காணாமல் போன மனைவி.....

பட உதவி: கூகிள்

கடந்த வெள்ளி அன்று இரவு திருவரங்கம் ரயில் நிலையத்திற்கு நாங்கள் சென்று சேர்ந்த போது இரவு 10.15 மணி. முதலாம் நடைமேடை பலவித மனிதர்களால் நிரம்பி இருந்தது. மனிதர்களை விட அவர்கள் கொண்டு வந்த பொருட்கள் அதிகமாக இருந்தது. மனிதர்களின் உடைகளிலும்  வித்தியாசங்கள் பல - சிலர் இரவு உடையோடு வர, வேறு சிலர் பட்டுப்புடவை சரசரக்க, காது, கழுத்து, கை, மூக்கு என எல்லா இடங்களிலும் நகைகளை அள்ளிப்போட்டுக்கொண்டு தங்க மங்கைகளாக உலா வந்தனர். ஒரு வேளை அவர்கள் கனவில் ஏதேனும் கல்யாணத்திற்குச் செல்வார்களோ?

திருவரங்கத்தில் இருக்கும் இதமான குளிருக்கு பயந்து காதுகளில் பத்து ரூபாய்க்கு இரண்டு என விற்கும் அடைப்பான்களையோ அல்லது குரங்கு குல்லாய்களையோ போட்டுக்கொண்டு மேலுக்கு கம்பளி உடைகளை அணிந்து கொண்டு வந்த பலரைப் பார்க்கும்போதே, தில்லியின் குளிருக்குப் பழகிய எனக்கு வேர்த்தது! சிலர் காதுகளில் ஒரு கிலோ பஞ்சினை அடைத்துக்கொண்டு வந்ததைப் பார்த்தபோது, காது வலியோ எனத் தோன்றியது.

அந்த இரவு வேளையிலும் இட்லி வடை பொட்டலங்கள் வெகு விரைவாக விற்பனை நடந்து கொண்டிருந்தது. கூடவே ‘மல்லி, மல்லி – பாக்கெட் பத்து ரூபாய்’ குரல்களையும், அவர்களிடம் ”என்னம்மா நாலே நாலு பூதான் இருக்கும், இதுக்குப் பத்து ரூபாயா?” என்று பேரம் பேசும் மகளிரையும் காண முடிந்தது! சிலர் அந்த இரவிலேயே தலையில் சூடிக் கொள்ள, சிலர் தங்களது கைப்பைக்குள் வைத்துக் கொண்டனர். வீடில்லாத சிலர் தங்களது மொத்த உடமைகளையும் பொதியாகக் கட்டி பக்கத்தில் வைத்து, அதைப் பிடித்தபடியே ஆங்காங்கே படுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

இப்படி மனிதர்களையும் நிகழ்வுகளையும் வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது ஒரு மனிதர் “சௌந்திரா, சௌந்திரா” என்று பதற்றத்தோடு அழைத்தபடியே ஒரு புறத்திலிருந்து மறு புறத்தினை நோக்கி கைப்பெட்டியோடு ஓடிக் கொண்டிருந்தார். எல்லோரும் அவரைப் பார்க்க, அவரும் அங்கே குழுமியிருந்த மக்களில் அவரது சௌந்திராவைத் தேடிக் கொண்டிருந்தார். நடைமேடையின் ஒரு எல்லைக்குச் சென்று மீண்டும் திரும்பினார். அப்போதும் சௌந்திரா கிடைக்கவில்லை போல.  பதற்றத்தோடு தேடிக்கொண்டிருந்தார். 

சௌந்திராவை தேடித்தேடி அலைந்து ஓய்ந்துவிட்டாரா இல்லை அவர் கிடைத்து விட்டாரா என்பதை அறியமுடியாதபடி ரயில் நிலையத்திற்கு மங்களூர் விரைவு வண்டி வந்துவிட அதில் பாதி மக்கள் கூட்டம் ஏறிவிட்டது. ஆவலுடன் எதிர்பார்த்த எனக்கும் மற்ற மக்களுக்கும் மனதில் கேள்வி – “கிடைத்தாரா சௌந்திரா?”. பக்கத்தில் இருந்த ஒரு பெண்மணி வாய்விட்டு கேட்கவே கேட்டுவிட்டார்!

