இரயில் பயணங்களில்… – எனக்கு ஜன்னல் சீட் வேணும்

பயணங்கள் எப்போதுமே பிடித்தமானது – அது சாலை வழிப் பயணமாக இருந்தாலும் சரி, இரயில் பயணமாக இருந்தாலும் சரி இல்லை ஆகாய மார்க்கமாக இருந்தாலும் சரி எல்லாமே பிடித்தது – ஏனெனில் பயணம் செய்வது மட்டுமே முக்கியம்! பயணிக்கும்போது கிடைக்கும் நல்ல மற்றும் கெட்ட அனுபவங்களை நமக்கு ஒரு பாடமாக மாற்றிக் கொள்ள முடியும்!

 

பீஹார் மாநிலத்திற்கு பயணம் செய்யப் போகிறோம் என நானும் நண்பர் பிரமோத்-உம் முடிவு செய்தபோது பட்னா நகரம் வரை விமானப் பயணம் என்றும் பீஹார் மாநிலத்தில் சாலை வழிப் பயணம் என்றும் பீஹாரிலிருந்து ஜார்க்கண்ட் மாநிலத்திற்குச் செல்ல இரயில் வழிப் பயணம் எனவும் திட்டமிட்டு இருந்தோம். பீஹார் மாநிலத்தில் Gகயா தான் எங்கள் கடைசி தங்குமிடம். அங்கிருந்து ராஞ்சி நகருக்கு இருக்கும் இரயில்களில் எங்களுக்கு 12365 – RNC – Janshatabdi இரயில் தான் சரியாக இருக்கும் எனத் தோன்றியது. வாரத்தின் எல்லா நாட்களிலும் பீஹார் தலைநகர் பட்னாவிலிருந்து, Gகயா வழியே ஜார்க்கண்ட் தலைநகரம் ராஞ்சி வரை செல்லும் இந்த ஜன்ஷதாப்தியில் இருக்கைகள் மட்டுமே கொண்ட இரண்டு வகுப்பு தான் – சாதாரண பெட்டி, மற்றும் குளிரூட்டப்பட்ட பெட்டி.

நாங்கள் திட்டமிட்ட போது சாதாரண பெட்டியில் தான் இடம் இருந்தது. குளிரூட்டப்பட்ட பெட்டியில் இருக்கைகள் இல்லை. ஏற்கனவே முன்பதிவு செய்து விட்டார்கள் என்பதால் சாதாரண பெட்டியில் முன்பதிவு செய்வது என்றும், பயணத்திற்கு முதல் நாள் குளிரூட்டப்பட்ட பெட்டி இருக்கைக்கு தத்காலில் முன்பதிவு செய்து கொள்ளலாம் எனவும் முடிவு செய்தோம். பயணத்திற்கு முதல் நாள் திட்டமிட்ட குளிரூட்டப்பட்ட பெட்டியில் தத்காலில் முன்பதிவு செய்ய முடியவில்லை என்பதால் சாதாரண பெட்டியிலேயே பயணம் செய்ய வேண்டியிருந்தது! ஏதேனும் உணவு கட்டித் தருகிறேன் எனச் சொன்ன அனிலிடம் வேண்டாம் என மறுத்துவிட்டு வந்தது ரொம்பவே தவறு என்பதை இரயிலில் பயணித்த போது தான் தெரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

பொதுவாகவே பீஹார் மாநில இரயில் பயணம் பற்றிய ஒரு நெகட்டிவ் பிம்பம் மனதிற்குள் பதிந்து விட்டது என்றாலும் கொஞ்சமாகவாது மாறி இருக்காதா என்ற எண்ணத்தில் இந்தப் பயணத்தினை முடிவு செய்து விட்டோம். ஆனால் அது தவறு இந்த இரயிலில் பயணித்த போது புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. முன்பதிவு செய்யப்பட்ட பெட்டியில் இருக்கும் இருக்கைகளை விட அதிகமான பயணிகள். எங்களுக்குக் கிடைத்த இருக்கைகளும் ஒன்றாக இல்லாமல் வேறு வேறு இடங்களில் இருக்க மாற்றி உட்காரச் சொல்லலாம் என்றால் வழியில்லை. இரு பக்கங்களிலும் மூன்று மூன்று இருக்கைகள் வழியில் ஒரு பாதை – எனக்கு இடப்பக்க ஜன்னலோர இருக்கை, பிரமோதின் இருக்கை வலப்புறத்தில் நடுவே!

