திராங்கில் மோமோஸ் – மதிய உணவு

ஏழு சகோதரி மாநிலங்கள் பயணம் – பகுதி 43

இந்தப் பயணக் கட்டுரையின் முந்தைய பகுதிகளைப் படிக்கவில்லையா.....  இதோ உங்களுக்காகவே அந்தப் பகுதிகளின் சுட்டிகளுக்கான ஒரு Drop Down Menu, வலைப்பூவின் வலது ஓரத்தில் “ஏழு சகோதரிகள்” என்ற தலைப்பின் கீழே இருக்கிறது.

போம்டிலாவிலிருந்து தவாங் நோக்கி....
பக்கச் சுவர் இல்லா பாதைகள்....

போம்டிலாவிலிருந்து தவாங் நோக்கி....
ஒருவளைவில் இருந்து எதிர்புற சாலையும் அதில் வரும் வாகனமும்....

சென்ற பகுதியில் போம்டிலாவில் நண்பருக்கு குளிர்கால உடைகள் வாங்கிக் கொண்டது, கடை வீதி, அங்கே கடை வைத்திருந்த மூதாட்டி, அவரைப் படம் பிடிக்க முயன்றது பற்றியெல்லாம் எழுதி இருந்தேன். சிறிது நேரம் அங்கே இருந்த பிறகு, அங்கிருந்து புறப்பட்டோம்.  அதன் பிறகு அந்த மலைப்பாதையில் வெகு தூரத்திற்கு பயணித்தோம். வழியில் சில சமயங்களில் நிறைய நேரம் எந்த வித வாகனமோ, கிராமங்களோ, மனிதர்களோ சந்திக்கவே இல்லை! மலை, மலை, எங்கும் மலை. அதில் ஒரு பாதை வளைந்து நெளிந்து செல்ல, அந்த பாதையில் எங்கள் வண்டி மட்டும் சென்று கொண்டிருந்தது.

புழுதி நிறைந்த பாதை....

ஓட்டுனர் ஷம்பு, லாவகமாக வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தார். பெரும்பாலான இடங்களில் பாதை மோசமாகவே இருந்தது. வண்டி செல்லச் செல்ல, பாதையிலிருந்து புழுதிப் புயல் புறப்பட்டது. அதுவும் எதிர் புறத்திலிருந்து ஏதேனும் வண்டி எங்கள் வண்டியைக் கடந்தால் இரண்டு வண்டிக்குள்ளும் புழுதி சேர்ந்து விடும் அளவுக்கு! மலையை ரசித்தபடி இருந்தாலும், இப்படி ஏதேனும் வண்டி எதிரே வந்தால், அனைத்து கண்ணாடி ஜன்னல்களையும் மூடுவது எங்கள் வேலையாக இருந்தது! வண்டி கடந்த பின் மீண்டும் திறப்போம். திறப்பதும், மூடுவதுமே வேலை!

பணிக்குச் செல்லும் ஒரு குடும்பம்....

விளையாடும் குழந்தைகள்....

சாலையில் பணிபுரியும் பெண்கள்....

வழியில் சில சின்னச் சின்ன கிராமங்கள் – அவற்றில் சாலையோரத்தில் மிகச் சில வீடுகள், வீடுகளின் வெளியே விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் குழந்தைகளும், சாலையில் பணி புரியும் சாலைப் பணியாளர்கள் என்று சிலரையும் சந்திக்க முடிந்தது. குளிர் பிரதேசம் என்பதால் வேலை செய்யும்போதும், விளையாடும்போதும் குளிர் கால உடைகளை அணிந்திருக்கிறார்கள். குழந்தைகள் வாகனங்கள் கடக்கையில் கையை அசைத்து மகிழ்ச்சியோடு நம்மைப் பார்த்து புன்னகை புரிய, பதிலுக்கு நாங்களும் கையசைத்து மகிழ்ச்சியைப் பகிர்ந்து கொண்டோம். 

NRC - YAK

இந்தப் பகுதிகளில் YAK என அழைக்கப்படும் கவரி எருதுகள் நிறையவே உண்டு. மலைப்பகுதிகளில் தன்னிச்சையாக திரியும் இவற்றைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்யும் ஒரு அரசு நிறுவனமும் நாங்கள் சென்ற வழியில் இருந்தது. National Research Centre – Yak என்ற பெயர் தாங்கி இருக்கும் இந்த இடத்தில் கவரி எருது பற்றிய ஆராய்ச்சி செய்கிறார்கள். இது ஒரு அரசு நிறுவனம் என்பதால் இங்கே செல்ல வேண்டுமென்றால் அதற்கான அனுமதிகள் வாங்க வேண்டும். இதையும் ஒரு சுற்றுலாத் தளமாக மாற்றினால் நல்ல வரவேற்பு இருக்கலாம். ஆனால்.... :(

சாலையோர வீடுகள்....

பயணித்த பாதையில்....

தொடர்ந்து மலைப்பாதையில், அதுவும் சீரான பாதையாக இல்லாத, மேடு பள்ளங்களோடு இருக்கும் பாதையில் தொடர்ந்து பயணிக்க, வயிறு என்னைக் கொஞ்சம் கவனி என்று கூச்சல் போட ஆரம்பித்து இருந்தது. காலையில் கொஞ்சமாக சாப்பிட்டது. சிங்ஷூ தங்குமிட பணியாளர்கள் மதிய உணவு கட்டித் தருகிறேன் என்று சொன்னபோது வழியில் பார்த்துக் கொள்கிறோம் எனச் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. வழியில் ஜங்க் எனும் இடத்தில் மதிய உணவுக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தார் அருணாச்சலில் வசிக்கும் கேரள நண்பர். ஆனால் அந்த இடம் சென்று சேர இன்னும் அதிக நேரம் பிடிக்கும் என்று ஓட்டுனர் ஷம்பு சொல்ல, வேறு ஏதாவது கிடைக்குமா என்று அவரிடம் கேட்டோம்.

