சராய் Gகாட் பாலம் – போலீஸ் அனுபவம்

ஏழு சகோதரி மாநிலங்கள் பயணம் – பகுதி 30

இந்தப் பயணக் கட்டுரையின் முதல் 29 பகுதிகளைப் படிக்கவில்லையா.....  இதோ உங்களுக்காகவே அந்தப் பகுதிகளின் சுட்டிகளுக்கான ஒரு Drop Down Menu.....

ஏழு சகோதரிகள் - பயணத்தொடர்... ஏழு சகோதரிகள் – பயணத் தொடர்-பகுதி-1உள்ளங்கையளவு பாவ்-பாஜி – விமானத்தில்!முதல் சகோதரி – மணிப்பூரில்!கங்க்லா – அழிக்கப்பட்ட தலைநகரம்கோவிந்தா ஜி - மணிப்பூரில் மேரி கோம் – மணிப்பூர் விளையாட்டு அரங்கில் மிதக்கும் தீவுகள்… ஏரியிலிருந்து பிஷ்ணுபூர் கோவிலுக்கு… கூடவே ஒரு சமையலும்விஷ்ணு கோவிலிலிருந்து தியாகிகள் ஸ்தூபிக்கு! மணிப்பூர் – பழமையும் பெருமையும்மணிப்பூரும் மாம்பழமும்தேவன் கோவில் மணியோசை.....அம்மா மார்க்கெட்....கூடை நிறைய சமோசா.....இறந்த பின்னும் வித்தியாசம்.....மணிப்பூர் எல்லையில் ஒரு மினி தமிழகம்..... மணிப்பூரிலிருந்து நாகாலாந்து – இரண்டாம் சகோதரிநள்ளிரவு அலறல்களும் ஒரு குப்பி சாராயமும்.....நாகாலாந்து – உ.பி. ரைஸ் கார்னர் - பாவமும் மன்னிப்பும்..... .....நாகாலாந்து – என்ன அழகு எத்தனை அழகு.... .....ஊர்வன, பறப்பன, நடப்பன, குரைப்பன – அனைத்தும் உணவு.... .....டென்னிஸ் கோர்ட் யுத்தம்..... உப்பு கருவாடு ஊறவச்ச சோறு...நாகாலாந்து – தலை எடுத்தவன் தல...மதிய உணவு - குழப்பிய மெனு - நாகா வீடுகள்ஒரு கலவரமும் அதன் பின்விளைவுகளும்மூன்றாம் சகோதரி அசாம் மாநிலத்தில்காலை உணவும் மா காமாக்யா தேவி கோவிலும்…காமாக்யா தேவி கோவில் – புகைப்படங்கள் மற்றும் அனுபவங்கள்

பலியாகப் போகும் எருமை....

படம்: இணையத்திலிருந்து....

மா காமாக்யா தேவி கோவிலில் பார்த்த இன்னுமொரு விஷயத்தினை சென்ற பதிவில் குறிப்பிடவில்லை – அது அங்கே கொடுக்கப்படும் பலிகள். தாந்த்ரீக முறையில் நம்பிக்கை கொண்டவர்கள் அதிகம் வரும் இடம் இக்கோவில். தினமும் காலை நேரத்தில் ஆடுகள், புறாக்கள், சில சமயங்களில் எருமைகள் கூட இங்கே பலி கொடுக்கப்படுவதுண்டு. இதற்காகவே கோவிலின் ஒரு பகுதியில் பலி கொடுக்கும் வசதிகள் இருக்கின்றன.  நாங்கள் சென்ற போதும் ஆடுகள் பலி கொடுக்கப்பட காத்திருந்தன.  அங்கேயே விற்பனைக்கு வைத்துக் கொண்டு பலர் காத்திருக்கிறார்கள். சிலர் வீடுகளிலிருந்தே கொண்டு வருகிறார்கள்.

பலியிட ஆடுகள் விற்பனைக்கு....

படம்: இணையத்திலிருந்து....

பலி என்பதே தேவையில்லாத விஷயம் என்று நானும், என்னைப் போல் பலரும் நினைத்துக் கொண்டிருக்க, பலி கொடுப்பதை காணொளிகளாக எடுத்துப் பகிர்பவர்களும் இருக்கிறார்கள். விருப்பமிருப்பவர்கள் youtube-ல் பகிர்ந்து இருக்கும் காணொளிகளை தேடிப் பார்த்துக் கொள்ளலாம்...  நிச்சயம் உங்களால் மனது சஞ்சலப்படாமல் பார்க்க முடியாது. என்னவொரு வழக்கமோ?  சற்றே வளர்ந்த ஒரு எருமையை, பலர் பிடித்து, மரச்சட்டங்களுக்கு இடையே கட்டி, ஒரே வெட்டில், தலை தனி உடல் தனியாக இரண்டு துண்டாக்கிவிடுகிறார். தினம் தினம் இப்படி பல ஆடுகள், ஒன்றிரண்டு எருமைகள் பலியிடப்படுகின்றன என்பது தான் சோகம்.

பிரம்மபுத்திரா நதியின் குறுக்கே சராய் Gகாட் பாலம்

படம்: இணையத்திலிருந்து....

சரி சென்ற பதிவின் முடிவில் சொன்ன விஷயத்திற்கு வருகிறேன். மா காமாக்யா தேவியின் கோவில் வாசலிலிருந்து புறப்பட்ட நாங்கள், நாங்கள் அமர்த்திய வாகன ஓட்டியிடம் பிரம்மபுத்திரா நதியின் குறுக்கே கட்டப்பட்டிருக்கும் பாலத்தினைப் பார்க்க வேண்டும் என்று சொல்ல, அவரும் எங்களை அழைத்துச் சென்றார்.  சராய் Gகாட் பாலம் என அழைக்கப்படும் இந்த பாலம் பிரம்மபுத்திரா நதியின் குறுக்கே Gகௌகாத்தி நகரில் கட்டப்பட்ட முதல் பாலம் – அதாவது ரயில் மற்றும் சாலைப்போக்குவரத்து இரண்டும் செல்ல பயன்படும் முதல் பாலம்.

பிரம்மபுத்திரா நதியின் குறுக்கே சராய் Gகாட் பாலம்

படம்: இணையத்திலிருந்து....

பிரம்மபுத்திரா நதியின் வடக்குக் கரையில் உள்ள ஓர் சிற்றூர் சராய். அந்தப் பகுதியில் இருக்கும் கரைகள் சராய் Gகாட் என அழைக்கப்படுகிறது. அப்பகுதியில் கட்டப்பட்டிருக்கும் பாலமும் சராய் Gகாட் பாலம் என்றே அழைக்கப்படுகிறது.  இதன் கட்டுமானம் ஜனவரி 1958 ஆம் ஆண்டு தொடங்கியது. நான்கு ஆண்டுகளில் சுமார் 11 கோடி ரூபாய் செலவில் ரயில் மற்றும் சாலைப் போக்குவரத்து இரண்டும் பயணிக்கும் வகையில் பாலம் கட்டப்பட்டது. 1962-ஆம் ஆண்டிலேயே சரக்கு ரயில் மற்றும் சில பயணிகள் ரயில்களும் இந்தப் பாலத்தினை பயன்படுத்தினாலும், ஜூன் 7, 1963 அன்று அன்றைய பிரதமர் திரு நேரு அவர்களால் பாலம் திறந்து வைக்கப்பட்டதாம்! பாலத்தின் மொத்த நீளம் 4258 அடி! 2012-ஆம் ஆண்டில் இந்தப் பாலத்தின் ஐம்பதாம் ஆண்டு விழா மிகவும் விசேஷமாக கொண்டாடப்பட்டது.

ஐம்பதாவது ஆண்டு கொண்ட்டாட்டத்தில் சராய் Gகாட் பாலம்

படம்: இணையத்திலிருந்து....

மிகவும் பழமையான  பிரம்மபுத்திராவின் குறுக்கே அமைக்கப்பட்ட இந்த பாலங்கள் தான் இந்தியாவின் மற்ற பகுதிகளை வடகிழக்கு மாநிலங்களோடு இணைக்கிறது என்பதால் மிகவும் முக்கிய இடத்தினைப் பெறுகிறது இந்தப் பாலம்.  கீழ் பகுதியில் ரயிலும் அதன் மேல் பகுதியில் சாலைப் போக்குவரத்தும் செல்லும்படியான பாலம் இது.

சராய் Gகாட் பகுதி சரித்திரத்திலும் முக்கிய இடம் பெற்றிருக்கிறது.  முகலாயர்களுக்கும் அசாம் பகுதியை அக்காலத்தில் ஆண்ட அஹோம் மன்னர்களுக்கும் நடந்த யுத்தம் இந்தப் பகுதியில் தான் நடைபெற்றது – சராய் Gகாட் யுத்தம் என்றே அந்த யுத்தத்தினை அழைக்கிறார்கள்.  அந்த யுத்தத்தில் அஹோம் மன்னர்கள் வெற்றி பெற்றார்கள் என்பது கூடுதல் செய்தி! 1671-ஆம் ஆண்டு நடந்த இந்த முகலாய – அஹோம் போரில் படைத்தளபதியாக இருந்த Lachit Borphukan என்பவரின் நினைவாக இந்தப் பாலத்திற்கு அவரின் பெயரை வைக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையும் இருந்தது என்றாலும் சராய் Gகாட் பாலம் என்றே இதுவரை அழைக்கிறார்கள்.

