ஓவியக் கவிதை – 17 – திரு பரதேசி @ நியூயார்க்

டிசம்பர் மாதம் ஏழாம் தேதி “கவிதை எழுத வாருங்கள்” என்ற தலைப்பில் என்னுடைய வலைப்பூவில் ஒரு படத்தினை வெளியிட்டு கவிதை எழுத அழைப்பு விடுத்திருந்தேன். டிசம்பர் 31-ஆம் தேதி வரை கவிதைகள் எழுதி அனுப்பலாம் எனவும் அதில் சொல்லி இருந்தேன். பின்னர் ஜனவரி 10-ஆம் தேதி வரை எழுதி அனுப்பலாம் எனச் சொல்ல, இந்த வேண்டுகோளுக்கு செவி சாய்த்து சில நண்பர்கள் கவிதைகளை எழுதி அனுப்பி இருக்கிறார்கள். அந்த வரிசையில் இது பதினேழாம் கவிதை.

ஓவியம் எழுத அழைப்பு விடுத்து, வெளியிட்ட ஓவியம் திரு ராஜன் அவர்களின் கைவண்ணத்தில் உருவானது. ஓவியம் கீழே.

இந்த ஓவியத்திற்கான கவிதை எழுதிய பரதேசி @ நியூயார்க் அவர்கள் பற்றிய சிறு குறிப்பு:

பரதேசி @ நியூயார்க் எனும் வலைப்பூவில் எழுதி வரும் நண்பர், தனது தளத்தில் அவர் செய்த பயணங்கள் குறித்து சிறந்த கட்டுரைகள் எழுதி வருகிறார். சில மாதங்களாகத்தான் அவரது பதிவுகளைப் படிக்கிறேன் – நண்பர் மதுரைத்தமிழன் அவர்கள் அவரது தளத்தில் அறிமுகம் செய்த பிறகு.  சமீபத்தில் அவர் எழுதிய போர்ட்டரிக்கோ பயணம் [மொத்தம் 11 பகுதிகள்] எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. தற்போது காரைக்குடி பயணம் பற்றி எழுத ஆரம்பித்து இருக்கிறார். இதுவரை இவரது பதிவுகள் படிக்காத நண்பர்கள் படிக்கலாமே.

மேலே கொடுத்துள்ள ஓவியத்திற்கு நண்பர் பரதேசி@நியூயார்க் எழுதிய கவிதையை ரசிக்கலாம் வாருங்கள்....

தலைவன் -     பூவைச்சூடிய பூவையே

                        தொடாமல் மலர்ந்த பாவையே, நான்

                        தொட்டாலும் வெட்கம், தொடாமல்

                        விட்டாலும் துக்கம் !

                        என்னிடம் ஏனடி நாணம்?

தலைவி -        எங்கே போனீர் இத்தனை நாள்?

                        மறந்து போனீரோ எந்தனை நீர்,

                        பேரிகை சத்தம் கேட்டு சென்ற நீர், இந்தக்

                        காரிகை மறந்து போனதென்ன நியாயம்?

தலைவன் -     போருக்குப் போனது என் கடமை, ஆனால்

                        சொல்லாமல் போனது என் மடமை !

                        வெற்றி நோக்கி சென்றது என் உடல், உன்னையே

                        சுற்றி வந்தது எப்போதும் என் உள்ளம்!.

                       

                      நான்

                      வாளெடுத்து வீசும் போது , உன்

                        மீன்விழி பேசும் ஞாபகம் !

                        அம்பெடுத்து சுழற்றும் போது, உன்

                        புருவங்கள் மிரட்டும் ஞாபகம்!

                        கட்டாரி உருவும் போது, வளைந்த உன்

                        கட்டழகுப்பருவம்தான் என் ஞாபகம்

                        ஆக என்னோடுதான் நீ வந்தாய்.

                        வெற்றிக்கனியை நீயேதான் தந்தாய்.

                        போர்க்களத்தில் வெற்றி சூடிய எனக்கு உன்

                        மார்க்களத்தில் என்றும் தோல்விதான்.

தலைவி -        மன்னவனே –

                     வார்த்தையில் கூட வேண்டாம் உனக்கு தோல்வி

                        வந்துவிட்டேன் நடத்தும் காதல் வேள்வி.

என்ன நண்பர்களே, கவிதையை ரசித்தீர்களா?  இந்த ஓவியத்திற்கான பதினேழாம் கவிதை இது. கவிதை படைத்த நண்பர் பரதேசி@நியூயார்க் அவர்களுக்கு ஒரு அழகிய பூங்கொத்து!

 பட உதவி: கூகிள்.

டிசம்பர் 31-ஆம் தேதி வரை வந்த மொத்த கவிதைகள் பதிமூன்று மட்டுமே.  ஒரு சிலர் கேட்டுக் கொண்டதற்கு இணங்க, இந்த கடைசி தினத்தினை இன்னும் கொஞ்சம் தள்ளி வைத்துவிட முடிவு செய்து ஜனவரி-10-ஆம் தேதி நள்ளிரவு வரை எனது மின்னஞ்சலுக்கு அனுப்பி வைத்த அத்தனை கவிதைகளும் அவை வந்த வரிசையிலேயே வரும் நாட்களில் இங்கே பதிவு செய்யப்படும். கவிதை எழுதி அனுப்பிய அனைத்து நல்லுள்ளங்களுக்கும், கவிதைகளை ரசித்துக் கருத்து பகிரும் நண்பர்களுக்கும் மனமார்ந்த நன்றி.

மீண்டும் வேறொரு பகிர்வில் சந்திக்கும் வரை......

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.

முந்தைய பகுதிகள்:

ஓவியக் கவிதை - 1 - திரு இ.சே. இராமன்

ஓவியக் கவிதை - 2 - திரு காரஞ்சன் [சேஷ்]

ஓவியக் கவிதை - 3 - திரு ரா. ஈ. பத்மநாபன்

ஓவியக் கவிதை - 4 - திருமதி பி. தமிழ் முகில் நீலமேகம் 

ஓவியக் கவிதை - 5 - திரு கவியாழி கண்ணதாசன்

ஓவியக் கவிதை – 6 – அம்பாளடியாள்

ஓவியக் கவிதை – 7 – காயத்ரி

ஓவியக் கவிதை – 8 – திரு. இராய செல்லப்பா

ஓவியக்கவிதை – 9 – திருமதி எழிலி சேஷாத்ரி

ஓவியக்கவிதை – 10 – திரு முருகன்

ஓவியக்கவிதை – 11 – திருமதி கமலா ஹரிஹரன்

ஓவியக்கவிதை – 12 – திருமதி இளமதி

ஓவியக்கவிதை – 13 – திருமதி ஸ்ரவாணி

ஓவியக்கவிதை – 14 – திரு கோவை ஆவி

ஓவியக்கவிதை – 15 – திரு ரவிஜி

ஓவியக்கவிதை – 16 – திரு ரூபன்