பெஜவாடா - விஜயவாடா பயணம்

காமன்வெல்த் விளையாட்டுப் போட்டிகள் யாருக்கு பலனளித்ததோ இல்லையோ, பள்ளி செல்லும் சிறார்களுக்கு நல்லதோர் பரிசை அளித்தது – ஆமாம் பள்ளிகளுக்கு 17 நாட்கள் விடுமுறை! என் பெண்ணுக்கும் விடுமுறை என்பதால் நானும் அலுவலகத்தில் விடுப்பு வாங்கிக் கொண்டு, சென்ற மாதம் 30-ஆம் தேதி இரவு தமிழ்நாடு விரைவு வண்டியில் விஜயவாடா புறப்பட்டேன்.

நான் பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருந்த காலத்திலேயே, ஒவ்வொரு பள்ளி விடுமுறைக்கும் அங்கு சென்றிருந்த காரணத்தினால், விஜயவாடா எனக்குப் பிடித்த ஊர். மனைவிக்கும் மகளுக்கும் இவ்வழகிய ஊரினை சுற்றிக் காட்டும் எண்ணத்தினால் மேற்கொண்ட பயணமே இது. நீங்களும் வாருங்களேன், விஜயவாடாவை பார்க்கலாம்!!

நள்ளிரவு 12.45-க்கு தென் இந்தியாவின் மிகப்பெரிய ரெயில் நிலையமான விஜயவாடா சென்றடைந்தோம். அங்கேயே பணி புரியும் குடும்ப நண்பர் சேகர் எங்களுக்காகக் காத்திருந்தார். அவருடன் ரயில் நிலையத்தின் பக்கத்திலேயே இருக்கும் அவருடைய வீட்டுக்கு ஆட்டோவில் சென்றோம்.

நடு இரவு ஆனாலும் பயமில்லாமல் பயணிக்க வசதியாய் காவல் துறையினர் செய்திருந்த ஒரு ஏற்பாடு – பயணியின் பெயர், வேலை செய்யும் இடம், வீட்டு முகவரி, தொலைபேசி எண், ஆட்டோ ஓட்டுனர் பெயர், மற்றும் வண்டி எண் என பல தகவல்களை கேட்டு எழுதிக் கொண்டு அதன் ஒரு நகலை பயணியிடம் கொடுக்கின்றனர். பயணி போய்ச் சேர்ந்த பிறகு அந்த நகலை ஆட்டோ ஓட்டுனரிடம் கொடுத்து விட்டால், அதனைக் கொண்டு போய் காவல் துறையினரிடம் திரும்பக் கொடுக்க வேண்டுமாம். நல்லதொரு முயற்சி. நடு இரவு பயணிகளுக்கு பயமில்லாமல் பயணிக்க வசதியாய் இருக்கும்.

தூங்கி எழுந்து காலையில் எல்லோரும் கிருஷ்ணா நதியில் குளிக்க எண்ணியிருந்தோம் – ஆனாலும் ஆசையில் மண் – மழை ரூபத்தில் வந்தது. ஆகையினால் வீட்டிலேயே குளித்து சிற்றுண்டி முடித்து, மழை நின்ற பின் வெளியே கிளம்பினோம்.

விஜயவாடாவின் பிரபல வியாபார ஸ்தலமான பெசண்ட் ரோடில் உள்ள கடைகளைப் பார்த்தபடி [அப்ப ஒண்ணுமே வாங்கலையான்னு கேட்கக் கூடாது, கேட்டா, நான் சொல்ல வந்த விஷயத்தையே மறந்துடுவேன்] வலம் வந்து கொண்டு இருந்தோம். பல வருடங்களுக்குப் பிறகு, பூம்பூம் மாடுகளை பார்க்க முடிந்தது. காளை மாட்டினை அழகாய் அலங்கரித்து ஒவ்வொரு தெருவிலும் பணம் வாங்கிக் கொண்டு இருந்தனர்!. பெசண்ட் ரோடு முடிவதற்குள்ளாகவே மூன்று நான்கு பூம்பூம் மாடுகளைப் பார்த்து விட்டேன். அலங்கரிக்கப்பட்ட காளை மாடுகளை முதல் முறையாய் கண்ட என் மகளுக்கு அவை அதிசயமாய் இருக்கவே, திரும்பித் திரும்பி பார்த்தபடியே வந்து கொண்டிருந்தாள்.

பெசண்ட் ரோடில் என்னைத் திரும்பிப் பார்க்க வைத்த ஒரு சிலை – தியாகப் பிரம்மம் ஸ்ரீ தியாகராஜருடையது. அவரை அழகான சிலையாக வடிவமைத்து கீழே டிஜிட்டல் கடிகாரத்தினை வைத்திருக்கிறார்கள்! ஏதோ அவர் உண்டு, அவர் பாட்டு உண்டு என பாடிக்கொண்டு இருந்தவரை மணிக்கூண்டாக்கி விட்டார்கள் பாவம்.

விஜயவாடாவில் கிடைக்கும் ஒரு ஸ்பெஷல் இனிப்பு – ”பூத்தரேக்கு” என்பதால் அதை வாங்கிக் கொண்டு வந்தோம். அசட்டுத் தித்திப்பில் இருந்த அந்த இனிப்பு அரிசி மாவு, நெய் ஆகியவை கலந்து செய்வதாம். மேலே பேப்பர் போல இருக்கவே, அதை பிரித்து சாப்பிட வேண்டும் போல என நினைத்தால் பேப்பரே இனிப்பு தானாம். அதை பேப்பர் மாதிரி மடித்து வைத்திருக்கிறார்கள். இது வெளி நாடுகளுக்கெல்லாம் கூட ஏற்றுமதியாகிறதாம். அதன் படம் கீழே கொடுத்துள்ளேன். அட்லீஸ்ட் சாப்பிடுவதாக கற்பனையாவது பண்ணித்தான் பாருங்களேன்.

கிருஷ்ணா நதி அழகாய் ஓடிக்கொண்டு இருக்கும் விஜயவாடா, இந்திரகிலாத்ரி மலையால் சூழப்பட்டு இருக்கும் இந்நகர் மற்றும் அருகில் உள்ள பகுதிகளுக்கு அடுத்த இடுகைகளில் உங்களை அழைத்துச் செல்லலாம் என இருக்கிறேன். வருவீர்கள் தானே!