நான் சாப்பிடப் பொறந்தவண்டா….. – கட்டிக்கோ, கடிச்சிக்கோ…. – மாற்றம்

முகப் புத்தகத்தில் நான் - 4

மாற்றம் அவசியம்! – 28, February 2016

தேர்தல் சமயத்தில் இப்படிச் சொன்னால் அரசியல் என்று நினைத்து விடப் போகிறீர்கள்! இது அரசியல் சம்பந்தப்பட்ட விஷயம் அல்ல!

கிடைப்பதே கொஞ்சம் நேரம் தான் – அந்த நேரத்தில் தொடரும் வலைப்பூக்களைப் படிப்பதோடு மட்டுமல்லாது, அதைப்பற்றி ஓரிரு வார்த்தைகளாவது எழுத வேண்டும், தமிழ்மணத்தில் வாக்களிக்க வேண்டும், முகப் புத்தகத்தில் உலவ வேண்டும், கூடவே LIKE செய்யணும், SHARE பண்ணனும் எத்தனை வேலைகள் இருக்கு! ஆனால் அதை எல்லாம் கிடைத்த நேரத்திற்குள் செய்ய இணையம் ஒத்துழைக்க வேண்டும் இல்லையா! 

இந்தியாவின் மற்ற பகுதிகளில் BSNL என்றால், தலைநகர் தில்லியிலும் வணிகத் தலைநகர் மும்பையிலும் MTNL!  பெயரின் பாதி போலவே Empty! இணைப்பு பாதி நேரம் இருப்பதில்லை – ஊசலாடிக் கொண்டே இருக்கிறது.  எப்போது வேண்டுமானாலும் உயிர் போய்விடும் என்ற நிலையிலேயே இணையத்தில் உலவ வேண்டியிருக்கிறது!

ஒரு படம் வலையில் சேர்ப்பதற்குள் போதும் போதும் என்றாகிவிடுகிறது! இவர்களிடமிருந்து விலகி வேறு எதாவது இணைய வசதியைப் பயன்படுத்தலாம் என்று தோன்றுகிறது. என்றாலும் முன்னரே ஒரு முறை  Tata Photon வாங்கி பட்ட அவஸ்தை நினைவுக்கு வந்து பயமுறுத்துகிறது……  எல்லோரும் கொள்ளைக் காரர்களாக இருக்கிறார்கள்…..  தில்லியில் எந்த இணைய வசதி நன்றாக இருக்கிறது எனத் தேடத் துவங்கி இருக்கிறேன்…. 

இதைத் தான் தலைப்பில் மாற்றம் அவசியம் என்று சொல்லி இருக்கிறேன்.

கட்டிக்கோ…. கடிச்சிக்கோ! – 2 March 2016

வீடு இருக்கும் பகுதியில் சில தெருநாய்கள் உண்டு.  ஒரு வாரத்திற்கு மேல் ஆகிவிட்டது – அவற்றுக்கு ஏதோ நோய் போல! குரைத்துக்கொண்டே இருக்கின்றன. அதுவும் எங்கள் பகுதியில் எந்த பைக் வந்தாலும் குரைத்தபடியே பின்னாடியே துரத்துகின்றன.  ஓட்டுபவர் கால்களை மேலே வைத்துக் கொண்டு தான் ஓட்ட வேண்டும். சின்னச் சின்ன சந்து – வளைவு-நெளிவுகள் அதிகம் என்பதால் வேகமாகவும் ஓட்ட முடியாது. நின்றால் கடித்துவிடுமோ என்ற பயம் ஓட்டுனர்களுக்கு.  ஒரு வாரமாக நாய்கள் குரைத்துக் கொண்டே துரத்துவதும், பைக் ஓட்டுனர்கள் பயந்தபடியே பைக்கை செலுத்துவதும் நடக்கிறது. 

இந்த தெரு நாய்களுக்கு தினமும் உணவளிக்கும் சிலர், நாய்களிடம் பேச்சு வார்த்தை நடத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள் – “ஏண்டா ஓடறே, எல்லாம் நம்ம ஏரியா மக்கள் தான்…. துரத்தக் கூடாது, சரியா….  இந்தா சாப்பிடு!”  பயத்துடன் பயணித்த சில பைக் வாசிகள் பைக்கை நிறுத்தி விட்டு வந்து நாய்களைப் பயமுறுத்த முயற்சிக்கிறார்கள். அவைகளோ “எங்க கிட்டயா மோதறே! என்று கூரிய பற்களை காட்டிச் சீறுகின்றன. 

நேற்று இரவு ஒரு பைக்கை துரத்திக் கொண்டே கேட் வரை நாய்கள் போக, கேட்டிலிருந்து உள்ளே ஒருவர் பைக்கில் வந்தார். அவரையும் குரைத்தபடியே நாய்கள் துரத்தின…..  அவர் வண்டியை ஸ்டாண்ட் போட்டு நிறுத்தினார்! ஒரு நாயின் பக்கத்தில் போனார் – தள்ளாடியபடயே…  சீரியஸாக நாயின் அருகே சென்று அதைத் தடவிக்கொடுத்து “என்ன ஆச்சு! ஏன் இப்படி கத்தற செல்லம்” என்று கொஞ்சினார் .  அதன் வாயை இரண்டு கைகளாலும் மூடிக் கொண்டு [கன்றுக்குட்டிக்கு மண் தின்றுவிடாமல் இருக்க வாயில் கட்டிவிடுவார்களே அப்படி] கொஞ்ச, நாய்க்கு கோபம் வந்து ஒரு சத்தத்தோடு அவரிடமிருந்து துள்ளியது!  அப்படியே கொஞ்சம் கடிக்கவும் செய்தது…… 

அந்த நபரோ, கொஞ்சம் கூட அலறாமல் – நாயை மீண்டும் கட்டிப்பிடிக்க முயன்றதோடு, “இன்னும் கடி….” என்று அதனிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தார்…..  அவரைக் கடக்கும்போது தான் அவர் ஒருவரல்ல, இருவர் எனப் புரிந்தது – உள்ளே சாராயக் கடையே இருக்கும் போல! சாராய நெடியின் வீச்சு அப்படி!  சரி சரி…. ‘கட்டிக்கோ… கடிச்சிக்கோ…” என்று இருக்கட்டும் என நான் கடந்தேன்!

நான் சாப்பிடப் பொறந்தவண்டா! – 8 March 2016

எனக்குத் தெரிந்த ஒரு நபர் இருக்கிறார்.  அலுவலகத்திற்குச் செல்லும்போது ஏதோ நான்கு நாட்கள் பயணம் செல்பவர் போல மூட்டைகளை எடுத்துக் கொண்டு செல்வார். அது அவர் இஷ்டம், என்னவோ எடுத்துக் கொண்டு போகட்டும், அதைக் கேட்கக் கூடாது என்று இருந்துவிடுவேன்.  ஆனாலும் என்னதான் எடுத்துக் கொண்டு போவாரோ என்று அவ்வப்போது நினைப்பதுண்டு……

இன்று அவரது அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் ஒருவரைப் பார்த்தபோது He let the cat out of the bag! அந்த நபரைப் பற்றிய தகவலை என்னிடம் சொல்லி விட்டார்.  அந்த மூட்டை முழுவதும் உணவுப் பொருட்களாம்!  நாள் முழுவதும் கொஞ்சம் கொஞ்சம் இடைவெளியில் பையிலிருந்து எதையாவது சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருப்பார் என்று சொல்லி ஒரு பெரிய பட்டியலையே தந்தார்.

காலை அலுவலகம் சென்றவுடன் ஏதோ ஒரு Stuffed Parantha – உருளை, காலிஃப்ளவர், முள்ளங்கி, கேரட் – எதுவாக இருந்தாலும் சரி, 11.30 மணிக்கு முளைவிட்ட பயிர்கள், 12.30 மணிக்கு கொஞ்சம் பச்சைக் காய்கறிகள், 01.15 மணிக்கு மதிய உணவு, 3.00 மணிக்கு மீண்டும் கொஞ்சம் முளைவிட்ட பயிர், 04.30 மணிக்கு சில பல சமோசா/கட்லேட் என எதையாவது பையிலிருந்து எடுத்துச் சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருப்பாராம்.  இது அனைத்துமே அவர் மனைவி வீட்டில் செய்து தர அவற்றை எடுத்து வருவாராம்.  போதாத குறைக்கு அலுவலக உணவகத்திலும் அன்றைய மெனுவில் எது அவருக்குப் பிடித்ததோ அதையும் வாங்கி உண்பது அவருக்கு வழக்கம்…..

இவருக்கு சாப்பிடுவது ரொம்பவே பிடித்ததாக இருந்தாலும், என் கவலையெல்லாம் இவர் மனைவி பற்றியது தான் – தினம் தினம் இத்தனை வித உணவுகளை இவர் அலுவலக்த்திற்குப் புறப்படும் முன்னரே தயாரித்து தர வேண்டும் என்றால் அவருக்கு எத்தனை வேலை இருக்கும்…..  ஓய்வே இருக்காது என்று தான் தோன்றுகிறது……  அலுவலகத்திற்கு இப்படி என்றால், வெளியே எங்காவது அழைத்துக் கொண்டு போனாலும், அங்கே சென்று சாப்பிட வீட்டிலிருந்தே நிறைய உணவுகளை எடுத்துக் கொண்டு போவாராம் அவர்…..  சாப்பிட மட்டுமே பிறந்தவர் போலும்!

ஆனால் ஒரு விஷயம்…..  எத்தனை சாப்பிட்டாலும் அவருக்கு ஒத்துக் கொள்கிறதே!

என்ன நண்பர்களே, எனது சமீபத்திய முகப் புத்தக இற்றைகளை ரசித்தீர்களா?

நாளை வேறொரு பகிர்வில் சந்திக்கும் வரை….

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.