அதிகாலை பயணம் – நண்பருக்கு டாடா

ஏழு சகோதரி மாநிலங்கள் பயணம் – பகுதி 66

இந்தப் பயணக் கட்டுரையின் முந்தைய பகுதிகளைப் படிக்கவில்லையா.....  இதோ உங்களுக்காகவே அந்தப் பகுதிகளின் சுட்டிகளுக்கான ஒரு Drop Down Menu, வலைப்பூவின் வலது ஓரத்தில் “ஏழு சகோதரிகள்” என்ற தலைப்பின் கீழே இருக்கிறது.

காலை நேரச் சூரியன்...

அதிகாலையிலேயே எழுந்து தயாராக வேண்டும் என்பதால் நானும் நண்பர் ப்ரமோத்-உம் நித்திரையில் மூழ்க, மற்ற நண்பர்கள் லவ்பானி, ரெக்ஸியில் மூழ்கினார்கள் என்று சென்ற பகுதியில் சொல்லி இருந்தேன். அவர்களோடு சிங்சூ நண்பர்களும் கலந்து கொண்டிருந்தார்கள். அப்படியும் நான்கு பாட்டில்களும் காலி ஆகவில்லை! அதன் சுவை அத்தனை பிடித்தமாக இல்லையாம்.  இரண்டு பாட்டில்கள் அப்படியே வைத்து விட்டு, வேறு ஏதோ சரக்கு வாங்கிக் கொண்டார்களாம். இது காலையில் தான் எங்களுக்குத் தெரிந்தது. 

நான் வெகு சீக்கிரமாகவே எழுந்து தயாராக, மற்றவர்களும் எழுந்து தயாராகிக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் அதிகாலை நேர சிங்சூ கிராமம் எப்படி இருக்கும் என்பதை உணர்ந்து கொள்ள அப்படியே ஒரு நடைப்பயணம் மேற்கொண்டேன்.  ஆஹா... என்னவொரு உணர்வு. அதிகாலை, சற்றே மிதமான குளிர், அதிலே யாருமற்ற சாலையில், ஒரு வித மயான அமைதியில் ஒரு நடைப்பயணம்... சுகமான காலையில் அந்த நடை மிகவும் ரசிக்கும்படியாகவே இருந்தது.  மூன்று நான்கு கிலோமீட்டர் மலைப்பாதையில் பயணித்து தங்குமிடம் திரும்ப மற்ற நண்பர்களும் தயாராக இருந்தார்கள். 

இருந்த இரண்டு பாட்டில் நாட்டுச் சரக்கில் ஒன்றை தங்குமிடத்து சிப்பந்திகளுக்குக் கொடுத்து, மீதி ஒன்றை எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டார்கள் நண்பர்கள். சிங்சூவில் இருந்த மலையாள நண்பர்களுக்கு மீண்டுமொருமுறை நன்றி சொல்லி அங்கிருந்து புறப்படும் சமயத்தில் தான் ஒரு விஷயம் எனக்குத் தெரிய வந்தது. அங்கே இருந்த மலையாளி ஒருவர் என்னிடம் நான் பணிபுரியும் அலுவலகம் பற்றிக் கேட்டு, அதை நான் சொல்லவும் அவருடைய உறவினரும் என் அலுவலகத்தில் வேலை செய்தது பற்றிச் சொன்னார். அப்படியே விசாரிக்கையில் தான் தெரிந்தது என்னுடன் பணி புரிந்த ஒரு மலையாளியின் அக்கா மகன் அவர் என்பது.

எங்கள் பயணத்திற்கு இரண்டு மாதம் முன்பு தான் அவர் காலமானார் – அதற்கு தன்னால் வர இயலவில்லை என்பதை அவரது குடும்பத்தினரிடம் சொல்லுங்கள் என கேட்டுக்கொண்டார் அவர்.  உலகம் தான் எத்தனை சிறியது. எங்கோ வந்து இருக்கும் இடத்திலும் இப்படி நமக்குத் தெரிந்தவர் ஒருவரின் உறவினரைக் காண முடிகிறதே....  அவர்கள் அனைவருக்கும் மீண்டும் ஒரு முறை நன்றி கூறி அந்த அதிகாலை நேரத்தில் தேஸ்பூர் நோக்கிப் பயணித்தோம்.

