இரவுப் பயணமும் ஓட்டுனரின் தூக்கமும்!

பஞ்ச் துவாரகா - பயணக் கட்டுரை பகுதி 7

முந்தைய பகுதிகள் – 1 2 3 4 5 6

சோம்நாத் ஜ்யோதிர்லிங்கமும், முக்தி த்வாரகாவும் பார்த்துவிட்டு அன்றைய இரவு முழுவதும் பயணம் செய்து அதிகாலைக்குள் துவாரகா சென்று விடவேண்டும் என்பது தான் எங்கள் திட்டமாக இருந்தது. அதனால் தான் சோம்நாத் கோவிலில் இரவு நடக்கும் ஒலி ஒளி காட்சியைக் கூட பார்க்காமல் பயணித்தோம்.  சோம்நாத்-லிருந்து துவாரகா செல்ல கிட்டத்தட்ட 240 கிலோமீட்டர்.  சாலைகள் நன்றாக இருந்தாலும், இரவு நேரப் பயணம் என்பது சற்றே கடினமானது தான். அதுவும் பகல் முழுவதும் வாகனம் ஓட்டி வந்த ஓட்டுனருக்கு இரவிலும் வாகனம் ஓட்டுவது கடினம். 

படம்: இணையத்திலிருந்து....

இருந்தாலும் வாகன ஓட்டி வசந்த் [B]பாய் சோம்நாத் நகரில் மாலை சில மணி நேரம் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டதால் தொடர்ந்து பயணிக்க நாங்களும் நினைத்தோம்.  அவரும் ஐந்து மணி நேரத்தில் சென்று விடலாமே என்று வாகனத்தினைச் செலுத்தினார்.  நல்ல வேகத்தில் வண்டி சென்று கொண்டிருக்க, ஓட்டுனர் இருக்கையின் அருகில் நான்.  நண்பரும் அவரது மனைவியும் பின் இருக்கையில் ஆழ்ந்த நித்திரையில் இருக்க, நானும் தூங்கி விட்டால் ஓட்டுனருக்கும் தூக்கம் வந்து விடுமே என்று விழித்தபடியே அமர்ந்திருந்தேன். 

படம்: இணையத்திலிருந்து....

நடுவே ஒரு இடத்தில் வண்டியை நிறுத்தி இரவு உணவை முடித்துக் கொண்டு மேலும் பயணத்தினைத் துவங்கினோம்.  வசந்த் [B]பாய் வழக்கம் போல மாவா மசாலாவை வாயில் திணித்துக் கொண்டு பயணத்தினை தொடர்ந்தார்.  இரவு பன்னிரெண்டு மணி சமயத்தில் அவரைப் பார்த்தால் கண்கள் இரண்டும் மூடிக்கொள்ளும் நிலை.  கஷ்டப்பட்டு தூக்கத்தினை துரத்திக் கொண்டிருந்தார்.  பாதி வழி என்பதால் எங்கும் தங்கவும் முடியாதே என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  அவருக்கும் அதே யோசனை தான் போல.....

படம்: இணையத்திலிருந்து....

சோம்நாத் நகரிலிருந்து துவாரகா செல்லும் போது பாதி வழியில் வருகிறது சற்றே பெரிய ஊர்!  இந்திய வரலாற்றில் மிக முக்கியமான இடத்தினை பெற்ற ஊர்! அந்த ஊர் வந்ததும், வசந்த் [B]பாய் அதற்கு மேல் வாகனத்தினைச் செலுத்துவது கடினம் என்றும் அதனால் அன்றைய இரவு அவ்வூரில் தங்கி ஓய்வெடுத்துவிட்டு அடுத்த நாள் காலையில் அங்கிருந்து துவாரகா நோக்கி பயணிக்கலாம் என்று சொல்ல, தூக்கத்தில் வாகனம் செலுத்தி ஏதாவது விபத்தில் சிக்குவதை விட தங்கிவிட்டு அடுத்த நாள் காலையில் கொஞ்சம் புத்துணர்வுடன் பயணிப்பது நல்லது என முடிவு எடுத்தோம். 

அர்த்த ராத்திரியில் தங்குமிட வேட்டை துவங்கியது.  முதல் இடத்தில் இடம் ஏதும் இல்லை எனச் சொல்ல, பக்கத்திலேயே இன்னுமொரு தங்குமிடத்திற்குச் சென்று விசாரிக்க அங்கே இடம் இருந்தது. சரி என்று அங்கேயே தங்கி விட்டோம்.  அங்கே தங்கியது நல்ல முடிவு என்பதை வசந்த் [B]பாய்-இடம் பேசும் போது தெரிந்து கொண்டேன்.  பொதுவாக அவருக்கு இரவு நேரத்தில் தான் ஓட்டுனர் பணி என்றும், நேற்றைய இரவும் அவர் தூங்காது வாகனம் ஓட்டியதாகவும் சொல்ல, எங்களுக்கு அதிர்ச்சி.....

