அந்தமானின் அழகு – மணநாள் கொண்டாட்டம்

அந்தமானின் அழகு – பகுதி 33

 

முந்தைய பதிவுகள் – பகுதி 1 பகுதி 2 பகுதி 3 பகுதி 4 பகுதி 5 பகுதி 6  பகுதி 7 பகுதி 8 பகுதி 9  பகுதி 10 பகுதி 11 பகுதி 12 பகுதி 13 பகுதி 14 பகுதி 15 பகுதி 16 பகுதி 17 பகுதி 18 பகுதி 19 பகுதி 20 பகுதி 21 பகுதி 22 பகுதி 23 பகுதி 24 பகுதி 25 பகுதி 26 பகுதி 27 பகுதி 28 பகுதி 29 பகுதி 30  பகுதி 31 பகுதி 32

அனைத்து நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளை, நல்லதொரு வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

கணவன் மனைவி நீயா..? நானா..? என் வாழ்க்கை நடத்துவதைவிட நீயும்..! நானும்..! என்று வாழ்க்கை நடத்தினால் இல்லறம் அர்த்தமுள்ளதாகும்…

 

சென்ற பகுதியில் ஷாகீத் த்வீப் தீவிலிருந்து போர்ட் Bப்ளேயர் வந்தது பற்றியும் அபர்தீன் பஜார் பகுதிக்குச் சென்று வந்தபோது கிடைத்த அனுபவங்களைப் பற்றியும் பார்த்தோம்.  பஜாரிலிருந்து திரும்பிய போது எங்கள் தங்குமிடத்தில் ஒரு கொண்டாட்டத்திற்கான ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருந்தது என்று சென்று பகுதியில் சொல்லி இருந்தேன்.  எதற்கான கொண்டாட்டம் என்பதை இந்தப் பகுதியில் பார்க்கலாம்!  ஏற்கனவே இந்தப் பயணம் பற்றிய கட்டுரையின் பகுதிகளில் நாங்கள் ஒரு குழுவாக சென்றதைப் பற்றி எழுதி இருக்கிறேன் – ஆறு குடும்பங்கள் கூடவே ஒண்டிக்கட்டையாக நான்! அந்த ஆறு குடும்பங்களில் நம் வலைப்பதிவில் அவ்வப்போது எழுதிய திருமதி சுதா த்வாரகநாதன் அவர்களும் உண்டு.  திருமதி – திரு த்வாரகநாதன் அவர்களுடைய திருமண நாள் அன்று (நவம்பர் மாதத்தில்!) தான்.  காலையிலேயே ஷாகீத் த்வீப் தீவிலேயே குழுவினர் அனைவருமாக அவர்களுக்கு வாழ்த்துகளைத் தெரிவித்ததோடு அவ்வப்போது இருவரையும் கிண்டலும் செய்தும் கொண்டிருந்தோம்.  ஆனாலும் ஒரு கொண்ட்டாட்டமும் வேண்டுமல்லவா.

குழுவில் உள்ள நண்பர் ஒருவர் நானும் அவரது மகளும் பஜார் சென்ற போது அவரும் தனியாக பஜார் பகுதிக்குச் சென்று திருமண நாளுக்காக ஒரு கேக் ஆர்டர் செய்து அதையும், உருளை வருவல் போன்றவற்றையும், அருந்துவதற்காக குளிர் பானங்களையும் வாங்கி வந்தார்.  குழுவினரில் ஒருவரின் அறையில் அனைத்தும் சேர்க்கப்பட்டது.  இரவு ஏழரை மணிக்கு ஒரு Get-together இருக்கிறது. குழுவினர் அனைவரும்  அங்கே ஒன்று கூட வேண்டும் என்று மட்டுமே சொல்லி இருந்தோம்.  அபர்தீன் பஜார் பகுதியில் இருக்கும் தில்லை’ஸ் பேக்கரி & ஸ்வீட்ஸ் கடையில் (தமிழ் கடை தான்!) கேக் வாங்கிக் கொண்டு வந்தார் நண்பர்.  மண நாள் கொண்டாடும் தம்பதியினரின் மகனும் மகளும் எங்களுடன் பயணத்தில் இருந்தார்கள் – நண்பர் கேக் வாங்கி வருவது தெரியாமல் அவர்களும் கடைத் தெருவிற்குச் சென்று இன்னுமொரு கேக் வாங்கிக் கொண்டு வந்தார்கள்!  மண நாள் கொண்ட்டாட்டத்தில் – இரண்டு கேக்குகள்! அனைவரும் சொன்ன நேரத்தில் குழுவினரில் ஒரு குடும்பம் தங்கிய அறையில் ஒன்று கூடினோம்!

