ஃப்ரூட் சாலட் – 141 – ஷாஹித் அஃப்ரிதி – பதிவர் சந்திப்பு – அழுகிய தக்காளி

இந்த வார செய்தி:

கராச்சி : பாகிஸ்தான் கிரிக்கெட் வீரர் சாகித் அப்ரிடி களத்தில் ஆக்ரோஷம் காட்டினாலும்,  கிரிக்கெட் மூலம் தான் சம்பாதிக்கும் பணத்தை பெரும்பாலும் நாட்டு நலனுக்காகவே செலவிட்டு வருபவர்.

கிராமங்களுக்கு சாலை போடுவது, புற்றுநோய் மருத்துவமனை கட்டுவது போன்ற அறப்பணிகளில் சாகித் அப்ரிடி ஈடுபட்டு வருகிறார். கராச்சி நகரில் செயல்பட்டு வரும் உடல் மற்றும் மனவளர்ச்சி குன்றிய குழந்தைகளுக்கான 'தாருல் சுகான்' என்ற அமைப்புக்கு நேற்று சாகித் அப்ரிடி சென்றார்.

அங்கு மன வளர்ச்சி குன்றிய குழந்தைகளுடன் சிறிது நேரம் செலவிட்ட அப்ரிடி, அவர்களின் தேவைகளை கேட்டறிந்தார். மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்று வரும் குழந்தைகளுடன் பேசியும் மகிழ்ந்தார். மனவளர்ச்சி குன்றிய குழந்தைகளின் நலனுக்காக  20 லட்சம் பாகிஸ்தான் பணத்தையும் நிதியுதவியாக சாகித் அப்ரிடி அளித்தார்.

-          விகடன் இணைய இதழிலிருந்து......

இந்தியாவுடன் நடக்கும் போட்டிகளில் இவர் கொஞ்சம் அதிகமாகவே பற்றுடன் நன்றாகவே விளையாடுவார். அதனாலேயே எனக்கென்னமோ இவரை கொஞ்சம் பிடிக்காது! ஆனாலும் இன்று இந்த செய்தி படித்தவுடன் அவருக்கு ஒரு பூங்கொத்து கொடுக்க நினைக்கிறது மனது.  வாழ்த்துகள் ஷாஹித் அஃப்ரிதி!

இந்த வார முகப்புத்தக இற்றை:

இந்த வார குறுஞ்செய்தி:

தலைநகரில் ஒரு பதிவர் சந்திப்பு:

வரும் அக்டோபர் மாதம் புதுக்கோட்டையில் பதிவர் சந்திப்பு நடக்கப் போவது பற்றி நேற்றிலிருந்து பதிவுகள் வெளிவந்தபடி இருக்கிறது.  விழா சிறப்பாக நடக்க எனது வாழ்த்துகளும். ஆனால் இன்றைய பதிவில் நாம் பார்க்கப்போவது இந்த வாரத்தில் தலைநகர் தில்லியில் நடந்த பதிவர் சந்திப்பு பற்றி....  தலைநகர் வந்திருந்த பதிவர் ஒருவரை நான் சந்தித்தேன்.  சந்திப்பு பற்றி அவரே விரைவில் எழுதுவார் என நினைக்கிறேன்! தலைநகர் வந்த பதிவர் யார்! விரைவில் உங்களுக்குத் தெரிய வரும்!

அடுத்த பயணக் கட்டுரை:

ஹிமாச்சல் பிரதேசம் சென்று வந்தது பற்றி எழுதியதை என் வலைப்பூவில் வெளியிட்டு சில நாட்கள் ஆகிவிட்டன. சென்று வந்த பயணங்கள் மூன்று உண்டு – குஜராத் மாநிலத்திற்கு நான்கு நாள் பயணம், வடகிழக்கு மாநிலங்களுக்கு 15 நாட்கள் பயணம் மற்றும் நம் தமிழகத்தின் கொடைக்கானலுக்கு ஒரு நாள் பயணம் – என மூன்று பயணங்கள் சென்று வந்ததும் அதில் கிடைத்த அனுபவங்களை பகிர்ந்து கொள்ளவும் நிறையவே விஷயங்கள் உண்டு! சில நாட்களாகவே பதிவுகள் எழுதுவதிலும், சக வலையுலக நண்பர்களின் பதிவுகளை படிப்பதிலும் சில தடங்கல்கள்....  பிடுங்க வேண்டிய ஆணிகள் அதிகரித்துக் கொண்டே இருக்கின்றன!

எனது வேலைகள் ஒரு புறம் என்றால் அடுத்த பயணத் தொடர் என்ன என்று இதுவரை யாரும் கேட்கவில்லை என்பதும் உண்மை :)  

கேட்டாலும் கேட்காவிட்டாலும் இன்னும் சில தினங்களில் குஜராத் பயணம் பற்றிய கட்டுரைகள் வெளி வரும் என்ற செய்தியை உங்களுடன் இங்கே பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

இந்த வார காணொளி:

அற்புதமான இசை.... கேட்டு ரசியுங்களேன்.  மோகன்ஜி முகப்புத்தகத்தில் பகிர்ந்து கொண்ட காணொளி இது! அவருக்கு நன்றி..

Extraordinary super video. Don't forget to see this video.
Posted by Satya Krishnamurthy Hanasoge on Thursday, January 1, 2015

படித்ததில் பிடித்தது:

மன்னிக்க முடியாத கோபம் யார் மீதேனும் இருக்கிறதா உங்களுக்கு? சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் யாரையேனும் பழி வாங்கத் துடிக்கிறீர்களா, நீங்கள்?'' - மாணவர்களிடம் கேட்டார் ஆசிரியை.

எல்லா மாணவர்களும் ஒரே குரலில் 'ஆமாம்...' என்றனர். அவர்களை, ஒவ்வொருவராக அருகில் அழைத்த ஆசிரியை, ''மன்னிக்கவும் மறக்கவும் முடியாத அளவுக்கு எத்தனை கோபங்கள் உள்ளன?'' என்று கேட்டார். ஒருவன் 'பத்து' என்றான்; அடுத்தவன் 'பதினைந்து' என்றான். இப்படியாக ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு விதமாகச் சொன்னார்கள்.

இதையடுத்து அவர்களிடம் சிறிய பை ஒன்றைக் கொடுத்த ஆசிரியை, வகுப்பறையின் மூலையில் இருந்த தக்காளி கூடையைச் சுட்டிக் காட்டி, ''நீங்கள் சொன்ன எண்ணிக்கைப்படி, கூடையில் உள்ள தக்காளிகளை எடுத்து, உங்களுக்குக் கொடுத்த பையில் போட்டுக் கட்டுங்கள்'' என்றார். மாணவர்களும் தங்களது பையில்,தக்காளிகளைப் போட்டு மூட்டையாகக் கட்டிக் கொண்டனர்.

அவர்களிடம், ''இந்த மூட்டையை எப்போதும் உங்களுடன் வைத்திருக்க வேண்டும். தூங்கும் போதும் அருகில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்'' என்று உத்தரவிட்டார். புரிந்தும் புரியாமலும் மாணவர்கள் தலையாட்டினர்.

ஓரிரு நாட்கள் ஒரு குறையும் இல்லை. ஆனால், அடுத்தடுத்த நாட்களில் தக்காளிகள் அழுகி நாறத் துவங்கின. நாற்றம் அடிக்கும் மூட்டையுடன் வெளியே செல்ல மாணவர்கள் கூச்சப்பட்டனர். ஒரு கட்டத்தில்... ஆசிரியையிடம் சென்று, மூட்டைகளைத் தூக்கி எறிய அனுமதி கேட்டனர்.

மெள்ளப் புன்னகைத்த ஆசிரியை, ''நாற்றம் வீசுபவை தக்காளி மட்டுமா..? அந்த நாற்றத்தைப் போலவே, பகைமை உணர்வும் பழி வாங்கும் குணமும் உங்கள் மனதுக்குள் அழுகி நாறிக் கொண்டிருக்கின்றன. எனவே, பகை- பழியை மறந்து மன்னித்து விடுவதாக இருந்தால், தக்காளியையும் தூக்கி எறியுங்கள்'' என்றார்! மாணவர்களுக்கு தெளிவு பிறந்தது.

அப்போதே தக்காளி மூட்டைகளை குப்பைத் தொட்டியில் வீசிய மாண வர்கள்,பகை மறந்து ஒருவரையருவர் ஆரத் தழுவி கண்ணீர் விட்டனர். பெரியவர்களும் பகை மறந்து நடந்து கொண்டால் வாழ்க்கை சிறப்பாக இருக்கும்.

மீண்டும் அடுத்த வெள்ளியன்று வேறொரு ஃப்ரூட் சாலட்-ல் சந்திக்கும் வரை…..

நட்புடன்