எங்கே தேடுவேன்....

பதிவின் தலைப்பு பார்த்த உடனே நான் எதையோ தொலைத்து விட்டேன் என்று பதட்டப் பட வேண்டாம். 2002-ஆம் வருடம் ஒன்றே ஒன்றைத் தான் தொலைத்தேன் – அதாவது என் இதயத்தினை.....  அது தற்போது பத்திரமாக என்னவளிடம் இருக்கிறது!

”பிறகு எதைத் தானய்யா தேடுவீர்?”

பெரிதாய் ஒன்றும் தொலைந்து போகவில்லை. ரொம்ப சின்னதாய் உள்ளங்கைக்குள் அடங்கி விடக் கூடிய ஒரு விஷயம் தான்.  தொலைத்ததும் நானில்லை!

விஷயத்துக்கு வந்து விடுகிறேன்.....

சென்ற வாரம் அலுவலக நண்பர் ஒருவர் தனது தந்தையை பல் மருத்துவரிடம் அழைத்துச் சென்றிருக்கிறார்.  கடவாய்ப் பல்லில் சில மாதங்கள் முன்னர் பிரச்சனை இருக்க இரண்டு பல்களை எடுத்து விட்டு அங்கே செயற்கைப் பற்கள் பொருத்தி இருந்தார்கள்.  அந்தப் பற்கள் ஏதோ ஆடுவது போன்ற ஒரு உணர்வு நண்பரின் தந்தைக்கு.  எந்த மருத்துவர் முன்பு பற்களைப் பொருத்தினாரோ அவரிடமே இப்போது அழைத்துச் சென்றிருக்கிறார் நண்பர்.

பல் மருத்துவர்களிடம் ஒரு கெட்ட பழக்கம் – பல்லைக் காண்பிக்கச் செல்லும் நபரை உடனே ஒரு இருக்கையில் அமர வைத்து பின்னர் சாய்வாக படுக்க வைத்துவிடுவார்கள்.  உலகத்தினை தனது வாய்க்குள் காண்பித்த கிருஷ்ணரைப் போல வாயையும் நன்கு திறந்து கொள்ளச் சொல்லி பேச ஆரம்பிப்பார் மருத்துவர்.  அவர் தனக்கு பொருத்திய செயற்கைப் பற்கள் ஆடுவது போல உள்ளது என்றதும் தனது உபகரணங்களை வாயினுள் செலுத்தி அங்கே இரண்டு தட்டு தட்ட, அந்த பற்கள் ”என்னையாடா அடிக்கிறே...” என்று பயில்வான் ரங்கசாமி மாதிரி ஒரு ஆட்டம் ஆடி எகிறி குதித்தது.

குதித்த பற்கள் மருத்துவர் நோக்கி வந்திருந்தால் ரோஹித் ஷர்மா மாதிரி பாய்ந்து பிடித்திருப்பார் – மருத்துவரும் ஒரு ஷர்மா தான்! ஆனால் அது குதித்த இடம் பெரியவரின் வாய்க்குள்.....  அதுவும் நேராக உணவுக்குழாய்/மூச்சுக் குழாய் பகுதிகளில்.....  பெரியவருக்கு மூச்சு முட்ட ஆரம்பிக்க, பிடுங்கிய பல்லே அவருக்கு எமனாய் மாறும் சூழ்நிலை. நண்பரும் மருத்துவரும் அதிர்ச்சியில் தடுமாற, சற்றே பதட்டமடைந்த மருத்துவர் தன்னிடம் இருந்த உபகரணத்தால் விழுந்த பற்களை எடுக்க முயன்றாராம். ஆனால் அப்பற்களோ இன்னும் உள்ளே சென்று விட மூச்சுத் திணறல் அதிகமாகி விட்டது.

