கடந்து வந்த பாதை - பகுதி 11 - சுப்ரமணியன்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட காஃபி வித் கிட்டு பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

ஒரு முறையாவது உங்களைப் பற்றி முழுமையாகச் சிந்தித்துப் பாருங்கள். இல்லை என்றால் வாழ்க்கையின் மிகச் சிறந்த நகைச்சுவையைத் தவற விட்டுவிடுவீர்கள் - சார்லி சாப்ளின்.

******

தில்லி நண்பர் சுப்ரமணியன் அவர்களது எழுத்தில் கடந்து வந்த பாதை தொடரின் முந்தைய பகுதிகளை நீங்கள் படித்திருக்கலாம்!  படிக்காதவர்கள் வசதிக்காக முந்தைய பகுதிகளின் சுட்டிகளை கீழே இணைத்திருக்கிறேன். படித்து விடுங்களேன்!  

கடந்து வந்த பாதை - பகுதி ஒன்று  பகுதி இரண்டு பகுதி மூன்று

பகுதி நான்கு பகுதி ஐந்து பகுதி ஆறு பகுதி ஏழு பகுதி எட்டு 

பகுதி ஒன்பது  பகுதி பத்து

வாருங்கள் நண்பர் கடந்து வந்த பாதையை, தொடர்ந்து அவரது வார்த்தைகளில் படிப்போம் - நட்புடன் - வெங்கட் நாகராஜ்.

******

கடந்து வந்த பாதை - சுப்ரமணியன்

அன்பிற்கினிய நண்பர்களே, தீநுண்மி இன்னும் இந்தியாவைத் தீண்டிக் கொண்டிருப்பதால், எச்சரிக்கையாக இருப்போம்.  வருமுன் காப்போம்… வளமாய் வாழ்வோம்.  MASK FIRST SHOE NEXT!  

சென்ற பகுதியில் சம்பளப் பட்டியலில் இருந்த EB என்றால் என்ன என்ற குழப்பத்தினைக் குறித்துச் சொல்லி முடித்திருந்தேன்.  இந்த வாரம், அது என்ன என்ற தகவலையும் மேலும் சில விஷயங்களையும் பார்க்கலாம். 

அலுவலகத்தில் சேர்ந்த மறு நாள், என்னை தேர்வு-18 (Exam-18) எனும் பகுதிக்கு அனுப்பினார்கள். பகுதியின் தலைவர் எனக்கு தில்லி குரு! என்னை முதல் நாளிலேயே அவருக்குப் பிடித்து விட்டது! ”மேலும் நீ உயர வேண்டும்! வேறு பல தேர்வுகளை எழுது” என அன்புக் கட்டளையிட்டார். அது வரை, ஆசிரியர், தந்தை, தனியார் அலுவலக முதலாளிகள், சில உறவினர்கள் என என்னைக் கட்டளை பிறப்பித்தே, கிட்டத்தட்ட அடிமையாகவே நடத்தியவர்கள் தான்.  இவரோ, அன்பு பொழிய வாஞ்சையோடு நடந்த விதம் - நேர் மாறாய் முதல் நாள் பணியில் சேரும் முன்பே ரகளை செய்த அதிகாரி! - என புதியவரின் அன்பிலும் கரிசனத்திலும் விக்கித்துப் போனேன். அவர் தான் எனது ஹிந்தி ஆசானும் கூட! தினமும் ஒரு மணி நேரம் முதல் பாதியிலும் ஒரு மணி நேரம் மறு பாதியிலும் எனக்கு ஹிந்தி போதனை செய்வார்.  

அந்த நல்ல மனிதரிடமே எனது சந்தேகத்தினை - EB என்றால் என்ன என்கிற சந்தேகத்தினை கேட்டுவிட்டேன்.  அதற்கு அவர் தந்த விளக்கம் - EB என்றால் Efficiency Bar!  ஒவ்வொரு முறை அந்தப் படிவம் வந்ததும், அடுத்த வருடாந்திர சம்பள உயர்வு பெற தகுதியுள்ளவர் தானா என்பதை அதிகாரிகள் சிலாகித்து முடிவெடுப்பார்களாம்.  1986-ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு இம்முறை கைவிடப்பட்டது.  அதுவும் சம்பள உயர்வு எவ்வளவு என்று சொன்னால் உங்களில் சிலருக்கு அதிசமயாக இருக்கும்! முதல் பதினோறு வருடத்திற்கு, வருடா வருடம் ஆறு ரூபாய், அதன் பின்னர் எட்டு வருடங்களுக்கு வருடா வருடம் எட்டு ரூபாய், அதன் பின்னர் 10 ரூபாய் உயர்வு என கடைசியாக 400 ரூபாய் வந்து நிற்கும்!  எத்தனை வருடங்கள் என்பதை நீங்களே கணக்கு செய்து கொள்ளுங்கள்! 

மெள்ள மெள்ளமாய், ஹிந்தி கற்பதில் பாலகப் பள்ளி மாணவனாயிருந்து ஆரம்பப் பள்ளி வரை முன்னேறினேன்.  சார்பில்லா கல்வி முறையில் (Non Formal Education) கற்றதால், அவசர/அவசியத் தேவைகளான, பெயர்களைப் படிப்பது, அத்தியாவசிய இடங்களான இரயில்/பேருந்து நிலையங்கள், மருத்துவர்/மருந்தகம்/மருத்துவமனை, அஞ்சல் அலுவலகம், வங்கி இது போன்ற தேவைகளுக்கு, வினா-விடை முறையில்  கற்றுத் தந்தார்.  சனி, ஞாயிறு விடுமுறை தினங்களில் காலை சிற்றுண்டி முடித்து, ஒரு பேருந்தில் ஏறி, அதன் கடைசி நிறுத்தம் வரை செல்வோம். அங்கிருந்து வேறு ஒரு வழித்தடம் பிடித்து, அதன் மறுமுனை வரை செல்வோம். 

இப்படி ஊர் சுற்றிகளாய் திரிந்து, பல வழித்தடங்கள் மற்றும் தலைநகரின் பல்வேறு பகுதிகளையும் கண்டறிந்தோம். அது போல தில்லியில் வட்டச்சாலை (Ring Road) என்று ஒன்று உண்டு. மொத்த தூரம் 62 கிலோ மீட்டர்.  ஒரு முனையில் பிடித்தால் அதே இடம் வந்து சேர கிட்டத்தட்ட 2 ½ முதல் 3 மணி நேரம் ஆகும்.  இங்கே முத்ரிகா (MUDRIKA) என அழைக்கப்பட்ட அப்பேருந்துகளிலும்  வலம் வந்தோம். பல வருடங்கள் கழித்து 1 ரூபாய் பேருந்து முறை விலக்கப்பட்டது. பேருந்துக் கட்டணங்களும் 50 பைசா, 1 ரூபாய், 1.50 என ஆகி, 2-4-6-8 என மாறி தற்போது சாதாரண பேருந்துகளில் மூன்றே மூன்று டிக்கெட்டுகள் - 5, 10 மற்றும் 15 ரூபாய்.  குளிரூட்டப்பட்ட பேருந்துகள் எனில் 10, 15, 20 மற்றும் 25 ரூபாய் என நான்கே நான்கு டிக்கெட்டுகள் தான்! செல்லும் தூரத்தைப் பொறுத்து கட்டணம் மாறும் - இவை அனைத்தும் தில்லி நகர பேருந்துகளுக்கான கட்டணம் என்பதையும் இங்கே தெளிவுபடுத்தி விடுகிறேன். 

அலுவலகத்திலிருந்த தமிழர்களுடன் பரிச்சயமான பின்னர் சற்றே இதமாக இருந்தது. மாலை வந்தால் கட்டிடத்தில் இருந்த தமிழ் நண்பர்களுடனான அரட்டை. அந்த நாட்களில் எங்களின் பிரதான பொழுதுபோக்காக இருந்த விஷயம் ஒன்றை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்!  கட்டிடத்திலிருந்த தமிழ் நண்பர்கள் யார் தமிழகம் நோக்கிச் சென்றாலும், அவரை வழியனுப்ப, கட்டாயமாய் இரயில் நிலையம் சென்று வழியனுப்பி விட்டு தான் வருவோம்! தமிழ்நாடு விரைவு இரயில் காலை 06.15 மணிக்கும் ஜி.டி. விரைவு இரயில் மாலை 06.15 மணிக்கும் புறப்படும்.  

இரயிலில் செல்பவர்களைவிட வழி அனுப்பச் சென்றவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருக்கும்.  அநேகமாக அனைவரும் சுவர்க்கடிகாரம்/மகளிர் கைப்பை, புகைப்படத் தொகுப்பு (Album), மின்னணு சாதனங்கள், கையடக்க வானொலிப்  பெட்டி போன்றவற்றை இங்கேயிருந்து வாங்கிச் செல்வார்கள். சில தைரியசாலிகள், மடக்கு கட்டில், மடக்கு நாற்காலி, மூங்கிலில் செய்யப்பட்ட மோடா எனப்படும் ஸ்டூல்   போன்றவற்றையும் இங்கேயிருந்து வாங்கிக் கொண்டு செல்வார்கள். வழியனுப்பச் செல்லும் ஒவ்வொருவருக்கும் ஏதோ தானே ஊருக்குச் செல்வது போன்ற ஒரு உணர்வு கிடைக்கும் என்பது மறுக்க முடியாத உண்மை.  ஊருக்குச் செல்ல முடியாவிட்டாலும், செல்லும் உணர்வையாவது பெற முடிகிறதே என்கிற ஒரு சந்தோஷம். 

நாட்கள் நகர்ந்தன.  கடந்து வந்த பாதையில் தொடர்ந்து பயணிப்போம்…

நட்புடன்

சுப்ரமணியன்

புது தில்லி

******

நண்பர்களே, இந்த நாளில் வெளியிட்ட, நண்பரின் கடந்து வந்த பாதை பதிவு குறித்த உங்கள் கருத்துகளை, பின்னூட்டம் வாயிலாகச் சொல்லுங்களேன்.  மீண்டும் வேறொரு பதிவு வழி உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து...