பெயர்க் குழப்பங்கள்

இந்தியா பலவிதமான மொழிகள்  பேசும் மனிதர்களால் பிரிக்கப்பட்டு இருக்கிறது என்பது நம் எல்லோருக்கும் தெரிந்த விஷயம்தானே!  அதைப் பற்றி பெரிதாய் நான் என்ன சொல்லி விடப்போகிறேன்?

பலவிதமான மொழி பேசும் மனிதர்கள், ஒவ்வொரு மொழி பேசும் மனிதர்கள் வைத்துக்கொள்ளும் பெயர்கள்தான் , ஆஹா எத்தனை எத்தனை?  வட இந்தியர்கள் நரேஷ் குப்தா, ராகுல் பஜாஜ், உஜாஹர் சிங் விர்மானி போன்ற பெயர்கள் வைத்துக்கொள்ள, நம் ஊரிலோ  கந்தசாமி, ராமசாமி, சுப்ரமணியன், வெங்கடராமன் என்றெல்லாம் பெயர் வைத்துக்கொள்கிறோம்.

அந்தந்த ஊரில் இருக்கிற ஆட்கள் ஊர் ஆட்களின் பெயரை ஒழுங்காக உச்சரித்து விடுகின்றனர்.  ஆனால் தில்லி போன்ற பெருநகரில் எல்லா மாநில மக்களும் வேலை நிமித்தமாகவோ, வியாபார விஷயமாகவோ, சேர்ந்து வசிக்கும்போது ஏற்படும் பெயர் குழப்பங்களை சொல்லி முடிக்க, இந்த ஒரு வலைப்பதிவு பற்றாது… 

நம்ம ஆளுங்க பெயரை எப்படி வட இந்தியர்கள் கெடுத்துக் குட்டிச்சுவராக ஆக்கறாங்களோ அதே மாதிரி வட இந்தியர்களோட பெயரை நம்ம ஆளுங்க ஒரு வழி பண்ணிடுவாங்க. ஆங்கிலத்தில் Arora என்று எழுதி இருப்பதை இந்த ஊர்க்காரர்கள் அரோடா என்று படிக்கின்றனர். நாம் அரோகரா எனச் சொல்வதுபோல அரோரா என்றே சொல்வோம். 

நம்ம தமிழ் மொழியோட சிறப்புன்னு சொல்லக்குடிய “ழ” மட்டும் உங்க பெயரில் இருந்ததுன்னு வெச்சுக்கோங்க, உங்க பெயரை நாறடிச்சுடுவாங்க இந்த வட இந்தியர்கள், ஏன்னா ஹிந்தி மொழியில “ழ” கிடையாது.  எழில்மலை, எழிலரசு, தமிழரசி, கனிமொழி இந்த மாதிரி பேரையெல்லாம் இந்த வட இந்தியர்கள் எப்படி கூப்பிடுவாங்க தெரியுமா, எஜில்மலாய், எஜிலரசு, தமிஜரசி, கனிமொஜின்னுதான் கூப்பிடுவாங்க. 

திருவனந்தபுரம் என்ற பெயரை அப்படியே சொல்ல முடியாம, நம்மை ஆண்ட ஆங்கிலேயர்கள் அதை Trivandrum-னு மாத்திட்டாங்க.  அதைக்கூட தப்புத்தப்பா தான் இந்த ஊர் மக்கள் சொல்லுவாங்க.  நான் சும்மா இல்லாம அந்த ஊரோட முழு பேர் ”திருஅனந்தபத்மநாபபுரம்”னு அவங்ககிட்ட சொல்லி வைக்க, அந்த பெயரை ஒரு வழி பண்ணிட்டாங்க.

தில்லில வேலைக்குச் சேர்ந்த புதுசுல என் பெயரை யார் கேட்டாலும் முழுசா ”வெங்கடராமன்” அப்படின்னு சொல்லிட்டு இருந்தேன். அதை அவங்க எல்லாரும் சேர்ந்து ஒரு வழி பண்ணிட்டதால, சில மாதங்களுக்குப் பிறகு யார் கேட்டாலும் “வெங்கட்” அப்படின்னு சுருக்கிச் சொல்ல ஆரம்பித்தேன்.   

இந்த பெயர்க் குழப்பங்களை எல்லாம் தூக்கி சாப்பிடறமாதிரி ஒரு நிகழ்ச்சி நடந்தது.  என்னோட பெயர் போட்ட முத்திரை செய்யணும்னு ஒரு கடைல போய் பேரு, விலாசம் எல்லாம் சரியா பெரிய எழுத்துல எழுதிக்  குடுத்துட்டு வந்தேன். இரண்டு நாள் கழித்து கடைக்குப் போய், நல்லா வளைச்சு வளைச்சு எழுதிய எழுத்துக்கள்ல போட்டு இருந்த என் முத்திரையை வாங்கிட்டு வந்தேன்.

வீட்டுக்கு வந்து பேப்பர்ல முத்திரை போட்டா, அறை நண்பர்கள் எல்லாம் படிச்சுட்டு, விழுந்து விழுந்து ஒரே சிரிப்பு, “டேய் உனக்கு சரியாதான் பெயர்  வச்சுருக்கான்” அந்த முத்திரைக்காரன்னு சொல்லி.  என்னடான்னு புரியாம படிச்சா, “Venkataraman” அப்படின்னு எழுதும்போது, T போடறதுக்கு பதிலா Y போட்டு வைச்சுடுச்சு பயபுள்ள.

எல்லா நண்பர்களும், ”வெங்கடராமன்”னு கூப்பிடறதுக்கு பதிலா ”வெங்காயராமன்”னு கூப்பிட ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. பேசாம இந்த ஊர்ல இருக்கற வரைக்கும் இந்த ஊர்க்காரங்க வாய்ல நுழையறமாதிரி வேற பெயர் எதையாவது வச்சிக்கலாமான்னு யோசனையா இருக்கு!  நீங்க என்ன சொல்றீங்க?