அந்தமானின் அழகு – லக்ஷ்மண்பூர் கடற்கரை - சூர்யாஸ்தமனம்…

சூரியாஸ்தமனம் சமயத்தில்...

வீழ்ந்து கிடக்கும் ஒரு மரத்தின் பகுதிகள்...

அந்தமானின் அழகு – பகுதி 26

முந்தைய பதிவுகள் – பகுதி 1 பகுதி 2 பகுதி 3 பகுதி 4 பகுதி 5 பகுதி 6  பகுதி 7 பகுதி 8 பகுதி 9  பகுதி 10 பகுதி 11 பகுதி 12 பகுதி 13 பகுதி 14 பகுதி 15 பகுதி 16 பகுதி 17 பகுதி 18 பகுதி 19 பகுதி 20 பகுதி 21 பகுதி 22 பகுதி 23 பகுதி 24 பகுதி 25

அனைத்து நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளை, நல்லதொரு கவிதையுடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

கடற்கரையில் ஒரு கோடை மாலை…

ஏ சூரியனே...!

நீ ஒவ்வொரு நாளும் உறங்கச் செல்லும்போது

நீலக்கடல் பெண்ணுக்கு நீ தரும் முத்தம்...

நித்தம் நித்தம் தொடர்கிறது.

உன் இதழ் தந்த முத்தத்தால் தான்...

இழக்கிறாளோ? நீலக்கடல் பெண்...

தன் நிறத்தைக் கூட...! ”

அ. மோகன்

 

இது என்ன பூவோ?...

உன்னோடு நான் சேரவா எனக் கேட்கிறதோ மேகக் கூட்டம்?

லக்ஷ்மண்பூர் கடற்கரை எண் இரண்டில் அமைந்திருக்கும் இயற்கை வடித்த பாலம் பார்த்த பிறகு எங்கள் குழுவினர் அனைவருமே எங்கள் தங்குமிடம் நோக்கித் திரும்பினோம்.  அந்தமான் தீவுகளில் காலை சீக்கிரமாகவே சூரியன் வந்து விடும். அதைப் போலவே மறைவதும் சீக்கிரமே என்பதால் மாலை சூரியன் அஸ்தமிக்கும் காட்சியைக் காண நாங்கள் தங்கியிருந்த ரிசார்ட் பின்புறம் இருக்கும் கடற்கரையான லக்ஷ்மண்பூர் கடற்கரை எண் ஒன்றில் சூரியன் அஸ்தமிக்கும் காட்சிகளைப் பார்க்க ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள்.  வண்டி எதுவும் அவசியம் இல்லை.  தங்குமிடத்தின் பின்புறம் சென்று கடற்கரை ஓரமாகவே நடந்தால் சூரியன் அஸ்தமிக்கும் காட்சிகளையும், கடற்கரையின் அழகையும் ரசிக்க முடியும்.  அன்றைய தினத்தின் கடைசி நிகழ்வு இது தான் என்பதால் பொறுமையாக கடற்கரையில் இருந்து காட்சிகளைக் கண்டு தங்குமிடம் திரும்பலாம்.  நாங்களும் தங்குமிடம் திரும்பி கொஞ்சம் ஃப்ரெஷ் ஆனபிறகு தங்குமிடத்தின் பின்னே இருக்கும் வழி வழியே கடற்கரையை அடைந்தோம். 

மேகக் கூட்டம்...

இந்த டிசைன் உங்களால் போட முடியுமா? இயற்கை வடித்த ஓவியம்...

இயற்கை வடித்த ஓவியம் - இன்னுமொரு காட்சி...

எங்கள் தங்குமிடத்தின் பின்னர் ரிசார்ட் உரிமையாளர்கள் நிறைய மர பெஞ்சுகளைப் போட்டு வைத்திருக்கிறார்கள்.  அந்த பெஞ்சில் படுத்துக் கொண்டு, ஓயாது உழைக்கும் கடலைப் பார்க்கப் பார்க்க ஆனந்தம்.  கடல் அன்னைக்கு ஓய்வே கிடையாது. தொடர்ந்து உழைத்துக் கொண்டே இருக்கிறாள் கடல் அன்னை! காலை நேரத்தில் நாங்கள் அங்கே சென்ற போது உள்வாங்கியிருந்த கடல் கரை தொடும் அளவிற்குத் தண்ணீருடனும் அலையுடனும் காட்சி அளித்தது.  நாங்கள் எவ்வளவு தூரம் நடந்து உள்ளே சென்றிருக்கிறோம் எனப் பார்த்தபோது பிரமிப்பாகவும், கொஞ்சம் பயமாகவும் இருந்தது.  கடற்கரையில் நிறையவே தாழம்பூ செடிகள் மண்டிக் கிடந்தன.  தாழம்பூ இருந்தால் சுப்புக்குட்டிகள் (பாம்புகள்) இருக்கும் எனப் பேசிக் கொண்டே நடந்தோம்.  ஆங்காங்கே பெரிய மரங்களின் அடிப்பாகம் கடற்கரையில் இருப்பதைப் பார்க்கும்போது மனதுக்குள் ஒரு சோகம் – எத்தனை வருடங்கள் கரையில் அம்மரம் கோலோச்சி நின்றிருக்கும்.  ஏதோ ஒரு நாள் கீழே வீழ்ந்து போன மரம், நிலையாமையைச் சொல்வது போல ஒரு உணர்வு.  மரங்களைப் போலதானே மனிதனின் வாழ்வும் – என்றைக்கு வீழ்ந்து போகும் இந்த உடல் என்பதை நம்மால் புரிந்து கொள்ளவே முடிவதில்லை அல்லவா.

கடற்கரையில்...

அப்படியே இருந்து விடலாம் எனத் தோன்றிய சமயத்தில்...

அப்படி இருந்த மரங்களின் அடிபாகங்களில் குழுவினர் பலரும் அமர்ந்து நிழற்படங்கள் எடுத்துக் கொண்டார்கள். நானும் அந்த மரத்தின் அடிபாகத்தில் அமர்ந்தும் படுத்தும் இருந்த போது நண்பரின் மகள் சில படங்கள் எடுத்தார்! அவற்றில் சில இந்தப் பகுதியில் இணைத்திருக்கிறேன்.  எந்த வித கவலைகளும் இன்றி கடற்கரையில் அந்த மாலை நேரத்தில் நடந்து கொண்டிருந்தோம்.  எங்கள் தங்குமிடம் இருந்த இடத்திலிருந்து சற்று தூரம் வரை கடற்கரை ஓரமாகவே நடந்து கொண்டிருந்தோம். ஒரு இடத்தில் கடைகள் இருக்க அங்கேயே அமர்ந்து கொண்டு கடல் மணலில் சிலர் வீடு கட்ட, சிலர் கடைகளை நோட்டம் விட, பொழுது போய்க் கொண்டிருந்தது.  கடற்கரையில் சிலர் பஜ்ஜி, பக்கோடா வகைகளை விற்றுக் கொண்டிருந்தார்கள்.  ஒரு முதிய பெண்மணியிடம் பக்கோடா வாங்கினோம் – ஒரு ப்ளேட் 50 ரூபாய் – நிறையவே இருந்தது பக்கோடா.  குழுவினரில் சிலர் மட்டும் சுவைத்தார்கள் – சுவைத்துக் கொண்டே இயற்கையையும் ரசித்துக் கொண்டிருந்தோம்.  குழந்தைகள் கடற்கரை மணலில் வீடு கட்டினார்கள் என்றால் பெரியவர்களும் வீடு கட்டினார்கள்.  இந்த மாதிரி எல்லாம் கவலைகளை மறந்து இருக்க ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தால் சும்மா விட்டு விடக் கூடாது – முடிந்த வரை அனுபவித்து விட வேண்டும். 

மணல் வீடு கட்டலாம் வாங்க...

கடற்கரையில் ஓய்வெடுக்கும் செல்லங்கள்...

 கடற்கரையில் மாலை வேளையில்...

நாங்கள் இருந்த இடத்திலும் சூரியாஸ்தமனத்தினை ஓரளவு பார்க்க முடிந்தது என்றாலும், குழுவினரில் சிலர் மட்டும் இன்னும் கடற்கரை ஓரமாகவே நடந்து சூரிய அஸ்தமனத்தினை முழுதாகப் பார்க்க முடிந்த இடத்திற்குச் சென்று சேர்ந்து ஒரு நீண்ட காணொளியையும் எடுத்து வந்தார்கள்.  நீண்ட காணொளி – சுமார் 12 நிமிடங்கள் வருகிற காணொளி என்பதால்  இங்கே பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை. முடிந்தால் அடுத்த பகுதியில் சுருக்கித் தருகிறேன்.  நிறைய நேரம் கடற்கரையில் இருந்து இயற்கை அன்னையின் கொடையினை ரசித்தோம்.  எத்தனை நேரம் அங்கே இருந்திருப்போம் எனத் தெரியாது. நேரம் போவதே தெரியவில்லை.  இருட்டிய பிறகு கடற்கரையில் இருந்த சுற்றுலாப் பயணிகள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக திரும்ப, நாங்களும் திரும்ப வேண்டும் என்ற நினைவு வந்தது.  கடற்கரை ஓரமாகவே நடந்து திரும்பலாம் என்றால் கும்மிருட்டு அங்கே – கரையோரம் மண்டிகிடக்கும் தாழம்பூ செடி/மரங்களிலிருந்து அரவம் வந்து விடலாம் அல்லது கடல் வாழ் உயிரினங்கள் ஏதேனும் கரையில் உலாவ அதன் மீது நடந்து அவற்றை அழித்து விடலாம் – அவையும் நமக்குத் தீங்கு விளைவிக்கலாம் என்பதால் சாலை வழியே வரலாம் என முடிவு செய்தோம்.

இரண்டில் ஒன்று பெரியவர்கள் கட்டியது.... அது எது?