தொடர்ந்து ஒரு இரவு, அடுத்த பகல் வாகனம் ஓட்டியிருக்கிறார்.  அதைத் தொடர்ந்து அடுத்த இரவும் பாதி நேரம் வாகனம் ஓட்டியிருக்கிறார்.  அதனால் தான் அத்தனை தூக்கம் வந்திருக்கிறது அவருக்கு.  நல்ல வேளை, இப்போதாவது சொன்னீர்களே என்று அவரை கடிந்து கொண்டு, அவரை அன்று இரவு முழுவதும் ஓய்வெடுத்துக் கொள்ளச் சொன்னோம்.  காலையில் எழுந்து அந்நகரிலிருந்து புறப்படலாம் என்று தங்குமிடத்தில் நித்ரா தேவியின் தாலாட்டில் கண்ணயர்ந்தோம்.

பொதுவாகவே இரவுப் பயணம் என்பது எனக்கு பிடித்தமான ஒரு விஷயம்.  சில ஓட்டுனர்கள் இரவுகளில் மட்டுமே வாகனம் செலுத்துவார்கள்.  பகல் நேரங்களில் தூங்கி, இரவு நேரங்களில் மட்டுமே வாகனம் செலுத்துவார்கள். இரண்டு மூன்று மணி வரை கூட அசராது ஓட்டும் இவர்களுக்கு அதிகாலை நேரத்தில் உறக்கம் வந்து விடும். அதனால் தான் பெரும்பாலான இரவு நேர ஓட்டுனர்களுக்கு, புகை பிடிப்பது, மாவா மசாலா, புகையிலை போடுவது என ஏதோ ஒரு பழக்கத்திற்கு அடிமையாகி விடுகிறார்கள்.  என்றாலும், அவர்களது உடல் எத்தனை நேரம் தான் இந்த சோதனைகளைத் தாங்கும்? 

ஒரு சில விநாடிகள் கண் அசந்து தூங்கி விட்டால், அவரும் அவருடன் பயணிக்கும் மற்றவர்களும் விபத்துக்குள்ளாகி உயிரிழக்க நேர்வதுண்டு.  பேருந்தில் இரவு நேரம் பயணிக்கும் போது பெரும்பாலான சமயங்களில் நான் உறங்குவதில்லை.  அதுவும் முன் இருக்கைகளில் அமர்ந்திருக்கும் சமயங்களில் “பாவம் ஓட்டுனர் தூங்காமல் வண்டி ஓட்டிக் கொண்டிருக்கிறாரே” என்று நானும் உறங்காமல் இரவு வேளைகளில் உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் ஊர்களைப் பார்த்தபடியே பயணிப்பேன்.

பல சமயங்களில் பயணிக்கும் போது ஓட்டுனர், நான், நடத்துனர் ஆகிய மூவர் மட்டுமே விழித்திருக்க, மற்றவர்கள் அனைவரும் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருப்பார்கள். ஓட்டுனர் தேநீர் அருந்த வண்டியை நிறுத்துவார். நாங்கள் மூவர் மட்டுமே தேநீர் அருந்தியபடியே அவர்களது இரவு நேரப் பணியில் இருக்கும் கஷ்டங்கள் பற்றி பேசிக் கொண்டிருக்க, பயணிகள் வண்டி நின்றது கூட தெரியாமல் உறங்கிக் கொண்டிருப்பார்கள். பல முறை இப்படி நடந்திருக்கிறது!

என்ன தான் இரவு நேரப் பயணம் பிடித்தது என்றாலும், ஓட்டுனருக்கு தூக்கம் வந்துவிட்டால், நடு வழியாக இருந்தால் வண்டியை ஓரமாக நிறுத்தி சற்றே ஓய்வெடுத்துக் கொள்வது அவசியம்.  அப்படி இல்லை எனில் பக்கத்தில் இருக்கும் ஊரில் தங்குமறை ஏற்பாடு செய்து ஓய்வெடுத்துக் கொள்வது சாலச் சிறந்தது. சில பேருந்துகளில் முதல் பாதி இரவில் ஒரு ஓட்டுனரும், இரண்டாம் பாதி இரவில் வேறு ஓட்டுனரும் வண்டி ஓட்டுவதையும் பார்த்திருக்கிறேன்.

பயணம் இனிமையானது தான் என்றாலும் விபத்தில்லாமல் பயணிப்பதும், மேலும் பயணிக்க, உயிருடன் இருப்பதும் அவசியமாயிற்றே! 

எந்த நகரத்தில் தங்கினோம், அந்த இடத்தின் சிறப்பு என்ன என்பதை அடுத்த பகுதியில் பார்க்கலாமே!

 

நட்புடன்