ஜார்க்கண்ட் உலா – தாகூர் மலை – சூரியாஸ்தமனம் - இது வேற தாகூர்

மலையுச்சிக்குப் போகும் பாதை...

ராஞ்சி நகருக்கு நாங்கள் சென்று சேர்ந்த போது மதியம் ஆகிவிட்டது. இரயிலில் ஒன்றுமே சாப்பிடாமல் ராஞ்சி நகரில் தோசா பாயிண்ட் சென்று சாப்பிட்ட பிறகு தான் எங்களுக்கான தங்குமிடத்திற்குச் சென்றோம். தங்குமிடம் பற்றிய விவரங்களை இங்கே விரிவாக சொல்ல முடியாது!

அங்கே ராஜ மரியாதை தான் – தங்குவதற்கு கட்டணம் உண்டு என்றாலும் பொதுவாக அனைவரும் அங்கே தங்கி விட முடியாது. அரசுத் துறையினருக்கானது – குறிப்பாக சிலருக்கு மட்டுமே அங்கே அனுமதி உண்டு. நண்பர் மூலமாக தான் இங்கே ஏற்பாடு செய்திருந்தோம். அதுவும் கடைசி நேரத்தில் தான் இந்த இடம் முடிவு செய்தோம். கயாவில் தங்கியது போலவே ராஞ்சியிலும் ஏற்பாடு செய்திருந்தார் இன்னுமொரு நண்பர்.  ஆனால் ஏற்பாடு செய்திருந்த இடத்தில் ஏதோ கடைசி நேர சிக்கல்கள் என்பதால் மாற்று ஏற்பாடு செய்யச் சொல்லி, கயாவிலிருந்து இரயிலில் ராஞ்சி சென்று கொண்டிருந்த போது, வண்டியை ஏற்பாடு செய்த ஜார்க்கண்ட் நண்பருக்குச் சொல்ல, அவர் இந்த ஏற்பாடு செய்து தந்தார். எப்போதும் இரண்டு பேர் நம் ஏவலுக்குக் காத்திருக்க, எங்களுக்கே அந்த ஓவர் கவனிப்பு கொஞ்சம் இடைஞ்சலாகத் தான் இருந்தது!

சூர்யாஸ்தமனம்...

மதியம் நான்கு மணி ஆகிவிட்டதால் அன்றைக்கு பெரிதாக எங்கேயும் சுற்றிப் பார்க்க முடியாது என்றாலும் ராஞ்சி நகரில் உள்ள தாகூர் ஹில் பகுதிக்குச் சென்று வரலாம் என முடிவு செய்தோம். ராஞ்சி நகரின் மொராபாடி பகுதியில் இருக்கும் ஒரு சிறு மலைச்சிகரம் தான் இந்த தாகூர் ஹில்! அங்கேயிருந்து ராஞ்சி நகரம் முழுவதையும் பார்த்து ரசிக்க முடியும். அங்கேயிருந்து சூரிய உதயமும் அஸ்தமனமும் பார்க்க நன்றாக இருக்கும் என்று சொல்லி இருந்தார் நண்பர். நாங்கள் அங்கே சென்று சேர்ந்தபோது மாலை ஐந்தேகால்! ஆறு மணிக்கு மூடி விடுவோம் சீக்கிரம் பார்த்து விட்டு கீழே இறங்கிவிடுங்கள் என்று சொல்லி அனுப்பினார் அங்கே இருந்த பெண் காவலர்.

த்யான மண்டபம்... 

கூடவே ஓட்டுனர் குல்தீப் எங்களுடன் வந்து நிறைய செல்ஃபிக்களை சுட்டுத் தள்ளினார்! சிறு மலைதான் என்றாலும் படிகளிலும் பாதையிலும் ஏறிச் சென்று மலையுச்சியை அடைவதற்குள் கொஞ்சம் நேரமாகிவிட்டது. மலையுச்சியிலிருந்து நகரம் முழுவதும் விளக்கொளியில்! சூரியன் அஸ்தமிக்கும் காட்சியை முழுமையாக பார்க்க முடியவில்லை என்றாலும் கொஞ்சம் ரசிக்க முடிந்தது. சில நிமிடங்கள் அங்கே நின்று காட்சிகளை ரசித்தோம். சில படங்களை அலைபேசியில் எடுத்துக் கொண்டோம். அன்றைக்கு இரயிலிலும், வெளியே சென்ற போதும் என்னுடைய காமிராவினை பயன்படுத்தவே இல்லை! பயணத்தில் இப்படி காமிராவில் படம் எடுக்காத ஒரே நாள் இதுவாகத் தான் இருக்கும்!

நகரத்தினை ஒரு வ்யூ!

