ஓவியக் கவிதை – 3 – திரு ரா.ஈ. பத்மநாபன்

டிசம்பர் மாதம் ஏழாம் தேதி “கவிதை எழுத வாருங்கள்” என்ற தலைப்பில் என்னுடைய வலைப்பூவில் ஒரு படத்தினை வெளியிட்டு கவிதை எழுத அழைப்பு விடுத்திருந்தேன். வருகிற 31-ஆம் தேதி வரை கவிதைகள் எழுதி அனுப்பலாம் எனவும் அதில் சொல்லி இருந்தேன். இந்த வேண்டுகோளுக்கு செவி சாய்த்து சில நண்பர்கள் கவிதைகளை எழுதி அனுப்பி இருக்கிறார்கள். அந்த வரிசையில் இது மூன்றாம் கவிதை.

ஓவியம் எழுத அழைப்பு விடுத்து, வெளியிட்ட ஓவியம் திரு ராஜன் அவர்களின் கைவண்ணத்தில் உருவானது. ஓவியம் கீழே.

இந்த ஓவியத்திற்கான கவிதை எழுதிய திரு பத்மநாபன் அவர்கள் பற்றிய சிறு குறிப்பு:

நண்பர் திரு ரா.ஈ. பத்மநாபன் தில்லியில் வசிப்பவர். நான் பணியில் சேர்ந்த முதல் நாளிலிருந்து எனது நண்பர். நாகர்கோவிலை அடுத்த ராஜாக்காமங்கலம் எனும் ஊரைச் சேர்ந்தவர். தமிழில் ஆர்வம் அதிகம் உடையவர். என்னுடைய வலைப்பூவின் தொடர் வாசகர்களில் அவரும் ஒருவர். பல முறைச் சொல்லியும் வலைப்பூ ஆரம்பிப்பதில் இவர் தயக்கம் காட்டுவது ஏனோ புரியவில்லை – நேரம் இல்லை என்பது தான் அவர் சொல்லும் முதல் காரணம். அது உண்மையும் கூட. நிறைய விஷயங்கள் அவரிடம் உண்டு.  ஊர் கதைகளை, சிறு வயது நினைவுகளை அவர் சொல்லும் போது சுவாரசியமாக இருக்கும். விரைவில் வலைப்பூ ஆரம்பிக்கச் சொல்ல வேண்டும்.

திரு பத்மநாபன் அவர்கள் மேலே கொடுத்த ஓவியத்திற்கு எழுதிய கவிதையை ரசிக்கலாம் வாருங்கள்.... கவிதையை அனுப்பிய அவர் மின்னஞ்சலில் எழுதியதை அப்படியே தந்திருக்கிறேன்!

திரு ராஜனின் ஓவியத்திற்கு இந்த கவிராஜனின் கவிதை (சரி! சரி! அரசியலில் இதெல்லாம் சாதாரணமப்பா!)

தேன் சொட்டும் சோலையிலே

மான் பிடிக்க வந்தவனே!

வான் முட்டும் சேனையுடன்

வந்தவனை மறந்தாயோ!

வாளைத் தொடு காளையென

தோளைத் தொட வந்தவனே!

நாளையென நாள் குறித்து 

நடப்பவனை மறந்தாயோ!

நெஞ்சம் கவர்ந்தவளை,

கொஞ்ச வந்த கோமகனே!

வெஞ்சமர்க்கு மார்தட்டி

வந்தவனை மறந்தாயோ!

தையல் முகம் கண்டு

மையல்கொள வந்தவனே!

புயல் போல களம் காண

புறப்படவே மறந்தாயோ!

மெல்லினத்தைக் களவாட

வல்லினமாய் வந்தவனே!

எல்லைக் கோட்டருகே

எமனொருவன் நிற்கின்றான்!

வந்தவனை வென்றிட்டால், இந்தவனம் நந்தவனம்!

சொந்தசுகத்தினிலே செருவெல்ல மறந்திட்டால்

பிந்தைநாளெல்லாம் பிதற்றித் திரிவதன்றி

கந்தைதுணியணிந்து கதறிநிற்கும் வாய்ப்புமுண்டு.

பேதை விழியசைவில் போதை நீ கொண்டால்

பாதைமாறி விடும்! பயணம் சிதைந்து விடும்!

மாதை மறக்காமல் மதிவதனம் நோகாமல்

தோதாய் விடை சொல்லு! வென்றிடவே நீ செல்லு!

காமத்தீ அணைத்து களம் காண கிளம்பிவிடு!

நாமம் நிலைத்துவிடும்! நலமும் திளைத்து விடும்!

தீதை தீய்த்திட்டால் தீயும் உனை அஞ்சும்!

காதை காவியமாய் உலகெங்கும் பேர் விஞ்சும்!

-          ரா.ஈ. பத்மநாபன்

என்ன நண்பர்களே, கவிதை ரசித்தீர்களா?  இந்த ஓவியத்திற்கான மூன்றாம் கவிதை இது. கவிதை படைத்த திரு பத்மநாபன் அவர்களுக்கு ஒரு அழகிய பூங்கொத்து!

இன்றைக்கு திங்கள் கிழமை – 23-ஆம் தேதி.  வரும் 31-ஆம் தேதி வரை நேரமிருக்கிறது. அதாவது ஒன்பது நாட்கள் - கவிதை எழுத விருப்பம் இருப்பவர்கள் ஓவியத்திற்கான கவிதை எழுதி எனது மின்னஞ்சலில் [venkatnagaraj@gmail.com] அனுப்பி வைத்தால் கவிதை வந்த வரிசைப்படி ஒவ்வொன்றாய் எனது பக்கத்தில் வெளியிடுகிறேன். இங்கே வெளியிட்ட பிறகு உங்கள் பக்கத்திலும் வெளியிடலாம்.

மீண்டும் வேறொரு பகிர்வில் சந்திக்கும் வரை......

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.

முந்தைய பகுதிகள்:

ஓவியக் கவிதை - 1 - திரு இ.சே. இராமன்

ஓவியக் கவிதை - 2 - திரு காரஞ்சன் [சேஷ்]