முதல் முதலில் பார்த்தேன் காதல் வந்ததே.....

[தொடர் பதிவு]

தமிழ் வலையுலகில் இது ஒரு தொடர்பதிவு சீசன் போல.....  ஏற்கனவே  முதல் கணினி அனுபவத்தினை ஸ்ரீராம் மற்றும் தமிழ் இளங்கோ அவர்கள் இருவரும் அழைத்திட, “பார்த்த முதல் நாளே” என எனது வலைப்பூவில் கணினி அனுபவத்தினை எழுதிவிட்டேன். இப்போது அடுத்த தொடர்பதிவு எழுதிட அழைப்பு. இப்போது முதல் பதிவின் சந்தோஷம் என்ற தலைப்பில் எனது அனுபவத்தினை எழுதிட, தனது கனவுகளை தொலைத்துவிட்டு “காணாமல் போன கனவுகள்” எனும் வலைப்பூவில் எழுதி வரும் ராஜி.

முதல் பதிவு போலவே இன்றைய பதிவும் கொஞ்சம் ஸ்பெஷல் பதிவு தான்..... அது என்ன ஸ்பெஷல் பதிவு – கடசில சொல்றம்பா!

உங்களை ஒரு நிகழ்ச்சிக்கு வருமாறு வீடு தேடி வந்து ஒரு அழைப்பு விடுத்த பிறகு நீங்க போகாம இருந்தா நல்லாவா இருக்கும். அதுமாதிரி என்னோட ”ஹர்ஷ் கா டிலா – ரத்த பூமி பகுதி 9” [சந்தடி சாக்குல ரொம்ப பேர் படிக்காத இந்த பதிவுக்கு ஒரு விளம்பரம்.....] பதிவுல “வெற்றிலை, பாக்கு, பூ, பழம். இனிப்போடு ஒண்ணே முக்கா ரூபா பணமும் வச்சு கூப்பிட்ட” பிறகு எழுதாம இருந்தா நிச்சயம் ”உங்களை புருஷா மிருகம் தின்னட்டும்” ந்னு வரமளித்து விட வாய்ப்பு இருக்கிறது. அதனால எழுதிட்டேன்....

இணையத்தில் பல வருடங்களாக உலவி தமிழ் நாளிதழ்களையும், ஆங்கில நாளிதழ்களையும் படித்து என்னோட பொழுதை கழித்திருந்தாலும், வலைப்பூக்கள் படித்தது இல்லை. 2009 ஆம் வருடம் என்னுடைய சித்தப்பா திரு ரேகா ராகவன் அவர்களுடன் GMAIL CHAT மூலம் அளவளாவிக் கொண்டிருந்தபோது அவர் தான் எனக்கு சில வலைப்பூக்களை அறிமுகம் செய்து வைத்தார். அவரது பதிவுகளையும் அவர் அறிமுகம் செய்த சில வலைப்பூக்களையும் படித்து ரசித்ததோடு இருந்தேன்.

கல்லூரி காலத்திலும், தில்லி வந்த பிறகும் அவ்வப்போது வெள்ளை காகிதங்களை எனது கிறுக்கல்களால் நிறைத்து, பத்திரப் படுத்தி வைப்பேன். அதை என்னைத் தவிர இதுவரை யாரும் படித்ததில்லை – அவ்வளவு பிரபலமான எழுத்து அது!

தொடர்ந்த CHAT பேச்சுகளில், “நீயும் எதையாவது எழுதேன்....” என சித்தப்பா வித்திட, விளைந்தது எனது முதல் பதிவு. எனது முதல் பதிவு ஒரு கல்லூரி பயணத்தின் போது நடந்த விஷயம் பற்றியது. அங்கே தொடங்கிய வலையுலக பயணம் இன்று வரை தொடருகிறது. முதல் முதலா என்னோட நினைவுகளை பதிவா எழுதி வெளியிட்டபோது அதை கணினி திரையில் பார்த்தவுடன் எழுத்தின் மேல் காதல் வர... மனதில் நிறையவே சந்தோஷம்....  நம்மளோட எழுத்து கணினி மூலம் பலரைச் சென்று அடையப்போகிறது என்ற எண்ணம். ஆனா என்னோட அந்த நினைப்புல மண்ணு தான்! :) முதல் பதிவ எத்தனை பேர் படிச்சு இருக்காங்கன்னு தெரியுமா......

குரங்கு நீர்வீழ்ச்சியும் நண்பர் நடராஜனும் எனும் தலைப்பில் எழுதிய பதிவு எழுதி வெளியிட்டு நான்கு ஆண்டுகள் ஆகப் போகிறது. இந்த பதிவு எழுதும் வரைக்கும் படித்தது மொத்தமே 50 பேர் தான்! இதுல நான் பார்த்ததே முப்பது தடவைக்கு மேல் இருக்கலாம்! :) வந்த கருத்துரைகள் “அப்படி ஒன்றும் அதிகமில்லை ஜெண்டில்மேன்!” இரண்டே இரண்டு.... அதில் ஒன்று என் சித்தப்பா ரேகா ராகவன் அவர்கள் எழுதியது. மற்றொரு கருத்துரை நிலாமதி என்பவர் எழுதியது. 

”முப்பது தடவை பார்த்தியா... எதுக்கு?” அப்படின்னு கேட்டா நீங்க பதிவுலகில் புதுசுன்னு சொல்லிடுவாங்க! நம்ம பதிவ படிச்சு, கருத்து கந்தசாமியா யாராவது கருத்து சொல்லி இருக்காங்களான்னு பார்க்க தான்! முதல் பதிவுல மட்டுமில்லாது பல பதிவுகள் வரை இது தொடர்ந்திருக்கு.....  ”நம்ம லெவல் இவ்வளவு தான்...  நம்மளோட பதிவுகள நிறைய பேர் படிக்க வரமாட்டாங்க” ன்னு தெரிந்த பிறகு அவ்வளவு ஆர்வமா பார்க்கறதில்லை. ஆனாலும் இதுவரை வந்த கருத்துரைகள் [எனது பதில்களையும் சேர்த்து!] 19000-த்திற்கு மேல் என Google Stats  சொல்கிறது.

அன்னிக்கு ஆரம்பிச்ச ஆர்வம் இன்று வரை தொடர்ந்தாலும் “என்னத்துக்கு எழுதணும்.... கொஞ்சம் போரடிக்க ஆரம்பிச்சுடுச்சு இந்த பதிவுலகம்” அப்படின்னு ஒரு எண்ணம் அவ்வப்போது தலை காட்டுகிறது. எப்போது நிலையா இந்த எண்ணம் ஒரு சீட் போட்டு மனசுக்குள்ளே உட்கார்ந்துக்குதோ அன்னிக்கு எழுதுவதை நிறுத்த வேண்டியது தான்.....  பார்க்கலாம்! எங்கே வரை செல்கிறது இந்த பாதை.......

சரி முதல் பதிவு அனுபவத்தினை சொல்லியாச்சு.... அடுத்த கட்டளையையும் நிறைவேற்றி விடவேண்டும்....  நான் எழுதறது மட்டுமில்லாது இன்னும் ஐந்து பேரையும் இந்த வலையில் கோர்த்து விட வேண்டும்.....

இன்னிக்கு என் வலையில் விழப்போவது யார்.... யார்..... 

அட எவ்வளவு தூரம் வலை வீசினாலும் யாரும் சிக்க மாட்டாங்க போல இருக்கே! ஏன்னா ஏற்கனவே மத்தவங்க வீசின வலையில சிக்கி இருக்காங்க! அதனால, இன்னும் யார் எழுதலையோ அவங்களை எல்லாம் தேடிட்டு இருக்கேன்.  என் வலையில் மாட்டறாங்களோ இல்லையோ, ஆனா மாட்டாம, இந்தப் பதிவினை படித்து தனது முதல் பதிவு தந்த சந்தோஷத்தினை வலையுலக நட்புகளுடன் பகிர நினைக்கும் அனைவரையும் தொடர அழைக்கிறேன்....

மீண்டும் நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை.....

”ஏம்பா... இது நியாயமா, கட்சில இது என்ன பெசல் பதிவுன்னு சொல்லாமலேயே களண்டுக்கறியே!” ந்னு நியாபகமா கேட்கும் பதிவுலக நட்புகளுக்கு...... கீழே கொடுத்திருக்கும் இந்த படம் சொல்லும் என்ன பெசல் பதிவுன்னு!

முதல் பதிவில் ஆரம்பித்த எனது சந்தோஷம் இந்த ஐநூறாவது பதிவு வரை தொடர காரணமாக இருக்கும், அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் எனது மனமார்ந்த நன்றி.....

மீண்டும் சந்திப்போம்.....

நட்புடன்......

வெங்கட்.

புது தில்லி.