ரூஹ் – லக்ஷ்மி சரவணகுமார் – வாசிப்பனுபவம் – இரா. அரவிந்த்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளினை நல்லதொரு வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்…

”அவனுடைய (மனிதன்) பிடரி நரம்பை விடவும் நாம் (இறைவன்) அவனுக்கு நெருக்கமாய் இருக்கிறோம்.” - இறைவசனம். 

 

இந்த வியாழனில் இன்னுமொரு வாசிப்பனுபவம். நண்பர் இரா. அரவிந்த் அவர்களது வாசிப்பனுபவம் தான் இந்த வாரத்திலும். திரு லக்ஷ்மி சரவணகுமார் எழுதிய இந்தப் புதினத்தினை பற்றி அமேசான் தளத்தில் சொல்லும்போது – ”அலைச்சல்களின் வழியாக எப்போதும் தேடிக் கண்டடைய விரும்புவது கதைகளை மட்டுந்தான்” என்று சொல்கிறார்.  மின்னூலின் விலை ரூபாய் 145/- மட்டும். Kindle Unlimited கணக்கு இருப்பவர்கள் இலவசமாகப் படிக்கலாம். நானும் புத்தகத்தினை தரவிறக்கம் செய்து வாசித்தேன். நன்றாக இருக்கிறது. நல்லதொரு அறிமுகம்.  அப்படி புதினத்தின் ஆசிரியர் திரு லக்ஷ்மி சரவணகுமார் சொன்ன கதையை நண்பர் இரா. அரவிந்த் படித்து தனது வாசிப்பனுபவத்தினை பகிர்ந்து கொள்கிறார். இனி அவர் பார்வையில் ரூஹ்! ஓவர் டு அரவிந்த்! – வெங்கட் நாகராஜ், புது தில்லி.

****

ரூஹ்: நம் ஆன்மாவுடன் ஓர் ஆழ்ந்த உரையாடல்.

 

நாம் பிறந்த கணம் தொட்டு நமக்கு விடை தெரியாத பல கேள்விகள் நம்முள் நொடிக்கு நொடி எழுந்துகொண்டே இருக்கின்றன.

 

அவற்றுள் முக்கியமானவற்றிற்கு நம் ஆன்மாவுடன் நம்மை உரையாடவைத்து நாமே விடை காண உதவும் அற்புத புதினமே, ”ரூஹ்”. "கானகன்" எனும் புதினத்திற்காக சாஹித்திய அகடமியின் யுவபுரஸ்கார் விருது வென்ற எழுத்தாளரும், திரைத்துறையின் முக்கிய வசனகர்த்தாக்களில் ஒருவருமான திரு லஷ்மி சரவணகுமார் அவர்களின் எழுத்தில் வெளிவந்ததே "ரூஹ்".

 

ஒரு சுயசரிதையில் கூட திறந்து வைக்கச் சாத்தியமற்ற வாழ்வின் ஆழ்ந்த சிக்கலான கண்டடைதல்களை ஒரு புனைந்துரைத்தலில் சாத்தியமாவதை உணரும்போது புதினம் வாசிப்பதின் அவசியம் நமக்குப் பளிச்சென்று புரிகிறது.

 

வாழ்வின் எண்ணற்ற உளச்சிதைவுகளையும் அலைக்கழிப்புகளையும் அனுபவித்த நூலாசிரியர், கடப்பா ஆமீன் பீர் தர்ஹாவில் அங்குள்ள மனிதர்களிடமும் சூஃபி பாடல்களிலிருந்தும்,  தான் கண்டடைந்த ஞானத்தை கரும்புச் சாறாகப் பிழிந்து இப்புதினப் பாத்திரங்கள் மூலம் மனதில் வேரூன்றக்கூடிய எண்ணற்ற மேற்கோள்களாகவும் சுவாரசியமான கதையாகவும் வெளிப்படுத்தியிருப்பது வாசகர்களுக்கு விருந்தாகவும் அவர்கள் மனதிற்கு மருந்தாகவும் அமைகிறது.

 

மராத்திய வீரன் ஆன்றேவிற்கு அரபிக்கடலில் கப்பல்களை வேட்டையாடி பொன்னையும் பொருளையும் கவர்ந்துகொண்ட போது இல்லாத நிறைவு, அம்மரகதக் கல்லைத் துறக்க நினைக்கையிலேயே வருவது, சமூகத்தின் உறவு நியதிகளை மீறி ஜோதிக்கு ஏற்படும் விடலை எண்ணங்களால் தன் அழுக்குகளை எதனாலும் கழுவ முடியவில்லையே என்ற ஏக்கம் பிற்காலத்தில் பிணியுற்றோரின் நிணநீரைச் சுத்தப்படுத்துவதன் மூலம்  தீர்ந்து போதல் போன்றவை இந்நூலின் துவக்க வரிகளைப் போல ஆச்சர்யத்துடன் தொடங்கிய அழியா ஞானத்தை வழங்குகிறது.

