கார் சாவி

 படம்: இணையத்திலிருந்து....

நான் காஜ்லா..... தில்லியின் பிரபலமான நட்சத்திர ஹோட்டல் ஒன்றில் இருந்த அலுவலக சந்திப்பில் கலந்து கொண்டு வெளியே வந்தேன். டம்பப் பை முழுக்க கைவிட்டு துழாவினாலும் சாவி கிடைத்தபாடில்லை. சந்திப்பு நடந்த இட்த்திலேயே இருக்குமோ எனத் தோன்ற அங்கே சென்றால் அங்கும் இல்லை! என்னுடைய வாகனம் நோக்கி நடந்து கொண்டே வாகனத்தின் சாவியை மீண்டும் தேடியபடியே நடந்தேன்.

வழக்கமாக செய்யும் தப்பையே செய்து விட்டேனோ என நினைத்தேன். வாகனத்திலேயே சாவியை மறந்து வைத்து விடுவது எனக்கு வழக்கம்! சாவி தொலையாமல் இருக்க, சாவித் துவாரத்திலேயே வைத்து விடுவது தான் நல்லது என எனக்கு ஒரு எண்ணம்! என் கணவர் எப்போதும் சொல்வார் – ”இப்படி வாகனத்திலேயே விட்டுச் சென்றால் உன் வாகனத்தை திருடுவது வெகு சுலபம்!”  அவர் எப்போதும் சொல்வது போலவே இன்று நடந்து விடுமோ....

ஓட்டமும் நடையுமாக வாகனம் நிறுத்தி வைக்கும் இடத்திற்கும் வந்தாயிற்று...  அங்கே அதிர்ச்சி காத்திருந்தது! வாகனம் காற்றில் மறைந்திருந்தது!  அலைபேசியிலிருந்து காவல்துறையை அழைத்து என்னுடைய வாகனம் தொலைந்து விட்டதை தெரிவித்தேன். எங்கே நிறுத்தினேன், வாகன எண், என்ன வண்ணம் என்று விவரமாக எல்லாவற்றையும் கேட்டுக்கொண்டார்கள். வண்டியிலேயே சாவியை விட்டுவிட்ட எனது முட்டாள் தனத்தையும் சொல்லி விட்டேன்! விரைவிலேயே கண்டுபிடிக்க முயற்சி செய்வதாகச் சொன்னார்கள்....

அடுத்ததாக என்னுடைய கணவரை அழைக்க வேண்டும். நிச்சயம் ”முட்டாளே...  சாவியை அப்படி வைக்காதே என எத்தனை முறை உனக்கு சொல்லி இருக்கிறேன்.... இப்போது திருடு போய் விட்டது பார்” என திட்டப் போகிறார். இருந்தாலும் அழைக்கத்தான் வேண்டும்.    

“நாதா.....  [இது போல தப்பு செய்த நேரங்களில் இப்படித் தான் அழைப்பது வழக்கம்!] ஒரு சிறிய பிரச்சனை. இங்கே வாகனத்தினை நிறுத்தி விட்டுச் சென்றேன். வழக்கம் போல சாவியை அதன் துவாரத்திலேயே விட்டு விட்டேன். சந்திப்பு முடிந்து திரும்பினால், வாகனம் இல்லை. களவு போய்விட்டது போலும்! நீங்கள் கவலைப் படாதீர்கள்.... காவல் துறையை அழைத்து புகார் செய்து விட்டேன். விரைவில் கண்டுபிடித்து விடுவதாக வாக்களித்து இருக்கிறார்கள்” என்று தட்டுத் தடுமாறி சொல்லி முடித்தேன்.

எதிர் முனையில் நீண்ட மௌனம்.  ஒரு வேளை அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டுவிட்டதோ என திரையைப் பார்த்தேன். இல்லை... இல்லை....  சற்றே மௌனத்திற்குப் பிறகு வழக்கம் போல “முட்டாளே....” என ஆரம்பித்தார்! ”நான் தானே இன்றைக்கு உன்னை அந்த சந்திப்பிற்காக வாகனத்தில் கொண்டு வந்து விட்டேன். நீ வாகனம் எடுத்துச் செல்லவே இல்லையே!” 

”அடடா..... கொஞ்சம் அவசரப் பட்டு விட்டோமோ?”  என மனதுக்குள் நினைத்தபடியே, “நல்ல வேளை திருடு போக வில்லை. சரி நீங்களே என்னை வந்து அழைச்சுட்டுபோங்க!” என்று சொன்னேன். அதற்கு அவர் சொன்ன பதில்.....

”முட்டாளே......  முதல்ல இங்கே என்னைப் பிடித்து கேள்வி கேட்கும் போலீஸ்காரரிடம் நான் உன் வாகனத்தினை திருட வில்லை என புரிய வைத்தால் தான் நான் அங்கே வந்து உன்னை அழைத்துக் கொண்டு போக முடியும்!”

டிஸ்கி: ஆங்கிலத்தில் வந்த மின்னஞ்சலின் தமிழாக்கம்.

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.