தில்லி புத்தகத் திருவிழா – 2016

இரண்டு வருடங்களுக்கு ஒரு முறை நடந்து வந்த புத்தகச் சந்தை இப்போதெல்லாம் வருடத்திற்கு ஒரு முறை நடக்கிறது. எப்போதும் ஃபிப்ரவரி மாதம் நடக்கும் எனில் இம்முறை ஒரு மாதம் முன்னதாகவே ஜனவரியில்....  சனிக்கிழமை 9 ஆம் தேதி தான் துவக்கம்.  நேற்று ஞாயிறு இரண்டாம் நாள் – இதை விட்டால் அலுவலக நாட்களில் செல்வது கடினம் என்பதால் நேற்று சென்று வந்தேன். 

பெரும்பாலும் தமிழகத்திலிருந்து தில்லி புத்தகத் திருவிழாவிற்கு வரும் பதிப்பகங்கள்/புத்தக விற்பனையாளர்கள் மிகவும் குறைவு – விரல் விட்டு எண்ணி விடும் அளவு தான் இருப்பார்கள். நியூ செஞ்சுரி, காலச்சுவடு, ஓம்காரம், பாரதி போன்ற வெகு சில பதிப்பகங்களும், புத்தக நிலையங்களும் வருவார்கள்.  அவர்களது பதிப்புகள் தவிர பல பதிப்பகங்களின் புத்தகங்களும் கிடைக்கும் வாய்ப்பு இருக்கும் என்பதால் தில்லியிலேயே புத்தகம் வாங்க ஒவ்வொரு வருடமும் ஒன்றிரண்டு முறை செல்வதுண்டு.

இம்முறையும் சென்று புத்தகங்கள் வாங்கலாம் என நேற்று மெட்ரோவில் பயணித்து பிரகதி மைதான் நிலையத்தில் இறங்கினால் வாயிலிலேயே நீண்ட மலைப்பாம்பு போன்ற வரிசை – மெட்ரோ நிலையத்திலேயே நுழைவுச்சீட்டு விற்பனை ஜோராக நடந்து கொண்டிருந்தது. என்னிடம் Multiple Entry Pass இருந்ததால் [புத்தகச் சந்தை நடத்தும் National Book Trust-ல் நண்பர் இருக்கிறார்!] நேராக வரிசையில் நானும் இணைந்தேன். குறுக்கே புகுந்து விரைவில் செல்ல நினைத்த படிப்பாளிகளும் வரிசையில் நின்று நொந்த படிப்பாளிகளும் சண்டை போடும்போது பார்க்கவே கஷ்டமாக இருந்தது! அத்தனை பீப் வார்த்தைகள்!

நுழைவாயில் நெருங்க நெருங்க வரிசையில் நின்றிருந்த பலருக்கும் பொறுமை இல்லை! இரண்டே இரண்டு காவல்காரர்கள் எல்லா ஆண்களையும் தடவல் பரிசோதனை செய்து பீடி, சிகரெட், பான் பராக், குட்கா ஆகியவற்றை வெளியே எறிய, அதற்கும் சிலர் சண்டை போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒருவழியாக என்னையும் தடவல் பரிசோதனை செய்து உள்ளே அனுப்ப, நேரடியாக 12-12A எண் கொண்ட அரங்கினை நோக்கி நடந்தேன் – அங்கே தான் Regional Language பதிப்பாளர்கள்/புத்தக நிலையங்களின் கடைகள் இருப்பதால்!

வழியிலேயே நண்பரும், தில்லி தினமணி நாளிதழில் பணிபுரிபவரும் வர அவருடன் சிறிது நேரம் பேசினேன்.  அவருடன் இன்னுமொரு தினமணி ரிப்போர்ட்டரும் வந்திருக்க, அறிமுகம் செய்து கொண்டேன்.  தமிழ்நாட்டிலிருந்து நியூ செஞ்சுரி மற்றும் ஓம்காரம் பதிப்பகத்தினர் மட்டுமே வந்திருக்கிறார்கள் என்று அவர்கள் சொல்ல, அப்போதே கொஞ்சம் உற்சாகம் குறைந்து விட்டது.  சரி வந்தது வந்தோம், பார்த்து விடுவோம், என அரங்கத்தினுள் நுழைந்தேன். 

ஒரே ஒரு தமிழ் பதிப்பகம் என்பதால் நேராக அங்கே சென்று பார்வையிட, எனக்குத் தேவையான புத்தகங்கள் ஏதுமில்லை.  கல்கி, சாண்டில்யன் என என்னிடம் இருக்கும் புத்தகங்கள் நிறையவே இருந்தது.  புறநானூறு விளக்கத்துடன் இரண்டு தொகுதிகள் கொண்ட புத்தகம் பார்க்கும்போதே வாங்க வேண்டும் எனத் தோன்ற எடுத்துப் பார்த்தேன்.  ஆனால் வாங்கவில்லை! சிறிது நேரம் மற்ற புத்தகங்களையும் பார்வையிட்டு, மற்ற அரங்குகளுக்கும் சென்று வந்தேன்.

வெளிநாட்டு பதிப்பகங்கள் இருக்கும் அரங்கான 7-ஆம் எண் அரங்கிற்குச் சென்றால் அங்கே சீன நாட்டிலிருந்தும் சௌதி அரேபியா, தாய்லாந்து போன்ற நாடுகளிலிருந்தும் புத்தகக் கடைகள் இருந்தன.  பல இடங்களில் சீன எழுத்தாளர்கள் தங்களது அனுபவங்களை அவர்களது மொழியிலேயே பேச, ஒரீரு இடங்களில் மட்டும் அதை ஹிந்தியில் மொழிபெயர்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  ஓரிடத்தில் அதுவும் இல்லை.  சீனாவின் மொழியான மண்டாரின் மொழியில் மணிப்பிரவாகமாக பேசிக்கொண்டிருக்க, அங்கே அமர்ந்திருந்த இந்தியர்கள் பலரும் மோன நிலையில் இருந்தார்கள்!

இன்னும் சில அரங்குகளுக்கும் சென்று பார்வையிட்டு அங்கிருந்து உணவகத்திற்குச் சென்று மதிய உணவினை முடித்துக் கொண்டேன்.....  ”காற்று வாங்கப் போனேன் ஒரு கவிதை வாங்கி வந்தேன்” எனும் பாடலில் வருவது போல புத்தகம் வாங்க வந்து விட்டு உணவகத்தில் சாப்பிட்டு வந்தவன் நான் ஒருவனாகத் தான் இருக்க முடியும்! எனக்குத் தேவையான தமிழ்ப் புத்தகங்கள் வாங்குவதற்காகவே தமிழகம் வர வேண்டும் என நினைக்கிறேன். 

ஆமாம்....  இதோ கிளம்பி விட்டேன்.  அலுவலகத்தில் பணிச்சுமை சற்றே குறைந்திருப்பதால் பொங்கலுக்கு ஊருக்கு வரத் திட்டம்.  பதினான்காம் தேதி காலை தில்லியிலிருந்து விமானத்தில் புறப்பட்டு மாலை திருச்சிக்கு வந்து விடுவேன்.....   மூன்று வாரப் பயணம் என இப்போதைக்கு நினைப்பு – அது குறையவும் வாய்ப்பிருக்கிறது! விடுமுறை கிடைத்து விடும் என்றாலும், அவசரப் பணிகள் இருக்கிறது என நாட்களை குறைத்து விடாமல் இருக்க வேண்டும்! அனுப்பி விட்டு, பின்னாலேயே அலைபேசியில் அழைக்காமல் இருக்கவும் வேண்டும்! பார்க்கலாம்.

மெட்ரோவில் வீடு திரும்பும்போது அதிக அளவில் மக்கள் கூட்டம்.  பயணிகளுக்கிடையே இடைவெளியே இல்லை! பல ஜோடிகள் சயாமி இரட்டையர்களாக மாறி இருந்தார்கள்! ஒருவருக்கு அலைபேசியில் அழைப்பு வந்தது. அவர் தனது சக்ரீன் டச் எடுத்துப் பார்க்க,  அழைப்பவரின் பெயர் வித்தியாசமாக சேமித்து வைத்திருந்தார் – என்ன பெயர் என்று தானே கேட்டீர்கள்?  “கும்பகர்ணன்...”  பெயர் எனக்கு ஏதோ ஒரு செய்தி சொல்வது போலத் தோன்றியது – ஒழுங்கா கிடைச்ச ஒரு நாள் லீவில் கும்பகர்ணன் மாதிரி தூங்கறது விட்டு இப்படி சாப்பிடறதுக்காகவே புத்தகச் சந்தைக்கு போவாயோ?

வெங்கட்

புது தில்லி