சுழற்றிச் சுழற்றி….

 படம்: இணையத்திலிருந்து......

தில்லி வந்த புதிதில் சுமார் மூன்று வருடங்கள் கரோல்பாக் பகுதியில் இருந்திருக்கிறேன் என்றாலும், அங்கே இப்படி ஒரு இடம் இருந்ததாய் அறிந்திருக்கவில்லை. அதன் பிறகும் தெரிந்து கொள்ளவில்லை.  கடந்த சில நாட்களுக்கு முன்னர் தான் தில்லி நகருக்குள்ளும் இப்படி ஒரு இடம் இருப்பதைத் தெரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

கரோல் பாக் பகுதியில் இருக்கும் அஜ்மல் கான் ரோடு பற்றி தெரியாதவர்கள் இருக்கமுடியாது.  மிகவும் பிரபலமான கடை வீதி அது – தில்லி வரும் தமிழர்கள் பலரும் இங்கே பேரம் பேசி பல பொருட்களை வாங்குவார்கள் – அப்படியும் ஏமாந்து தான் போகிறார்கள் என்பது பற்றி இங்கே சொல்லப்போவதில்லை!  அந்த சாலையின் முடிவில் D.B. Gupta ரோடைக் கடந்து உள்ளே சென்றால் கிஷன்கஞ்ச் ரயில் நிலையம் வரும். அதன் அருகில் இருக்கும் ஒரு இடம் தான் நான் மேலே சொன்ன இடம்….

சென்ற ஞாயிறன்று நானும் சில நண்பர்களும் அங்கே சென்று வந்தோம்.  தில்லியின் நடுவே இத்தனை பெரிய இடத்தில் ஒரு மாட்டுத் தொழுவம் இருக்கிறது – ஆதரவற்ற பசு மாடுகள், இறைவனுக்கு வேண்டிக் கொண்டு விடப்பட்ட மாடுகள் என அனைத்தையும் அங்கே வைத்து பராமரிக்கிறார்கள் – பராமரிப்பது ஒரு தொண்டு நிறுவனம்.  அங்கே பலரும் வந்து மாடுகளுக்கு உணவு அளிக்கிறார்கள்.  மாடுகளுக்கு புல், சப்பாத்தி, சத்து உருண்டைகள் [லட்டு என அழைக்கிறார்கள்!] என அனைத்தும் கொடுக்கிறார்கள். 

மாடுகளுக்கு உணவான புல் அங்கேயே கிடைக்கிறது – தோட்டத்தில் வெட்டிய புற்களைச் சிறு சிறு துண்டுகளாக்க ஒரு இயந்திரமும் உண்டு. அவற்றை நீங்கள் வாங்கிக் கொடுக்கலாம், இல்லையெனில் சத்து உருண்டைகள், கோதுமை, மக்காச்சோளம் ஆகிய இரண்டும் கலந்து செய்யப்பட்ட சப்பாத்திகள், மக்காச் சோளம் என அனைத்தும் அங்கே விற்பனைக்கு வைத்திருக்கிறார்கள்.  ஐம்பது ரூபாய், நூறு ரூபாய் என எவ்வளவு வேண்டுமோ அவ்வளவுக்கு வாங்கினால், உங்கள் கைகளாலேயே மாடுகளுக்கு ஊட்டி விடலாம்.

நாங்களும் அங்கே சப்பாத்திகளும், சத்து உருண்டைகளையும் வாங்கி எங்கள் கைகளால் மாடுகளுக்கும், கன்றுக் குட்டிகளுக்கும் ஊட்டி விட்டோம்.  அனைத்தையும் நாக்கைச் சுழற்றிச் சுழற்றி வாங்கிச் சாப்பிட்ட மாடுகளை பாசத்தோடு கழுத்தில் தடவிக்கொடுக்க, இன்னும் கொஞ்சம் தடவி விடேன் என்பது போல கழுத்தை மேலே தூக்கிக் காண்பிக்கும் மாடுகள்….  எத்தனை எத்தனை வண்ணங்களில் மாடுகள்.  சில கன்றுக் குட்டிகள் மிக அழகாக இருக்க, அவற்றை விட்டு வர மனமில்லை – என்றாலும் அங்கே இருக்கும் சாணி வாசம் நம்மை இருக்க விடாது!

சில மணித்துளிகள் அங்கே இருந்து மாடுகளுக்கு உணவளித்து வந்ததில் ஒரு வித மனத் திருப்தி கிடைத்தது என்னவோ உண்மை.  அங்கே நோய்வாய்ப்பட்ட ஒரு மாடும் இருந்தது – அதைத் தனியாகக் கட்டிப் போட்டு வைத்திருக்கிறார்கள் – நிற்க முடியாமல் உட்கார்ந்திருந்தது. அதற்கும் கொஞ்சம் தீனி போட்டு வந்தோம்.  அம்மாடு இன்னும் சில நாட்களில் இப்பூவுலகில் இல்லாமலும் போகலாம்! 

தில்லியின் சாலைகள் பலவற்றிலும், குறிப்பாக பழைய தில்லி பகுதிகளிலும், தில்லி நகரின் எல்லைப் பகுதிகளிலும் நிறைய மாடுகளை சாலைகளில் பார்க்க முடியும். விரைந்து செல்லும் வாகனங்களில் அடிபட்டு கால்களிலும் உடலிலும் காயங்களோடு சுற்றி வரும் பல மாடுகளைப் பார்க்கும் போது பரிதாபமாக இருக்கும்.  அவைகளைப் பாதுகாப்பாய் ஓரிடத்தில் வைத்து அவற்றிற்கான உணவு வழங்க முடியாதா எனத் தோன்றும்.  இயற்கையான சூழலில், சுதந்திரமாகத் திரிந்த விலங்குகளை, அவற்றின் இடத்தினை பிடுங்கிக் கொண்டு கட்டிடம் கட்டி நாம் வாழ, அவை இடமில்லாது சுற்றுகிறது. 

இப்படி இடமில்லாத பசுக்களையும், காளைகளையும் இந்த இடத்தில் விட்டு வைத்திருக்கிறார்கள்….  உணவும் கொடுத்து பராமரிக்கும் அந்த தொண்டு நிறுவனத்திற்கு என் வந்தனம்.  நெய்வேலியில் இருந்தபோது பக்கத்து வீட்டில் வளர்ந்த மாடுகளை பயந்து பயந்து தொட்டுப் பார்த்திருக்கிறேன்.  சென்ற ஞாயிறில் இந்த தொழுவத்திற்குச் சென்று மாடுகளுக்கும், கன்றுகளுக்கும் எனது கைகளாலேயே உணவளித்து அவற்றின் கழுத்தினைத் தடவிக் கொடுத்தபோது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.

கிட்டத்தட்ட ஆயிரம் மாடுகளாவது இங்கே இருக்கும். அனைத்தையும் பராமரிப்பதற்கு செலவு நிறையவே ஆகும். பசுக்களிடமிருந்து கிடக்கும் பால் விற்கப்படுவதிலிருந்து கொஞ்சம் பணம் கிடைத்தாலும் அது போதுமான அளவு இருக்காது என்று தான் தோன்றுகிறது. நம்மைப் போல சிலர் அங்கே வந்து உணவளிப்பதாலும் தான் இச்சேவை தொடர்கிறது.  இதற்காகவே அவ்வப்போது அங்கே செல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு அங்கிருந்து வந்தேன்…...

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.