சாலையோர உணவகம்...

வழியில் உணவு என்றால் கிடைப்பது கடினம் என்று சொல்லி, கிழக்கு காமெங் மாவட்டத்தின் திராங் பகுதியில் ஒரு சிறிய கிராமம் – மோகன் காம்ப் என்று அழைக்கும் இடத்தில் சில கடைகள் உண்டு என்றும் அங்கே மோமோஸ், மற்றும் தூக்பா ஆகியவை கிடைக்கும் என்றும் சொன்னார்.  மோமோஸ் கேள்விப்பட்டிருந்தாலும் தூக்பா என்பது கருப்பா சிவப்பா என்று கூட தெரியாது எங்களுக்கு! ஹிந்தியில் தூக் என்றால் எச்சில் என்பது வேறு நினைவுக்கு வந்து கொஞ்சம் படுத்தியது! தூக்பா என்பது சிக்கன் நூடுல்ஸ் சூப்!

மோமோஸ்....

சில நிமிடங்கள் பயணித்த பிறகு அந்த மோகன் காம்ப் எனும் இடமும் வந்தது. அங்கே வழக்கமாக நிறுத்தும் இடம் என்று ஒரு பெண்ணின் கடையில் – ஹோட்டல் சோகீ என்ற உணவகத்தின் முன் நிறுத்தினார். அந்தப் பெண்ணின் வீடும் அது தான். பின் பகுதியில் வீடு, முன்னர் கடையும், உணவகமும்.  ஓட்டுனர் ஷம்பு நேரே வீட்டிற்குள் சென்று விட, நாங்கள் முன்பகுதியில் அமர்ந்து கொண்டோம். அந்தப் பெண்ணிடம், சாப்பிட ஏதாவது குடும்மா என்று கேட்க, வெஜ் மோமோஸ் மட்டுமே இருக்கிறது என்று சொல்ல, அக்குரல் தேவாமிர்தமாக காதில் விழுந்தது. மோமோஸ் பற்றி முன்னரே எனது பக்கத்தில் ஒரு பதிவு எழுதி இருக்கிறேன். அதைப் படிக்க விரும்பினால் இங்கே படிக்கலாம்!

நண்பருடன் உணவகத்தின் வாசலில்...

உணவகத்தின் வாசலில் இருந்த ஒரு சிறுமி....

தில்லியில் மோமோஸ் விற்கும் சாலையோரக் கடைகள் நிறையவே உண்டு என்றாலும், அவ்விடத்திலிருந்து வரும் ஒரு வித வீச்சம் வயிற்றைக் கலக்கும் விதமாக இருக்கும் என்பதால் அந்த நாள் வரை சாப்பிட்டதே இல்லை. இன்று வேறு வழியில்லை. வெஜ் மோமோஸ் தவிர வேறொன்றும் இல்லை – அதுவும் நான்கு ப்ளேட் மட்டுமே இருந்தது. ஒரு ப்ளேட்டில் எட்டு மோமோஸ்! மொத்தம் 32 மோமோஸ் – தொட்டுக்கொள்ள சிவப்பு மிளகாய்ச் சட்னி.  நாங்களோ ஆறு பேர்! பகிர்ந்து உண்டோம். பசி சமயத்தில் ருசி பார்க்காது சாப்பிட்டு முடித்தோம். கொஞ்சம் தேநீரும் குடித்து வயிறு நிரப்பினோம். 

கள்ளிச்செடிகளும் பூக்களும்....

கடையில் பிஸ்கெட் பாக்கெட், சாக்லேட்டுகள் இருக்க, அவற்றையும் கொஞ்சம் வாங்கி வைத்துக் கொண்டோம். மீண்டும் வழியில் பசித்தால் சாப்பிட வசதியாக இருக்குமே என்று வாங்கி வைத்துக் கொண்டோம். அந்தப் பெண்ணின் கடை/வீடு பற்றி இன்னொரு விஷயமும் சொல்ல வேண்டும். அவர் நிறைய கள்ளிச் செடி வகைகளை தொட்டியில் வளர்க்கிறார். அதில் சில பூக்களும்! மோமோஸ் சூடு செய்யும் வரை சில புகைப்படங்களை எடுத்துக் கொண்டிருந்தோம். அருணாச்சல் பிரதேசத்தில் நிறையவே ராணுவ வீரர்களின் நடமாட்டம் உண்டு. இங்கேயும் சில வீரர்கள் தொலைதொடர்புக்காக கம்பிவடம் இழுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

உணவகத்தின் அருகே சாலை....

வயிறு கொஞ்சம் நிரம்ப, மனதிலும் மகிழ்ச்சி நிரம்பியது. பயணத்தினைத் தொடர்ந்தோம். அடுத்ததாக நாங்கள் சென்ற இடம் பற்றி அடுத்த பதிவில் சொல்கிறேன். மிகவும் அருமையான இடம் அது.... ஆஹா என்ன அருமையான, காணக்கிடைக்காத காட்சி அது......

தொடர்ந்து பயணிப்போம்.....

நட்புடன்

வெங்கட்.

திருவரங்கத்திலிருந்து....