ஃப்ரூட் சாலட் – 11 – ஒலிம்பிக் வெள்ளி – கல்யாண கவிதை

சென்ற மாதம் லண்டனில் நடந்த ஒலிம்பிக்ஸ்-ல் இந்தியா ஆறு பதக்கங்கள் வென்றது.  ஊடகங்களிலும் செய்தித் தாள்களிலும் இந்தப் போட்டிகள் பற்றி நிறைய செய்திகள் வந்த வண்ணமே இருந்தது.  பதக்கங்கள் வென்று திரும்பிய விளையாட்டு வீரர்களுக்கு, பல முதலமைச்சர்கள், அரசியல்வாதிகள், நிறுவனங்கள் போட்டிபோட்டுக்கொண்டு பணமும், பொருளும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  ஆனால் நான் இங்கே சொல்லப்போவது அதைப் பற்றி அல்ல.

இந்த மாதம் ஒன்பதாம் தேதி முடிவடையும் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான ஒலிம்பிக் போட்டியில் இந்தியாவிலிருந்து 10 வீரர்கள் போட்டியிடுகின்றனர்.  இதில் கடந்த செவ்வாய் அன்று உயரம் தாண்டுதல் போட்டியில்  1.74 மீட்டர் அளவு தாண்டி இந்தியாவிற்கு வெள்ளிப் பதக்கத்தினை தந்திருக்கிறார், 24 வயதான கிரிஷா ஹோசனகரா நாகராஜேகவுடா என்னும் கர்நாடகத்தினைச் சேர்ந்த இளைஞர்.

இடது காலில் பிரச்சனையுள்ள திரு கவுடாவும் தங்கப் பதக்கம் வென்ற நபரும் ஒரே அளவு உயரத்தினைத் தாண்டியிருந்தாலும், குறைவான முயற்சிகளில் வென்றதற்காக தங்கம் மற்றவருக்குச் சென்று விட்டது.  இந்த இளைஞர் பதக்கம் வென்றது பற்றி பல நாளிதழ்களில் வெறும் பெட்டிச் செய்தியே வந்தது.  சென்ற மாதம் நடந்த ஒலிம்பிக் போட்டிகளில் பதக்கம் வென்றவர்களுக்கு கோடியில் பண மழை பொழிந்து கொண்டிருக்க, இவருக்கு லட்சங்களில் பணம் கொடுக்கக் கூட யோசிக்கிறார்கள். 

மேலும் இந்த ஒலிம்பிக் போட்டிகளைக் காரணம் காட்டி அலுவலகர்கள் தன்னுடைய சொந்தங்களையே லண்டனுக்கு அழைத்துச் சென்றிருக்கிறார்கள்.  10 மாற்றுத்திறனாளிகளை கவனித்துக் கொள்ள இரண்டே இரண்டு உதவியாளர்கள்! 

என்னேரமும் கிரிக்கெட்டையே கட்டி அழும் நிறுவனங்களும் கவுடா போன்றவர்களுக்கு உதவி செய்யலாமே!  மேலும் மக்களும் இவர்கள் போன்றவர்களையும் பாராட்டலாம் இல்லையா.  ”என்று நடக்கும் இதெல்லாம்?” என்ற ஆதங்கம் தான் மிஞ்சுகிறது.

இன்று செப்டம்பர்  7. இதே நாள், 1986-ஆம் வருடம் தெற்கு ஆப்பிரிக்காவின் கேப்டவுன் நகரத்தின் ஆர்ச் பிஷப் பதவியை திரு தேஷ்மாண்ட் டுடு பெற்றார். தனது இன மக்களை ஒதுக்கி வைத்ததற்கு எதிராய் அமைதியான முறையில் போராடியதற்கு, நோபல் பரிசு பெற்றவர் இந்த தேஷ்மாண்ட் டுடு.

இவர் எனது நினைவில் இன்றுவரை நிற்பதற்கு வேறொரு காரணமும் உண்டு!!.  எங்கள் கல்லூரியில் முதலாமாண்டு சேரும்போது ஒரு பெண்ணும் சேர்ந்தார் – சில நாட்களிலிலேயே வேறொரு கல்லூரியில் இடம் கிடைத்ததால் கல்லூரியை விட்டு விலகிச் சென்றார் – அந்தப் பெண்ணுக்கு நாங்கள் வைத்த பெயர் – தேஷ்மாண்ட் டுடு…  :)

Forget your own sadness by creating a little happiness for others.  Because when you are good to others, you are best to yourself.

”திருமணங்கள்

சொர்க்கத்தில்

நிச்சயிக்கப்படுகின்றனவாம்

அப்படியானால்

என் கண்ணே

நம் திருமணம் மட்டும்

ஏன்

செட்டிப்பாளையத்தில்

நிச்சயிக்கப்பட்டது?”

இக்கவிதையை எழுதியது சக்திகனல்.  படித்தது கணையாழியின் கடைசிப் பக்கங்கள் புத்தகத்தில்…

அடுத்த வெள்ளியன்று வேறொரு ஃப்ரூட் சாலட்-உடன் சந்திக்கும் வரை…..

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.