நாளை முதல் குடிக்க மாட்டேன்....

தலைக்கு மேல் வேலை... ஆனால் அந்த வேலையை நான் செய்ய வேண்டியதில்லை. தலையைக் கொடுத்து விட்டு நிம்மதியாக அமர்ந்து கொள்ளலாம்.... அப்படி இரண்டு மூன்று தினங்களுக்கு முன்னர் என் தலையை அப்துல் என்ற நாவிதரிடம் ஒப்படைத்து அமர்ந்திருந்தேன். அவர் இழுத்த இழுப்புக்கெல்லாம் என் தலைப்பகுதி முழுதும் ஆடிக்கொண்டிருந்தது.... சில சமயங்கள் தலையினை மறுபுறம் தள்ளியும், அவரது  பக்கம் சாய்க்க காதைப் பிடித்து இழுப்பதுமாய் அதகளம் செய்து கொண்டிருந்தார் அப்துல்.

பெரும்பாலும் ஒரே கடையில் தான் இந்த வேலைக்கு வருவது வழக்கம். போலவே அங்கே இருக்கும் பெரியவரிடம் தான் தலையைக் கொடுப்பேன்.... ஆளுயர நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்ட பின் அவர் கேட்கும் ஒரே கேள்வி - சோட்டா கர்தூன்... நான் சொல்லும் ஒரே பதில் ம்ம்ம்ம்ம். வேறு பேச்சே கிடையாது. அவர் தொழிலில் மும்மரமாக இருக்க நான் யோசனையில் மூழ்கிவிடுவேன்.  கற்பனைக் குதிரையத் தட்டி விட்டால் தறிகெட்டு ஓடும் சில நிமிடங்கள் அவை...

இம்முறை சென்றபோது பெரியவர் வேறு தலையின் மீது தன் கைவரிசையைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தார். எனவே அவராகவே 'அப்துல்..' என விளித்து அவரிடம் என் தலையை ஒப்படைத்தார். பெரியவர் இரண்டு வார்த்தைக்கு மேல் பேச மாட்டார் என்றால் அப்துல் நேரெதிர்.... ஈராயிரம் வார்த்தைகளுக்குக் குறைவாகப் பேச மாட்டேன் என்று சபதம் போட்டவராக இருந்தார். இருக்கையில் உட்கார்ந்த என்னிடம், ”கொஞ்சமா எடுக்கணுமா, லைட்டா ட்ரிம் பண்ணணுமா, இல்லை காதோரம் இருக்கும் நீட்டு முடி மட்டும் எடுக்கணுமா, மெஷின் போடவா இல்லை கத்திரிக்கோலா” என எண்ணிடலங்கா கேள்விகள்….

வேறு வழியில்லை – சில வார்த்தைகளை பேசியே ஆகவேண்டும் – ம்ம்ம்ம் என்று சொல்லி தப்பிக்க முடியாது! பதில் சொன்ன பிறகு மேலும் கேள்விகள் தொடர்ந்தது – வெறும் கட்டிங் மட்டுமா, இல்லை ஷேவிங் பண்ணனுமா, தலை முடி வெளுத்துருக்கே டை அடிக்கணுமா, மசாஜ் பண்ணவா எனக் கேட்டுக் கொண்டே இருக்க, வெறும் தலைமுடி மட்டும் வெட்டுப்பா எனச் சொல்லி அமைதியானேன்.  ஆனால் அவரோ பேசிக்கொண்டே இருப்பவர் போலும், தானாகவே பேசிக் கொண்டிருந்தார்.

“வேண்டாண்டா அப்துல், இப்படியே இருந்தா, செத்துடுவ, நாளையிலிருந்து குடிக்காதடா அப்துல்” என தனக்குத் தானே சொல்லிக் கொள்ள, நான் கொஞ்சம் ஸ்வாரஸ்யமாகக் கதை கேட்க ஆரம்பித்தேன்.  அவருக்கு வயிற்று வலி என மருத்துவரிடம் சென்றபோது, “குடிக்காதே எனச் சொன்ன மருத்துவரை “போய்யா வெண்ணை” என்று சொல்லிவிட்டு வந்தாராம்.  தொடர்ந்து குடித்துக் கொண்டே வர, வயிற்று வலி அதிகரித்துக் கொண்டே இருக்கிறதாம்.  தனக்கே தனது பிரச்சனைக்குக் காரணம் தான் குடிப்பது தான் என்பது இப்போது புரிந்து விட்டதாம்.  

அதனால் “அப்துல் நாளையிலிருந்து குடிக்காதடா!” என்று அவருக்கு அவரே அறிவுரை சொல்லிக் கொள்ள, நான் சும்மா இருக்காமல், “அது சரி அப்துல், அது ஏன் நாளையிலிருந்து குடிக்காம இருக்கணும், நல்ல முடிவு எடுத்துருக்கீங்க, அதை இன்னிக்கே செயல்படுத்துங்களேன்…. இன்னிலிருந்தே குடிக்காம இருக்கலாமே” என்று கேட்க, அவர் சொன்ன பதில், “இல்லை சார் நேத்திக்கே வாங்கி வச்சுட்டேன்… அதுனால நாளைல இருந்து குடிக்க மாட்டேன்!” என்ன ஒரு கடமை உணர்வு! 

இதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த பெரியவர் சொன்னார் – இப்பதானே நாளைக்கு வேணும்னு வாங்கிட்டு வந்த! என்று சொல்ல, அப்துல் சொன்ன பதில்…. நாளைக்கும் இதே தான் சொல்வேன் – ”நாளை முதல் குடிக்க மாட்டேன்!”

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.