தமிழகப் பயணம் - அழகுப் புனைவிடம் கூப்பிட்டுப் போங்களேன்…

அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம். இன்றைய பொழுதை, சமீபத்தில் படித்த ஒரு வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

விமானத்தில் நானும் பெங்காலி நண்பரும்...

கடந்த மாதம் 21-ஆம் தேதி பகிர்ந்து கொண்ட காஃபி வித் கிட்டு பதிவில் இரண்டு வாரம் தமிழகத்தில் இருக்கப் போவதை எழுதி இருந்தேன். இரண்டு வாரங்கள் தமிழகத்தில் இருந்து இதோ இந்த வாரத்தின் ஞாயிறில் [6 அக்டோபர்] தில்லி திரும்பி மீண்டும் வீடு – சமையல் - அலுவலகம் – வீடு – சமையல் என்ற சுழலுக்குத் திரும்பியாயிற்று. இரண்டு வாரங்கள் தமிழகப் பயணம் – திருச்சியை விட்டு வெளியே செல்லும் திட்டம் இருந்தது என்றாலும் அது கைவிடப்பட்டது – செய்திருந்த முன்பதிவுகள் அனைத்தும் ரத்து செய்ய வேண்டியதாயிற்று – வீட்டில் சில வேலைகள் என்பதால் பயணம் வேண்டாம் என மேலிடத்து முடிவு! மேலிடத்து முடிவை ஏற்றுக் கொள்வது தானே என்றைக்கும் நல்லது! ஏற்கனவே சொன்னபடி தில்லியிலிருந்து புறப்படும்போது அதே விமானத்தில் பெங்காலி நண்பரும் என்னுடன் பயணித்தார்.

விமானத்தில் பயணித்தபோது எடுத்த படம்...

விமானப் பயணத்தில் சின்னச் சின்ன சம்பவங்கள் – ஏதோ விளையாட்டில் பங்குபெற வரும் பள்ளிச் சிறுவர்கள் – திரும்பத் திரும்ப விமானப் பணிப்பெண்களை அழைத்து தொல்லை தந்தார்கள் – அனைத்தும் அவர்களுக்கு விளையாட்டு தானே. ஒரு பணிப்பெண் – ஒரு சிறுவனை கொஞ்சம் மிரட்டினார் – இறக்கி விட்டு விடுவேன் என்று சிரித்தபடியே சொன்னார். நிறைய நேரம் தூங்கினோம். விழித்திருந்த சமயத்தில் சக பயணிகளைக் கவனித்ததில் ஒரு கைக்குழந்தையும் பெற்றோர்களும் – குழந்தைக்கு பெரிய சோடாபுட்டி கண்ணாடி – பிறக்கும்போதே கண் குறைபாடு போலும் – சென்னை சங்கரா நேத்ராலயாவில் சிகிச்சைக்கு வருகிறார்கள் எனத் தெரிந்தது. கண்ணாடியும் தலையுடன் சேர்த்துக் கட்டிய கயிறுமாக அக் குழந்தையைப் பார்க்கும்போது வருத்தம் தான் மிஞ்சியது. கண் தெரியாமல் பிறந்து அவதிப் படுவது எத்தனை கஷ்டம். நன்றாகத் தெரிந்து கொண்டிருந்த கண், பின்னர் தெரியாமல் போவதும் கஷ்டம் தான் – அப்படி ஒருவரை இப்பயணத்தில் சந்தித்தேன் – அவரைப் பற்றி பிறகு எழுதுவேன்!  

இந்த முறை பஞ்சுப் பொதிகளாய் மேகங்கள் கொஞ்சம் அதிகமோ என ஒரு சம்சயம்!...

சென்னை விமான நிலையத்தில் சென்னையிலிருந்து எங்கோ பயணம் செய்ய காத்திருந்த சில குடும்பங்களைப் பார்க்க முடிந்தது – ராஜா காதில் தானாகவே விழுந்த சம்பாஷணை ஒன்று ஸ்வாரஸ்யம்! மனைவி: என்னங்க, அங்கே பாருங்க, அழகுப் புனைவிடம்னு எழுதி இருக்கு. என்னைக் கூப்பிட்டுப் போங்களேன்…”  அதற்கு கணவர் சொன்ன பதில் தான் ஸ்வாரஸ்யம்! கணவர்: முதல்ல போர்டிங் பாஸ் பத்திரமா வச்சுக்கோம்மா… அது இல்லைன்னா ரொம்பவே கஷ்டமாயிடும்! ஆஃபீஸ்ல க்ளைம் பண்ண முடியாது!” ஹாஹா… அவர் கவலை அவருக்கு! LTC எடுத்துக் கொண்டு எங்கேயோ பயணம் செல்கிறார்கள் போலும்! அழகுப் புனைவிடம் பற்றிக் கேட்டதுமே இப்படி ஒரு பதிலை நிச்சயம் எதிர்பார்த்து இருக்கமாட்டார் அந்தப் பெண்மணி இல்லையா! ஹாஹா… எனக் கொஞ்சம் சத்தமாகவே சிரித்து விட்டேன் போலும்! கொஞ்சம் முறைத்தார் – என்னை அல்ல! தன் கணவரைத் தான்!

சென்னை விமான நிலையத்திலிருந்து பெருங்களத்தூர் வரை ஊபர் – எப்போதும் போல ஓட்டுனரிடம் பேச்சுக் கொடுக்க அவர் நெய்வேலி அருகே இருக்கும் சேத்தியாத்தோப்பைச் சேர்ந்தவர் எனத் தெரிந்தது – பெயர் அஜித்! தல ரசிகர் போல! அம்மாவும் அண்ணனும் சேத்தியாத்தோப்பில் இருக்க, இவர் மட்டும் ஒரு மாதத்திற்கு முன்னர் தான் சென்னைக்கு வந்தாராம் – பிழைப்புக்காக தமிழகத்தின் தலைநகர் வருபவர்கள் எத்தனை எத்தனை பேர் – வந்தாரை வாழ வைக்கும் சென்னை! பேசிக் கொண்டே வந்ததில் பெருங்களத்தூர் வந்திருந்தது. அவருக்கு நன்றி சொல்லி கீழே இறங்க வண்டியை எடுத்து விட்டார்! எங்கள் இருவரது பெட்டியும் டிக்கியில்! ரொம்பவே அவசரம் அந்த இளைஞருக்கு! வண்டியை நாங்கள் இறங்கியதும் எடுத்ததால் தட்டி நிறுத்த வேண்டியிருந்தது! என்னப்பா இப்படி செய்யறியே எனக்கேட்க கொஞ்சம் அசடு வழிந்தார். உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு மீண்டும் நன்றி சொல்லி அனுப்பினோம்!  

பெருங்களத்தூரில் ஒரு உணவகத்தில் தோசையும் பொங்கலுமாக உணவை முடித்துக் கொண்டோம். பெங்காலி நண்பருக்கு அதுவே வயிறு நிரம்பி விட்டது என்று சொன்னார். தமிழகப் போக்குவரத்து துறை நிறைய புதிய பேருந்துகளை வாங்கி விட்டிருக்கிறது போலும். திருச்சி வரையான பேருந்து ஒன்றில் சுலபமாக இடம் கிடைத்தது. நிறைய இருக்கைகள் காலியாகவே இருந்தன. பேருந்தில் பயணச் சீட்டு அதிகரித்ததிலிருந்தே மக்கள் இரயில் பயணத்தினை தான் அதிகம் விரும்புகிறார்கள் எனத் தோன்றுகிறது – சென்னை – திருச்சி பல்லவன்/வைகை ரயில்களில் 150/- ரூபாய்க்கும் குறைவு. பேருந்தில் 250-க்கு மேல்! நானும் நண்பரும் பேருந்துப் பயணத்தில் பல விஷயங்களை பேசிக் கொண்டே வந்தோம். ஹிந்தியில் பேசிக் கொண்டு வந்தது பலரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது. நடத்துனரிடம் புதிய பேருந்து பற்றிக் கேட்க, ”இதெல்லாம் நல்லாவே இல்ல, பழைய பேருந்து தான் நல்லா இருந்தது – சீட்டுகளுக்கு நடுவே நல்ல இடம் இருந்தது, புதுசு சரியில்லை, காசு நிறைய அடிச்சுட்டாங்க!” என்று புலம்பினார்.

மாலைக்குள் வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்தோம்.  நண்பரும் என்னுடன் வீட்டிற்கு வந்து அடை சாப்பிட்டு காஃபியும் பருகிய பின்னர் அவர் முன்பதிவு செய்திருந்த தங்குமிடம் செல்லத் தயாரானார்.  அவரை ஓலா ஆட்டோவில் அழைத்துச் சென்று அங்கே விட்ட பிறகு நான் வீடு திரும்பினேன்.  இந்தத் தமிழகப் பயணத்தில் திருச்சி தவிர வேறு எங்குமே செல்ல இயலவில்லை என்றாலும் திருச்சியில் ஒன்றிரண்டு இடங்களுக்குச் சென்று வந்தோம். தமிழகப் பயணம் பற்றிய மற்றும் சில விஷயங்கள் அடுத்த பதிவுகளில் வரும்! இன்றைக்கு பதிவில் சொன்ன விஷயங்களைப் பற்றிய உங்கள் சிந்தனைகளையும் எண்ணங்களையும் பின்னூட்டம் வழியாக பகிர்ந்து கொண்டால் மகிழ்ச்சி. நாளை வேறு ஒரு பதிவில் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி