மேகங்களின் ஆலயம் மேகாலயா - பயணத் தொடர் பகுதி ஒன்று - சுப்ரமணியன்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட கதம்பம் பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

பாதை கொஞ்சம் கடினம் என்றால் பயணம் பாதியில் நின்றுவிடும்! துயரம் கடந்து நீ நடந்தால் சிகரம் அருகில் வந்து விடும்!

******

பயணத் தொடர்கள் எழுதுவதற்கு வாய்ப்பில்லாமல் இருக்கிறது சூழல் - பயணம் போக வாய்ப்பில்லாத போது பயணத் தொடர் எழுதுவதற்கு ஏது வாய்ப்பு? கை கால்களை மட்டுமன்றி மனதையும் கட்டிப் போட்ட மாதிரி இருக்கிறேன். கடந்த சில வருடங்களில் சென்ற பயணங்களை நினைத்து மனதைத் தேற்றிக் கொள்கிறேன். இப்படி இருக்கையில், நண்பர்கள் இரு குழுக்களாக மேகாலயா சென்று திரும்பி இருக்கிறார்கள்.  ஒன்பது பேர் கொண்ட குழு முதலிலும், மூன்று பேர் கொண்ட குழு இரண்டாவதாகவும் சென்று வந்து விட்டார்கள்.  இரண்டாவதாகச் சென்ற குழு தான் முதலில் சென்றிருக்க வேண்டும் - சில சிக்கல்கள் - அது பற்றி அவரே சொல்வார் - காரணமாக இரண்டாவதாகச் சென்று வந்திருக்கிறார்கள்.  முதலில் சென்று வந்தவர்களும் பயணம் குறித்து எழுதுவதாகச் சொல்லி இருந்தாலும், இரண்டாவதாகச் சென்று வந்தவர்கள் பயணம் குறித்து எழுதி அனுப்பி விட்டார்கள் - முதலாவதாக!  எது எப்படியோ, பயணம் குறித்து இங்கே பகிர்ந்து கொள்ள எனக்கு ஒரு வாய்ப்பு - உங்களுக்கு படிக்க ஒரு வாய்ப்பு!  நண்பர் திரு சுப்ரமணியன் அவர்களின் பயணக் கட்டுரை இன்றிலிருந்து தொடங்குகிறது.  வாருங்கள் பயணக் கட்டுரைக்குள் செல்வோம்! - வெங்கட் நாகராஜ்.

******

மேகங்களின் ஆலயம் மேகாலயா - பயணக் கட்டுரை

முகாந்திரம்: கொடிய அரக்கன் கொரோனாவின் கோரத்தாண்டவம் இந்தியாவை கிடுக்கிப்பிடி போட்டு உலுக்கி எடுக்கிறது. அனைவரும் அரசின் அறிவுரைகளை ஏற்று ஒத்துழைத்தால் மட்டுமே பிழைக்க வழி உண்டு. சமீப நாட்களில் உடன் பணிபுரிந்த/நெருங்கிய நண்பர்கள்/அன்பர்கள் குறித்த வேதனைக்குரிய செய்திகள் கேட்டு குலை நடுங்குகிறது. தேவையின்றி வெளியே செல்வதை தவிர்ப்போம்.  வெளியில் சென்றால் காலணிக்கு முன் முகக்கவசம் கட்டாயம் அணிவோம். பாதுகாப்பாய் இருப்போம்.

மேலே உள்ள முகாந்திரத்திற்கும், இந்தப் பயணக் கட்டுரைக்கும் எந்தவித சம்பந்தமும் இல்லை.  எனவே ஊருக்கு உபதேசமா? என்கிற தங்களின் மனக்குமுறல் (மைண்ட் வாய்ஸ்) எனக்கு அசரீரியாய் கேட்கிறது! பொறுத்தருள வேண்டும்.

வரும் ஏப்ரல் 30-ஆம் தேதியுடன் வயது நிறை பணி மூப்பு (Retirement on attaining age of superannuation) பெறுவதால் அரசு அளிக்கும் அகில இந்திய விடுமுறை பயணப்படி-ஐ (All India LTC) (ஏதாவது ஒரு இடம் தான் செல்ல முடியும்) (நீண்ட தூரம் குறுகிய வழியில்) (farthest distance by shortest route) உபயோகிக்க முடிவு செய்து சென்ற பயணம் இந்த பயணம். பயணம் நிறைவேறுமா என்பது கடைசி மணித் துளி வரை கேள்விக்கணை ஆகவே வதைத்தது. 

ஒரு முறை அனைத்து பயணச் சீட்டுகளும் (விமான வழி) கௌஹாத்தி வரையும்,   கௌஹாத்தி - ஷில்லாங் - சோரா (சிரபுஞ்சி) - டௌகி -  ஷில்லாங் -  கௌஹாத்தி  வரை சாலை பயணம்,  கௌஹாத்தி - சோரா - டௌகியில் தங்கும் இடம் என அனைத்தையும் முன்பதிவு செய்து விட்டோம்.  72 மணி நேரம் முன்  RT PCR எனும் (மூக்கு/வாய்/ தொண்டை) கொரோனா பரிசோதனை செய்து மருதலி முடிவு (negative report) இருந்தால் மட்டுமே பயணம் படலாம் என்ற விதியினால் நாங்களும் பரிசோதனை செய்து கொண்டோம். ஆனால், கடைசிவரை முடிவுகள் வராததால், கடைசி நேரத்தில் பயணம் தவிர்க்கப்பட வேண்டிய சூழல்.

மீண்டும் அனைத்து முன் பதிவுகளும் செய்து, அதன் பிறகு 72 மணிநேர கட்டுப்பாட்டில் மீண்டும் பரிசோதனை செய்து கொண்டு 10 ஏப்ரல் காலை ஏழரை மணிக்கு தில்லி சர்வதேச விமான நிலையத்தில் இருக்க வேண்டிய கட்டாயம்.  எமது குடும்பம் - நான், இல்லாள், மகள் என சிறிய குடும்பம் (சிறிய குடும்பம் தெவிட்டாத இன்பம் - சற்று பெரிய குடும்பத்தினர் பொறுத்தருளவும்). ஒருவரது பரிசோதனை முடிவு 9 ஏப்ரல் மாலை 6:30 க்கும், மற்றொருவரது 9 ஏப்ரல் இரவு 8.30 மணிக்கும் வந்து விட்டது.  மூன்றாவது நபரின் முடிவு இரவு 10 மணி வரை வரவில்லை. சோதனைச்சாலை மூடப்பட, அலைபேசியில் வரும் செல்லுங்கள் என சர்வசாதாரணமாய் கூறிவிட்டனர். தூக்கமும் இல்லை. பயணத்திற்கான ஏற்பாடுகளும் செய்யவில்லை (முன் அனுபவம் காரணமாக). கடைசி இரவு வரை பயணம் செய்வோமோ, இல்லையா என்பதே தெரியாத சூழல்!

ஒருவழியாக இரவு ஒரு மணிக்கு (10 ஏப்ரல்) மூன்றாவது நபருக்கும் தொற்று இல்லை என்று முடிவு வந்ததும், வீடு முழுவதும் உயிர்பெற்றது. அனைத்து அறைகளிலும் விளக்குகள் ஒளிர்ந்தது - சமையலறையிலும் கூட. 11-ஆம் தேதி அமாவாசை ஆதலால் வெளி உணவு உண்ண முடியாத சூழல். எனவே சமையல் வேலையை மனையாள் கையாள, பெட்டிகளுக்குள் துணிமணிகள் மற்ற தேவையான பொருட்கள் ஆகியவை தந்தை-மகள் உறவில் குடி புகுந்தது. சற்றும் தளராமல் பத்தாம் தேதி காலை 6 மணி அளவில், விமான நிலைய மெட்ரோ ரயிலில் பயணித்து, தில்லி விமான நிலையம் சென்று, பயண அமர்வு அத்தாட்சி (boarding pass) பெற்றுக் கொண்டு, பாதுகாப்பு பரிசோதனை முடிந்து கடவு எண் 42C-க்கு நீண்ட பயணம் மேற்கொண்டோம். 42C-க்கு முன் அமர்ந்த பிறகு தான் எங்கள் அனைவருக்கும் சுவாசம் வந்தது! அனுமதி கிடைத்ததும் விமானத்தில் அளிக்கப்பட்ட இருக்கைகளில் அமர்ந்து மிகப்பெரும் நிம்மதி பெருமூச்சு எடுத்தோம். அப்பாடா பயணம் ஆரம்பித்து விட்டது என்கிற நிம்மதி பெருமூச்சு அது!  

பயணம் தொடரும்…

ஆர். சுப்ரமணியன் 

******

நண்பர்களே, தில்லி நண்பரின் மேகாலயா பயணத் தொடரின் முதல் பகுதி உங்களுக்கும் பிடித்திருக்கலாம்!  பதிவு குறித்த உங்கள் எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.  அவர் தொடர்ந்து எழுதுவது உங்கள் ஆதரவில் தான் இருக்கிறது! மீண்டும் நாளை வேறொரு பதிவுடன் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி.