ஓவியக் கவிதை – 13 – திருமதி ஸ்ரவாணி

டிசம்பர் மாதம் ஏழாம் தேதி “கவிதை எழுத வாருங்கள்” என்ற தலைப்பில் என்னுடைய வலைப்பூவில் ஒரு படத்தினை வெளியிட்டு கவிதை எழுத அழைப்பு விடுத்திருந்தேன். டிசம்பர் 31-ஆம் தேதி வரை கவிதைகள் எழுதி அனுப்பலாம் எனவும் அதில் சொல்லி இருந்தேன். பின்னர் ஜனவரி 10-ஆம் தேதி வரை எழுதி அனுப்பலாம் எனச் சொல்ல, இந்த வேண்டுகோளுக்கு செவி சாய்த்து சில நண்பர்கள் கவிதைகளை எழுதி அனுப்பி இருக்கிறார்கள். அந்த வரிசையில் இது பதிமூன்றாம் கவிதை.

ஓவியம் எழுத அழைப்பு விடுத்து, வெளியிட்ட ஓவியம் திரு ராஜன் அவர்களின் கைவண்ணத்தில் உருவானது. ஓவியம் கீழே.

இந்த ஓவியத்திற்கான கவிதை எழுதிய திருமதி ஸ்ரவாணி அவர்கள் பற்றிய சிறு குறிப்பு:

தமிழ்க் கவிதைகள் தங்கச்சுரங்கம் எனும் வலைப்பூவில் தொடர்ந்து எழுதி வரும் திருமதி ஸ்ரவாணி அவர்கள் தனது வலைப்பூவில் மிகச் சிறப்பாக பல கவிதைகளை எழுதி வருகிறார். இதுவரை இவரது பதிவுகளை படிக்காதவர்கள் படிக்கலாமே!

மேலே கொடுத்துள்ள ஓவியத்திற்கு திருமதி ஸ்ரவாணி அவர்கள் எழுதிய கவிதையை ரசிக்கலாம் வாருங்கள்....

அந்தி மாலைகள் !

அந்தி மயங்கும் வேளையிலே அடர்வனத்தினிலே

ஆரணங்கு ஒருத்தி  இடை வளைத்து

ஒய்யாரமாய் அமர்ந்திருப்பது என்ன

என் மதி மயக்குவது என்ன

உன் கருவண்டு விழிகளே எங்களை விட அழகு

என கருவண்டுகள் சொல்லி ரீங்காரமிட்டு

திரும்பிப்  பறக்கின்றன

வீசு தென்றலும் உன் மேகலை கலைத்து

என் வைர நெஞ்சத்தையும்  கலைக்கின்றன

உன் காலின் தண்டையை மெல்ல ஒலி எழுப்பி

என்னை அருகில் இழுப்பதேன்

அருகில் வந்ததும் இந்த கண் வாள் வீச்சும் தான்

ஏனோ பூவையே

நெஞ்சம் போர்க்களமானது

அருகில் வாராய் பூங்கொடியே

கொஞ்சம் பூச் சூடித் தான் விடுகிறேன்

பைங்கிளியே !

அந்தி மயக்கத்திலே இந்த ஆரணங்கின் அழகினிலே

மதி மயங்கிய மன்னவனே

பூச்சூட அழைப்பதென்ன அடுத்து

தோள் சாய நினைப்பதென்ன ஏகாந்தமோ

என்ன மோகமோ

என் விழி வீச்சும் உனக்கு வாள் வீச்சோ

காதல் களமும் உனக்குப் போர்க்களமோ

நான் நாணத்தால் தலை குனியவில்லை

உன் வீர உள்ளம் கண்டு தலை வணங்குகிறேன்

உன் மத யானை நடை கண்டு மமதை கொள்கிறேன்

மகிழ்வாய்ப் பூச்சூட்டு

போரில் வெற்றிச் சங்கம் முழங்கிய பின்

மா வீரன் உனக்கு நான்  வாகை மாலை சூட்டிய பின்

மணமாலை தான் தப்பாமல்  எனக்கு சூட்டு

என் நாயகரே

என் ஆசை நாயகியும் நீதானடி

என் அந்தபுரத்து அழகியும் நீதானடி

என் பட்ட மகிஷியும் நீதானடி

அணி தான் கேட்டனையோ அன்றி

அரியணை தான் வேண்டினையோ

பகைவரை வெற்றி கொள்ளச் சொன்ன

உன் சிந்தையும் அழகு தானடி

என் உள்ளம் தான் மீண்டும் ஒருமுறை

கொள்ளை போனதடி

சூடுவேன் வாகை மாலை உன் கரங்களால்

இடுவேன் மணமாலை என் கரங்களால்

உன் தோளில் விரைவினிலே

அந்நாளிற்குக் காத்திரு அதற்கு

அச்சாரமாய்  இப்போது

என் தோளில் சாய்ந்து விடு !

என்ன நண்பர்களே, கவிதையை ரசித்தீர்களா?  இந்த ஓவியத்திற்கான பதிமூன்றாம் கவிதை இது. கவிதை படைத்த திருமதி ஸ்ரவாணி அவர்களுக்கு ஒரு அழகிய பூங்கொத்து!

டிசம்பர் 31-ஆம் தேதி வரை வந்த மொத்த கவிதைகள் பதிமூன்று மட்டுமே.  ஒரு சிலர் கேட்டுக் கொண்டதற்கு இணங்க, இந்த கடைசி தினத்தினை இன்னும் கொஞ்சம் தள்ளி வைத்துவிட முடிவு செய்து ஜனவரி-10-ஆம் தேதி நள்ளிரவு வரை எனது மின்னஞ்சலுக்கு அனுப்பி வைத்த அத்தனை கவிதைகளும் அவை வந்த வரிசையிலேயே வரும் நாட்களில் இங்கே பதிவு செய்யப்படும். கவிதை எழுதி அனுப்பிய அனைத்து நல்லுள்ளங்களுக்கும், கவிதைகளை ரசித்துக் கருத்து பகிரும் நண்பர்களுக்கும் மனமார்ந்த நன்றி.

மீண்டும் வேறொரு பகிர்வில் சந்திக்கும் வரை......

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.

முந்தைய பகுதிகள்:

ஓவியக் கவிதை - 1 - திரு இ.சே. இராமன்

ஓவியக் கவிதை - 2 - திரு காரஞ்சன் [சேஷ்]

ஓவியக் கவிதை - 3 - திரு ரா. ஈ. பத்மநாபன்

ஓவியக் கவிதை - 4 - திருமதி பி. தமிழ் முகில் நீலமேகம் 

ஓவியக் கவிதை - 5 - திரு கவியாழி கண்ணதாசன்

ஓவியக் கவிதை – 6 – அம்பாளடியாள்

ஓவியக் கவிதை – 7 – காயத்ரி

ஓவியக் கவிதை – 8 – திரு. இராய செல்லப்பா

ஓவியக்கவிதை – 9 – திருமதி எழிலி சேஷாத்ரி

ஓவியக்கவிதை – 10 – திரு முருகன்

ஓவியக்கவிதை – 11 – திருமதி கமலா ஹரிஹரன்

ஓவியக்கவிதை – 12 – திருமதி இளமதி