விருந்து!

வேலை கிடைத்து தில்லி வந்து கரோல் பாக் பகுதியில் மூன்று நண்பர்களோடு இருந்த போது தினமும் சாப்பாடு வெளியில் தான். சமையல் செய்யத் தெரிந்திருந்தும் மற்ற நண்பர்களின் ஒத்துழைப்பு இல்லாததால் ["டேய் டேய்... சமையல் செய்ய உனக்கு சோம்பேறித்தனம்னு ஒத்துக்கோடா!” அப்படின்னு பசங்க கத்தறது கேட்குது. ஹிஹி…] கரோல் பாக்கில் உள்ள ஒவ்வொரு உணவகங்களுக்கும் ஓவ்வொரு நாள் விசிட்.

தாபா, ஹோட்டல்களில் தான் எங்க மூணு வேளை சாப்பாடும்னு இருக்கும் போது, கல்யாணம் ஆன நண்பர்களின் வீடுகளில் எதாவது விசேஷம்னு சாப்பிடக் கூப்பிட்டாங்கன்னு வையுங்க முதல் நாள் ராத்திரியிலிருந்தே பட்டினி கிடந்து அடுத்த நாள் போய் ஒரு கட்டு கட்டிடுவோம்ல. அதுக்கும் வேட்டு வைக்கிற மாதிரி சில சமயங்கள்ல ஒரு விசேஷமும் இருக்காது.

ஒரு சமயம் யார் சாப்பாடு போடப்போறாங்கன்னு காய்ஞ்சு இருந்தப்ப, சமீபத்தில் கல்யாணம் ஆன நண்பர் ஒருத்தர் அவரோட மனைவியோட எங்க வீட்டுக்கு வந்திருந்தார். அவங்களோட பேசிட்டு இருந்தப்ப, ”சாப்பாடு எல்லாம் எப்படி? சமைச்சு சாப்பிடுவீங்களா?ன்னு அவங்க கேட்க, நண்பரோ, “அட சமையலா, இவங்க எங்க சமைக்கிறாங்க, அடுத்தவங்க சமைச்சா, நல்லா சாப்பிடுவாங்க!” ன்னு நம்மளைப் பத்தி புட்டு வைச்சுட்டாரு.

”எப்பவும் ஹோட்டல் சாப்பாடுதானா? நாக்கு செத்துப் போயிருக்குமே, அய்யோ பாவம்!" னுட்டு அவங்களும் ”இந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை எங்க வீட்டுக்கு வாங்க, நான் சமைச்சு போடறேன்”ன்னு கூப்பிட, நாங்களெல்லாம் சனிக்கிழமையிலிருந்தே நாக்க தொங்கப் போட்டுட்டு காத்திருந்தோம். ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை பத்தரை மணிக்கே, பக்கத்துத் தெருவிலிருந்த நண்பரின் வீட்டுக்கு சென்று விட்டோம்.

”வாங்க வாங்க”ன்னு வாய் நிறைய எங்களுக்கு வரவேற்பு. தேனீர், பிஸ்கெட் எல்லாம் வந்தது. ”பிஸ்கெட்ட தின்னு வயத்த ரொப்பாதடா”ன்னு பக்கத்துல இருந்து ஒரு வாய்ஸ். சரின்னு அடக்கி வாசிச்சோம். நண்பரோட மனைவி ”தோ இருங்க! குக்கர் வைச்சுட்டேன், அரை மணி நேரத்துல சமைச்சுடுவேன்”னு சொல்லிட்டு, எங்களோட பேசினபடியே காய்கறி நறுக்கிட்டு இருந்தார். பத்து நிமிஷம் ஆச்சு, குக்கர்ல இருந்து ஒண்ணும் சத்தத்தையே காணோம். சரின்னு உள்ள போய்ட்டு வந்த நண்பரின் மனைவி, “தோ இப்ப சாதம் ஆகிடும்!”ன்னு சொல்லிட்டு திரும்ப காய் நறுக்க ஆரம்பிச்சார்.

அடுத்த பத்து நிமிஷம் கழிச்சு, உள்ள போனாங்க, நாங்க உட்கார்ந்து பேசிட்டு இருந்தோம். திடீர்னு “டமால்”னு ஒரு சத்தம். கூடவே ஒரு அலறல் சத்தமும்…..

என்ன ஆச்சோன்னு பதறியபடி நாங்களும் சமையலறைக்கு ஓடினா, சமையலறைக் கதவைப் பிடித்தபடி நின்னுட்டு அழுதுட்டு இருந்தாங்க.. சமையலறை முழுவதும் சாதமும் பருப்பும் இறைந்து கிடக்கிறது. கீழே மட்டும் இல்லாம, அந்த அறையோட சீலிங் முழுதும் சாதம் ஒரு டிசைன் போட்ட மாதிரி ஒட்டிட்டு இருக்கு. குக்கர் வெடிச்சு விழுந்ததுல காஸ் அடுப்பு நசுங்கிக் கிடக்கு. பக்கத்துல இவங்க அழுதுட்டு இருக்காங்க. நல்ல வேளை அவங்களுக்கு ஒண்ணும் அடிபடல.

”சரி பரவாயில்லை! இதுக்கெல்லாம் கவலைப்படாதீங்கன்”னு சொல்லிட்டு, எல்லோரும் சேர்ந்து சமையலறையை சுத்தம் செய்தோம்.

”ஓ, அப்பறம் என்ன சாப்பிட்டீங்க?”ன்னு கேட்கறீங்களா?" ஆபத் பாந்தவானா எங்களுக்கு இருக்கவே இருக்கு “வைஷ்ணவ் தாபா!” எல்லோரும் சேர்ந்து அங்க போய், எப்பவும் போல, “ரொட்டி-சப்ஜி” தான்!