ஸ்பெஷல் மீல்ஸ்!

இரயில் பயணங்களில் – 4

சாதாரண ரயில் பயணத்தில் கிடைக்கும் உணவிற்கும் ராஜதானி விரைவு வண்டியில் கிடைக்கும் உணவிற்கும் அப்படி ஒன்றும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை. உணவு வகைகளை அலுமினியம் ஃபாயில் டப்பாவில் வைத்து அப்படியே கொடுப்பது சாதா ரயிலில். அதை ஒரு நெகிழி தட்டில் வைத்துக் கொடுத்தால் அது ராஜ்தானி! இதில் கிடைக்கும் உணவு வகைகளும் அதன் தொல்லைகளும் இந்தப் பதிவில் பார்க்கலாமா!

 படம்: நன்றி கூகிள்.....

வண்டியில் அமர்ந்து சரியான நேரம் கழித்து புறப்பட்டவுடன் “Welcome Drinks” தருவார்கள்! ஆஹா பரவாயில்லையே என தமிழ்க்குடிமகன்கள் ரொம்ப ஆசைப்பட வேண்டாம்! வெறும் ”ரயில் நீர்” தான்! பிறகு ஒரு சமோசா, அதற்கு தொட்டுக்கொள்ள கெச்-அப், ஒரு சின்ன டப்பியில் சோன்பாப்டி, ஒரு சிறிய பாக்கெட் வறுத்த கடலை [கடலை மாவில் குளிப்பாட்டி பொறித்தது!], மற்றும் பால் பவுடர், சர்க்கரை, ஒரு டீ பேக்!

இதையெல்லாம் சாப்பிட்டு முடிப்பதற்குள் ஒரு சின்ன ஃப்ளாஸ்க்கில் வென்னீர் வர ப்ளாஸ்டிக் கப்பில் பால்பவுடர், சர்க்கரை போட்டு கலந்து கொஞ்சமாக வென்னீர் விட்டு கலந்து டீ பேக்-னை போட்டு ஆட்டிக் கொண்டே இருந்தால் தேநீர் வண்ணத்தில் வென்னீர் கிடைக்கும்! அதை தேமேன்னு குடிச்சுட்டு பக்கத்துல இருக்கற மற்ற பயணிகளை கவனிக்க ஆரம்பிச்சா கொஞ்சம் நேரம் போகும்!

அடுத்ததா ஒரு சிறிய தட்டில் ஒரு வெண்ணை பாக்கெட், இரண்டு ஸூப் ஸ்டிக்ஸ், ஒரு சிறிய பாக்கெட் மிளகுத் தூள் கொண்டு வந்து தருவார். பிறகு ஒரு கப் ஸூப் வரும்.  நிறைய பேருக்கு ஸூப் ஸ்டிக்ஸ் பார்க்கும்போதே நாய்க்கு போடும் எலும்புத்துண்டு நினைவுக்கு வர வெண்ணையில் முக்கி “கடக், முடக்” என்ற சப்தத்தோடு கடித்துச் சாப்பிட ஆரம்பித்து விடுவார்கள்.  ஒரு சிலர், குறிப்பாக வட இந்தியர்கள், வெண்ணை மேல் மிளகுத் தூள் தூவி, ஸூப் ஸ்டிக் மூலம் வெண்ணையை எடுத்து சாப்பிடுவார்கள் – இவர்களுக்கு வாழைப்பழம் சாப்பிட்டால் கூட மசாலா தூவி சாப்பிடுவது வழக்கமாயிற்றே!

வெகு சிலரே ஸூப் வரும் வரை காத்திருந்து, ஸுப் ஸ்டிக் மூலம் வெண்ணையை எடுத்து ஸூப்பில் கலந்து தேவையான அளவு மிளகுத்தூள் சேர்த்து கலக்கி மெதுவாக அருந்துவார்கள்! என்னவோ தேவாமிர்தம் அருந்திய முகபாவனை வேறு காட்டுவார்கள்.  கொஞ்சம் சூடு குறைந்தால் அந்த ஸூப் என்று பெயர் கொண்ட திரவத்தினை வாயில் வைக்க முடியாது என்பது ரகசியம்!

அடுத்ததாய் உணவு – இரண்டு சப்பாத்தி – ஓரங்கள் அப்படி ஒரு கூர்மை – கொஞ்சம் பெரிய துண்டாக வாயில் போட்டால், உங்கள் தொண்டையை கிழித்தபடியே வயிற்றுக்குள் செல்லும் அபாயம் உண்டு! 50 கிராம் அளவிற்கு வேகவைத்த சாதம் – அது என்ன பங்காளி சண்டையோ அதில் இருக்கும் சோற்றுப் பருக்கைகளுக்கு! தனித்தனியாகத் தான் காட்சி தரும் – தண்ணீராக இருக்கும் “[Dh]தால் எனும் பதார்த்தத்தினை அதனுடன் கலந்த பிறகும்! அடுத்தது ஒரு பனீர் சப்ஜி! – மட்டர் பனீர், ஆலு பனீர், கடாய் பனீர் போல ஏதோ ஒன்று.

இந்த சாப்பாட்டிலேயே ரொம்பவும் சுகமானது, அலாதியானது என்று சொன்னால் அது சில சமயங்களில் அவர்கள் தரும் மதர் டைரி தயிர் தான்! பல சமயங்களில் வழியில் கிடைக்கும் சாதாரண தயிர் – புளிப்போ புளிப்பு – ஏதோ ஊறல்/டப்பா சோறு திறந்த ஒரு வாடை வரும் சில சமயங்களில்! ஒரு ஊறுகாய் பாக்கெட்! – அதை திறப்பதற்கு பிரம்மப் பிரயத்தனம் செய்ய வேண்டியிருக்கும்! சாப்பிடும் முன்னரே அதை திறந்து விடுவது நல்லது! இல்லையெனில் பல்லால் கடித்து அநாகரிகமாக திறக்க வேண்டியிருக்கும்! ஆனால் அந்த அநாகரீகம் தான் பலருக்குப் பிடித்திருக்கிறது என்பது கண்கூடு!

Lunch, Dinner என இதே மாதிரி சாப்பாடு தான்! சில சமயங்களில் மெனுவில் சிறு மாற்றங்கள் உண்டு! வட இந்திய உணவு வகைகளில் கோஃப்தா என்று ஒன்று உண்டு – அந்த கோஃப்தா பெரும்பாலும் உருளைக்கிழங்கு கொண்டு செய்தது தான் தருகிறார்கள் ரயிலில். சுரைக்காய், பருப்பு வகைகள் கொண்டும் இந்த கோஃப்தா செய்யலாம் என்பதை இவர்களுக்கு சொல்லிக் கொடுத்தால் சுகம்!

ரொம்பவும் கொடுமையான விஷயம் என்றால் அது அவர்கள் தரும் ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் தான்! வெஜிடேரியன் என்றால் ஒரு சிறிய கரண்டி அளவில் வெள்ளை கலரில் மொத்தையாக ஒன்று இருக்கும் – அதன் பெயர் உப்புமா! அதன் மேல் பொன்னிறத்தில் ஒரு மொத்தை – நடுவே ஒரு ஓட்டை இருப்பதால் அதன் பெயர் வடை என்று கொள்க! அந்த உப்புமா செய்தவருக்கு நள மஹாராஜா பட்டம் தரலாம் – வெறுமே ரவையை வேக வைத்து கடுகு, மிளகாய், தாளிக்காது உப்புமா செய்கிறாரோ! கூடவே இரண்டு ஸ்லைஸ் Brown Bread. அதன் மேல் தடவ அமுல் பட்டர். ஒரு கப் லைம் ஜூஸ்.  கூடவே தேநீர் [அ] காப்பி – What a combination! இப்படி ஒரு மெனு தயாரித்த மஹானுபாவர் யாரோ! அவருக்கும் ஒரு Special Award கொடுக்கலாம்!

இப்படி பயணத்தில் தொடர்ந்து கொடுத்து உங்களை அலுக்க வைத்தாலும் ஒரு சிலருக்கு இது ரொம்ப பிடித்திருக்கிறது! கதவைத் திறந்து சிப்பந்தி வரும்போதெல்லாம் ஆயிரம் வாட்ஸ் பல்பு எரிகிறது சிலர் முகத்தில் – அடுத்து என்ன வரும் என்ற எதிர்பார்ப்பும் அவர்களிடத்தில்! சமீபத்திய பயணத்தில் ஒரு மலையாள ஜோடி – கதவைத் திறந்து அந்த சிப்பந்தி வரும்போது சேச்சியிடம் சந்தோஷ சாரல்! – “ஆயாளு வந்னு வந்னு” என்று மகிழ்ச்சியோடு கூவினார்!

என் போன்ற சிலருக்கு அவரைப் பார்க்கும்போதே மனதில் கிலி! என்ன கொண்டு வந்தாலும், பசி இல்லையெனில் வேண்டாமென்று சொல்லி விடுவேன்! Lunch/Dinner முடிந்த பிறகு தரும் ஐஸ்க்ரீம் மட்டும் வேண்டாமெனச் சொல்வதில்லை! :)

இப்படியாக உணவினைப் பார்க்கும்போதே ஒரு வெறுப்பு உண்டாக்குவது தான் ராஜ்தானி விரைவு வண்டி! எப்போது வீட்டுக்கு வருவோம் என்று பல சமயங்களில் தோன்றி விடுகிறது! வீட்டிற்குச் சென்றதும் பழைய சாதத்தில் தயிர் விட்டு பிசைந்து ஒரு மோர் மிளகாயோ அல்லது வடு மாங்காயோ வைத்து சாப்பிட்டால் “ஆஹா தேவாமிர்தம்!”

மீண்டும் வேறொரு பதிவில் சந்திக்கும் வரை….

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.