கடற்கரை அருகே இருந்த கடைகளைக் கூட மூட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.  அந்தக் கடைகளிலும் குழுவினர் சிலர் எதையோ பார்த்து, வாங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள்.  அவர்கள் எல்லோருடைய வேலைகளும்/பராக்கு பார்ப்பதும் முடிந்த பிறகு மண் சாலை வழி வெளியே வந்து நடக்க ஆரம்பித்தோம். சிறிய தீவு தான் என்றாலும் எங்கள் தங்குமிடம் வந்து சேர வழி ஒன்றும் புலப்படவில்லை. சுற்றிலும் மரங்கள், இயற்கை எழில், கூடவே கும்மிருட்டு.  ஆங்காங்கே இருக்கும் தங்குமிடங்களிலிருந்து வரும் மிதமான ஒளி தவிர வேறு வெளிச்சமில்லை.  விதம் விதமான பூச்சிகளின் ரீங்காரமும், ஓசைகளும் ஒரு அமானுஷ்ய உணர்வைத் தந்தது.  ஒரே ஒரு சாலை என்றாலும் கொஞ்சம் குழப்பம் – சரியான பாதையில் தான் செல்கிறோமா என குழப்பத்துடன் தான் நடந்தோம். சரியான திசையில் தான் செல்கிறோம் என மனம் சொன்னாலும் யாரிடமாவது கேட்கலாம் என்றால் யாருமே இல்லை.  தப்பித்தவறி ஒரு தங்குமிடம் வாயிலில் ஒரு காவலாளி நிற்க அவரிடம் கேட்க, நாங்கள் செல்வது சரியான பாதை தான் என்பதை அவர் மூலம் கேட்ட பிறகு தான் நிம்மதி.

தங்குமிடத்தின் நுழைவாயில் பகுதி...

பெரும்பாலும் அந்தமானின் தீவுகள் பாதுகாப்பானவை தான்.  பயம் தேவையில்லை.  ஆனால் ஊரே மாலை நேரத்தில் வெகு சீக்கிரம்  உறங்கி விடுகிறது! அதனால் பெரும்பாலான சுற்றுலா ஏற்பாட்டாளர்கள் மாலை நேரம் கடற்கரையில் சூரிய அஸ்தமனம் பார்க்க அழைத்துச் சென்ற பிறகு வேறு எங்கும் அழைத்துச் செல்வதில்லை.  தங்குமிடத்தில் ஓய்வெடுக்கவோ, அல்லது சுற்றுலாப் பயணிகளின் இஷ்டப்படி இருக்கவோ விட்டு விடுகிறார்கள்.  நாங்களும் அந்த இருட்டுப் பாதையில் நடந்து எங்கள் தங்குமிடம் வந்து சேர்ந்தோம்.   இரவு உணவுக்கான ஏற்பாடுகள் சரியாக இருக்கிறதா என்பதை தங்குமிடத்தில் விசாரித்துக் கொண்டு வேறு ஒரு விஷயமும் விசாரித்தோம் – அது காலையில் சூரிய உதயம் பார்க்க எந்த கடற்கரை சிறந்தது என்பது தான்.  எங்களுடைய சுற்றுலா ஏற்பாட்டில் சூரிய உதயம் பார்க்கும் விஷயம் இல்லை.  ஏனெனில் அதிகாலை நான்கரை மணிக்கே சில சமயம் சூரியோதயம் இருக்கலாம் என்பதால் குழுவினர் அனைவரையும் அழைத்துக் கொண்டு செல்வது கடினம்.  அதனால் விருப்பம் இருப்பவர்கள் மட்டும் செல்லலாம் என நினைத்து தங்குமிடத்தில் விசாரித்தோம்.

தங்குமிடத்தின் பின்னே - பலகைகளில் அமர்ந்து கடலை ரசிக்க ஏதுவாய்...

தங்குமிடத்தில் இருக்கும் நிர்வாகி, வாகனம் ஓட்டுபவர்களிடம் விசாரித்து நாங்கள் இரவு உணவு சாப்பிட வரும்போது சொல்கிறேன் என்று சொல்லி எங்களை அனுப்பினார்.  அறைக்குச் சென்று கொஞ்சம் ஓய்வெடுத்து பிறகு இரவு உணவுக்காக உணவு உண்ணும் இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம்.  இரவு உணவு – சப்பாத்தி, சாதம், தால், ஏதோ ஒரு சப்ஜி, இனிப்பு என சிம்பிளாகவே இருந்தது.  உணவு முடித்துக் கொண்டு சில நிமிடங்கள் தங்குமிடத்தின் பின்னே கடற்கரையில் அமர்ந்திருந்த பிறகு அறைக்குத் திரும்பினோம்.  காலை மூன்றரை மணிக்குள் வாகனம் வந்து விடும் என்ற தகவலைத் தெரிந்து கொண்ட பிறகு தான்!  அடுத்த நாள் காலை சூரிய உதயம் பார்க்கச் சென்ற போது கிடைத்த அனுபவங்களை அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன். அதுவரை இன்றைய பதிவின் வழி சொன்ன விஷயங்களை ரசிக்கலாம்/நினைவு கூரலாம்! நண்பர்களே, இந்த நாளின் பதிவு பற்றிய உங்கள் என்ணங்கள் என்ன என்பதை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன். நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்...

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி