ஒரு கோப்பை மனிதம் – மு.கீதா

ஜனவரி மாதம் புதுக்கோட்டைக்குச் சென்றிருந்தபோது “தென்றல்” எனும் வலைப்பூவில் கவிதைகள், கட்டுரைகள் எழுதிவரும் மூ. கீதா அவர்களைச் சந்தித்தேன். சந்திப்பின் போது அவரது கவிதைத் தொகுப்பான ”ஒரு கோப்பை மனிதம்” புத்தகத்தினை எனக்குக் கொடுத்தார்.  கருத்துச் செரிவு அதிகமுள்ள அவரது கவிதைகளை வலைப்பூவிலேயே ரசித்து வாசித்திருக்கும் எனக்கு அவரின் சிறந்த சில கவிதைகளைத் தொகுப்பாக வாசிக்கும் வாய்ப்பு கிடைக்க விட்டுவிடுவேனா..  புதுக்கோட்டையிலிருந்து திருவரங்கம் திரும்பிய அன்றே வாசிக்கத் துவங்கினேன்.  ஒவ்வொரு கவிதையும் என்னுள் பல எண்ணங்களை விதைக்க, நானும் நினைவுகளில் மூழ்கிப் போனேன். 

தமிழகத்தில் இருக்கும்போதே படித்து விட்டாலும், மீண்டும் ஒரு முறை படிக்கும் எண்ணத்தோடு தில்லிக்கும் எடுத்து வந்துவிட்டேன்.  சென்ற வாரத்தில் மீண்டும் படித்தேன்.  இரண்டாம் முறையாக இருந்தாலும், சில கவிதைகள் என்னுள் நினைவுகளைக் கிளறி விட்டது…….

சின்னச் சின்னதாய் பல கவிதைகளின் தொகுப்பு. ஒவ்வொரு கவிதையும் நிச்சயம் உங்கள் உணர்வுகளைத் தொடும் கவிதைகள்….. 

மெத்தப் படித்த ஒரு பெண், திருமணத்திற்குப் பிறகு அவளுக்குக் கிடைக்கும் அனுபவம் பற்றிய கவிதை – “எரிமலைக் குழம்பாய்…”

கண்விழித்து

வகைவகையாய் வரைந்து

கட்டிடப் பொறியியலில்

களிப்புடனே தங்கப்பதக்கம்

பெற்ற மனைவியை

வட்ட வட்டமாய் ஆடைதனை

கண்ட இடத்தில் கழட்டி வீசுபவன்

வட்டமாய் தோசையில்லையென்றும்

அம்மாவின் பக்குவமாய் வாராதென்றும்

குடும்பத்தோடு நக்கலடிக்கின்றான்

எரிமலைக் குழம்பென ஆக்கி…

எங்கள் தாத்தா வீடு விழுப்புரத்தில் இருந்தது. நெய்வேலியிலிருந்து வெகு சில முறை மட்டுமே விழுப்புரம் வீட்டிற்குச் செல்வோம் – அங்கே போகப் பிடிக்காது – தாத்தா பாட்டி பிடிக்காது என்பது காரணமல்ல – பெரிய வீடு என்றாலும் அங்கே கழிவறை இல்லை – வீட்டின் கடைசியில் இருக்கும் ஒரு சிறிய அறைக்குள் இருக்கும் வாய்க்காலில் தான் காலைக்கடன் – பிறகு யாரோ ஒருவர் வந்து எடுத்துச் சுத்தம் செய்வாராம்….  நம் அசுத்தத்தை வேறொருவர் சுத்தம் செய்யும் அவலம்…  அதனாலேயே விழுப்புரம் செல்லப் பிடிக்காது.  அந்த அனுபவத்தினை நினைவுக்குக் கொணர்ந்த கவிதை – “தோட்டிச்சி பாட்டி…..