வழியில் பாலிபாரா எனும் இடத்தில், அருணாச்சலப் பிரதேசத்தின் இடாநகரிலிருந்து வந்திருந்த நண்பர் வின்ஸ் எனும் வின்செண்ட்-ஐ இறக்கி விட வேண்டும். ஒன்பது மணிக்குள் அவரை அங்கே இறக்கிவிட்டால் இடாநகருக்கு மதியம் ஒரு மணிக்குள் சென்று, அலுவலகத்தில் சேர வேண்டும் என்பதால் தான் இந்த அதிகாலைப் பயணம். ஓட்டுனர் ஷம்புவுக்கும் சீக்கிரம் சென்றால் கொஞ்சம் ஓய்வெடுக்கலாம் என்பதால் வண்டியை விரைவாகவே செலுத்தினார்.  அதிகாலை நேரத்துப் பயணத்தில் மலைப்பகுதியில் காட்சிகளை ரசித்தபடியே பாலிபாரா வந்து சேர்ந்தோம்.

அசாம் சாலைக் காட்சி...

அங்கே இருந்த கடை ஒன்றில் நாங்களும் தேநீரும் சிற்றுண்டியாக பூரி-சப்ஜியும் சாப்பிட்டு, ஓட்டுனர் ஷம்புவிற்கும் சாப்பிட வாங்கிக் கொடுத்து, அருணாச்சலப் பிரதேசப் பயணத்திற்கு அத்தனை உதவிகள் செய்திருந்த நண்பர் வின்செண்ட் அவர்களுக்கு மனம் நிறைந்த நன்றியைத் தெரிவித்து அங்கிருந்து புறப்பட்டோம். ஜாலியான மனிதர். அவர்தான் இங்கி பிங்கி பாங்கி சொல்லி சரக்கு பாட்டில்களிலிருந்து ஒன்றை தேர்ந்தெடுத்தவர்.  ஆங்காங்கே எங்களுக்கு இருந்த Entertainer-உம் அவர்தான்.  அவருக்கு பிரியா விடை கொடுத்து அனுப்பி வைத்தபின், மற்ற ஐந்து பேரும் தேஸ்பூர் வரை பயணித்தோம்.

பள்ளிக்குச் செல்ல எத்தனை கஷ்டம்...

சீரான வேகத்தில் பயணித்து தேஸ்பூர் வந்து சேர்ந்ததும், வாகனம் ஏற்பாடு செய்திருந்த நபருக்கு கொடுக்கவேண்டிய பணத்தினைக் கொடுத்து, ஓட்டுனருக்கும் கொஞ்சம் தனியாக கவனித்து, கூடவே மீதி இருந்த ஒரு பாட்டில் லவ்பானியையும் கொடுத்தோம்.  பைசாவை விட அந்த லவ்பானி மீது தான் அவருக்கு அதிக ஆர்வம் இருந்தது! நாங்கள் அங்கே இருந்த போதே அந்த லவ்பானியை அவரும் அவரது நண்பர்களுமாகச் சேர்ந்து குடித்து விட்டார்கள்! அவருக்கும் எங்களது நன்றியைத் தெரிவித்து விட்டு தேஸ்பூரிலிருந்து கௌஹாத்தி பயணிக்க வேண்டி, அசாம் மாநில பேருந்து ஒன்றில் புறப்பட்டோம். 

அந்தப் பேருந்து பயணமும், அதிலே கிடைத்த அனுபவங்களும் அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன்.

   

தொடர்ந்து பயணிப்போம்.....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.