சரி இந்த மலைக்கு ஏன் தாகூர் மலை எனப் பெயர் என்று பார்க்கலாமா! உண்மையில் தாகூர் மலை என்றதும் ரபீந்த்ரநாத் தாகூர் அவர்களுக்கும் இந்த மலைக்கும் சம்பந்தம் இருக்கிறது என்று தோன்றும். ஆனால் இந்த தாகூர் ரபீந்த்ரநாத் அல்ல! அவர் பெயர் ஜ்யோதீந்த்ரநாத்!  ரபீந்த்ரநாத் அவர்களின் மூத்த சகோதரர்! இப்போது சுற்றுலா தலமாக இருந்தாலும் அதற்கு முன்னர் ஜ்யோதீந்த்ரநாத் தாகூர் அவர்களின் தங்குமிடமாக இருந்ததாம் இந்த இடம். அதனால் தான் இந்த மலைக்கும் தாகூர் மலை என்ற பெயர் வந்திருக்கிறது. மலையின் கீழே ராமகிருஷ்ண ஆச்ரமம் ஒன்றும் இருக்கிறது. அழகான இடத்தில் அமைதியான சூழலில் மனதுக்கு நிம்மதி கிடைக்கும்படியான இடம். ரபீந்த்ரநாத் தாகூருக்கு வழிகாட்டியாக இருந்த ஜ்யோதீந்த்ரநாத் தாகூர் பற்றிய தகவல்கள் பலரும் அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. அவர் பற்றி இங்கே கொஞ்சம் பார்க்கலாம்.

இருட்டிப் போச்சு... கீழே போங்கடே!...

ஓவியம், இசை, கவிதை, மொழியாக்கம், கலை, இலக்கியம் என அனைத்திலும் சிறந்து விளங்கிய ஜ்யோதீந்த்ரநாத் தாகூர் 1839-ஆம் ஆண்டில் பிறந்தவர். 1868-ஆம் ஆண்டு காதம்பரி தேவி என்பவருடன் திருமணம் நடந்தது. ஆனால் காதம்பரி தேவி 1884-ஆம் ஆண்டு தற்கொலை செய்து கொண்ட பிறகு, ஜ்யோதீந்த்ரநாத் தன் இல்லம் விட்டு வெளியேறினார். அவரது தந்தையும் சில வருடங்களில் இறந்து விட, ஊர் ஊராக அமைதியைத் தேடி பயணித்து 1908-ஆம் ஆண்டு ராஞ்சி நகரை வந்தடைந்தார்.  மொராபாடி பகுதியில் இருந்த இந்த மலையுச்சியும், அங்கே இருந்த பாழடைந்த பங்க்ளாவும் அவருக்குப் பிடித்துப் போக அதனை வருடாந்திர குத்தகைக்கு எடுத்து பங்க்ளாவினை சீரமைத்து அங்கே தங்கினார். அந்த மாளிகைக்கும் கதை உண்டு!

த்யான மண்டபம் கீழேயிருந்து...

ஆங்கிலேயரான ஏ.ஆர். ஊஸ்லி என்பவர் தான் இந்த மலை பங்க்ளாவை நிர்மாணம் செய்தவர். தனது குதிரையில் தினமும் நகரை வலம் வந்து ஓய்வெடுக்க இந்த பங்க்ளாவை பயன்படுத்தினார்.  அங்கே அவருடன் தங்கியிருந்த ஊஸ்லியின் சகோதரர் ஒரு நாள் துப்பாக்கியால் சுட்டுக்கொண்டு தற்கொலை செய்து கொள்ள, மனம் நொந்த ஊஸ்லி இந்த மலை பங்க்ளாவிற்கு வருவதையே நிறுத்தி விட்டார். பங்க்ளா பாழடைந்து கிடந்திருக்கிறது. அதைத் தான் ஜ்யோதீந்த்ரநாத் தாகூர் குத்தகைக்கு எடுத்து அங்கே தங்கி த்யானத்தில் ஈடுபட்டு மன அமைதியைத் தேடினார்! மலையுச்சியில் திறந்த வெளியில் ஒரு அழகிய மண்டபம் அமைத்து அங்கே அமர்ந்து கொண்டு தான் த்யானம் செய்வாராம் ஜ்யோதீந்த்ரநாத் தாகூர்! சில வருடங்களுக்குப் பிறகு அவர் இறக்க, அவரது உடல் இந்த மலையிலேயே புதைக்கப்பட்டது! இன்றைக்கும் சிலர் அங்கே த்யானம் செய்கிறார்கள்.

ஆனால் எல்லா சுற்றுலா தலங்கள் போலவே இங்கேயும் காதல் ஜோடிகள் தங்களை மறந்த நிலையில் ஓருடல், ஈருயிராக அமர்ந்து Sweet Nothings பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஒரு காவலாளி மாலை நேரம் எல்லா பகுதிகளிலும் சென்று அனைவரையும் கதவடைக்கும் நேரமாகி விட்டது என புறப்படச் சொல்லிக் கொண்டு இருந்ததை பார்க்க முடிந்தது! பாவம் அவர் – சில ஜோடிகளிடம் திட்டு வாங்கினார்! அவர் வேலையை அவர் பார்ப்பது இந்த ஜோடிகளுக்குப் பிடிக்கவில்லை! பேச்சுக் கொடுத்த போது தினம் தினம் இந்த மலை முழுவதும் நடக்க வேண்டியிருக்கிறது! பல ஜோடிகள் மறைவான இடங்களில் அமர்ந்து கொண்டு இருக்க தேடித் தேடி வெளியே அனுப்ப வேண்டியிருக்கிறது என்று சொல்லிக் கொண்டு மேலே நகர்ந்தார்!

அழகான சூழலில் சிறிது நேரம் இருந்து விட்டு கீழே இறங்கினோம். நல்ல இடம் நான்கு மணிக்குச் சென்றால் ஆறு மணி வரை இருந்து விட்டு கீழே இறங்கலாம்!

நாளை மீண்டும் சந்திப்போம்… சிந்திப்போம்…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி