தள்ளாடும் தமிழகம் – சென்னை 200 ரூபாய் மட்டும்

சமீபத்தில் சில வேலைகளுக்காக தமிழகம் வந்திருந்தேன். தில்லியிலிருந்து நேரடியாக திருச்சிக்குச் செல்லும் திருக்குறள் விரைவு வண்டியில் பயணம்.  அதில் கிடைத்த அனுபவங்கள் பிறிதொரு சமயத்தில் பதிவாக வெளி வரலாம்! இப்போதைக்கு திருச்சியிலிருந்து தில்லி திரும்பும்போது, சென்னை வரை பேருந்தில் பயணம் செய்ததில் கிடைத்த சில அனுபவங்கள் இங்கே பதிவாக! 

Neat-ஆ வீட்டுக்குப் போங்க:

சென்னையிலிருந்து காலையில் புறப்பட வேண்டும் என்பதால் திருச்சியிலிருந்து இரவுப் பேருந்தில் பயணம் செய்ய முடிவு செய்தேன். திருவரங்கத்திலிருந்து திருச்சி மத்தியப் பேருந்து நிலையம் செல்லும் பேருந்தில் அமர்ந்து கொள்ள, புறப்பட்ட சற்று நேரத்திலேயே சத்திரம் பேருந்து நிலையம் வந்துவிட்டது. இரவு நேரம் என்பதால் பயணிகள் எண்ணிக்கை மிகவும் குறைவாகவே இருந்தது. எனது பக்கத்து ஜன்னலோர இருக்கை காலியாக இருக்க, சத்திரம் பேருந்து நிலையத்தில் ஒரு மனிதர் அதில் அமர்ந்தார். ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்து அவரை வழியனுப்ப வந்திருந்த இருவரிடம் “தம்பிகளா, Neat-ஆ வீட்டுக்கு போயிடணும்... எதுவும் ரவுசு பண்ணக்கூடாது! சொல்லிட்டேன்” என்றார். பேருந்து புறப்பட, அடித்த காற்றில் அவர் சொன்ன Neat-இன் அர்த்தம் எனக்குப் புலப்பட்டது! ஒவ்வொரு முறையும் காற்றடிக்கும் போதெல்லாம் எனது நாசிகளிலும் டாஸ்மாக் வாசம் ஏற மத்தியப் பேருந்து நிலையத்தில் பேருந்திலிருந்து கீழே இறங்கும்போது எனது நடையிலும் தள்ளாட்டம்!

மருத்துவக் குறிப்பு புத்தகம்:

பேருந்துகளில் புத்தகம் விற்பவர்களைப் பார்த்திருப்பீர்கள். இரவு பத்து மணிக்கு மேல் புத்தகம் விற்கும் ஒருவரை திருச்சி நகரப் பேருந்தில் பார்த்தேன். சூரியத் தொலைக்காட்சியில் மூலிகை மருத்துவக் குறிப்புகள் சொல்பவர் எழுதிய புத்தகம் என்று சொல்லி பத்து ரூபாய்க்கு புத்தகம் விற்றார் ஒரு இளைஞர்.  எந்தப் புத்தகம் விற்கிறதோ இல்லையோ, மருந்துகள் பற்றிய புத்தகம் விற்பனையாகிறது! இரவு பத்து மணிக்கு மேலும் புத்தகம் விற்ற அந்த இளைஞரிடமிருந்து ஆறு – ஏழு பேர் புத்தகம் வாங்கினார்கள். புத்தகம் விற்ற இளைஞரிடமிருந்து பேருந்தின் நடத்துனரும் ஒரு புத்தகம் எடுத்துக் கொண்டு [காசு கொடுத்தாரா?] அதை என்னிடம் கொடுத்து ”படிச்சுட்டு வாங்க, வாங்கிக்கிறேன்” என்றார்! ஒரு வேளை புத்தகம் படிப்பது எனக்குப் பிடிக்கும் என அவருக்கும் தெரிந்து விட்டதோ! இல்லை இப்படியும் இருக்கலாம் – “மருத்துவ குறிப்புகள் உங்களுக்கு அவசியம் தேவை” என அவருக்குத் தோன்றியிருக்கலாம்! Neat-ஆக இருந்தவரின் பக்கத்தில் இருந்ததால் என்னையும் அப்படி நினைத்திருக்கலாம்! புத்தகத்தில் போட்டிருந்த விலை – ரூபாய் 50/-.  பத்து ரூபாய்க்கு எப்படி கட்டுப்படி ஆகிறது? இல்லை அடக்க விலையே ஐந்து ரூபாய் தானா? கடைகளில் விற்கும்போது ரூபாய் 50/- பத்து சதவீத தள்ளுபடி போக 45/- என நாமும் சந்தோஷமாக வாங்குவோம்.....

200 ரூபாய்க்கு சென்னை!

மத்தியப் பேருந்து நிலையத்தில் உள்ளே நுழைந்ததும் தனியார் பேருந்துகளுக்கு ஆள் பிடிக்கும் கும்பல்கள் உங்களைச் சூழ்ந்து கொள்வது வழக்கம். AC Bus, Sleeper Bus என்று பலரும் உங்களைச் சுற்றி வந்து கொண்டே இருப்பார்கள் – அதிலும் இரவு நேரங்களில் இவர்களது நடமாட்டம் அதிகம்! சென்னைக்குப் போக இவர்கள் சொல்லும் கட்டணத்திற்கு எந்தக் கட்டுப்பாடும் இல்லை – வாய்க்கு வந்த கட்டணம் தான் – எவ்வளவு அதிகம் கேட்கிறார்களோ, அவ்வளவு அதிக Commission யாருக்கோ போகிறது! இவர்களைக் கடந்து அரசுப் பேருந்துப் பக்கம் வந்தால் ”200 ரூபாய்க்கு சென்னை, 200 ரூபாய்க்கு சென்னை” என்று கூவிக் கூவி சென்னையை திருச்சியில் விற்றுக் கொண்டிருந்தார் ஒரு அரசுப் பேருந்து நடத்துனர்! நானும் 200 ரூபாய் கொடுத்து சென்னையை வாங்கி விட்டேன்!

கொஞ்சிக் கொஞ்சி பேசி மதிமயக்கும்:

எனது இருக்கைக்கு இரண்டு இருக்கைகள் முன்னால் ஒரு இளைஞர் – முகத்தில் ஒரு மாத தாடி! அலைபேசியில் பேசிக் கொண்டிருந்தார். அவர் பேசியது பேருந்தில் இருந்த அனைவருக்கும் கேட்டது! இரவு பதினோறு மணிக்கு, யாரையோ கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தார். “அப்படி என்ன நேரமாச்சு, தூங்க இன்னும் நேரம் இருக்கே, பேசு, பேசு செல்லம்!” அதற்குப் பிறகு பேசிய பலவும் இங்கே எழுத முடியாத அளவு இருந்தது! “நாராயணா, இந்தக் கொசு தொல்லை தாங்க முடியலையே” Moment பேருந்தில் இருந்த பலருக்கும்!

அடுத்தவன் சொத்துக்கு ஆசைப்படாதே!:

திருச்சியிலிருந்து பெரம்பலூர் வரை வந்தாயிற்று. பெரம்பலூரில் ஒரு இளைஞர் பேருந்தில் ஏறினார். எனக்கு முன்னால் இருந்த இருக்கையில், ஜன்னலோர இருக்கையில் ஒரு இளைஞர் இருக்க, பக்கத்து இருக்கை காலியாக இருந்தது. பெரம்பலூரில் ஏறியவர், நேராக வந்து, ஜன்னலோர இருக்கை தனக்கு வேண்டுமெனக் கேட்க, அதில் அமர்ந்திருந்தவர் தரமுடியாது எனச் சொல்ல, “இவர் தனக்கு வாந்தி வருமெனச் சொன்னதோடு கொஞ்சம் சத்தமும் எழுப்பினார்!” ரொம்ப பழைய Technique என்றாலும் Effective Technique! இரவு முழுவதும் வாந்தி எடுக்கவே இல்லை என்பதை உங்களுக்குச் சொல்லணுமா என்ன... 

அவர் செய்த இன்னுமொரு Atrocity.  பக்கத்து இளைஞர் நன்கு உறங்க, அவர் வைத்திருந்த அம்மா குடிநீர் எடுத்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இவர் குடித்துக் கொண்டே இருந்தார் – அதுவும் வாயினுள் பாதி பாட்டில் போகும்படி வைத்து! இறங்கும்போது இது எதுவும் தெரியாமல் மீதி இருந்த தண்ணீரோடு அம்மா குடிநீர் பாட்டில் முதல் இளைஞரின் Back-pack ஓரத்தில் தஞ்சம் புகுந்தது!

சிங்கம் ஒன்று புறப்பட்டதே!:

பேருந்தில் பயணித்துக் கொண்டிருக்கும் போது பேருந்தின் சத்தத்தினை மிஞ்சுகிற அளவிற்கு பின்னாலிருந்து ஒருவர் கர்ஜித்துக் கொண்டிருந்தார். கூடவே ”என்னை யாருன்னு நினைச்சே....  பொலி போட்டுடுவேன்....” கூடவே சில வசவுகள்.  அவ்வப்போது கர்ஜனை....  திரும்பிப் பார்க்க, அவர் பேருந்தில் அமர்ந்திருந்தாலும் ஆடிக்கொண்டிருந்தார் – பேருந்து தரும் அதிர்வுகள் காரணமல்ல என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ?  இரவு முழுவதுமே கர்ஜனை கேட்ட படியே இருந்தது! சிங்கம் எங்கே இறங்கப்போகுதோ என நினைத்துக் கொண்டிருக்க, நடத்துனரின் குரல் வந்தது! சிங்கம் தள்ளாடியபடியே கையில் பையோடு முன்னேறியது! இறங்கிய இடம் எவ்வளவு Apt-ஆ இருக்கு பாருங்க! – சிங்கம் இறங்கிய இடம் – சிங்கபெருமாள்கோவில்!

ஆட்டம் பாட்டம் கொண்டாட்டம்:

இரவு நேரப் பேருந்து பயணம் எனில் பேருந்தில் இருக்கும் பலரும் உறங்குவது வழக்கம். பாவம் – ஓட்டுனரும் நடத்துனரும் தான். நடத்துனராவது சில சமயங்களில் உறங்கிவிடுகிறார்.  ஓட்டுனர் உறங்கிவிட்டால், பேருந்தில் உள்ள பலரும் நீங்காத்துயிலில் ஆழ்ந்துவிட வாய்ப்பு அதிகம்! அதனால் தானோ என்னவோ, நான் சென்ற பேருந்தின் ஓட்டுனர் பாடல் கேட்டபடியே வந்தார். தூக்கத்தில் இருப்பவர்களுக்கு தொந்தரவு தராத அளவு குறைந்த ஒலியில் தான் பாடல்கள் ஒலித்தது.  இளையராஜா பாடல்கள் பலவும் கேட்டபடியே வந்தார். நானும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்! அவருக்கு மிகவும் பிடித்த பாடல் ஒன்று இருக்கிறது. இரண்டு அல்லது மூன்று முறை வந்தது அப்பாடல்....  என்ன பாடல்?  கொஞ்சம் பழைய பாடல்.  Situation Song போல! பாடல் என்னன்னு தானே கேட்கறீங்க! இதோ கேளு[பாரு]ங்களேன்!

இப்படியாக நானும் சென்னை வந்து சேர்ந்த போது காலை மணி 05.00.  சென்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விழித்துக் கொண்டிருக்க, நான் உறங்கத் தயாரானேன்! தில்லி செல்ல, கொஞ்சம் காத்திருக்க வேண்டும். அதுவரை உறக்கம்! 

மீண்டும் சந்திப்போம்.....