நாங்கள் சென்னைக்குச் செல்ல வேண்டிய மலைக்கோட்டை விரைவு வண்டி வந்துவிட, நாங்களும் எங்களுக்கு கொடுத்திருந்த இடத்தினை அடைந்து படுத்துத் தூங்கினோம்! அதிகாலை 04.15 மணிக்கு தாம்பரம் ரயில் நிலையம் எங்களை வரவேற்க காத்திருந்தது.  கொண்டு வந்திருந்த உடைமைகளுடன் கீழே இறங்கி நிற்க, அங்கே ஒரு பெரியவர் பெட்டி படுக்கையுடன் நின்று கொண்டிருந்தார்.  அப்போது தான் மலைக்கோட்டை விரைவு வண்டியிலிருந்து இறங்கி இருப்பார் போல!

அவர் மட்டும் இறங்கிவிட, அவர் மனைவி இறங்கவில்லை! உடனே வண்டி அங்கிருந்து புறப்பட்டுவிடும் என்பதால் அவர் அலற ஆரம்பித்தார் – “ஈஸ்வரி, ஈஸ்வரி! எங்க போயிட்டா இவ! சீக்கிரம் இறங்கு!” தன் உடைமைகளை அங்கே வைத்துவிட்டு ரயிலுக்குள் செல்லவும் தயங்கி, ரயில் பெட்டிக்கு அருகே சென்று மீண்டும் அழைக்கிறார் – ”ஈஸ்வரி, ஈஸ்வரி.....”  ஈஸ்வரியைத் தான் காணவில்லை! பதற்றத்தோடு ஒவ்வொரு ஜன்னல் வழியாகவும் அலற ஆரம்பித்து விட்டார்.  இரண்டு நிமிடம் மட்டுமே அங்கே நிற்கும் என்பதால் அவர் அலறுவதில் அர்த்தம் இருந்தது! சம்பந்தமில்லாது என் மனதில் “ஈஸ்வரி.... உன்னைக் கல்யாணம் பண்ண ஆசைப்படறேன்...” பாட்டு ஒலித்தது!

ஒருவழியாக ஈஸ்வரி இறங்கி வந்தார். ’ஏன் கத்தறீங்க! செருப்பு காணமேன்னு தேடிட்டு இருந்தேன். பார்த்தா, என்னோட ஒரு செருப்பும் உங்களோட ஒரு செருப்பும் இருக்கு! என்ன அவசரமோ, ஜோடிகளைப் பிரித்து மற்றதை தான் இவர் காலில் மாட்டிக்கொண்டு விட்டாரே! இன்னும் இரண்டு திட்டுகளை வாங்கிக் கொண்டு அவரவர் செருப்புகளை மாட்டிக்கொண்டு ஈஸ்வரியுடன் ஈஸ்வரன் நடந்தார்!

இப்போது இருப்பது போல இந்த இரண்டு ஜோடிகளிடமும் அலைபேசி இல்லை. அலைபேசி இருந்திருந்தால் ஒருவரை ஒருவர் அலைபேசி மூலம் அழைத்து பதற்றத்தினைத் தவிர்த்து இருக்கலாம் எனத் தோன்றியது. அதை நிரூபிக்கும் விதமாக பக்கத்தில் ஒரு இளம்பெண் அலைபேசியில் அவர் கணவனிடம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார் – “ஏங்க S5 கோச் கிட்ட நில்லுங்கன்னு சொன்னேன்....  எங்கே இருக்கீங்க? சொன்னா சொன்ன இடத்தில் இருப்பதில்லையா? என்று அதிகாலை வேளையிலேயே தனது அர்ச்சனையைத் தொடங்கி இருந்தார்.  நிச்சயம் எதிர் முனையில் என்ன பதில் வந்திருக்கும் என்பதை யோசிக்க முடிந்தது! :)

என்ன நண்பர்களே, பதிவினை ரசித்தீர்களா? மீண்டும் வேறொரு பதிவில் சந்திக்கும் வரை.....

நட்புடன்

வெங்கட்

திருவரங்கத்திலிருந்து.....

டிஸ்கி: கடந்த சில நாட்களாக, தொடர்ச்சியான பயணத்தில் இருப்பதால் பலருடைய பதிவுகளை படிக்க முடியவில்லை. தில்லி திரும்பியதும் எல்லோருடைய பதிவுகளையும் படித்துவிடுகிறேன்.