சிவகங்கைச் சீமையில் இரு நாட்கள்

சமீபத்தில் என்னுடைய பிறந்த ஊரான சிவகங்கைச் சீமைக்கு உறவுகளைக் காணச் சென்றோம். சிவகங்கை என்றதும் முகநூல் தோழியான S MalarVizhi Amudhan அவர்களின் நினைவு தானே வந்தது! திருச்சியிலிருந்து ரயிலில் தான் பயணம் – கொஞ்சம் தூரம் தான் என்றாலும் ரயில் பயணம் தான் எனக்குச் சரிப்பட்டு வரும் என்பதால் Passenger இரயிலில் ஒரு பயணம்!

 

ஏறியதிலிருந்து தின்பண்டங்களை வரிசையாக உள்ளே தள்ளிக் கொண்டிருக்கும் பயணிகளும், அலைபேசியில் பொழுதை கடத்துபவர்களும், எதிர் இருக்கை காலியாக இருந்தும் அடம்பிடித்து இந்த இருக்கையில் தான் அமருவேன் என்று அடம்பிடிக்கும் மனிதரும், இதற்காக அரசியல் பேசுபவரும், வழியெங்கும் கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியாக குல்மொஹர் மரங்களும் அதையொட்டிய என் சிறுபிராயத்து நினைவுகளும் என பயணம் சுகமாக சென்றது. என் தாய் மாமா அங்கே தான் பல வருடங்களாக இருக்கிறார் என்பதால் சிவகங்கை நினைவுகள் நிறையவே உண்டு. வீட்டுக்குச் சென்று ஓய்வெடுத்து, பிறகு சில இடங்களுக்குச் சென்று பார்க்க வேண்டும் என்பது திட்டம்.  

நினைத்தபடியே சிவகங்கைச் சீமையை கொஞ்சம் சுற்றிப் பார்த்தோம். எவ்வளவோ மாற்றங்கள்!! சிறுபிராயத்தில் விடுமுறைக்காகச் சென்ற போது பார்த்த காட்சிகளை இன்று தேடினால் எங்கே இருக்கும்!!

மனோகரன் மாமாவின் கடை ரோஸ்மில்க்காக அன்று பாத்திரத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஓடுவோம். சிலசமயம் ஃப்ரூட்மிக்ஸும் இருக்கும். மாமா வீட்டின் கொல்லைப்பக்க கதவைத் திறந்தால் அடுத்த தெரு வந்துவிடும். குளிர்சாதனப் பெட்டி இல்லாததால் பாத்திரத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஓடி வாங்கி வந்து ருசிப்போம். இன்று அந்தக் கடை பிரம்மாண்டமாக புதிய பரிமாணங்களுடன் இருக்கிறது. இந்தப் பயணத்திலும் அங்கே ரோஸ்மில்க்கை வாங்கி ருசித்தோம்.

சிவன்கோவிலுக்கு அருகில் இருந்த அத்தையின் பெரிய வீடு இன்று கல்யாண மண்டபமாகி விட்டது. வராண்டா, ரேழி, கூடம், முற்றம், பூஜையறை, ஸ்டோர் ரூம், சமையலறை, விறகுகள் அடுக்கி வைக்கும் அறை, கிணற்றடி, தோட்டம் என்று இந்த தெருவில் ஆரம்பித்து அடுத்த தெரு வரைக்கும் செல்லும்.

கடைத்தெருவை சுற்றி வந்தோம். பழைய மெருகு குன்றாத கட்டிடங்கள் ஒருசில இருந்தன. புதுவிதமான படி வைத்த ஆட்டோக்கள் இங்கு உள்ளன. எதில் அமர்வது என்று குழப்பம்! முதல்தளம், இரண்டாம் தளம் போல ஆட்டோவில் அமைப்பு!

இவ்வளவு சுற்றிய பின் நான் தேடியது ஒன்றை மட்டுமே! அது - பன்றிக்குட்டிகள்! குடும்பம் குடும்பமாக சாலையில் சுற்றிக் கொண்டிருந்த பன்றிக்குட்டிகள் இன்று கண்களில் தென்படவில்லை.

மாலை சிவன்கோவிலுக்குச் சென்றோம். பல வருடங்களுக்குப் பிறகு சமீபத்தில் தான் கும்பாபிஷேகம் ஆகியிருக்கிறது.

அடுத்துச் சென்றது சிவகங்கை அரண்மனை உள்ளே இருக்கும் ராஜராஜேஸ்வரி கோவிலுக்கு. அமைதியான சூழலில் உள்ள கோவில். இப்போதுள்ள ராணி மதுராந்தக நாச்சியார். அவரின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் தான் இந்தக் கோவில்கள் உள்ளன.

அடுத்து பேருந்து நிலையத்தின் அருகில் உள்ள பெரியநாயகி சமேத சசிவர்ணேஸ்வரர் கோவிலுக்கும் சென்று வந்தோம். தெப்பக்குளத்தின் வழியே வந்தோம். சிறிதும் தண்ணீர் இல்லை.

மாமா மாமியின் அன்பான உபசரிப்பில் இரண்டு நாட்கள் இருந்தாச்சு. மாமா பிள்ளைகளின் அன்பிலும் திளைத்தாச்சு. பிறந்த வீட்டிலிருந்து கிளம்பும் உணர்வு.

பிறந்த ஊரை சற்று சுத்தியும் பார்த்தாச்சு. அதையொட்டிய நினைவுகளை மனதில் அசை போட்டேன். அது என்றும் பசுமையானது. கவலைகளும் பொறுப்புகளும் இல்லாப் பருவம்.

மாமா வீட்டு முருங்கையும். கறிவேப்பிலையும், வடாமும், புளியும் தாம்பூலமும் கட்டி எடுத்தாச்சு. அம்மாவை நினைத்துப் பார்க்கிறேன், அஞ்சு ரூபாய் பணமானாலும் உடன்பிறந்தவன் தாம்பூலத்தில் வைத்துக் கொடுத்தால் எத்தனை மகிழ்ந்திருப்பாள்.

அங்க தான் வேலை செஞ்சிண்டே இருக்கே!! போய் உட்காரு!! என்ற வார்த்தைகள் மனதுக்கு இதமளித்தது! எத்தனையோ விதமான உணர்வுகளைத் தந்த இந்தப் பயணம் மனதுக்கு நெருக்கமானது, நிறைவானது.

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்