போதையில் மிமிக்ரி – பேய் ஜல்

முகப் புத்தகத்தில் நான் – 10

போதையில் மிமிக்ரி – 8 ஆகஸ்ட் 2016

நேற்று இரவு உணவிற்குப் பிறகு ஒரு நடை நடப்பது எனது வழக்கம் – இதனை முன்பும் சொல்லி இருக்கிறேன். காலார நடப்பது மனதுக்குக் கொஞ்சம் இதம் தருவதோடு, வித்தியாசமான காட்சிகளைப் பார்க்கவும் வாய்ப்பு தருவதாக அமைந்து விடும். நேற்றும் அப்படி ஒரு காட்சி!

ஆட்டோ ஓட்டுனராக வாழ்க்கையைத் துவங்கிய கலாபவன் மணி.....  நல்லதோர் கலைஞன் இப்போது இல்லை என்பது வருத்தமான விஷயம்.....

மூன்று ஆட்டோ ஓட்டுனர்கள் – தத்தமது வாகனங்களை சாலை ஓரத்தில் நிறுத்தி, பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். இரண்டு பேர் கேட்டுக் கொண்டிருக்க, ஒரு ஓட்டுனர் மட்டும் பேசிக் கொண்டிருந்தார். நிற்கும்போதே தள்ளாட்டம் – குரலிலும் தள்ளாட்டம் – போதையின் பிடியில் இருக்கிறார் என்பதைப் பார்க்கும்போதே தெரிந்து கொள்ள முடியும்!

ஏதோ பைரவர் பற்றிய அனுபவத்தினை பேசிக் கொண்டிருந்தார் போலும். நாம வருவது பைரவருக்கு தூரத்திலே இருந்தே தெரிந்துவிடும். நீங்கள் வருவதை நான் தெரிந்து கொண்டுவிட்டேன் என்பதைச் சொல்லும் விதமாக அது குரல் கொடுக்கும் என்று சொல்லி, நாய் மாதிரியே விதம் விதமாக குரைக்க ஆரம்பித்து விட்டார். நடுநடுவே Modulations வேறு!

இவர் இப்படி மிமிக்ரி செய்து கொண்டிருக்க, எதிர் புற Compound சுவரின் உட்புறத்திலிருந்து பதில் குரல் – இது உண்மையான நாயின் குரல்! இப்புறத்திலிருந்து இவரின் பதில்!  ஒரே காமெடியாக இருந்தது.

உள்ளே சரக்கு சென்ற பிறகு என்ன செய்கிறோம் என்பதே பலருக்கும் தெரிவதில்லை!  தள்ளாடியபடி வாகனத்தினை செலுத்தாமல் இருந்தால் சரி! என்ற நினைவுடன் நானும் நகர்ந்தேன்....

பேய் ஜல் – 16 ஆகஸ்ட் 2016

தலைநகர் தில்லி வந்து இருபத்தி ஐந்து ஆண்டுகள் நான்கு மாதங்கள் ஆகிவிட்டது. ஏப்ரல் மாதமே இருபத்தி ஐந்து வருட தில்லி வாழ்க்கை பற்றி பதிவு எழுத நினைத்து, எழுத முடியாமலே போயிற்று.  சரி விடுங்கள்.... முடிந்து போனதைப் பற்றி எதற்கு பேச வேண்டும்? 

தமிழகத்திலிருந்து வரும்போது ஹிந்தி மொழியில் ஒரு அட்சரம் கூடத் தெரியாது! யார் ஹிந்தியில் பேசினாலும், ஹிந்தி மொழியில் எழுதியதைப் பார்த்தாலும் முழிமுழியென முழிப்பேன். நான் ஆங்கிலத்தில் பேச, அவர்கள் ஹிந்தியில் பதில் சொல்ல, ஒரே கலாட்டாவாக இருக்கும்! இப்போது அந்த நாட்களை நினைத்துப் பார்த்தால் சிரிப்பாக இருந்தாலும், அந்நாட்களில் என் மீதும் இந்த ஊர்க்காரர்கள் மீதும் அத்தனை கோபம் வரும்!

”ஸ்கூல்ல யாரோ சொன்னாங்கன்னு ஹிந்தி எதிர்ப்பு, போஸ்ட் ஆஃபீஸ் பலகைல தார் அடிக்கறதுன்னு சுத்தின இல்லை, அதான் இந்த மாதிரி தில்லில வந்து ஹிந்தி தெரியாம திண்டாடறே” என்று மனசாட்சி வேற, நேரம் தெரியாம கத்தும்.  இப்படி ஒரு சில மாதங்கள் கழித்து வேறு வழியின்றி ஹிந்தி பேசக் கற்றுக் கொண்டேன்.  ஆனாலும் படிக்கத் தெரியாது.  பிறகு அலுவலகம் மூலமாக ஹிந்தி கற்றுக்கொள்ள அனுப்பி வைத்தார்கள்.  அதில் தான் எழுதவும், படிக்கவும் கற்றுக் கொண்டேன். 

அதற்குப் பிறகு தான் பல இடங்களில் சுத்தமான ஹிந்தியில் எழுதி இருக்கும் பலவற்றைப் படிக்க ஆரம்பித்தேன்! எழுத்துக் கூட்டி படிக்க ஆரம்பித்து, சில மாதங்களில் நன்கு படிக்கக் கற்றுக் கொண்டேன். தொடர்ந்து ஹிந்தி படிக்க வாய்ப்பில்லாததால் இப்போதும் படிக்க முடியும் என்றாலும் சில இடங்களில் திணரும்! ஹிந்தி படித்த புராணம் சரி, அது என்ன தலைப்பில் பேய் ஜல்? பேய் ஜல் ஜல்னு தான் வரும்.... எங்களுக்குத் தெரியாதா? என்று கேட்பதற்குள் சொல்லிவிடுகிறேன்!

குடிநீரை இங்கே பீனே கா பானி என்று எழுதுவது வழக்கம்.  ஆனால் ஒரு சில இடங்களில் வேறு மாதிரி எழுதி இருப்பார்கள்.  நம்ம ஊரில் காப்பி என்று எழுதுவதற்கு பதில், “கொட்டை வடி நீர்!” என்று சில கடைகளில் எழுதி இருப்பதைப் பார்த்திருக்கிறேன்.  அந்த மாதிரி சிலர் இங்கேயும் உண்டு!

ஒரு இடத்தில் குடிநீருக்கு “பேய் ஜல்” என்று சுத்த ஹிந்தியில் எழுதி வைத்திருந்தார்கள்! சாதாரண ஹிந்தியே தகராறு... இதில் இப்படி எழுதி வச்சா என்னாவது! ஒரு வேளை பைப்பைத் திறந்தால் பேய் ஜல் ஜல்னு சத்தத்தோட அந்தப் பைப்ல பேய் வருமோன்னு அந்தப் பக்கம் போகாமலேயே இருந்தேன்!

பேய் ஜல்! மட்டுமல்ல, இப்படி சில ஹிந்தி வார்த்தைகள் பார்க்கும்போதெல்லாம் சிரிப்பு தான்!

  

என்ன நண்பர்களே, என்னுடைய சமீபத்திய முகப்புத்தக இற்றைகளை ரசித்தீர்களா? பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன்.....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.