விடை தெரியாத கேள்விகள்

நாம் எல்லோருமே தினமும் பலவிதமான மனிதர்களை சந்திக்கிறோம். பல நிகழ்வுகளை காண்கிறோம். அது போன்ற நேரங்களில் நமக்குள் நிறைய கேள்விகள் எழுகின்றன. அவற்றில் பல கேள்விகளுக்கு விடை கிடைப்பதில்லை. அவைகளில் சில இங்கே…

1. வங்கிகள், சினிமா அரங்கம், பேருந்து நிலையம், ரேஷன் கடை போன்ற இடங்களில் வரிசையில் சென்றால் எல்லோருக்கும் முறையான சேவைகள் கிடைக்கும். ஆனால் அதை விடுத்து குறுக்கே செல்வது, ஒருவருக்கொருவர் சண்டை போட்டுக்கொள்வது என இருக்கிறார்கள். பெரும்பாலானவர்களிடம் இது போன்ற குணங்கள் இருப்பதை காண்கிறேன். இப்படிப்பட்ட மனிதர்களைப் பார்க்கும்போது எனக்குள்ளும் ஒரு மிருகம் அவ்வப்போது எட்டிப்பார்ப்பது உண்டு. இப்படிப்பட்ட மனிதர்கள் திருந்துவது எப்போது?

2. இயந்திர கதியில் செல்லும் இந்த மாநகர வாழ்க்கையில் “பொறுமை” என்ற வார்த்தை அகராதியில் இருப்பதே நிறைய மனிதர்களுக்கு மறந்து விட்டது போலும். சாலையில் செல்லும் போது வாகன ஓட்டிகள் யார் முதலில் செல்வது என தங்களுக்குள் போட்டி போட்டுக் கொள்வதால் எத்தனையோ சண்டை - சச்சரவுகள், கைக்கலப்புகள் அனுதினமும் நடக்கிறது. “பொறுமையின் பெருமை"யை இவர்களிடம் யார் சொல்வது? எல்லாவற்றிலும் அவசரம் காட்டினால் அவசரமாகவே மேலே போக நேரிடும் என எப்போதுதான் இவர்கள் உணர்வார்கள்?

3. பெரிய கட்டிடங்களில் படிக்கட்டுக்களில் ஏறிச் செல்ல பக்கவாட்டில் அழகான, வழவழப்பான கைப்பிடிகள் இருக்கிறதை நாம் எல்லோரும் பார்த்திருப்போம். மேலிருந்து கீழே வரும்போது அந்த கைப்பிடிமேலே உட்கார்ந்து வழுக்கிக்கிட்டே வரணும்னு தோணும் [இந்த உணர்வு இம்சை அரசன் படம் பார்ப்பதற்கு முன்னாடிலேருந்தே இருக்கு]. எனக்கு மட்டும் தான் இது தோணுதா இல்ல எல்லாருக்கும் இதுமாதிரி தோணுமா?

4. தெருவில் நடந்து போகும்போது தாழ்வான மரக்கிளையைப் பார்த்தால் உடனே அதைப் பிடித்துத் கொண்டு தொங்க வேன்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றுவது ஏன்? [”குரங்கிலிருந்து பிறந்தவன் மனிதன்” என்ற பாட்டு நியாபகமெல்லாம் வரக்கூடாது சொல்லிட்டேன் அக்காங்!]

 

மீண்டும் சந்திப்போம்!

வெங்கட்.