Gகயா இரயில் நிலையத்திற்கு இரயில் வரும்போதே பெட்டியில் நிறைய கூட்டம். பெட்டியின் ஒரு கதவு மூடியிருக்க, மற்ற கதவு வழியாகவே அனைத்து பயணிகளும் உள்ளே செல்லவும், வெளியே வரவும் வேண்டியிருந்ததால் ஒரே தள்ளு முள்ளு! கொஞ்சம் காத்திருந்து பெட்டிக்குள் சென்றால் எங்கள் இருக்கைகளில் வேறு யாரோ அமர்ந்திருந்தார்கள். எங்கள் இருக்கைகள் எனச் சொன்ன பிறகும் நகர்வதாகத் தெரியவில்லை. பெரிய மனது செய்து முணுமுணுத்தபடியே [ஹிந்தியில் கெட்ட வார்த்தைகளால் திட்டியபடியே] நகர்ந்தார்கள். இருக்கைகள் மாற்றிக்கொள்ள யாரிடமும் கேட்கும் அளவிற்கு மற்றவர்கள் இல்லை! எனவே வேறு வழியில்லை என நான் ஜன்னலோர இருக்கையிலும் பிரமோத் அவரது இருக்கையிலும் அமர்ந்தோம்.

பெட்டி முழுவதும் பயணிகள் குளித்து பல நாட்கள் ஆன வாடை – குளிர் ஆரம்பித்திருந்த நவம்பர் நாட்கள் என்பதால் பலரும் ஸ்வெட்டர்கள், ஜாக்கெட்டுகள் என பல நாட்கள் அணிந்து கொண்ட அழுக்கு வாடை! இந்த வாடையின் நடுவே இரயில் பெட்டியில் விற்பனை செய்து வந்த உணவுப் பொருட்கள் – அவித்த கொண்டக்கடலை, ப்ரெட் ஆம்லேட் இன்னும் என்னென்னவோ உணவுப் பொருட்கள் என ஒருவித கலக்கலாக இருந்தது. எனது பக்கத்து இருக்கைகளில் ஒரு பெண்மணி அவரது இரு குழந்தைகள் – ஒரு சிறுவனும் சிறுமியும். குழந்தைகளின் தந்தை வலப்பக்க மூன்று இருக்கைகளில் ஒன்றில் நிம்மதியாக இருக்க, இந்தக் குழந்தைகள் வருவதை எல்லாம் வாங்கித் தரக் கேட்கிறார்கள். சாப்பிட்டுக் கொண்டே வருகிறார்கள். கூடவே விதம் விதமான சேட்டைகளும்!

வந்து அமர்ந்தார்களோ இல்லையோ அந்தச் சிறுவன் “நீ நடு சீட்ல, எங்க அம்மாவோட ஒட்கார்ந்துக்கோ, எனக்கு ஜன்னல் சீட்டுதான் வேணும்!” என்று என்னிடம் கேட்க, சிறுவனின் அப்பா அடுத்த பக்கத்திலிருந்து ஒரு அதட்டல்… அம்மாவோ சேலைத் தலைப்பை இன்னும் இழுத்து முகத்தை மூடிக் கொண்டு சிறுமியையும் சிறுவனையும் நடு சீட்டில் அழுத்துகிறார்! நான் இதையெல்லாம் கவனித்தும் கவனிக்காதபடி ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்து அமர்ந்திருக்கிறேன். எதிர் பக்கத்திலிருந்து ப்ரமோத் வேறு நக்கலாக ஒரு சிரிப்பு சிரிக்கிறார்! வருவதையும் போவதையும் வாங்கித் தின்றது மட்டுமல்லாது சாப்பிட்ட கையை அவ்வப்போது என் மீது வைக்கிறார்கள் சிறுவனும் சிறுமியும். கீழேயும் சிந்தி ஈ மொய்க்க ஆரம்பிக்கிறது! வந்த ஒரு உணவுப் பொருளைக் கூட விடவில்லை. அம்மாவும் அவ்வப்போது குழந்தைகளுடன் சாப்பிடச் சேர்ந்து கொள்கிறார்.  