 

வாழ்வில் துரோகங்களை சந்திக்கும் போதெல்லாம் "ஏன் மனிதர்கள் இப்படியெல்லாம் பச்சோந்திகளாக மாறுகிறார்கள்" என்று நாம் விரக்தி கொள்கையில் "எண்ணங்களும் தேவைகளும்தான் மனிதர்கள். தேவைகள் மனிதர்களின் எண்ணங்களை மாற்றும் போது மனிதனும் மாறவே கூடும்" என்பதை அன்வர் வாழ்விலிருந்து தத்ரூபமாய் உணர்கிறோம்.

 

இப்புதினத்தில் காணப்படும் பச்சை ஒளியை நோக்கி அனைவரும் ஈர்க்கப்படுவதையும் நம் குடும்ப மற்றும் பணிச் சூழல்களையும் ஒப்பிடுகையில், துயரையும் பழிகளையும் பாவங்களையும் பொறாமைகளையும் சாபங்களையும் தவிர்த்து வெற்றிகள் தருவது ஒரு தற்காலிகக் களிப்பை மட்டுந்தான் என்ற தெளிவையும், தன் பலங்களையும் பலவீனங்களையும் உணர்ந்து அனைவரையும் ராபியைப் போல நிபந்தனையின்றி நேசிப்பதே நிரந்தரமான, நிம்மதியான வாழ்வுக்கு அடிப்படை என்ற தெளிவும் பிறக்கும்.

 

எல்லாம் வல்ல இறைவன் ஏன் இவ்வுலகைத் துன்பமயமானதாக வைத்திருக்கிறார்  என்ற நம் புதிருக்கான விடை, கற்பனைக்கு அப்பாற்பட்ட அழுத்தத்தைத் தாங்கும் நிலக்கரி வைரமாவதைப் போல, தாளவொண்ணா மன அழுத்தங்களுக்கும் அலைச்சல்களுக்கும் வெறுப்புக்கும் ஆளான ஜோதி, அனைவரும் மதிக்கும் ராபியாவே வணங்கத்தக்க எதிர்ப்பார்ப்பில்லா அன்பை வழங்கும் மக்களின் வழிகாட்டும் ஒளியாக மாறும் போது நமக்குக் கிடைத்துவிடுகிறது.

 

கடவுளை நம்புபவர்கள் வெறுப்பவர்கள் என்பதற்கு  அப்பால்  வழிபாடு என்பது சமாதானத்தையும் நேசத்தையும் வளர்ப்பதை, ஜோதி தீச்சட்டி சுமந்துகொண்டே பிறர் துயர் துடைக்க சாமியாடிய புதுமாரியம்மன் கோவில் திருவிழாவிலும், புதினத்தின் உன்னதமான இறுதிப் பகுதிகளிலும் ஆத்மார்த்தமாக உணர்கிறோம்.

 

"முன்னோர்கள் செய்த பாவங்களின் பலன்களை நாம் ஏன் அனுபவிக்க வேண்டும்" என்று அவர்களின் சொத்துக்களை அனுபவித்துக்கொண்டே எண்ணும் நமக்கான விடை, பாக்தாத் கடலோடி அஹமது அடையத் தவறிய வாழ்வின் தெளிவை முன்னூறு வருடங்களுக்குப் பின் பேரையூரின் ஜோதி அடையும் போது பிரபஞ்சம் என்னும் மாபெரும் கடலின் துளியே நம் வாழ்வு என்பதும், ஒவ்வொரு துளிக்கும் நாம் அறியவியலா உயரிய நோக்கம் உண்டு என்பதும் தெளிவாகிறது.

 

"நாடோடிகள் விதைப்பதோடு சரி. அறுப்பதில்லை. விளைச்சல் குறித்து அக்கறை கொள்வதில்லை" என்ற இந்நூலின் மேற்கோளுக்கிணங்க மேற் கூறப்பட்டவை போன்ற எண்ணற்ற வாழ்வியல் உண்மைகளை நம்முள் விதைக்கும் இப்புதினத்தை பின்வரும் சுட்டியில் வாங்கி வாசிப்போம். தெளிவான எண்ணங்களோடும், புரிதல்களோடும் அனைவருக்கும் பயனுள்ள வாழ்வை அறுவடை செய்வோம்.

 

ரூஹ்

 

நட்புடன்,

இரா. அரவிந்த்