சதுரகிரிக்கு ஒரு குறும்பயணம்… - பகுதி ஒன்று

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.

நேற்று வெளியிட்ட குவாரி பாஸ் - மலையேற்றம் - நிழற்பட உலா - பகுதி ஒன்று பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி. இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள்.

******

எனது இந்த வருடத்தின் ஆரம்பத்தின் தமிழகப் பயணத்தில், சற்றே இடைவெளிக்குப் பிறகு, 18 மார்ச் 2023 அன்று இரவு, ஒரு குறும்பயணம் தொடங்கினேன். எங்கே இந்தப் பயணம்? ஒரு அற்புதமான ஆன்மீகப் பயணமாக அமைந்தது இந்தப் பயணம். இந்த சதுரகிரி குறித்து சில இந்திரா சௌந்தர்ராஜன் நாவல்களில் படித்து இருக்கிறேன். அவர் எழுதிய தகவல்கள் என்னை பிரமிக்க வைப்பதாக இருந்தது. அது மட்டுமல்லாது நான்கு வருடங்களுக்கும் முன்னர் இருக்கலாம்….. எனது ஒரு தமிழகப் பயணத்தில், வலையுலக நண்பரும், மிகச்சிறந்த எழுத்தாளரும் ஆன திரு ரிஷபன் ஶ்ரீநிவாசன் அவர்களுடன் அவரது வீட்டில் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்த சமயம், அவர் சென்று வந்த சதுரகிரி மலைப்பயணம் குறித்து சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். அவர் தனது நண்பருடன் சென்று வந்த அந்த மலைப்பயணம் குறித்து மிகவும் ஸ்லாகித்து பேசியபோதே, அவரிடம் விரைவில் நானும் நீங்களும் சேர்ந்து அங்கே பயணிக்க வேண்டும் என்று எனது ஆசையைச் சொல்லி இருந்தேன்.

ஆனால் அந்த ஆசை நிறைவேறாத ஒரு ஆசையாகவே இருந்துவிட்டது. மார்ச் மாத ஆரம்பத்தில், நான் பெயருக்கு உறுப்பினராக இருக்கும் மத்யமர் முகநூல் குழுவில் இருக்கும் திரு சரவணன் மா.பா. அவர்கள் அங்கே பதிவு செய்திருந்த இடுகை ஒன்று என்னை மீண்டும் அங்கே செல்லத் தூண்டியது. ஃபிப்ரவரி மாதக் கடைசியில் பிரதோஷ சமயத்தில் அவரும் மற்ற சில நண்பர்களும் சென்று வந்த சதுரகிரி பயணம் குறித்து எழுதிய இடுகையைப் பார்த்த உடனே அவருக்கு உள்பெட்டியில் தகவல் அனுப்பினேன். அடுத்த பிரதோஷத்திற்கு பயணம் செய்ய ஆசை இருப்பதை அவருக்குத் தெரியப்படுத்த உடனே அவரது அலைபேசி எண்ணை அனுப்பி வைத்தார். அவருடன் பேசி 18 மார்ச் 2023 சதுரகிரி பயணம் செய்ய முடிவு செய்தோம். அவரால் முகநூல் நட்புகள் புடைசூழ சதுரகிரிக்கு ஒரு பயணம் சாத்தியமானது. இத்தனைக்கும் பயணம் செய்யப்போகும் குழுவில் இருப்பவர்களை நான் இதுவரை சந்தித்தது இல்லை என்பதுவும் இங்கே சொல்ல வேண்டிய ஸ்வாரஸ்யமான உண்மை. இந்தப் பயணம் எப்படி இருக்கப் போகிறது, என்ன அனுபவங்கள் கிடைக்கப் போகின்றன என எதுவும் தெரியாமல் தொடங்கியது இந்தப் பயணம்……

அன்பு சூழ் உலகு…

இரவு 10.10 மணிக்கு இல்லாளிடமும் மகளிடமும் சொல்லிக்கொண்டு வீட்டில் இருந்து பொடிநடையாக திருவரங்கம் பேருந்து நிலையம் நோக்கி ஒரு நடை. வழியில் இரண்டு ஆட்டோ ஓட்டுனர் அவரவர் வண்டியை நிறுத்தி "எங்க சார் போகணும்? ஆட்டோ வேணுமா?" என பாசத்துடன் கேட்டார்கள். பொதுவாக நடக்கவே அதிகம் விரும்புவேன் என்பதால், அவர்களுக்கு நன்றியுடன் மறுதலித்து தொடர்ந்து நடந்தேன்.

அதன் பிறகு இரண்டு இரு சக்கர வாகனங்களில் சென்ற இளைஞர்கள் "அண்ணே எங்கேயும் ட்ராப் செய்யணுமா?" என்று அவர்கள் வாகனத்தை நிறுத்தி கேட்க, அவர்களிடமும் அதே புன்னகையுடன் மறுத்து நடையைத் தொடர்ந்தேன். என்றைக்கு இப்படியான உதவிகள் தேவையோ அன்றைக்கு இவர்கள் யாரும் வருவதில்லை என்பது ஒருபுறம் இருந்தாலும், இப்படியான அன்பு சூழ் உலகில் இருப்பது நல்ல விஷயம் என்று மகிழ்ச்சி அடைந்தேன்.

பேருந்து அனுபவங்கள்:

திருவரங்கம் ராஜ கோபுரம் அருகே இருக்கும் பேருந்து நிலையம் வந்து நீண்ட நேரம் காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. 11.00 மணிக்கு ஒரு பேருந்து கிடைத்தது - அதுவும் சத்திரம் பேருந்து நிலையம் வரை மட்டுமே செல்லும். சரி இதுவும் நல்லதற்கே! சத்திரம் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து night charges (இரட்டைக் கட்டணம்) கொடுத்து Central Bus Stand வந்தாயிற்று. அங்கே கேவலமான ஒரு rest Room இல் ஐந்து ரூபாயும் கொடுத்து, கொஞ்சம் இலகுவானேன். 11.40 மணிக்கு 1 to 1 மதுரை பேருந்தில் புறப்பட்டாயிற்று.

மணி 12.45 இருக்கலாம். ஸக பயணி ஒருவரின் அலைபேசி ஒலித்தது. தூக்கத்தில் இருந்தவர் எழுந்து, அவரது கைலிக்குள் கையை விட்டுத் துழாவி, தனது அலைபேசியை பட்டாப்பட்டியிலிருந்து எடுக்கிறார்! அவரது அலைபேசியின் Caller Tune கேட்டதற்கும் இந்தச் செயலுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை. வைக்க வேறு இடம் கிடைக்கவில்லையா என்ன? அப்படி என்ன Caller Tune? "ஓம் நமச்சிவாய: ஓம் நமச்சிவாய:" என்பதே அவரது Caller Tune… :(

மழை தொடர்ந்து பெய்து கொண்டு இருந்தது….. வழியில் மழை என்றால் கவலை இல்லை…. மலையேற்றத்தின் போது மழை பெய்தால்? மலையேற்றத்தில் வழுக்குப்பாறை வழியே செல்ல வேண்டுமே, மழை பெய்தால் எப்படி மலையேற்றம் செய்ய முடியும் என்றெல்லாம் யோசித்தபடியே பயணிக்கிறேன். உறக்கமும் வரவில்லை…… எதுவாயிருந்தாலும் சதுரகிரி உறையும் சந்தன/சுந்தர மகாலிங்கம் துணை இருப்பான் என அவன் மேல் பாரத்தைப் போட்டு கண்களை மூடிக் கொண்டேன்.

உறக்கம் வருவதற்குள் ஓட்டுநர் பேருந்தை நிறுத்தி, "ஐந்து நிமிடம் நிக்குங்க, டீ காப்பி குடிக்கறவங்க, பாத்ரூம் போறவங்க போங்க!" என்று சொல்ல சில நிமிடங்கள் பேருந்து நின்ற இடம் வைகை டீ and காப்பி Bபார்….. பெரும்பாலான பயணிகள் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்ததால் வண்டியை விட்டு இறங்கவே இல்லை. ஓட்டுநர் நல்லவர் போலும்….. காசு கொடுத்து டீ குடித்தார்….. கடை ஓனர் அவர் ஓட்டுநர் என்று தெரிந்த பின் டீ காசை திருப்பிக்கொடுத்து விட்டார் - இத்தனைக்கும் அவருக்கு ஆன மொத்த வியாபாரம் ஐம்பதைத் தாண்டி இருக்காது….. அவரும் நல்லவர்! என்னதான் ஸ்வச் Bபாரத் குறித்த பல விஷயங்களை அரசு தொடர்ந்து சொல்லிக் கொண்டே இருந்தாலும், எங்களது பேருந்து நிறுத்திய சாலையோர உணவகங்கள் போன்றவற்றில் சரியான வசதிகள் இருப்பதில்லை. அந்த இடத்தில் பேருந்திலிருந்து இறங்கிய அனைவருமே சாலையோரத்தில் தான் தங்களை இலகுவாக்கிக் கொண்டார்கள். தொடர்ந்து பயணம் எப்படி இருந்தது? பயணத்திலும் அதற்கு மேலும் கிடைத்த அனுபவங்கள் என்ன, போன்ற தகவல்களை, இத்தொடரின் அடுத்த பகுதியில் பார்க்கலாம்.

******

இந்த நாளின் பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டம் வாயிலாக சொல்லுங்களேன். மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து….