பெட்டியில் எங்களைத் தவிர எல்லோரும் இப்படி சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்! கொண்டக்கடலை சுண்டல் தனது வேலையை ஆரம்பிக்க பெட்டி முழுவதும் அபானவாயுத் தொல்லை! விதம் விதமான நாற்றம் வர குமட்டிக் கொண்டு வந்தது! இதில் எங்கே சாப்பிடுவது. வழியில் ஏழு இரயில் நிலையங்களில் வண்டி நின்றபோது கொஞ்சம் இறங்கி ஏறலாம் என்றால் மீண்டும் வரும்போது எங்கள் இருக்கை எங்களுக்கானதாக இருக்காது! அத்தனை கும்பலில் இறங்கி ஏறுவதும் சுலபமல்ல! காலை 08.15 மணிக்குப் புறப்பட்ட ஜன்ஷதாப்தி ராஞ்சி சென்று சேரும்போது மதியம் ஒரு மணிக்கு மேல்! அதுவரை ஒன்றிரண்டு பிஸ்கெட்டுகளும் இரண்டு துண்டு பிரிட்டானியா கேக்குகளும் மட்டுமே சாப்பிட்டோம் – அதுவும் வயிற்றின் பசியை அடக்க! எப்போதடா ராஞ்சி இரயில் நிலையம் வரும் என்று ஆகிவிட்டது!

இந்த உணவுப் பிரச்சனை ஒரு பக்கம் என்றால் பெட்டி முழுவதும் சண்டை போட்ட படியே இருந்தார்கள் – இது என் இருக்கை, இல்லை, இல்லை என் இருக்கை என சண்டை தொடர்ந்து நடந்து கொண்டே இருந்தது. பெட்டியில் ஒரு சர்தார்ஜி தான் பயணச் சீட்டு பரிசோதகர். ஒரு முறை அப்படியே நடந்து பயணிகள் வந்து விட்டார்களா என பரிசோதித்ததோடு சரி. பெட்டியில் அதற்கும் மேலாக இருந்த பயணிகளிடம் ஒன்றுமே கேட்கவில்லை! சண்டைகள் தொடர்ந்தபடியே இருக்கின்றன. எத்தனையோ முறை இரயிலில் பயணித்து இருக்கிறேன் – ஆனால் இந்த மாதிரி தொல்லைகள் இருந்ததில்லை. கொஞ்சம் தூரமே ஆனாலும் இத்தனை கூட்டத்துடனும் சண்டை சச்சரவுகளுடனும் பயணித்ததில்லை.

ஒரு வழியாக ராஞ்சி இரயில் நிலையம் சென்று சேர்ந்த போது தாவிக் குதித்து வெளியே சென்ற முதல் ஆள் நான் தான்! இரண்டாவதாக வெளியே வந்தது பிரமோத்! முதல் நாள் தத்காலில் பதிவு செய்யாமல் விட்டது தப்பே என்பதை முழுமையாக உணர்ந்து கொண்டோம். பசி வயிற்றைக் கிள்ள ஆரம்பித்திருந்தது… எங்களுக்கான வாகனம் வந்த பிறகு முதலில் ஏதேனும் நல்ல உணவகத்திற்குச் செல்ல வேண்டும் என்று பேசிக் கொண்டே இரயில் அனுபவங்களையும் பேசினோம்.  இப்படி ஒரு மோசமான இரயில் பயண அனுபவம் இதுவரை கிடைத்ததில்லை என்பது தான் எங்கள் இருவரின் பேச்சாக இருந்தது! இந்தப் பயணம் இப்படி என்றால் சமீபத்தில் சென்ற இரயில் பயணத்தில் கிடைத்த அனுபவம் வேறு மாதிரி – அதைப் பிறிதொரு சமயத்தில் சொல்கிறேன்!

நாளை மீண்டும் சந்திப்போம்… சிந்திப்போம்…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி

பின்குறிப்பு: கேமராவில் படம் எடுக்கும் அளவிற்கு பயணம் இல்லை! அதனால் இப்பதிவில் இணைத்திருக்கும் படங்கள் இணையத்திலிருந்து....