மணநாள் கொண்டாடும் தம்பதியும் குடும்ப சகிதம் வந்து சேர, அனைவருமாக மீண்டும் ஒரு முறை மண நாள் வாழ்த்துகளைச் சொல்லி, அவர்களை கலாட்டா செய்து கேக் வெட்டி கொண்ட்டாட்டம் நடந்தது.  அனைவருக்கும் கேக், குளிர்பானம், உருளை வருவல் என பகிர்ந்து கொடுத்தார்கள் குழுவில் உள்ள பெண்கள்.  நிறைய நேரம் கொண்டாட்டம் – தங்குமிடத்தில் இருந்த மற்ற சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கு எங்கள் அறையிலிருந்து வந்த சப்தம் கேட்டு வெளியே எட்டிப் பார்க்கும் அளவுக்கு இருந்தது! நாங்கள் அனைவரும் ஒரே அறையில் இருந்ததால் கதவைத் திறந்தே வைத்திருந்தோம் – சிலர் அப்படியே நடந்து வந்து கொண்டாட்டத்தினை பார்த்தும் சென்றார்கள்! ஹாஹா… பொதுவாக நம்மால் யாருக்கும் தொந்தரவு இருக்காது என்றாலும் இது போன்ற கொண்ட்டாட்டங்களின் சமயத்தில் ஒன்றும் செய்வதற்கில்லையே!  சிறிது நேரம் அந்த அறையில் பெரியவர்கள் மட்டும் பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.  என்ன பேசினோம் என்பதையும் இதே பகுதியில் சொல்லி விடுகிறேன். பிறகு அவரவர் அறைக்குத் திரும்பினோம் – மீண்டும் இரவு உணவுக்காக தங்குமிடத்தின் உணவகத்தில் சந்திப்போம் என்பதை உறுதி செய்து கொண்ட பிறகு.  ஒரு மணநாளை அந்தமான் தீவுகளில் கொண்டாட முடிந்ததே என தம்பதிக்கும் மகிழ்ச்சி – குழுவினருக்கும் தான்!

அன்றைய கொண்ட்டாட்டத்திற்குப் பிறகு நாங்கள் பேசிக் கொண்டிருந்த விஷயம் எங்கள் அடுத்த நாள் பயணத்தினைப் பற்றியது.  நாங்கள் தில்லியிலிருந்து புறப்பட்ட போது திரு சுமந்த் அவர்களிடம் பேசியிருந்த திட்டப்படி எங்கள் பயணத்தின் ஆறாம் நாள் போர்ட் Bப்ளேயர் பகுதியில் இருக்கும் சில அருங்காட்சியகங்கள், கடற்கரை மற்றும் சில இடங்களைப் பார்ப்பது தான். ஆனால் நாங்கள் அங்கே சென்று சேர்ந்த பிறகு எங்கள் திட்டத்தில் சில மாற்றங்களைச் செய்யச் சொல்லி இருந்தோம் – அது ஒரு நீண்ட தூரப் பயணம் – அதுவும் பழங்குடியினர் இருக்கும் பகுதியைத் தாண்டிச் செல்ல வேண்டிய பயணம் – சாலை வழி/கப்பல்/படகு என மூன்று விதமான வழித்தடங்களில் செல்ல வேண்டிய பயணம் – அந்தப் பயணம் மேற்கொள்ள நிறைய திட்டமிட வேண்டியிருக்கும்.  அனைவருடைய அடையாள அட்டையின் நகல் தருவதோடு ஒரு படிவத்தில் அனைவருடைய விவரங்களும் எழுதி அவர்களை எண்ணிக்கைக்கு தகுந்தவாறு குழுக்களாகப் பிரித்து அரசின் அனுமதியையும் பெற வேண்டியிருக்கும். கூடவே நிறைய சட்டதிட்டங்கள் உண்டு – அந்தப் பயணம் மேற்கொள்ள. 

