ஃப்ரூட் சாலட் – 123 – எல்லா இரவுகளும் விடியும் – கண்ணீர் - பரதம்

இந்த வார செய்தி:

எல்லா இரவுகளும் விடியும்!

தற்கொலைகளைத் தடுத்து நிறுத்தியதால், 'டிசைன் பார் சேஞ்ச்' என்ற சர்வதேச அமைப்பின் விருது பெற்ற ஆங்கில ஆசிரியர் ஆனந்த்:

"திருவாரூர் மாவட்டம், நீடாமங்கலம் அருகேயுள்ள காளாச்சேரி மேற்கு கிராமத்தில் உள்ள பள்ளிக்கு, நான் ஆசிரியராக வந்தபோது, இந்த ஊர் குறித்து எந்த விஷயமும் தெரியாது. ரேங்க் கார்டில் கையெழுத்து போட, அப்பா, அம்மாவை அழைத்து வரச் சொன்ன போது, பல பிள்ளைகள் கண் கலங்கி அழுதனர்.

யாரைக் கேட்டாலும், அப்பா இல்லை அல்லது அம்மா இல்லை என, கூறினர்; அப்பா, அம்மா இருவரும் இல்லாதவர்களும் இருந்தனர். இதுகுறித்து விசாரித்தபோது, அனைவரும் தற்கொலை செய்து இறந்தது தெரிந்தது.

இனிமேல் இது தொடரக் கூடாதுன்னு முடிவு செய்து, அதற்கான முயற்சிகளில் இறங்கினேன்.ஆண்டு விழாவே கொண்டாடாமல் இருந்த இந்தப் பள்ளியில், 2013 ஜனவரியில், ஒட்டுமொத்தக் கிராமத்தையும் ஒன்று திரட்டி, உருக்கமான குடும்ப டிராமாவை, ஆண்டு விழாவில் அரங்கேற்றினோம்.

அப்பா - அம்மாவை இழந்த பையன், படிக்க வழி இல்லாமல் தெருத் தெருவாகப் பிச்சை எடுத்துப் பிழைப்பது தான் கதை. நாடகம் பார்த்த கிராம மக்கள் கதி கலங்கிப் போயினர். ஒரு அம்மா, நாடகம் நடந்து கொண்டு இருக்கும் போதே கதறி அழ ஆரம்பித்து விட்டார்; மூன்று குழந்தைகளின் தாயான அவர், தற்கொலை முயற்சியில் இருந்து காப்பாற்றப்பட்டவர்.

மக்களின் மனமாற்றத்துக் கான துவக்கம், அந்த நாடகத்தில் இருந்தே ஆரம்பித்தது. ஊரில் இருந்த, 'டைமண்ட் பாய்ஸ்' இளைஞர் நற்பணி இயக்கத்திடம் பேசி, அவர்கள் மூலமாக என் மாணவர்களை, தற்கொலைக்கு எதிரான விழிப்புணர்வு கொண்டவர்களாக மாற்றினோம். மாணவர்களுக்கு இந்து, முஸ்லிம், கிறிஸ்துவர் வேஷம் போட்டு, 'எந்த மதமும் தற்கொலையை நியாயப்படுத்தலை'ன்னு எடுத்து கூறினோம்.

அத்துடன், மக்களின் மனம், பிரச்னைகள் பக்கம் திரும்பாமல் இருக்க, பிளாஸ்டிக் ஒயர்களால் பூ ஜாடிகள் செய்யக் கற்று கொடுத்தோம். 'நாம நல்ல பூ ஜாடி பண்றோம்' என்ற பெருமிதமும், அதற்கு கிடைக்கும் வருமானமும் அவர்களை மாற்றியது. இந்த உலகத்தில் எல்லாருக்கும் பிரச்னை இருக்கு. அதுக்கு, அன்பு தான் மருந்து; ஒருத்தருக்கொருத்தர் அன்பா, ஆதரவா, அக்கறையா இருக்கணும்ன்னு கற்றுக் கொடுத்தோம்.

ஊருக்குள் சிரித்த முகங்கள் தெரிய ஆரம்பித்தன.

மாணவர்கள் மூலமாக சமூகத்தில் ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியதற்கான விருது இது. என் சிறு வயதில், என் அப்பா, அம்மா இறந்து விட்டனர். ஆதரிக்க பெற்றோர் இல்லாமல், தனியாக ஒரு குழந்தை வளர்ந்து ஆளாவது எவ்வளவு சவாலான விஷயம்ன்னு தெரியும். இப்போது, இந்த ஊர் மாறி இருக்கிறது. எல்லா இரவும் விடியும் என்பது, எங்கள் நம்பிக்கை; அதற்கு இந்த கிராம மக்களும் கியாரண்டி.

-    சொல்கிறார்கள் பகுதி, தினமலர்.

எத்தனை நல்ல விஷயம்.  நமது உயிரை மாய்த்துக் கொள்ள நமக்கு உரிமை இல்லை என்பதை புரிந்து கொண்டால் நிச்சயம் தற்கொலை முடிவுக்கு வர மாட்டார்கள். அவர்களை நல்வழிப்படுத்தும் இந்த ஆசிரியருக்கு இந்த வாரப் பூங்கொத்து.

இந்த வார முகப்புத்தக இற்றை:

இந்த வார குறுஞ்செய்தி:

கண்களை விட கண்ணீருக்கு மதிப்பு அதிகம்…. ஏனென்றால் கண்கள் உலகத்தைக் காட்டும்….  கண்ணீர் உள்ளத்தைக் காட்டும்!

ரசித்த பாடல்:

”என் வீட்டு ஜன்னல் எட்டி ஏன் பார்க்கிறே” எனும் பாடல் இந்த வார ரசித்த பாடலாக. பாடல் இடம் பெற்ற படம் – ராமன் அப்துல்லா. நடிகர்கள் – விக்னேஷ், ஈஸ்வரி ராவ்.  இசை – இளையராஜா. பாடகர்கள் – அருண்மொழி, பவதாரிணி. பாடல் வரிகள் – வாலி. படம் வெளி வந்த வருடம் – 1997.

ராஜா காது கழுதை காது:

திருவரங்கம் இரயில் நிலையம்.  சென்னை செல்லும் நோக்கத்தோடு பல்லவனுக்காக காத்திருந்தேன். நடைமேடை முழுவதும் சலசலப்பு – பெரும்பாலான பயணிகள் திருவரங்கத்திலிருந்து தான் இந்த இரயிலில் பயணிக்கிறார்களோ என்று ஒரு சம்சயம்! 

எதிரிலிருந்து ஒரு மூத்த கணவன் – மனைவி.  மனைவி கணவனை நோக்கி சொன்னது:  ”ஊருக்குப் போகணும் ஊருக்குப் போகணும்னு சொல்லி அப்பப்ப இப்படி கிளம்பிட வேண்டியது.  ஆனா ஒரு வேலையும் செய்யறது கிடையாது. எல்லாத்தையும் நானே செய்ய வேண்டியிருக்கு.  இனிமே ஊருக்குப் போகணும்னு சொல்லிப் பாருங்க. அப்ப தெரியும் சேதி!”

அதற்கு கணவனின் பதில்:  “சரி சரி….  எல்லாம் வீட்டில பேசிக்கலாம்!”

இந்த வார புகைப்படம்:

சென்ற வாரத்தில் ஓர் நாள் மகளின் பள்ளியில் ஆண்டு விழா.  அப்போது சில கலைநிகழ்ச்சிகளும் ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள்.  அங்கே பரதம் ஆடிய ஒரு பெண்ணின் புகைப்படம் இங்கே இந்த வார புகைப்படமாக!  [ஏற்கனவே முகப்புத்தகத்தில் பகிர்ந்து இருந்தாலும் இங்கே மீண்டும் – முகப்புத்தகத்தில் என்னைத் தொடராத வலையுலக நட்புகளுக்காக!]

படித்ததில் பிடித்தது:

இங்கிலாந்தின் மூன்றாம் ஜார்ஜ் மன்னர் ஒரு முறை கிராமங்களை சுற்றிப் பார்க்க குதிரையில் கிளம்பிச் சென்றார்.அப்போது வயலில் ஒரே ஒரு பெண் மட்டும் வேலை செய்து கொண்டிருந்தார்.

மன்னர் அவரிடம்,''மற்றவர்கள் எல்லாம் எங்கே?''என்று கேட்க, விசாரிப்பது மன்னர் என்பதை அறியாத அந்த பெண், ''அவர்கள் எல்லாம் மன்னரைப் பார்க்கப் போயிருக்கிறார்கள்,'' என்று சொன்னார்.

''அப்படியானால் நீங்கள் மட்டும் ஏன் போகவில்லை?'' என்று மன்னர் கேட்டார்.

அதற்கு அந்தப்பெண், ''மன்னரைப் பார்ப்பதற்காக ஒருநாள் கூலியை இழக்கும் அளவிற்கு நான் முட்டாள் இல்லை. எனக்கு ஐந்து குழந்தைகள். அவர்களை காப்பாற்ற வேண்டிய கட்டாயம் எனக்கு இருக்கிறது. அதனால்தான் போகவில்லை,'' என்றார்.

மன்னர் அவரது கையில் சில நூறு பவுண்டு பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டு, ''உங்களது நண்பர்களிடம் சொல்லுங்கள். நீங்கள் எல்லாம் மன்னரைப் பார்க்க சென்றீர்கள். ஆனால் மன்னரோ என்னைப் பார்க்க வந்தார் என்று..'' என கூறிவிட்டு சென்றார்.

எதையும் தேடி செல்லாதே தகுதி இருந்தால் எல்லாம் உன்னை தேடி வரும் !!!!

மீண்டும் அடுத்த வெள்ளியன்று வேறொரு ஃப்ரூட் சாலட்-ல் சந்திக்கும் வரை…..

நட்புடன்

வெங்கட்.

திருவரங்கத்திலிருந்து….