கோமரத்தாடி! - பகுதி ஒன்று - பத்மநாபன்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட தினம் தினம் தில்லி - ப்யார் வாலி தாலி பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

******

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, எனது தில்லி நண்பர் பத்மநாபன் அவர்கள் பணி ஓய்வு பெற்று தமிழகம் திரும்பியவர், அவ்வப்போது பதிவுகளை இங்கே எழுதி வந்தார் என்றாலும் தமிழகம் திரும்பிய பிறகு அவ்வளவாக எழுதுவதில்லை.  கடைசியாக இப்பக்கத்தில் ஃபிப்ரவரி மாதம் தான் அவர் ஒரு பதிவு எழுதினார் - புருஷா மிருகமும் சிவாலய ஓட்டமும் - என்கிற பதிவு -  அதற்குப் பிறகு மீண்டும் இடைவெளி! இதோ இப்போது ஒரு சிறப்பான பதிவுடன் மீண்டும் வந்திருக்கிறார். சற்றே பெரிய பதிவு என்பதால் இரண்டு பகுதிகளாக - இன்றும் நாளையும் வெளிவரும் என்பதை மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.  வாருங்கள் அவரது பதிவின் முதல் பகுதிக்குச் செல்வோம் - Over to பத்மநாபன் அண்ணாச்சி - வெங்கட் நாகராஜ், புது தில்லி.

*&*&*&*&*&*&

கோமரத்தாடி

அப்போ நான் சின்னப்புள்ள. ஊர் அம்மன் கோயிலில கொட்டுச் சத்தம், அதான் அந்த தவுலும் அந்த ரெட்டை மேளமும் நாதஸ்வரத்தோட 'பீ பீ பிப்பீ' ஓசையோட  சேர்ந்து 'டொட்டனக்கு, டொட்டனொக்கு' ன்னு (எங்காதுல 'தொட்டு நக்கு, தொட்டு நக்கு' ன்னு கேக்கும்) கேட்டதுமே 'எம்மா! சாமியாட்டம் ஆரம்பிச்சிரும், சீக்கிரம் கோயிலுக்கு போவோம், கோயிலுக்கு போவோம்'னு எங்கம்மையை நச்சரிக்க ஆரம்பிச்சிருவேன். 

கோவிலில் முத்தாரம்மனும் முத்து வைரவரும் கம்பீரமாக இருக்கும் அழகோ அழகு. எங்கம்மைக்கும் கோயிலிலே சாமியாட்டம் பாக்கதுன்னா புடிக்கும். அதனால அப்பாகிட்ட சொல்லிக்கிட்டு கோவிலுக்கு பக்கத்துல இருக்கும் கமலம் சித்தி வீட்டுக்கு போயிருவோம். அந்த சித்தி வீட்டு திண்ணையில இருந்து பாத்தா கோவில் சாமியாட்டம் நல்லா தெரியும். அதுவும் சாமியாட்டம் துவங்குகதுக்கு முன்னால அங்க கூடியிருக்கும் அம்மணிகளின் அரட்டை இரட்டையாயிருக்கும். எனக்கு அவங்க அரட்டை அரைகுறையாத்தான் மனசிலாகும். அப்போ நான் சின்ன பையனுல்லா! ராத்திரி பன்னிரண்டு மணிக்கு மேல உள்ள சாமியாட்டத்துக்கு ஊரே கூடி இருக்கும். சாமியாட்டமும் தத்தர தரிகிடன்னு சூடு பிடிக்கும்.

சாமியாடியை நாங்க கோமரத்தாடின்னு சொல்லுவோம். கோமரத்தாடி அவருக்குரிய சலங்கை கட்டிய அரையாடையை உடுத்தி கருவறையின் முன்னே குவித்து வைத்திருக்கும் வேப்பம் தழைகளும், மலர்களும், கம்பம்பூவும் நிறைந்த பூப்படையின் முன் நின்று அம்மனையும் வைரவரையும் வணங்கி நிற்பார். ஒருபுறம் எங்கள் ஊர் ஆஸ்தான வில்லிசை கலைஞர் செல்லம்பிள்ளை பாட்டா 'வேப்பமரம் தோப்படிக்க, தேவி முத்தாரம்மா!' என்று தாளம் தப்பாமல் பாட உடனே குடமடிக்கும் நடராசப்பாட்டா "ஹோய்! ஹோய்!" என்று சேர்ந்து குரலெழுப்ப, மறுபுறம் ஆஸ்தான பூதப்பாண்டி நாதஸ்வர மேளக் குழு மேளங்களை கீழ்ஸ்தாயிலிருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேல்ஸ்தாயிக்கு கொண்டு வர கோமரத்தாடியின் மேல் அம்மன் இறங்கி வருவாள். அதன்பின் ஓ..ஓ… என்ற முழக்கத்துடன் ஆக்ரோஷத்துடன் முன்னால் இருக்கும் பூப்படையை தூக்கி தலைமேல் வைத்து தன் ஆட்டத்தை துவக்குவார். 

தொடர்ந்து தீப்பந்தம் சுமந்து ஆடுவார். பற்ற வைத்த தீப்பந்தத்தை தலைக்கு மேல் தூக்கி கோவில் திண்டில் ஓங்கி இரண்டு அடி அடித்ததும் பந்தம் கொழுந்து விட்டு எரியும். உடனே பந்தத்தை ஒரு புன்முறுவலுடன் நெஞ்சோடு அணைத்து ஆட ஆரம்பிப்பார். தீ ஜ்வாலைகள் அவருடைய எண்ணெய் தோய்ந்த முரட்டு மீசையை உரசிச் செல்லும். அப்போது எண்ணெய் தோய்ந்த  முகமும் தீ ஜ்வாலையில்   பளபளவென பிரகாசிக்கும்.  அதுவும் அந்த நடுராத்திரியில் அந்த கொட்டுச் சத்தமும் இடை இடையே கோமரத்தாடியின் ஓ...ஓ... என்கிற உறுமல் சத்தமும் ஒருவித பயத்தை ஏற்படுத்தும். ஆனாலும் அம்மாவின் அணைப்பில் மிரட்சியுடன் சாமியாட்டத்தை பார்ப்பது ஒருவித சுகமே. கோமரத்தாடி ஒருவித வீறுடன் ஆட ஆட எங்கள் ஈச்சு மாமா எண்ணெய் பாத்திரத்துடன் கோமரத்தாடியைத் தொடர்வார். இப்போது எனது நண்பன் சிவா அந்தப் பணியை உற்சாகமாக செய்து கொண்டிருக்கிறான். சென்னையில் குடியேறி விட்டாலும் ஊர்த் திருவிழா என்றால் ஓடோடி வந்து முன் நின்று நடத்துபவன். 

கோமரத்தாடி வெட்டுக்குத்தியுடன் ஆட ஆரம்பித்தால் அவர் உடல் முழுக்க சந்தனம் பூசவும் வேண்டும். ஆவேசமாய் ஆடியபடி கோமரத்தாடி அவர் முதுகில் வெட்டும்போது சாதுர்யமாய் தடுத்து வேகத்தைக் குறைக்க வேண்டும். அதையும் மீறி கோமரத்தாடியின் முதுகில் வெட்டுப்பட்டு ரத்தம் வரவே செய்யும்.  உடனே வெட்டுப்பட்ட இடத்தில் அரைத்த சந்தனத்தை அப்பி ரத்தத்தை கட்டுப்படுத்த வேண்டும். இப்படி கோமரத்தாடியின் ஆவேசத்துக்கு ஈடு கொடுத்து சாந்தப்படுத்த சிவாவும் மேலும் சிலரும் கண்ணும் கருத்துமாய் இருப்பர்.  இந்த சாமியாட்டம் நடக்கும் சமயம் ஊரே பயபக்தியுடன் திரண்டிருக்கும். கூடவே சில கோணக்கிளி கிண்டும் பார்ட்டிகளும் ஒரு வித மிதப்புடன் சுற்றி வருவர்.

சின்ன வயசுல எங்க அப்பாவும் கோயிலு கொடையுன்னு கொண்டாடுனவருதான். எனக்கு நிறைய எங்க ஊர் சாமியாடி கதையெல்லாம் சொல்லியிருக்காரு. ஆனா ஒரு கட்டத்துக்கு அப்புறம் வீட்டிலேயே சாமி கும்பிடுகதோடு சரி. அவர் கோமரத்தாடிகள் மாறும் காலகட்டங்களை கதையாக சொல்வார்.

என்னுடைய சின்ன வயசுல இருந்த கோமரத்தாடி பெரிய மீசை வச்சிருப்பாரு. அவருக்கு ஊருல நல்ல மரியாதை உண்டு.    அவரு ஒரு பெரிய செல்வச் செழிப்பான குடும்பத்தை சார்ந்தவரு. அரசுப் பணியிலும் இருந்தவரு. அம்மன் அவர் மேல் இறங்கிட்டா அப்படி தேஜஸா ஜொலிப்பாரு. அப்புறம் அம்மன் மலையேறுகது வரை அவருக்கு தனிப்பட்ட சொந்த பந்தம் கிடையாது. அம்மனாகவே மாறி நிப்பாரு. சாமியாட்டத்தின் இடையிலே அவர் அருள்வாக்கு சொல்லும்போது சில பெண்கள் அதிக உரிமை எடுத்துக் கொண்டு, "எத்தான்!" என்று ஆரம்பித்து தன் குறைகளை சொல்ல ஆரம்பிக்கும் போதே, "அத்தான், கித்தான்ல்லாம் பொறகு வச்சுக்கோ. இப்போ நான் முத்தாரம்மனாக்கும்" என்று கர்ஜிப்பார்.

இந்த கோமரத்தாடி குறித்து அப்பா சொன்ன கதையை அடுத்த பகுதியில் சொல்லட்டா… நாளை வரை காத்திருங்கள்! 

பத்மநாபன்

******

இந்த நாளின் பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டம் வாயிலாக சொல்லுங்களேன்.  மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து….