறைய தயாரிக்க முடிகிறதைப் பார்த்த மன்ஷுக் இதே முறையால் பாத்திரங்கள், மண் தவா [தோசைக்கல்!] தயாரிக்க முடிவு செய்தார்.

பார்த்துக் கொண்டிருந்த வேலையை விட்டு, 30000 ரூபாய் கடனில் ஆரம்பித்தது தான் இவரது தொழிற்சாலை.

ஓடுகள் தயாரிக்கும் இயந்திரத்தில் சில மாறுதல்கள் செய்து நாள் ஒன்றுக்கு 700 தவாக்கள் வரை தயாரிக்க ஆரம்பித்த இவர் கடனில் மூழ்கினாலும், தனது குடும்பத்தினருடைய தொடர்ந்த ஆதரவினையும் பெற்று தனது முயற்சியில் வெற்றி பெற்றார். குளிர்ந்த தண்ணீர் வைத்துக்கொள்ள விதம்விதமான மண் பாத்திரங்கள் [Water Cooler with a tap!] தயாரித்து அதற்கான Patent உரிமைகளையும் பெற்றார்.

இப்படி முன்னேற்றம் கண்டு கொண்டிருந்தவர் வாழ்வில் மட்டுமல்ல குஜராத்தின் பலருடைய வாழ்விலும் மாற்றத்தினை ஏற்படுத்தியது 2001-ஆம் ஆண்டு அங்கே வந்த நிலநடுக்கம். நிலநடுக்கத்திற்குப் பிறகு “சந்தேஷ்” எனும் குஜராத்தி நாளிதழ் இவரது மண்ணாலான Water filter படம் போட்டு “The broken fridge of the poor” என்ற விளம்பரம் வெளியிட்டது. அதைப் பார்த்தபிறகு தான் மன்ஷுக் அவர்களுக்கு மண்ணால் ஆன ஃப்ரிட்ஜ் தயாரிக்கும் ஆசை வந்தது. பல்வேறு சோதனைகளுக்குப் பிறகு மண்ணால் ஆன ஃப்ரிட்ஜ் தயாரித்து அதை விற்பனை செய்வதில் வெற்றி கண்டார். அதற்கு மின்சாரம் தேவையில்லை என்பது கூடுதல் வசதி!

பழங்கள் காய்கறிகள், பால் போன்ற அனைத்தையும் கெடாமல் வைத்திருக்க உதவும் இந்த மிட்டி கூல் ஃப்ரிட்ஜில் தண்ணீரும் சேமித்து வைத்துக்கொள்ள வசதி உண்டு. அதையே ஒரு குழாய் மூலம் பிடித்துப் பயன்படுத்தும் வசதி இதை பிரபலமாக உலா வரச் செய்திருக்கிறது.

இந்த வெற்றிப் பயணம் இவரோடு மட்டும் நிற்கவில்லை. இன்னும் பல இளைஞர்களுக்கு இவரது தொழிற்சாலையில் வேலை தந்து அவர்களையும் முன்னேற்றும் நல்ல எண்ணம் கொண்ட இவர் தனது வாழ்வில் மேன்மேலும் பல வெற்றிகளைப் பெற வாழ்த்துகள்!  சென்ற வாரம் இவரைப் பற்றி Times Now தொலைக்காட்சியில் Grass Root Soldiers எனும் நிகழ்வில் பார்த்ததை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டதில் எனக்கும் மகிழ்ச்சி.

இந்த வார முகப்புத்தக இற்றை:

எல்லா பெண்களும் அவரவர் கணவன் கண்ணிற்கு ராணியாக தெரிவதில்லை.  ஆனால் எல்லா பெண்களும் அவரவர் அப்பாவிற்கு இளவரசி தான்!

இந்த வார குறுஞ்செய்தி: 

பெரும்பாலான மனிதர்கள் தங்களுடைய ஒரு ரூபாய் நாணயம் தொலைந்து போனால் கவலைப் படுவதில்லை.... அதே நேரம் அவர்களது அலைபேசியில் இருக்கும் எஞ்சிய தொகையில் ஒரு பைசா குறைந்தாலும் ரொம்பவே கவலைப் படுகிறார்கள்... என்ன உலகமடா இது!

ரசித்த படம்: 

மொத்த குடும்பமும் ஒரே இடத்தில்தான் இருப்போம்! கொஞ்சம் கூர்ந்து கவனிங்க!

ரசித்த பாடல்:

இள நெஞ்சே வா நீ இங்கே வா.....  எனும் பாடல். கே.ஜே. யேசுதாஸ் அவர்களின் குரலில் இனிமையான பாடல்.... நான் ரசித்த அந்த பாடல் இதோ உங்கள் ரசனைக்கு.....

ரசித்த விளம்பரம்:

பேருந்தில் செல்லும் பெண்களை உரசுவதில் இன்பம் காணும் இடிமன்னர்களைப் பார்த்து “ஏன் தான் இப்படி இருக்காங்களோன்னு” கோபப்பட்டதுண்டா! அவர்களை வழிக்குக் கொண்டு வர ஒரு காணொளி.....  இந்த விளம்பரத்தினைப் பாருங்களேன்!

 

படித்ததில் பிடித்தது!:

”பெரிய பெரிய அவமானங்களையெல்லாம் பொறுத்துக் கொண்டு, தாங்கள் போகிற போக்கிலேயே போய்க் கொண்டிருப்பவர்களைப் பெரிய யோகிகள் என்கிறார்கள். அப்படிப் பார்க்கும்போது ரயில்வே கம்பெனிகளைப் போன்றவைகளை பெரிய யோகிகள் ஸ்தாபனம் என்று சொல்லி விடலாம். ரயில் வண்டிகள் வேகமாகப் போகவில்லை என்பதற்காக எத்தனையோ விகடத் துணுக்குகள் கேலிப் பேச்சுகள் சொல்லிப் பார்த்தாகிவிட்டது. ஆனாலும் எல்லாவற்றிற்கும் அவை பூ என்று ஊதிவிட்டுப் போனபடியே தான் போய்க் கொண்டிருக்கின்றன!”

-   இப்போது படித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு புத்தகத்திலிருந்து! என்ன புத்தகம் என ஆவலுடன் கேட்கும் நண்பர்களுக்கு விரைவில் அப் புத்தகம் பற்றி எழுதுகிறேன்! அப்ப தெரியும்! எழுதியது எழுத்தாளர் தேவன் என்பதை மட்டும் சொல்லி விடுகிறேன்! :)

என்ன நண்பர்களே இந்த ஃப்ரூட் சாலட்-ஐ ரசித்தீர்களா? மீண்டும் ஃப்ரூட் சாலட்-உடன் அடுத்த வெள்ளியன்று சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட்.
புது தில்லி.