போர்ட் Bப்ளேயரிலிருந்து அதிகாலை புறப்பட்டுச் சென்று சில கிலோமீட்டர்கள் கடந்த பிறகு ஒரு செக் போஸ்ட் – அந்தப் பகுதியிலிருந்து சுமார் 40 கிலோமீட்டர் வரை பழங்குடி மக்கள் இருக்கும் பகுதி – அந்தப் பகுதியில் பயணிக்கும் போது எங்கேயும் படம் எடுக்க அனுமதி இல்லை – பழங்குடியினர் எதிரே பார்த்தாலோ, உங்கள் வாகனங்களை தடுத்து ஏதாவது கேட்டாலோ நீங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும், என்ன செய்யக்கூடாது என நிறைய வழிமுறைகள் உண்டு.  அவர்களிடம் பேசக் கூடாது, அவர்களுக்கு எதுவும் கொடுக்கக் கூடாது என நிறையவே சட்ட திட்டங்கள்.  அந்த சட்டதிட்டங்களை மீறினால் கடுமையான நடவடிக்கை எடுப்பார்கள் – கூடவே சிறைத் தண்டனையும், அபராதமும் உண்டு.  இதை எல்லாம் திரு சுமந்த் முன்னரே எங்களிடம் சொல்லி இருந்தார். எங்களுக்கும் முன்னர் அப்பகுதியில் பயணம் செய்திருந்த நண்பர்கள் சிலரும் சொல்லி இருந்தார்கள். இந்த வழிமுறைகள் அனைத்தையும் எங்கள் குழுவினருக்கும் நானும் நண்பர் மணியும் சொல்லி பயமுறுத்தினோம். பழங்குடியினரை நேருக்கு நேர் பார்க்கக் கூடாது, அவர்களிடம் பேசக் கூடாது, அவர்களைப் பார்த்து சிரித்தால் அவர்கள் வாகனத்தினைத் தாக்கக் கூடும் என்றெல்லாம் பயமுறுத்தி வைத்திருந்தோம்.

பழங்குடி மக்கள் நடமாட்டம் இருக்கும் இடத்தில் அந்தமான் அரசாங்கத்தின் காவல்துறை நண்பர்கள் மாறு வேடத்தில் ஆங்காங்கே பதுங்கி இருப்பார்கள் – பழங்குடியினரை படம் எடுத்தாலோ, அவர்களிடம் பேசினாலோ, அவர்களுக்கு ஏதும் கொடுத்தாலோ அவ்வளவு தான் – அவர்கள் நம் வாகனத்தினைப் பிடித்துக் கொள்வார்கள் – அனைவருமே சிறையில் அடைக்கப்படுவோம் – அல்லது வழக்கு நடக்கும் வரை ஒவ்வொரு மாதமும் அங்கே சென்று வர வேண்டியிருக்கும் – ஆகையால் ரொம்பவே ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லி வைக்க, குழுவினரில் அனைவரும் அவரவர்களது சந்தேகங்களைக் கேட்டுக் கொண்டார்கள். கூலிங் கிளாஸ் போட்டுக் கொண்டு பார்த்தால் நாம் பார்ப்பது அவர்களுக்குத் தெரியாது என்றெல்லாம் உத்திகளைப் பேசிக் கொண்டு, நடுநடுவே சிரிப்பும், பயமுமாக குழுவினர் அனைவரையும் அடுத்த நாள் பயணத்திற்குத் தயார் செய்து வைத்தோம்.  இதையெல்லாம் சொல்லி முடித்த பிறகு அனைவரும் உணவகத்திற்குச் சென்றோம்.  இரவு உணவாக – சூப், சலாட், ரொட்டி, சாதம், தால், சப்ஜி மற்றும் ரஸ்குல்லா! சிம்பிள் மெனு!

உணவு உட்கொண்ட பிறகு அனைவரும் அவரவர் அறைக்குத் திரும்பி ஓய்வு.  அடுத்த நாள் காலையில் இரண்டு-இரண்டரை மணிக்கே எழுந்திருக்க வேண்டும். தயாராகி மூன்று மணிக்குள் புறப்பட வேண்டும் என்பதால் நீண்ட நேரம் பேசிக் கொண்டிருக்காமல், அன்றைய கணக்கு வழக்குகளை எழுதி வைத்த பிறகு ஓய்வு தான்.  அடுத்த நாள் பயணம் எங்கே, அந்தப் பயணம் எப்படி இருந்தது, பழங்குடியினரைப் பார்க்க முடிந்ததா? வேறு என்ன பார்த்தோம் போன்ற தகவல்களை எல்லாம் வரும் பகுதிகளில் சொல்கிறேன்.  நண்பர்களே! இந்த நாளின் பதிவு பற்றிய உங்கள் என்ணங்கள் என்ன என்பதை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன். நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்...

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி