சதுரகிரிக்கு ஒரு குறும்பயணம்… - பகுதி மூன்று

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட தினம் தினம் தில்லி - பகுதி ஒன்று பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

******

சதுரகிரி குறுந்தொடரின் முந்தைய பகுதிகள்…

சதுரகிரிக்கு ஒரு குறும்பயணம்… - பகுதி ஒன்று

சதுரகிரிக்கு ஒரு குறும்பயணம்… - பகுதி இரண்டு

தொடரின் முந்தைய பகுதிகளைப் படித்து கருத்துரைத்த அனைத்து நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி. தொடர்ந்து வாசித்து கருத்துக்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டுகிறேன். பயணத்தில் கிடைத்த அனுபவங்களை தொடர்ந்து பார்க்கலாம் வாருங்கள். 

அன்னதானக் கூடங்கள்: 

தானத்தில் சிறந்தது அன்னதானம் என்று சொல்வதுண்டு. மஹாபாரதத்தில் இதற்கான சில கதைகள் உண்டு.  Bபோஜராஜ குறித்த அன்னதானக் கதை ஒன்றும் நீங்கள் அறிந்திருக்கலாம்.  சதுரகிரி மலையடிவாரத்தில், மலைக்கு மேலும் (கோவில் அருகே) சில அன்னதானக் கூடங்கள் இயங்கி வருகின்றன. மலையடிவாரம் தொடங்கி மலைக்கு மேலேயும் அன்னதானம் செய்யும் மடங்கள், அன்னதானக் கூடங்கள் இருக்கிறது.  நூறு வருடங்களுக்கும் மேலாக இயங்கி வரும் கஞ்சி மடம் மிகவும் பிரபலமாம்.  காலை நேரத்திலேயே வந்து இறங்கிய பக்தர்களை அன்னதானம் சாப்பிட வாருங்கள் என அனைத்து மடங்களிலும் அழைத்தபடியே இருந்தார்கள்.  பக்தர்கள் விரும்பினால், ஏதேனும் பொருள் உதவி, அல்லது பண உதவி அன்னதானத்திற்காகச் செய்யலாம் - ஆனால் கொடுக்க வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இல்லை! நான் மலையடிவாரத்தில் இருந்த அன்னதானக் கூடங்களில் சாப்பிடவில்லை.  மலையேற்றம் முடிந்து இறைவனை தரிசித்த பிறகே உணவு உட்கொள்ளலாம் என முடிவு எடுத்தேன்.  

சதுரகிரி மூலிகை சாம்பிராணி:

சதுரகிரி மலைப்பகுதியில் நிறைய மூலிகைச் செடிகள் இருக்கின்றன.  மலையடிவாரத்தில், மலைக்கு மேலும் சில கடைகள் இருக்கின்றன.  அவற்றில் சுத்தமான மூலிகை சாம்பிராணி கிடைக்கிறது.  கிலோ 200/- ரூபாய் என்றார் எங்கள் உடமைகளை வைத்துக்கொள்ள அனுமதித்த வீ. கல்யாணசுந்தரம் எனும் கடை உரிமையாளர்.  நீங்கள் மலைக்குச் செல்ல முடியவில்லை என்றாலும், உங்களுக்குத் தேவை என்றால், அவரை அலைபேசியில் (+91 8903638410 மற்றும் +91 7010278542) அழைத்துச் சொன்னால் போதுமாம்! அவரிடம் கிடைக்கும் சாம்பிராணி, மூட்டு வலித் தைலம், தலைவலித் தைலம் போன்றவை Courier-இல் உங்கள் வீடு தேடி வந்து விடும் என்கிறார்! தவிர கீழே இருக்கும் கடைகளிலேயே அன்னதானத்திற்குத் தேவையான அரிசி, பருப்பு போன்றவையும், காவி வேட்டி, துண்டு போன்றவையும் விற்பனை செய்கிறார்கள். அன்னதானக் கூடங்களுக்கு நீங்கள் விரும்பினால் காசாகக் கொடுக்காமல் இப்படி அரிசி, பருப்பு போன்றவையும் வீட்டிலிருந்து தூக்கிக் கொண்டு வராமல் இங்கேயே வாங்கிக் கொடுத்துவிடலாம். இந்தக் கடையில் கிடைக்கும் இன்னுமொரு பொருள் உங்களுக்கு மலையேற்றத்தில் உதவும் - அது கைத்தடி - ரூபாய் 20 கொடுத்தால் ஒரு கைத்தடி உங்களுக்குத் தருவார்கள்.  மலையேற்றத்தின் போது அது நிச்சயம் உங்களுக்கு உதவியாக இருக்கும். 

மலையேற்றத்திற்கான நுழைவாயில்….

தாணிப்பாறை கிராமம் மலையடிவாரத்திலிருந்து சுமார் 10 கிலோமீட்டர் தொலைவு மலையேற்றம் செய்ய வேண்டியிருக்கும்! இதற்கு சரியான அளவுகோல் இல்லை - சிலர் 12 கிலோமீட்டர் என்றும் சொல்கிறார்கள்.  பலமுறை இங்கே சென்றிருக்கும் நண்பர் சரவணன் மா.பா. அவர்கள் சொன்னது 10 கிலோ மீட்டர்! எனவே அதையே நானும் இங்கே சொல்லி இருக்கிறேன்.  கோவில் அமைந்திருக்கும் மலைப்பகுதி மற்றும் வழியில் இருக்கும் வனப்பகுதி முழுவதுமே தமிழ்நாடு அரசு வனத்துறை வசம் இருக்கிறது.  அதனால் மலையேற்றத்திற்கு முன்னர் இருக்கும் நுழைவாயில் திறப்பது வனத்துறையின் கையில்.  அந்த நுழைவாயில் மேலே “சாம்பல் நிற அணில் சரணாலயம், திருவில்லிபுத்தூர்” என்ற பதாகையும் இருக்கிறது. 

படம்: இணையத்திலிருந்து...

ஆம் நண்பர்களே, மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைப்பகுதியில் உள்ள செண்பகத்தோப்பு வனப்பகுதியில் 480 சதுர கிலோ மீட்டர் பரப்பில் இந்தச் சரணாலயம் உள்ளது. சாம்பல்நிற அணில்களை 'நரை அணில்' (Grizzled Squirrel) என்று சொல்கிறார்கள். இந்த அணில்கள் சாம்பல் நிற முதுகுப் பகுதி, இளஞ்சிவப்பு மூக்கு, அடர்த்தியான முடியுடன் கூடிய நீண்ட வால் என பார்க்க மிகவும் அழகாக இருக்குமாம்.  எங்கள் பயணத்தில் நாங்கள் இவற்றை பார்க்க முடியவில்லை - பொதுவாகவே இந்த அணில்கள் மரங்களின் உச்சியில் கூடு கட்டி வாழ்பவை என்பதோடு கீழே வெகு அரிதாகவே இறங்கும் என்பதால் பார்க்க வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை.  இந்த சரணாலயம் நுழைவாயிலில் இருக்கும் வனத்துறை அலுவலகத்தில் நுழைவுக்கட்டணம் (ரூபாய் 10 மட்டும்!) செலுத்திய பின்னரே நம்மால் மலையேற்றத்தினைத் தொடங்க முடியும். இந்த முறை நாங்கள் மொத்தம் எட்டு பேர் பயணித்தோம்.  

மலைப்பகுதியில் பிளாஸ்டிக் குப்பைகளை தவிர்ப்பது நலம். நீங்கள் பிளாஸ்டிக் தண்ணீர் பாட்டில்களைக் கொண்டு சென்றால், வனத்துறையினர் பத்து ரூபாய் வாங்கிக் கொண்டு ஒரு ஸ்டிக்கர் ஒட்டிக் கொடுப்பார்கள். அதனை திரும்பி வரும்போது காண்பித்தால் 10 ரூபாய் திரும்பித் தந்துவிடுவார்கள் என்று கேள்விப்பட்டேன்.  ஆனால் நாங்கள் சென்ற சமயம் அப்படி சோதனை செய்யவும் இல்லை, ஸ்டிக்கர் ஒட்டவும் இல்லை. நான் வீட்டிலிருந்தே ஸ்டீல் பாட்டில் எடுத்துச் சென்று விட்டேன்.  நம்மால் முடிந்த வரை இயற்கை எழிலை பாதுக்காக்க வேண்டுமே என்ற எண்ணம் எனக்கு இருந்தது.  ஆனால் மலையில் பார்த்தபோது அப்படியான எண்ணம் பலருக்கும் இல்லை என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள முடிந்தது - எங்கே பார்த்தாலும் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் கொட்டிக் கிடந்தன.  நம் மக்களிடம் எவ்வளவு சொன்னாலும் திருந்தப் போவதில்லை என்று கங்கணம் கட்டிக்க கொண்டு இருக்கிறார்கள் - என்ன செய்ய! கடுமையான தண்டனைகள் இருந்தால் மட்டுமே இதையெல்லாம் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்றே தோன்றுகிறது. 

கோவில் திறக்கும் நாட்கள்: 

மாதத்தின் எட்டு நாட்கள் மட்டுமே சதுரகிரி மலைக் கோவிலுக்குச் செல்ல பக்தர்கள் அனுமதிக்கப்படுகிறார்கள்.  அமாவாசை, பௌர்ணமி மற்றும் பிரதோஷ நாட்களில் மட்டுமே இந்தக் கோவிலுக்குச் செல்ல அனுமதி.  அமாவாசை, பௌர்ணமி ஆகிய இரண்டு நாட்களுக்கு முதல் நாளும், அடுத்த நாளும் அனுமதி உண்டு. அதே போல பிரதோஷ நாளும் அடுத்த நாளும் அனுமதி.  ஆக மொத்தம் எட்டு நாட்கள் மட்டுமே இங்கே செல்ல அனுமதி. மற்ற நாட்களில் கண்டிப்பாக அனுமதி கிடையாது. பொதுமக்களுக்கு அனுமதி இல்லை என்றாலும் அங்கே பூஜை செய்பவர்கள் எல்லா நாட்களும் அங்கேயே தங்கி விடுகிறார்கள். அவர்களது சொந்த வேலைகளுக்காக கீழே இறங்கி வந்தால் திரும்பிச் செல்ல அவர்களுக்கு அனுமதி உண்டு.  இது தவிர சிபாரிசுகளுடன் வருபவர்களும் வந்து கொண்டு இருப்பதாகத் தெரிகிறது.  தனியே இந்தப் பகுதிகளில் பயணிப்பது சரியல்ல என்பதால் அனுமதிக்கப்பட்ட நாட்களில் மட்டுமே இங்கே பயணிப்பது நல்லது.  அதே போலவே இந்த எட்டு நாட்களிலும் மலையேற்றத்திற்கு அனுமதிப்பது காலை 06.30 மணி முதல் மதியம் 12 மணி வரை (03.00 மணி வரை அனுமதிக்கலாம் - சில சமயங்களில்!) மட்டுமே என்பதையும் நினைவில் கொள்வது நல்லது.  

எங்கும் ஒலிக்கும் சிவநாமம்….

தகவல்கள் நடுநடுவே தருவதற்காக சில விஷயங்களை மேலே சொல்லி இருக்கிறேன். எங்கள் பயணம் குறித்து இன்னும் பார்க்கலாம் வாருங்கள்.  நுழைவுச் சீட்டை வாங்கிக் கொண்டு மலையேற்றத்தினைத் தொடங்கினோம்.  அன்று மாலை பிரதோஷம் என்பதாலும், அன்றைய நாள் ஞாயிறு விடுமுறை என்பதாலும் பக்தர்கள் கூட்டம் அதிகமாகவே இருந்தது.  மலையேற்றத்தில் அதிக அளவில் பக்தர்கள் கூட்டம் இருந்ததால் மலையேற்றம் கடினமாக இருக்காது என்று தோன்றியது.  பல சிவனடியார்கள், காவி உடை அணிந்து பத்துப் பதினைந்து ருத்திராக்ஷ மாலைகள் தரித்தும், சிறு லிங்கங்களையே கழுத்தில் அணிந்தும் அமைதியே உருவாக்க நடந்து கொண்டிருந்தார்கள்.  அவர்களில் சிலரை பார்க்கும் போதே முகத்தில் அப்படி ஒரு பொலிவு.  மலையேற்றத்தில் பலரும் “ஓம் நமசிவாய” எனும் நாமத்தினை தொடர்ந்து சொல்லிக் கொண்டே மலையேறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நம்மை அறியாமல் நம் வாயும் சிவ நாமத்தினை உச்சரிக்கத் தொடங்குகிறது.  மலையேற்றம் முழுவதிலும் இப்படியே சிவ நாமம் எங்கும் ஒலிக்க அந்த சூழலே சிறப்பாக இருக்கிறது.  என்றாலும் சில இளைஞர்கள் அந்தச் சூழலை குலைக்கும் வண்ணம் சினிமா பாடல்களை அவர்களது அலைபேசி நீலப்பல் (Bluetooth) வழி சிறு Speaker-களில் அலற விட்டுக்கொண்டு வருகிறார்கள்.  அவர்களுக்கு இந்த மலையேற்றம் - பக்தி சம்பந்தப்பட்டது அல்ல என்றே தோன்றியது. இந்தப் பயணம் குறித்த தகவல்கள் இன்னும் தொடரும்.

******

இந்த நாளின் பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டம் வாயிலாக சொல்லுங்களேன்.  மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து….