காஃபி வித் கிட்டு – காணாமல் போன லக்ஷ்மி – நம்பிக்கை - மனோ - மாத்தியோசி

 காஃபி வித் கிட்டு – பகுதி – 48

அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம். இன்றைய பொழுதை ஒரு இனிமையான வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

இந்த வாரத்தின் ரசித்த வாசகம்:

மொத்த உலகமும் முடியாது என்று சொல்லும்போது, ’ஒரு வேளை முடியலாம்’ என்று மெல்லியதாக உங்களுக்குக் கேட்கும் குரலே நம்பிக்கை.

இந்த வாரத்தின் செய்தி – காணாமல் போன லக்ஷ்மி:

இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்னர் திடீரென ஒரு நாள் லக்ஷ்மி காணாமல் போனார். கூடவே அதே பகுதியில் இருந்த சdhதாமும் இருந்த இடமே தெரியவில்லை. எங்கே போனார்கள் என்று காவல்துறைக்கு கேள்வி மேல் கேள்வி! புகார்களும் வந்து சேர, தில்லி மட்டுமல்லாது இந்தியா முழுவதும் அவர்களைக் கண்டுபிடித்தால் தகவல் சொல்லச் சொல்லி செய்தி அனுப்பினார்கள் காவல்துறையினர் – வெளிநாட்டுக்குச் சென்றுவிட்டால் ரெட் கார்னர் நோட்டீஸ் ஒன்று கொடுப்பார்கள் – அது கொடுக்காதது தான் பாக்கி! நீதிமன்றம் விரைவில் லக்ஷ்மியைக் கண்டுபிடித்து ஆஜர் செய்ய வேண்டும் என்று கிடுக்கிப் பிடி கொடுத்தது காவல் துறைக்கு! எவ்வளவு தேடினாலும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. நேற்று திடீரென அடித்தது லக்கி ப்ரைஸ்! லக்ஷ்மி கிடைத்து விட்டாள்!

தில்லியில் ஓடும் யமுனை நதியின் படுகையில் உள்ள வனப் பகுதியில் மறைந்து இருந்தார்கள் லக்ஷ்மியும் சdhதாமும்! பிடிபட்ட சdhதாம் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.  லக்ஷ்மியை லாரி ஒன்றில் ஏற்றி வைக்கப்பட்டு ஹரியானாவிற்கு அனுப்பி வைத்தார்கள்! லாரியில் எதற்கு என்ற கேள்வி உங்களுக்கு வரலாம்! லக்ஷ்மி 47 வயது யானை! ஹரியானாவில் உள்ள யானைகள் முகாம் ஒன்றிற்கு லக்ஷ்மியை அனுப்பி வைத்திருக்கிறார்கள் வனத்துறையினரும் காவல் துறையினரும்! சdhதாம் யானைப் பாகன்! யானையின் உரிமையாளரையும் அவரது மகனையும் காவல்துறை தேடிவருகிறது! யானையைக் கொடுமைப் படுத்தியதாக வழக்கு இருக்கிறது என்பதால்! பல வருடங்களாக யானையை வைத்து பிழைப்பு நடத்தியதோடு, அதனை கொடுமைப் படுத்தியதாக உரிமையாளர், அவரது மகன் மற்றும் பாகன் மூன்று பேருடைய மீதும் வழக்கு!

இந்த வாரக் காட்சி – பொறுமை என்ன விலை?

மதிய நேரம் உணவகத்தில் அமர்ந்து தான் நான் கொண்டு போகம் உணவை பத்மநாபன் அண்ணாச்சியுடன் சாப்பிடுவது வழக்கம். அன்றைக்கு எங்கள் எதிர் இருக்கையில் ஒருவர் அமர்ந்திருந்தார்.  நாங்கள் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த போது எதிரில் அமர்ந்து கொண்டு வந்த லஞ்ச் டப்பாவுடன் சண்டை போட்டுக் கொண்டிருந்தார். வீட்டிலிருந்து கொண்டு வந்த சப்ஜி டப்பா திறக்க முடியவில்லை – கொஞ்சம் டைட்டான மூடி போலும்! கைகளால் திறந்து பார்க்க, திறக்கவில்லை. பக்கத்து சுவற்றில் இரண்டு மூன்று முறை அடித்துப் பார்த்தார் திறக்கவில்லை. நிறைய விதங்களில் திறந்து பார்க்கவும் செய்தார் – ஆனால் மூடி திறக்கவே முடியைவில்லை. சுடச் சுட சப்ஜியை வைத்து மூடியிருப்பார்கள் போலும். டப்பா இருந்த கைகளை மேலே தூக்க, எங்கே வீசி விடுவாரோ என்று குழப்பம் வந்தது – எதிரே நானும் பத்மநாபன் அண்ணாச்சியும்! வீசும்போது தப்பித்தவறி எங்கள் மீது பட்டால்! :) நல்லவேளை தூக்கிய கைகளை இறக்கி டப்பாவை மேஜை மீது வைத்தார்.

டப்பாவை திறக்க முடியாமல் வேர்த்து விறுவிறுத்த அவரைப் பார்க்கப் பாவமாகவும் இருந்தது.  அலைபேசியை எடுத்து அழைத்து “என்ன டப்பா கொடுத்து அனுப்பி இருக்க? திறக்கவே முடியல! ஒழுங்கா பார்த்து வைக்கமாட்டியா? எதுக்கும் லாயக்கில்லை” என்று படபடவென பொரிந்து தள்ளினார்! அன்றைக்கு மாலை வீட்டில் என்ன வரவேற்பு கிடைத்திருக்கும் எனத் தெரிந்து கொள்ள ஆசை! அடுத்த நாள் அவரைப் பார்த்தால் கேட்க வேண்டும் என நினைத்தேன் – அடுத்த நாள் அவர் கண்ணில் படவே இல்லை! அதற்கு அடுத்த நாளும் பார்க்க வில்லை – அடி பலமோ?

சமீபத்தில் படிக்க ஆரம்பித்த வலைப்பூ:

ஒன்பது சிறுகதைத் தொகுதிகள்,ஒரு குறுநாவல் தொகுதி, ஐந்து கவிதைத் தொகுதிகள், எட்டு குழந்தை இலக்கிய நூல்கள்,பதினேழு மொழிபெயர்ப்பு நூல்கள், ஐந்து கட்டுரை நூல் ஆகியவற்றை எழுதிய எழுத்தாளர் உதயசங்கர் அவர்களின் “கரிசக்காடு” வலைப்பூவை சமீபத்தில் படிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறேன். அவருடைய சமீபத்திய பதிவு ஒன்று – அப்பாவின் தந்திரம்! படித்துப் பாருங்களேன்…

இந்த வாரத்தின் விளம்பரம் – மாத்தியோசி

வாழ்நாள் முழுவதும் இவரோடு தான் கழிக்க வேண்டும் என ஒரே ஒரு சமோசா கொடுத்து எப்படி முடிவு எடுப்பதுப்பா? கேட்கும் மகள்… மாத்தியோசி விளம்பரம்! பாருங்களேன். 

இந்த வாரத்தின் ஸ்வாரஸ்ய கேள்வி பதில்:

கேள்வி: நீங்கள் ஒரு கடையில் பார்த்த விசித்திரமான விஷயம் என்ன?

பதில்:  ”கடன் அன்பை முறிக்கும்”. இதை நாம் அனைத்து கடைகளிலும் பார்த்திருப்போம். ஒரு கடைக்கு மதிய உணவு சாப்பிடச் சென்றிருந்தோம். சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு பணம் கொடுக்க நின்றுகொண்டிருந்தேன் அப்போது அங்கே ஒரு சுவரொட்டி ஒட்டப்பட்டிருந்தது அதில் என்ன எழுதப்பட்டிருந்தது என்றால், வாடிக்கையாளர்களே எங்களது கடவுள் அந்த கடவுளுக்கே கடன் அளிக்கும் தகுதி எங்களுக்கில்லை.  இதை படித்த பிறகு எவருக்கும் கடன் சொல்ல மனது வராது.

பின்னோக்கிப் பார்க்கலாம் வாங்க:

2013-ஆம் ஆண்டு இதே நாளில் எழுதிய ஒரு பதிவு – மனோவுடன் ஒரு மாலைப் பொழுது! பாடகர் மனோ தில்லியில் எங்கள் வீட்டின் அருகே இருக்கு தால்கட்டோரா ஸ்டேடியத்தில் வந்து பாடிய நிகழ்ச்சி ஒன்று பற்றி எழுதி இருக்கிறேன். படிக்காதவர்கள் படிக்கலாமே!

மனோவுடன் ஒரு மாலைப்பொழுது

நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் காஃபி வித் கிட்டு பதிவு பற்றிய உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில செய்திகளோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி