காதல் எக்ஸ்பிரஸ் – சத்திரம் - பெட்டவாய்த்தலை வழி முக்கொம்பு!

படம்: இணையத்திலிருந்து....

முக்கொம்பு – திருச்சியில் இருக்கும் மூன்று சுற்றுலாத் தலங்களில் [கோவில்கள் அல்லாத!] முதலாவது கல்லணை, இரண்டாவது முக்கொம்பு, இப்போது மூன்றாவதாக வண்ணத்துப் பூச்சி பூங்கா! இந்த இரண்டாவது இடத்திற்கு சில முறை சென்றதுண்டு. கல்லூரி சமயத்தில் நெய்வேலியிலிருந்து ஒரு நாள் சுற்றுலாவாக திருச்சி வந்தபோதும் இங்கே சென்றிருக்கிறேன் – கல்லூரி தோழர்கள்/தோழிகளோடு! அதன் பிறகு பல முறை குடும்பத்தினரோடு. ஒவ்வொரு முறை செல்லும்போதும், இனிமேல் இங்கே வரக்கூடாது என்று பேசியபடியே தான் திரும்புவோம்! சரியான பராமரிப்பு இல்லை, குரங்குகள் தொல்லை மற்றும் காதலர்கள் தொல்லை!

இந்த முக்கொம்பு செல்ல டவுன் பஸ் தான் நிறைய இருக்கிறது. சத்திரம் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து பெட்டவாய்த்தலை செல்லும் 97-ஆம் நம்பர் பேருந்தும், நங்கவரம் செல்லும் 8-ஆம் நம்பர் பேருந்தும் மட்டுமே முக்கொம்பு செல்லும். வருடத்தின் எல்லா நாட்களிலுமே முக்கொம்பு செல்வதற்காகவே இந்தப் பேருந்துகளில் செல்வோர் உண்டு! விடுமுறை நாட்கள் என்றால் இந்த எண்ணிக்கை இன்னும் அதிகமாக இருக்கும். எப்பொழுது இந்தப் பேருந்தில் சென்றாலும், முக்கொம்பு செல்லும் சில பல காதல் ஜோடிகளைப் பேருந்தில் பார்க்க முடியும்!

ஒவ்வொரு முறை திருச்சி வரும்போதும், இந்தப் பேருந்தில் பயணிக்க வேண்டியிருக்கிறது. முக்கொம்பு செல்வதற்காக இல்லை! அந்த இடம் தாண்டி இருக்கும் திருப்பராய்த்துறை செல்வதற்காக! இந்த முறையும் திருப்பராய்த்துறை செல்லும் போதும் இந்த காதல் எக்ஸ்பிரஸ் பேருந்தில் தான் பயணம். குறைந்தது ஐந்து காதல் ஜோடிகளாவது இருந்திருப்பார்கள். அவர்கள் பேருந்தில் அடித்த லூட்டி, மற்றவர்களை பாடாய் படுத்தியது! அவர்களுக்குள்ளும் போட்டி – பொது வெளியில், யார் அதிகமாக தங்கள் காதலை வெளிப்படுத்துகிறார்கள் என!

ஒருவர் தலையை மற்றவர் கோதுவதும், காற்றில் அலையும் கேசத்தினை சரி செய்வதும், ஒருவருக்கு வியர்க்க, மற்றவர் தனது கைக்குட்டையால் ஒத்தி விடுவதும், ஒரே அலைபேசியில் இரண்டு பேரும் சேர்ந்து பாட்டு கேட்பதும் [ஒரு ஒயர் காதலன் காதில், மற்றது காதலியின் காதில்!], கைகளைப் பிடித்துக் கொள்வதும், கட்டி அணைப்பதும், ஏதோ அந்தப் பேருந்தில் அவர்களைத் தவிர யாருமே இல்லை என்ற உணர்வுடன் தான் பயணிக்கிறார்கள். என்னைச் சுற்றி இருந்த அத்தனை சீட்டுகளிலும் காதல் ஜோடிகள்!

நான் ஒரு பெரியவர் பக்கத்தில் அமர்ந்திருக்க [அவர் ஜன்னலோரத்தில், நான் வெளிப்பக்கம்!] இடமே போதவில்லை... அப்படி இருக்க, காதல் ஜோடிகள் அமர்ந்திருந்த சீட்டுகளில் ஒரு சிறுவனை உட்கார வைத்துவிடலாம் – அவ்வளவு நெருக்கமாக, ஈருடல், ஓருயிராக அமர்ந்திருக்கிறார்கள்! எனக்கு முன்னே இருந்த இருக்கையில் இருந்த பெண், காதலன் தோளில் தலை சாய்க்க, காதலனோ, அவளைத் தடுத்து, “நீ தூங்கறதுக்கா உன்னை அழைத்து வந்தது, அங்க பாரு, அந்த ஜோடி என்னமா விளையாடுது, நீயும் இருக்கியே!” என்று செல்லமாகக் கடிந்து கொள்ள, அங்கேயும் விளையாட்டு ஆரம்பம்!

பெரும்பாலான காதல் ஜோடிகளைப் பார்த்தபோது ஒரு விஷயம் மனதை நெருடியது – வந்திருந்த அனைத்து ஜோடிகளிலும் பெண்கள் அழகாய் இருக்கிறார்கள் அவர்களின் காதலனைப் பார்த்தால் இன்னுமொரு முறை பார்க்க முடியாத அளவுக்கு தான் இருக்கிறார்கள்! எதைப் பார்த்து இந்த காதல் வருகிறது என்று புரிவதில்லை. அழகு நிலையானது அல்ல என்று தெரிந்திருந்தாலும், இத்தனை அழகான பெண்ணுக்கு இவ்வளவு மோசமாக ஒரு காதலனா என்ற எண்ணம் தோன்றாமல் இருப்பதில்லை! புற அழகு முக்கியமல்ல, அக அழகே முக்கியம் என்று சொல்லுவார்களாக இருக்கும்!

சரி எப்படியோ இருந்து விட்டுப் போகட்டும், அவர்கள் காதல் செய்தால் உனக்கென்ன பிரச்சனை? உனக்கு வயதாகிவிட்டது, அதனால் தான் தப்பாகத் தோன்றுகிறது என்று சிலர் சொல்லலாம்! ”என் காதல், என் உரிமை” என்று காதலர்களும் காதலிகளும் கொடி பிடிக்கலாம், கோஷம் போடலாம்! அதற்கான சுதந்திரம் அவர்களுக்கு உண்டு!  நான் ஒத்துக் கொள்கிறேன். காதல் செய்வது அவர்களது தனி உரிமை! ஆனால் அந்தக் காதலை பொது இடத்தில் செய்வது ஏன் என்று தான் பலரும் கேட்கிறார்கள். எது பொது இடம், என் காதலியின் உதடு, எனக்கும் அவளுக்குமே சொந்தமானது என்று கவிதை எழுதும் காதலர்கள் உண்டு!

தலைநகர் தில்லியில் பார்த்த ஒரு சம்பவம் நினைவுக்கு வருகிறது. தலைநகரின் ஜன்பத் சாலை சந்திப்பு. வாகனங்களும், பாதசாரிகளும் நூற்றுக் கணக்கில். அந்தச் சந்திப்பின் அருகே நடைபாதையில் ஒரு வெளிநாட்டு ஜோடி – கைகளைப் பிடித்தபடி, கட்டி அணைத்தபடி காதல் மொழி பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் நின்று கொண்டிருந்த இடத்தின் அருகே இருக்கும் பேருந்து நிறுத்தத்தில் நின்று கொண்டிருந்த அனைவரும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். வெகு சாதாரணமாக முத்தம் – உதட்டோடு உதடு சேர்த்து முத்தம் கொடுத்துக் கொள்கிறார்கள் – Passionate Kiss! வைத்த வாயை, ஒன்றிரண்டு நிமிடங்கள் எடுக்கவே இல்லை! சுற்றிலும் பலர் பார்த்துக் கொண்டிருப்பது அவர்களுக்குத் தெரியவே இல்லை! அவர்கள் நாட்டில் இது சாதாரண விஷயம் என்றாலும் இங்கே அப்படி அல்லவே! அவர்களைப் பார்த்தபடியே கார் ஓட்டிய வாகன ஓட்டி முன்னால் நின்ற பேருந்து மேல் இடித்து சத்தம் வந்த பிறகு தான் அவர்களுக்கு சூழல் புரிந்தது! சிரித்தபடியே அங்கிருந்து அவர்கள் நகர, பேருந்து ஓட்டுனருக்கும், கார் ஓட்டுனருக்கும் பயங்கர சண்டை!

சரி திருச்சிக்கு வருவோம்! அவர்கள் காதல் செய்யட்டும், என்னவேண்டுமானாலும் செய்யட்டும். அது அவர்கள் உரிமை! பேருந்தில் இருக்கும் சிறுவர்களுக்கும், சிறுமிகளுக்கும் பதில் சொல்ல முடியவில்லை அவர்களது பெற்றோர்களால்! எனக்குப் பின் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த ஒரு சிறுவன், அவனது அம்மாவிடம் “அந்த அண்ணா, அக்காவ என்ன பண்ணறாங்க?” என்று கேட்க, அம்மாவிடம் பதில் இல்லை! ஜன்னல் வழியே வெளியே பாரு, எவ்வளவு மரம், செடி, கொடியெல்லாம் இருக்கு!” என்று சமாளிக்க வேண்டியிருந்தது! காதல் எக்ஸ்பிரஸில் காதல் லீலைகள் தொடர்ந்த வண்ணமே இருக்கிறது!

இப்போது திருச்சியில் காதலர்களுக்கு இன்னுமொரு வசதி கிடைத்து விட்டது! Additional-ஆக வண்ணத்துப் பூச்சி பூங்காவும் கிடைத்துவிட, ஒவ்வொரு பூச்செடிக்குப் பின்னாலும் ஒரு ஜோடி! எஞ்சமாய் தான்! நடத்துங்க நடத்துங்க!

நாளை வேறு ஒரு பதிவில் சந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்

திருவரங்கத்திலிருந்து....