அம்மா மார்க்கெட்....

ஏழு சகோதரி மாநிலங்கள் பயணம் – பகுதி 13

[பகுதி-1 பகுதி-2 பகுதி-3 பகுதி-4 பகுதி-5 பகுதி-6 பகுதி-7 பகுதி-8 பகுதி-9 பகுதி-10 பகுதி-11 பகுதி-12]

அம்மா மார்க்கெட்....

அம்மா தண்ணீர், அம்மா மருந்தகம், அம்மா உணவகம் வரிசையில் அம்மா மார்க்கெட்? என்று நினைக்க வேண்டாம்.... 

”இன்னிக்கு உங்களுக்கு விற்பனை எப்படி?” என்று பேசிக் கொள்கிறார்களோ?

சென்ற பகுதியில் தேவாலயத்திற்குச் சென்றது பற்றி எழுதி இருந்தேன்.  தேவாலயத்திலிருந்து அடுத்ததாய் நாங்கள் சென்றது இம்ஃபால் நகரில் இருக்கும் இமா கைதல் – அதாவது அம்மா மார்க்கெட். மணிப்பூரி மொழியில் இமா என்றால் அம்மா.  அவர்கள் நடத்தும் கடைகள் தான் இமா மார்க்கெட். Meitei ராஜாக்கள் காலத்திலிருந்தே இந்த இமா மார்க்கெட் நடந்து வந்திருக்கிறது. 

வாங்குபவர்களை எதிர்பார்த்து......

ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் சம உரிமை என்பதற்கு சரியான உதாரணமாக இந்தக் கடைகளை சொல்கிறார்கள்.  பல்லாண்டுகளாக இந்த இமா மார்க்கெட் நடத்தப்பட்டிருக்கிறது என்றாலும் சாதாரணமான கடைகளாக – அதாவது வானம் பார்த்த கடைகளாகவே இருந்திருக்கின்றன.  இக்கடைகளை ஒட்டு மொத்தமாக இடித்து விட்டு தனியார் வசம் எடுத்துக் கொள்ளவும் முயற்சிகள் நடந்திருக்கின்றன.  என்றாலும் அனைத்து மகளிர்களும் சேர்ந்து போராட்டம் நடத்தி அம்முயற்சியைத் தகர்த்து இருக்கிறார்கள்.

 வரவு செலவு எல்லாம் சரியா இருக்கா?......

தற்போது வானம் பார்த்த கடைகளாக இல்லாமல் இம்ஃபால் நகராட்சியே இவர்களுக்கு மூன்று பெரிய பெரிய கட்டிடங்களைக் கட்டிக் கொடுக்க அங்கே 400 கடைகள் இருக்கின்றன.  அனைத்துமே தாய்மார்கள் நடத்தும் கடைகள் தான். அங்கே உணவுப் பொருட்கள் முதல் உடைகள் வரை மகளிர் பல பொருட்களை விற்பனை செய்கிறார்கள்.  இங்கே சென்று கடைகளில் என்னென்ன பொருட்கள் கிடைக்கின்றன என்பதைப் பார்ப்பதோடு, முடிந்தால் அவர்களிடம் பேச வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு தான் அங்கே சென்றோம்.

மண்பானைகளும் கருவாடும்.....

சிறு கை பை......

உணவுப் பொருட்கள், உடைகள், மண் பானைகள், காய்கறிகள், கைவினைப் பொருட்கள் என பவற்றையும் அங்கே விற்பனைக்கு வைத்திருந்தார்கள்.  அனைத்து கடைகளுமே பெண்களால் நடத்தப்பட்டாலும், ஒரு சில கடைகளில் வேலைக்கு ஆண்களையும் அமர்த்தியிருக்கிறார்கள்.  பல பெண்கள் தங்களது குழந்தைகளை முதுகில் கட்டியபடி அமர்ந்து கொண்டு விற்பனை செய்வதையும் பார்க்க முடிந்தது.  அங்கே நண்பர் நிறைய புகைப்படங்களை எடுத்துக் கொண்டிருக்க, நான் ஒரு சிலரிடம் பேச்சுக் கொடுத்தேன். 

எங்களைத் துரத்திய மூதாட்டி......

ஒரு மூதாட்டி அதே ஊரிலேயே பிறந்து அங்கேயே வாழ்க்கைப்பட்டு கிட்டத்தட்ட 70 வருடங்களாக இங்கே கடை நடத்துகிறாராம். அவரிடம் மேலும் பேச முனைந்தபோது “சும்மா தொந்தரவு பண்ணாம போங்க! எனக்கு நிறைய வேலை இருக்கு – ஏதாவது வாங்காமல் சும்மா பேச்சு மட்டும் உதவாது, பேசவும் புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்ளவும் வந்தா எனக்கென்ன லாபம்?” என்று சிரித்தபடியே எங்களைத் துரத்தினார்...... எங்களை எனும்போது எங்கள் குழுவில் இருந்தது அனைவரும் ஆண்கள் என்பதை நினைவு படுத்துகிறேன்.

சுடச்சுட சப்பாத்தியும் பக்கோடாவும்.....

பழங்கள் விற்கும் மூத்த பழம்.....

நிறைய இடங்களில் பதிவுக்காக, பயண அனுபவத்திற்காக பேச முயன்று, படம் எடுக்க முயன்று திட்டு வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறோம் – எத்தனை முன் ஜாக்கிரதையாக இருந்தாலும்.....

வித்தியாசமான ஒரு கனி......

எத்தனை தடவை கூட்டினாலும் சரியா வரலையே.....

வித்தியாசமான சில பழங்கள், அழகிய துணிப் பைகள் என எத்தனை விஷயங்கள் அங்கே விற்பனைக்கு இருந்தன.  நண்பர்களும் நானும் சில அலங்கரிக்கப்பட்ட துணிப்பைகளை வாங்கிக் கொண்டோம். சொல்லும் விலையில் கறாராக இருக்கிறார்கள் அந்தப் பெண்கள் – விலை குறைப்பதில் அவர்களுக்கு விருப்பமில்லை.  குறிப்பாக மூதாட்டிகள்.  சில இடங்களில் பூஜைக்குத் தேவையான பொருட்களும் விற்பனைக்கு வைத்திருந்தார்கள் – எல்லாமே கலந்து இருக்கிறது இங்கே.

அம்மா மார்க்கெட் - வேறு ஒரு கோணத்தில்.......

கறுப்பு அரிசி...... 

அங்கே மூன்று கட்டிடங்களில் இருக்கும் 400 கடைகளையும் பார்த்தவாறே சுற்றி வந்தோம்.  மதிய நேரம் ஆகி இருந்தது – மதிய உணவிற்கான மணி வயிற்றில் அடிக்க ஆரம்பித்திருந்தது. எங்கே சாப்பிடப் போகிறோம், என்ன சாப்பிடக் கிடைக்குமோ என்ற எண்ணத்திலேயே வெளியே வந்தோம்.  ஷரத்தின் எண்ணில் அழைக்க அது அடித்தவாறே இருந்தது! எங்களுக்கும் வயிற்றில் மணி அடித்தவாறே இருந்தது.  ஷரத் வந்தாரா, சாப்பிட எங்கே சென்றோம், என்ன சாப்பிட்டோம் என்பதைப் பற்றி அடுத்த பதிவில் சொல்கிறேன்.....

  

மீண்டும் சந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.