சிறுவயது நினைவலைகளில்

சந்து வழி வந்து சென்ற

மலம் சுமந்த தோட்டிச்சி

அடிக்கடி வருகின்றாள்.

விடியும் முன்

வீட்டருகே கிடக்கும்

சாணியைக் கரைத்து

கோலமிடும் அக்கா

அறியாமல் ஒரு நாள்

பன்றிவிட்டையைக் கரைத்துவிட்ட

கையைக் கழுவிக்கொண்டே இருப்பாள்

எப்போதும்….

சோப்பு வாங்கியே காசு கரையுதென

கோபிக்கும் அம்மாவிடம் கேட்பேன்

தோட்டிச்சி பாட்டிக்கு சோப்பு

வாங்க யார் கொடுப்பா காசு?

பட்டாசுத் தொழிற்சாலையில் வெடித்துச் சிதறிய அம்மா பற்றிய கவிதை, கதவு இல்லா குடிசையில் தூங்கிய சிறுமியின் கதறல் பற்றிய கவிதை ஆகிய இரண்டுமே மனதினை ஏதோ செய்யும்…. 

குண்டும் குழியுமாய் இருக்கும் சாலை பற்றிய கவிதையும் தான்….  அக்கவிதை…

”சாலை”

நிலமகளின்

கருப்பு புடவை

ஓட்டைகளும்

ஒட்டுகளுமாய்

தறிநெய்பவளின்

கிழிந்த துகிலென….

சில கவிதைகள் இரண்டு மூன்று வரிகளே என்றாலும் அவரின் கற்பனை ரசிக்கமுடியும் – உதாரணத்திற்கு “வெட்கம்” என்ற தலைப்பில் எழுதிய மூன்று வரிகள்!

என்ன வெட்கம்

தேநீருக்கு?

அவசரமாய் மேலாடை.

பசி கொடுமையானது….  உண்மை தான்! ஒரு வேளை சாப்பிடவில்லை என்றால் எத்தனை கஷ்டம்…..  “பறை” என்ற தலைப்பிட்ட மூன்று வார்த்தை கவிதை சொல்வதும், “கழைக்கூத்து” தலைப்பிட்ட கவிதை சொல்வதும் இந்த வேதனையைத் தான்!

பறை

தோல் அதிர்ந்தது

இசையிலும்

பசியிலும்….

கழைக்கூத்து

கயிற்றிலாடும் சிறுமியை

புகைப்படமெடுக்க

படத்தில் தெரிந்தது

பசி…

சமீப வருடங்களில் முதியோர் இல்லங்கள் நிறையவே வந்து விட்டன.  ”வருடல்” என்ற தலைப்பிட்ட கவிதை இது பற்றி தான்…

அடிக்கடி கை தடவுகின்றதது

மகனை சுமந்த வயிற்றை

முதியோர் இல்ல மூதாட்டி.

தொகுப்பில் இருக்கும் அனைத்து கவிதைகளுமே அருமையாக இருந்தாலும் எல்லாவற்றையும் இங்கே எடுத்துச் சொல்லிவிட்டால் என்னாவது!  தொகுப்பினில் படித்தால் தானே அந்த உணர்வினை நீங்களும் பெற முடியும்…..  புத்தகம் பற்றிய தகவல்கள் கீழே….

தலைப்பு:             ஒரு கோப்பை மனிதம்

ஆசிரியர்:              மு. கீதா [தேவதா தமிழ்]

வெளியீடு:           கீதம் பப்ளிகேஷன்ஸ்,

3/3, பத்மாவதி அவென்யூ,

திருமலை நகர் அனெக்ஸ்,

பெருங்குடி, சென்னை-600096.

www.geethapublications.com

விலை:                  ரூபாய் 60/-

பதிவில் சொன்ன கவிதைகளையும் தொகுப்பில் இருக்கும் கவிதைகளையும் படித்து மகிழுங்கள்….

வேறொரு பதிவில் சந்திக்கும் வரை….

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.