மருத்துவர் உடனே தனது வாகனத்தில் பெரியவரையும் நண்பரையும், அழைத்துக் கொண்டு காது, மூக்கு, தொண்டை நிபுணரிடம் அழைத்துக் கொண்டு செல்ல, அவரும் சில முயற்சிகள் செய்து வேறு வழியில்லை, பெரிய மருத்துவ மனைக்கு அழைத்துச் செல்லுங்கள் எனத கைவிரித்து விட்டாராம்.  பல் மருத்துவர் மீண்டும் தனது வாகனத்திலேயே பக்கத்தில் இருந்த ஒரு பெரிய மருத்துவமனையின் அவசர சிகிச்சைப் பிரிவுக்கு விரைந்து சென்று விட்டார். போகும்போதே அங்கிருக்கும் தனது நண்பரான மற்றொரு மருத்துவருக்கும் தகவல் சொல்லி விட்டார்.

பெரிய மருத்துவமனையில் அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டுமா என்பதை முடிவு செய்ய முதலில் எக்ஸ்ரே போன்ற சோதனைகளை செய்து கொண்டிருக்க, பெரியவருக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மூச்சுத் திணறல் குறைந்து இருக்கிறது.  வாய்க்குள் விழுந்த பல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பயணித்து, வயிற்றுக்குள் சென்றிருக்க வேண்டும்.  சில மணி நேரங்களுக்குள் வயிற்றுக்குள் சென்று சமர்த்தாக குடி புகுந்திருந்தது அந்த இரண்டு பற்களும்.

இதற்குள் பல் மருத்துவரிடம் சென்றவர்கள் இன்னும் வீடு திரும்பவில்லையே என்று வீட்டிலுள்ளவர்கள் கவலைப்பட, அவர்களையும் பதட்டத்தில் வீழ்த்தவேண்டாம் என்று நண்பர் கும்பல் அதிகமாக இருப்பதாகச் சொல்லி சமாளித்து இருக்கிறார். எக்ஸ்ரேவிலும் வயிற்றுக்குள் இருந்த பற்கள் தெரிந்து விட, மருத்துவர்கள் அறுவை சிகிச்சைக்கு அவசியமில்லை, நாளைக் காலைக்குள் பற்கள் தாமாகவே Stool மூலம் வெளியே வந்து விடும் என்று சொல்லி இருக்கிறார்கள்.

காலை வரை பதட்டத்துடனே இருந்த பெரியவர் கழிவறைக்குச் சென்று வந்த பின் வீட்டில் இருந்த அனைவரும் அவரை சூழ்ந்து கொண்டு பற்கள் வந்து விட்டதா என்று விசாரிக்க, அவருக்கு ஒரே குழப்பம். வெளியே வந்த மாதிரி தெரியவில்லை – Stool மூலம் வெளியே வந்து விடும் என்று சொன்ன பற்கள் வயிற்றுக்குள் ஸ்டூல் போட்டு உட்கார்ந்து கொண்ட மாதிரி இவருக்கு ஒரு உணர்வு...  கூடவே வயிற்றை அந்தப் பற்கள் கடிப்பது போன்ற உணர்வும்.

மனதில் குழப்பம் எதற்கு, மருத்துவமனைக்குச் சென்று மீண்டும் எக்ஸ்ரே எடுத்துப் பார்த்துவிடலாம் என அனைவரும் அபிப்ராயம் சொல்ல மீண்டும் மருத்துவமனைக்கு படையெடுப்பு. அங்கே சென்று சோதனைகள் செய்து பார்த்தபோது வயிறு காலி – அந்த பற்கள் இல்லை.  நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டபடி நண்பரும் அவருடைய தந்தையும் வீட்டிற்கு திரும்பினார்களாம்.....  ஆனாலும் பெரியவரின் மனதில் இந்த கேள்வி அகலவில்லை, அது எங்கே போயிருக்கும், அதை எங்கே தேடுவேன் என்று குழப்பம். 

வீட்டில் உள்ள அனைவரும் எல்லாம் நலமே என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டாலும், இப்போது சிரித்து இவ்விஷயத்தினை பகிர்ந்து கொண்டாலும், பெரியவரின் அந்த சமயத் திண்டாட்டம், நண்பர்/வீட்டினரின் தவிப்பு இதையெல்லாம் பார்க்கும்போது, தனது வேலையில் அஜாக்கிரதையாக இருந்த அந்த மருத்துவரை என்ன செய்யலாம் என்று கோபம் வருகிறது. என்ன செய்யலாம் சொல்லுங்களேன்!

மீண்டும் சந்திப்போம்.....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.