ஆதி மஹோத்ஸவ் - தில்லி ஹாட் - கண்காட்சி - ஓவியங்கள்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட கதம்பம் பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

சொன்ன ஒரு சொல், விடுபட்ட அம்பு,  கடந்து போன வாழ்க்கை, நழுவ விட்டு விட்ட சந்தர்ப்பம் - ஆகிய நான்கும் மீண்டும் திரும்ப வராது! (அராபிய நாட்டு பழமொழி)

******

நீண்ட இடைவெளிக்குப் பிறகு தலைநகர் தில்லியின் தில்லி  ஹாட் பகுதியில் ஒரு கண்காட்சி நடந்தது - ஃபிப்ரவரி 1 முதல் 15 வரை நடந்த “ஆதி மஹோத்ஸவ்” எனும் கண்காட்சி தான் அது.  தீநுண்மி காரணமாக பல கட்டுப்பாடுகள் இருந்தாலும், கடந்த  வருடத்தில் எந்த வித கண்காட்சியோ, பொருட்காட்சியோ நடக்க வில்லை.  ஒன்றிரண்டு Virtual கண்காட்சிகள் நடந்தாலும் அதனைப் பார்ப்பதில் அத்தனை விருப்பம் இல்லை.  நேரடியாகப்  பார்ப்பதில் இருக்கும் ஆனந்தம் Virtual கண்காட்சிகளில் இல்லை என்றே சொல்ல வேண்டும்.  

இந்தியாவின் பல மாநிலங்களிலிருந்தும் பாரம்பரியமான கலைப் பொருட்கள், கலைஞர்கள், உணவுப்பொருட்கள் என ஆதிவாசிகளின் பழக்க வழக்கங்களை எல்லா வருடமும் இப்படி  கண்காட்சியாக நடத்துகிறார்கள். இந்த வருடத்தின் கண்காட்சிக்கு, வழமை போலவே நானும் பத்மநாபன் அண்ணாச்சியும் கடந்த சனிக்கிழமை அன்று மாலையில் சென்று வந்தோம்.  அங்கே சுமார் இரண்டு மணி நேரம் இருந்திருப்போம்.  விதம் விதமான ஓவியங்கள் (பட்ட சித்ரா, Gகோண்ட்), கலைப் பொருட்கள், சிலைகள், கோரைப் புற்களில் செய்யப்பட்ட பெட்டிகள் என பல்வேறு பொருட்களையும் பார்த்து ரசித்தோம்.  ஆங்காங்கே சில படங்களையும் எடுத்துக் கொண்டோம்.  

மாலை வேளையில் கலை நிகழ்ச்சிகளும் நடந்தன.  நாங்கள் சென்ற அன்று ஏதோ இசை நிகழ்ச்சி - ஏதோ பிரமுகர் வர வேண்டும் என்பதால், கலைஞர்களை மேடையில் அமர வைத்தாலும் காத்திருக்க வைத்து விட்டார்கள்.  எப்போதும் போலவே அந்த பிரமுகர் வருவதில் தாமதம் - நாங்கள் அங்கிருந்து புறப்படும் வரை வரவே இல்லை!  கலைஞர்களை மேடையில் உட்கார வைத்து விட்டு, இப்படி காத்திருக்க வைப்பது வேதனை.  

ஒரு இரும்பு வளையத்திற்குள் பேர் ஒவ்வொருவராக உள்ளே நுழைய, ஒரு சமயத்தில் நான்கு பேர் வளையத்திற்குள் இருந்தார்கள் - தப்பட்டைகள் ஒலிக்க அவர்கள் செய்த சாகச நிகழ்ச்சிகள் பலருக்கும் பிடித்திருந்தது.  பலரும் காணொளிகளாக அவர்களது நிகழ்ச்சியை படம்பிடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  வழக்கம் போல நடுநடுவே சில மக்கள் குறுக்கே வர, படம் எடுத்துக் கொண்டிருந்தவர்களுக்கு கோபம் வந்தது - ஒரு பெண் சத்தமாகவே “குறுக்கே வராதீங்க!” என்று கத்தினார்!  இது போன்ற கூட்டமான இடங்களில் படம்/காணொளி எடுப்பது கொஞ்சம் கடினமான வேலை என்பதை நானும் உணர்ந்திருக்கிறேன். 

தமிழகத்திலிருந்து ஒரு உணவுக் கடை - வழக்கம் போல அங்கே வைத்திருந்தது இட்லி, வடை மற்றும் சிறுதானிய லட்டு!  கூடவே மிக்சர், வாழை சிப்ஸ், முறுக்கு போன்ற தின்பண்டங்கள்.  சிறுதானிய லட்டு ஒன்று ரூபாய் 10 மட்டும்!  நானும் அண்ணாச்சியும் ஆளுக்கொன்று வாங்கி உண்டோம்.  மிதமான இனிப்புடன் நன்றாகவே இருந்தது.  கடை வைத்திருந்த பெண்மணியிடம் லட்டு நன்றாக இருந்தது என்று சொல்லி விட்டு படம் எடுத்துக் கொண்டு அடுத்த உணவுக் கடைகளை கவனித்தோம்.  படம் எடுத்த போது தமிழகப் பெண்மணி கேட்ட கேள்வி - “பத்திரிகையிலிருந்து வரீங்களா?” - அவருக்கு புன்னகையையே பதிலாக  தந்து விட்டு அங்கிருந்து அகன்றேன்.  பெரும்பாலான உணவு வகைகள் அசைவமாகவே இருந்ததால் வேறு எதையும்  சுவைக்கவில்லை. 

பல மாதங்களுக்குப் பிறகு இப்படி ஒரு நிகழ்வில் கலந்து கொண்டது மகிழ்ச்சியை அளித்தது.  தீநுண்மிக்கான பாதுகாப்பு அம்சங்களும் இருந்தன.  வந்திருந்த பெரும்பாலானவர்கள் முகக் கவசம் அணிந்தே வந்திருந்தார்கள்.  போதிய சமூக இடைவெளி என்பது பல இடங்களில் இல்லை என்பதும் உண்மை.  தலைநகர் தில்லியில் பாதிக்கப்பட்டோர் எண்ணிக்கை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்து கொண்டே வருகிறது.  விரைவில் தீநுண்மி பாதிப்பு அகல வேண்டும் - அகலும்!  இந்தப் பதிவின் வழி எங்களுக்குக் கிடைத்த அனுபவங்களைபகிர்ந்து கொண்டதில் மகிழ்ச்சி.  அங்கே எடுத்த படங்களில் ஓவியங்களின் படங்கள் மட்டும் இன்றைய  பதிவில் பகிர்ந்திருக்கிறேன்.  வரும் ஞாயிறில் இன்னும் சில படங்களை ஒரு தொகுப்பாக பகிர்ந்து கொள்கிறேன். 

இந்தப் பதிவில் பகிர்ந்த விஷயங்களும், படங்களும் உங்களுக்கும் பிடித்திருக்கும் என நம்புகிறேன்.  பதிவு குறித்த உங்கள் எண்ணங்களை பின்னூட்டம் வழி பகிர்ந்து கொள்ளுங்களேன்.  மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து…