இந்தப் பாலம் பல விதங்களில் பயனுள்ளதாக இருக்கிறது. இந்திய சீன எல்லைப்பகுதி மாநிலமான அருணாச்சலப் பிரதேசம் செல்லும் தேசிய நெடுஞ்சாலையில் இந்தப் பாலமும் அமைந்திருக்கிறது.  பாலம் கட்டிமுடிக்கப்பட்ட சில மாதங்களுக்குள் சீனாவுடனான யுத்தம் துவங்கியது. எல்லைப் பகுதியில் போராடிய இந்திய வீரர்களுக்கு உணவு, ஆயுதங்கள், போர் தளவாடங்கள் ஆகியவற்றை இந்திய எல்லைப் பகுதிகளுக்கு எடுத்துச் செல்ல இந்தப் பாலம் இருந்ததால் வசதியாக இருந்தது என்பதும் ஒரு செய்தி.

ஐம்பதாவது ஆண்டு கொண்ட்டாட்டத்தில் சராய் Gகாட் பாலம்

படம்: இணையத்திலிருந்து....

சரி எங்கள் பயணத்திற்கு வருகிறேன். இந்தப் பாலத்தின் வழியே பயணித்து பிரம்மபுத்திரா நதியைக் கடந்த பிறகு வண்டியை நிறுத்தச் சொன்னோம். பாலத்திலிருந்து சற்றே தள்ளி சாலையின் ஒரு ஓரத்தில் வண்டியை நிறுத்தினார் வாகன ஓட்டி. நாங்கள் அங்கே இறங்கிக் கொண்டு சாலையிலிருந்து கீழே இறங்கி ரயில் பாதைக்கு வந்தோம்.  அங்கே சில ரயில்வே ஊழியர்கள் ரயில் பாதைகளை சரி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  அங்கேயிருந்து அந்த பழைய பாலத்தினை நிறைய புகைப்படங்கள் எடுத்தோம். படங்களை எடுத்துக் கொண்டு மீண்டும் சாலைக்கு வந்தோம்.

காரின் அருகே வர இரண்டு துப்பாக்கி ஏந்திய போலீஸ்காரர்கள் எங்களை நோக்கி வந்து வாகன ஓட்டியிடம் அசாமி மொழியில் விசாரிக்கத் துவங்கினார்கள். கேரள நண்பர்கள் முன்னே சென்றிருக்க, நான் பின்னாலே வந்து கொண்டிருந்தேன்.  கேரள நண்பர்கள் அவர்களுக்குத் தெரிந்த ஹிந்தியில் ஏதோ காவல்துறையினரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.  நானும் முன்னே சென்று கேட்க, பாலத்தினை புகைப்படம் எடுக்க அனுமதி இல்லை என்பதைச் சொல்லி எங்களைப் பற்றி விசாரிக்க, கொஞ்சம் பொறுமையாக அவரிடம் பேசினேன். 

மற்றவர்களை வாகனத்திற்கு அனுப்பிவிட்டு, நான் அந்த காவலாளிகளிடம் பேசினேன்.  நாங்களும் அரசுத் துறையைச் சேர்ந்தவர்கள் தான் என்பதையும், வேண்டுமெனில் அவர்களது மேலதிகாரியிடம் பேசுகிறேன் என்றும், எடுத்த புகைப்படங்களை அழித்து விடுகிறோம் என்றும் சொல்ல, எங்களை அனுப்பி வைத்தார்கள். இனிமேல் எந்த ஒரு பாலத்திலும் புகைப்படம் எடுக்காதீர்கள், பெரும்பாலான ரயில்வே பாலங்களை புகைப்படம் எடுப்பது தடை செய்யப்பட்டது என்பதையும் சொன்னார்கள்.

நானும் வாகனத்திற்கு வந்து வாகன ஓட்டியிடம் அசாமி மொழியில் என்ன பேசினார்கள், எனக் கேட்டதற்கு, அங்கே எங்களை அழைத்துக் கொண்டு வந்ததற்கும், புகைப்படம் எடுத்ததை தடுக்காததற்கும் மிரட்டினார்கள் என்றும், காசு வேண்டும் எனக் கேட்டதாகவும் சொன்னார்.  அது உண்மையா பொய்யா என்பது தெரியாததால் அவரிடம் ஒன்றும் பேசவில்லை. நண்பர்களுக்குள் இனிமேல் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும் எனப் பேசிக் கொண்டே நாங்கள் தங்கிய இடமான ஹோட்டல் மயூருக்கு திரும்பினோம்.

தங்குமிடத்தில் இருந்த உடமைகளை எடுத்துக் கொண்டு, சில நாட்கள் கழித்து இங்கே திரும்ப வேண்டும் என்பதால், இரண்டு அறைகளுக்கு முன்பணம் செலுத்தி முன்பதிவு செய்து கொண்டோம். பிறகு தங்குமிடத்தின் எதிரே இருக்கும் பேருந்து நிலையத்திற்குச் சென்று எங்கள் அடுத்த இலக்கை நோக்கி பயணித்தோம். அந்த அனுபவங்கள் அடுத்த பதிவில்!

மீண்டும் சந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.